Καλλιόπη Αβραάμ η "γιαγιά της ΕΛΔΥΚ" !!!
(του Κώστα Μαυροσκούφη ).
Η ιστορία της "γιαγιάς της ΕΛΔΥΚ" δεν είναι και τόσο γνωστή. Όμως κρύβει μέσα της το μεγαλείο και τον ηρωισμό μιας αυθεντικής μεγάλης Ελληνίδας. Της Καλλιόπης Αβραάμ.
Ανάλογη περίπτωση όπως η Ευφροσύνη Προεστού, η Κυρά της Λαπήθου που με κίνδυνο της ζωής της, έκρυψε, φρόντιζε για καιρό και έσωσε 12 Έλληνες στρατιώτες που εγκλωβίστηκαν στη Λάπηθο κατά τη διάρκεια της εισβολής.
Όμοια με τη Δέσποινα Αχλαδιώτη, την Κυρά της Ρω, που επί 40 χρόνια ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και τη κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου.
Η Καλλιόπη Αβραάμ, από την έναρξη της εισβολής, είχε έννοια και πήγαινε καθημερινά στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Μάζευε τσιγάρα, νερό και τρόφιμα για να φροντίσει και να φιλέψει τους Ελδυκάριους.
Αναγνώριζε τους περισσότερους με τα μικρά τους ονόματα. 317 εικοσάχρονοι λεβέντες ήταν όλοι παιδιά της. Κι ας είχε τα δικά της παιδιά να ανησυχούν για αυτήν, να την αναζητούν και να την περιμένουν στο σπίτι.
Ντυμένη στα μαύρα, αψηφούσε τον καυτό ήλιο και την άπνοια του Ιούλη και έτρεχε μέσα στα θερισμένα χωράφια σαν τη σταχομαζώχτρα του Παπαδιαμάντη, να μαζέψει στάχι στάχι τη φροντίδα των παλικαριών της ΕΛΔΥΚ.
Στην τελευταία αιματηρή μάχη του πολέμου, απέναντι σε 7.000 πάνοπλους Τούρκους στρατιώτες, άρματα μάχης και αεροπορία, παρατάχθηκαν ο Αντισυνταγματάρχης Σταυρουλόπουλος, ο Ταγματάρχης Δελλής, οι Λοχαγοί Ιωαννίδης, Κωνσταντούλας και Πίος, μαζί με 313 Ελδυκάριους αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και οπλίτες καθώς και μία ηλικιωμένη γυναίκα, τη «γιαγιά της ΕΛΔΥΚ» χωρίς βαρέα όπλα, χωρίς αεροπορική υποστήριξη, χωρίς αντιαρματικά, με μόνο εφόδιο την απόφαση να θυσιαστούν, την πίστη στο θεό και την αγάπη για την πατρίδα.
105 Ελδυκάριοι έπεσαν στο πεδίο εκείνης της μάχης.
Μαζί τους θυσιάστηκε και η Καλλιόπη Αβραάμ η "γιαγιά της ΕΛΔΥΚ".
Το ήξερε ότι δεν είχε θέση σε εκείνο το επικίνδυνο σημείο.
Όμως δεν άφησε ποτέ μόνα τους τα παιδιά της τους Ελδυκάριους.
Τους ακολούθησε μέσα στη φωτιά του πολέμου.
Μάτωνε η ψυχή της καθώς έβλεπε τους λεβέντες της να επιστρέφουν ένας ένας νεκροί στα μετόπισθεν.
Τους έκλαψε στη θέση της μάνας τους.
Έναν, έναν.
Μέχρι που ήρθε η δική της ύστατη στιγμή.
Εκεί στην ηρωική μάχη της ΕΛΔΥΚ, η "γιαγιά της ΕΛΔΥΚ" διάβηκε στην αθανασία αφήνοντας πίσω της τον ματωμένο κόσμο του πολέμου.
Θάφτηκε μαζί με τους Ελδυκάριους της.
Και σήμερα της ανήκει ένα λιτό μνήμα όμοιο με όλα τα άλλα μνήματα των παιδιών της, των μαχητών της ΕΛΔΥΚ.
Αναπαύεται εν ειρήνη στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο της Λακατάμιας.