Ο τελευταίος βασιλέας έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε σε εκείνες
τις περιστάσεις.
Η στάση του υπήρξε η ιδανική όσον αφορά τη θέση του, το
αξίωμα του και το ιστορικό του καθήκον.
Έχει πολύ σωστά ειπωθεί πως ο Κωνσταντίνος με τη θυσία του
έσωσε την ψυχή της Ρωμιοσύνης
και της έδωσε την ελπίδα να συνεχίσει να μάχεται και να υπομένει
τον οθωμανικό ζυγό-αν
είχε παραδοθεί όπως γενναιόδωρα του προσέφερε ο Μωάμεθ, η
Ρωμανία θα είχε σβήσει άδοξα και η Βασίλισσα των Πόλεων θα
είχε καταληφθεί με σκυμμένο το κεφάλι.