Θεοφάνης Μαλκίδης
Γκιουρούμτζε-Τραπεζούντα-Αδριανούπολη-Σμύρνη-Άουσβιτς-Δίστομο-Καλάβρυτα-Κουρδιστάν- Αιγαίο- Κύπρος.
Από την ομιλία στην εκδήλωση του Δικηγορικού Συλλόγου Γιαννιτσών που οργάνωσε σε συνεργασία με το Δήμο Πέλλας και την Πανελλήνια Ένωση Καππαδοκικών Σωματείων.
Στις 22 Φεβρουαρίου 1923 στον οικισμό Γκιουρούμτζε (Ουρούμκιοι – Ρωμιοχώρι) , 85 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Καισάρειας Καππαδοκίας , οι Κεμαλικοί, δάσκαλοι των Ναζί, τέλεσαν ένα ακόμη έγκλημα εναντίον του Ελληνισμού, εναντίον της ανθρωπότητας.
Το σχέδιο μαζικής δολοφονίας ανθρώπων και εξαφάνισης τόπων, πόλεων και χωριών έδειξε στο Γκιουρούμτζε πως η μήτρα του βρίσκεται στον Κεμαλισμό. Στη βαρβαρότητα που αναδείχτηκε στις αρχές του 20ου αιώνα εναντίον Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων, καθώς και άλλων ιστορικών λαών που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος.
Στο Γκουρούμτζε το οργανωμένο σχέδιο των Κεμαλικών υλοποιήθηκε εναντίον Ελληνίδων, Ελληνίδων, παιδιών και βρεφών.
Αφού το προηγούμενο χρονικό διάστημα οι Κεμαλικοί είχαν οδηγήσει άγνωστο αριθμό Ελλήνων στα τάγματα εργασίας, στα “Άουσβιτς εν ροή” όπως ονόμασε πολύ εύστοχα τη διαδικασία αυτή ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης, συγκέντρωσαν στην πλατεία του Γκιουρούμτζε τους άνδρες όπου τους δολοφόνησαν, ενώ στη συνέχεια έβαλαν φωτιά στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου όπου είχαν κλείσει τα γυναικόπαιδα. Από ένα ακόμη ολοκαύτωμα γλύτωσαν ορισμένοι κάτοικοι οι οποίοι έσπασαν τις πόρτες της καιόμενης εκκλησίας, όπως και λίγα παιδιά. Ήταν τα ορφανά που μαζί με τους ελάχιστους διασωθέντες έθαψαν τους 125 δικούς τους ανθρώπους, τα αθώα θύματα μίας ακόμη σφαγής εναντίον του Ελληνισμού….
Ανάμεσα στα θύματα στο Γκιουρούμτζε ήταν ο πρόεδρος του χωριού Χρυσόστομος Κιοσόγλου και οι τρεις ιερείς της ενορίας όπως ο π. Ευστάθιος Καραογλανίδης που τον κατακρεούργησαν, του έκοψαν με τσεκούρι τα χέρια και έπειτα κομμάτιασαν το άψυχο κορμί του.
Κάποιοι πέθαναν το επόμενο διάστημα από τα βαριά τραύματα που υπέστησαν , ενώ όσοι απέμειναν ζωντανοί εγκατέλειψαν ρακένδυτη την πατρώα γη και κατέφυγαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα.
Έτσι οι Κεμαλικοί υλοποίησαν και στην Καππαδοκία το ίδιο πρόγραμμα εξαφάνισης που είχαν εφαρμόσει στη Θράκη, στον Πόντο, στην Ιωνία, ενώ λίγα χρόνια αργότερα οι θαυμαστές τους, οι Ναζί θα το εξέλισσαν με ακρίβεια : Άουσβιτς, Νταχάου, Δίστομο, Καλάβρυτα, Βιάννος, Κομμένο, Χορτιάτης, Πύργοι, Μεσόβουνο, Κάνδανος, Δομένικο. Λίγες δεκαετίες μετά οι επίγονοι των Κεμαλικών Ναζί θα το συνέχιζαν στο Κουρδιστάν, στο Αιγαίο, στην Κύπρο.
Η μαζική σφαγή στο Γκιουρούμτζε της Καππαδοκίας, του οποίου διασωθέντες κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στον Νέο Μυλότοπο Πέλλας, επαναφέρει το ζήτημα της καταδίκης του δασκάλου του Χίτλερ, Κεμάλ και των σημερινών επιγόνων του. Τα παραπάνω εγκλήματα δείχνουν ότι επειδή δεν τιμωρήθηκαν επαναλήφθηκαν και επαναλαμβάνονται, αφού η έλλειψη της “Νυρεμβέργης” για τον Κεμαλισμό, οδήγησε στον Ναζισμό και στο Φασισμό.
Για τον Ελληνικό λαό λαούς από τον Πόντο, τη Θράκη, την Καππαδοκία, την Ιωνία και την Κύπρο και τους λαούς της Μικράς Ασίας του Αραράτ, της Μεσοποταμίας η καταδίκη των εγκλημάτων του Κεμαλισμού, σημαίνει αποκαθήλωση του Φασισμού και αναγνώριση των εγκλημάτων του, της Γενοκτονίας. Σημαίνει Ελευθερία, Δημοκρατία και Αποκατάσταση της Ιστορίας και της Μνήμης.