Ο ιστός της σημαίας π ου σκαρφαλώνει ο Σολάκης συμβολίζει την ανηφοριά... τα μονοπάτια και τα σκαλοπάτια που οδηγούν στη Λευτεριά του Βαγορή μας.
Ο Σολάκης ανεβαίνει αυτήν την ανηφοριά για να ανταμώσει τον Τάσο, στον δρόμο της Λευτεριάς που έχει ήδη αυτός χαράξει.
Οι δύο μας ήρωες, Τάσος και Σολάκης πήραν από το χέρι τη θυσία του Γληόρη μας για να τους οδηγήσει στη δική τους θυσία και αυτόματα οι πιο κάτω στίχοι του παππού μας Μόντη έγιναν και δικοί τους. Πήραν από το χέρι τους στίχους αυτούς για να τους συντροφεύουν στον τόπο της θυσίας τους, να είναι παρόντες όταν θα συντελείτο η μεγάλη τους στιγμη.
Οι μοτοσυκλεττιστές, που βρίσκονται πάντα στην πρώτη γραμμή και κρατούν άσβεστη τη φλόγα της θυσίας των δύο μας ηρώων και κρατούν τη μνήμη τους ζωντανή μέσω της δικής τους Πορείας προς τη Λευτεριά κάθε Αύγουστο.
Τάσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμού: Πρότυπά μας εσείς, Φάροι μέσα στο σκοτάδι της αποχαύνωσής μας και του εφησυχασμού.