«Αντίκρισα στη μέση του σπιτιού την αδελφή μου ανάσκελα, γυμνή
από τη μέση και κάτω. Το φουστάνι της ήταν γυρισμένο προς τα πάνω και σκέπαζε
το σχισμένο και κομματιασμένο στήθος της, το πρόσωπό της ήταν παραμορφωμένο,
όλο το σώμα της κατακομματιασμένο.
Μα το χειρότερο και φρικαλεότερο θέαμα ήταν,
όταν από τη στάση του σώματός της κατάλαβα ότι οι Γερμανοί είχαν βιάσει το
άψυχο κορμί της.Δίπλα της βρισκόταν το τεσσάρων μηνών κοριτσάκι της λογχισμένο,
με σπασμένο το κεφαλάκι του, και στο στόμα του είχε τη ρώγα του στήθους της
μάνας του που είχαν κόψει εκείνοι οι κανίβαλοι.Το άλλο κοριτσάκι της, η 6χρονη
Ελένη, βρισκόταν στο κατώφλι του σπιτιού μέσα σε μια λίμνη αίματος με βγαλμένα
τα σπλάχνα του.
Το είχαν ξεκοιλιάσει με μαχαίρι.Το αγόρι της, ο 3χρονος
Γιάννης, το βρήκα νεκρό στην αυλή με λιωμένο κεφάλι». (αφήγηση διασωθέντα από
το ολοκαύτωμα του Διστόμου)
10 Ιουνίου 1944 στο Newsbomb.gr μιλά ο δήμαρχος Διστόμου Ιωάννης Σταθάς. «Μεγαλώσαμε με ιστορίες αίματος»
Ο χρόνος «πάγωσε» στο Δίστομο την 10ηΙουνίου του 1944. Οι Ναζί διέπραξαν ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα στην παγκόσμια ιστορία.
Με διαταγή του, υπολοχαγού Χανς Ζάμπελ, το Δίστομο πυρπολήθηκε και 223 κάτοικοι εκτελέστηκαν απάνθρωπα. Μεταξύ των νεκρών, 45 παιδιά και έφηβοι και 20 βρέφη!
Ημέρα μνήμης και θύμησης η σημερινή. Στο Newsbomb.gr ο δήμαρχος Διστόμου Ιωάννης Σταθάς
μιλά για αυτή την μαύρη ημέρα της παγκόσμιας Ιστορίας. Οι μπότες των
Γερμανών στοίχειωναν τον ύπνο των κατοίκων του Διστόμου, είναι από τις
χαρακτηριστικές φράσεις του που αποτυπώνει την φρικαλεότητα και τα
φαντάσματα… που στοιχειώνουν συνειδήσεις και σκέψεις μέχρι σήμερα.
Ο κ. Σταθάς μέσω του Newsbomb.gr στέλνει και ένα μήνυμα προς την Παιδεία επισημαίνοντας πως η σφαγή του Διστόμου πρέπει να διδάσκεται στα σχολειά!
«Οι
πληγές δεν έκλεισαν ποτέ. Παραμένουν ανοιχτές. Και θα παραμένουν όσο το
έγκλημα παραμένει αδικαίωτο, όσο τα θύματα, τα 223 θύματα της Σφαγής
του Διστόμου παραμένουν αδικαίωτα και οι θύτες ατιμώρητοι. Και το λέω
αυτό έχοντας επίγνωση της βιολογικής παραγραφής με το θάνατό τους, που
δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να αποσυνδέεται με τη συλλογική ευθύνη
του κράτους στο οποίο ανήκαν οι θύτες που επέλεξαν να εκτελούν αμάχους».
Το μέρος παραμένει φορτισμένο μέχρι σήμερα;
«Πριν
από 2-3 χρόνια σε εργασίες ανακαίνισης ενός σπιτιού αποκαλύφθηκε η
επιγραφή που υπήρχε στον εξωτερικό τοίχο με τα ονόματα, τις ηλικίες και
τον τρόπο εκτέλεσης των θυμάτων. Έτσι είναι γραμμένη σε κάθε γωνιά η
συλλογική μνήμη και το τραύμα της Σφαγής. Το Δίστομο δεν παραμένει
φορτισμένο μέχρι σήμερα. Είναι φορτισμένο, δεν έπαψε ποτέ να μην είναι
φορτισμένο. Την ιστορία του αφηγούνται τα σπίτια που μικρά παιδιά και
έγκυες γυναίκες σφαγιάστηκαν. Και τα σπίτια είναι δίπλα σου, στη
γειτονιά σου, τα βλέπεις καθημερινά, κάποια διατηρούν ακόμα το αίμα. Το
αίμα δεν ξεθωριάζει. Ο επισκέπτης που φτάνει στο Δίστομο αντικρίζει από
το δρόμο, πάνω στο λόφο, το Μαυσωλείο, το μνημείο που ανήγειραν οι
Διστομίτες για να διαφυλάξουν τα οστά των σφαγιασθέντων.Τα οστά είναι
για μας τους Διστομίτες η ταυτότητά μας. Υπάρχει ακόμα πόνος και ένα
γιατί στο βλέμμα των ανθρώπων. Δεν υπάρχει τρόπος να ερμηνεύσει κανείς
τη σφαγή των βρεφών. Δε χωρά στην ανθρώπινη λογική η σφαγή των βρεφών».
Υπάρχουν
διηγήσεις παππούδων από εκείνη την «μαύρη» ημέρα όχι μόνο από τον
ελληνισμό αλλά για την παγκόσμια ιστορία; Μπορείτε να μοιραστείτε κάποια
μαζί μας;
«Η γενιά μου, η γενιά των παιδιών της
δεκαετίας του ’70 μεγαλώσαμε ακούγοντας από τις γιαγιάδες και τους
παππούδες αντί για παραμύθια ιστορίες από τη Σφαγή. Δε γνωρίσαμε άλλα
παραμύθια. Μεγαλώσαμε με ιστορίες αίματος. Ακούγαμε για το παιδί του
δασονόμου που έπεσε πάνω στα νεκρά σώματα των γονιών κάνοντας τον
σκοτωμένο. Οι μπότες των Γερμανών στοίχειωναν τον ύπνο μας. Ακούγαμε για
τις οικογένειες που κρύβονταν για μήνες στις γύρω σπηλιές, για τη μάνα
που σκέπασε το παιδί της προκειμένου να το σώσει και δέχθηκε αυτή όλες
τις σφαίρες, για την ετοιμόγενη κοπέλα που την ξεκοίλιασαν. Τις ιστορίες
αυτές αντικατέστησαν στα πρώτα χρόνια της εφηβείας μας τραγούδια του
Μαρκόπουλου, του Θεοδωράκη, του Ξαρχάκου που ακούγαμε στις μεγάλες
συναυλίες που γίνονταν στο Δίστομο στις εκδηλώσεις μνήμης για τη Σφαγή.
Τραγούδια που μιλούσαν για τους αγώνες της δημοκρατίας και την
υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τραγούδια που προσπαθούσαν να
απαλύνουν το πένθος, που ακούγονταν δίπλα στα μοιρολόγια και έδειχναν σε
μας τους νέους το δρόμο του χρέους. Τον αγώνα για τη δικαίωση των
θυμάτων που δίνω από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο δημόσιο στίβο».
Η
σφαγή σταμάτησε μόνον όταν νύχτωσε και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στη
Λειβαδιά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού… ένα γεγονός που
μαρτυρά την βαρβαρότητα και το μίσος;
«Το κάψιμο των
σπιτιών δε μαρτυρά τη βαρβαρότητα και το μίσος. Το κάψιμο των σπιτιών, η
λεηλασία της σοδειάς και των σπιτιών, ο εξαναγκασμός σε πείνα του
ελληνικού λαού - μην ξεχνάμε το μεγάλο λιμό - η άσκηση βίας και
τρομοκρατίας απέναντι στον άμαχο πληθυσμό δεν είναι μίσος και
βαρβαρότητα που επέδειξαν οι Γερμανοί στρατιώτες μόνο στο Δίστομο. Είναι
συντεταγμένες, επιλεγμένες πολιτικές και πρακτικές του Τρίτου Ράιχ, του
ναζισμού, προκειμένου να καταστρέψουν τις οικονομικές και κοινωνικές
δομές των κατεχόμενων χωρών και να επιβάλλουν μ’ αυτό τον τρόπο τη νέα
τάξη, την τάξη του απόλυτου κακού. Και από την άλλη μέσα από τις
αποτρόπαιες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που είχαν ως αποτέλεσμα την
καταστροφή δεκάδων χωριών της Ελλάδας, χωριών που είναι σήμερα
χαρακτηρισμένα από την ελληνική Πολιτεία μαρτυρικά, είχαν σκοπό να
καταστείλουν την Αντίσταση, που φούντωνε στις πόλεις και στα βουνά κι
έγινε ποτάμι ελευθερίας που σάρωσε τα πάντα».
Ένας
από τους επικεφαλής που θεωρήθηκε επίσης υπεύθυνος για τη σφαγή στο
Δίστομο, ο Χάιντς Ζάμπελ (Hans Zampel), μετά το τέλος του πολέμου
συνελήφθη στη Γαλλία και εκδόθηκε στην Ελλάδα. Στην πορεία ζητήθηκε η
μεταφορά του στη Γερμανία για τις εκεί έρευνες όπου και παρέμεινε.
Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες έζησε ή ζει ακόμη ελεύθερος. Αυτή η μη
απονομή δικαιοσύνης σας θλίβει; Τι άλλα συναισθήματα σας δημιουργεί;
«Η
ιστορία του Χάιντς Ζάμπελ, του σφαγέα του Διστόμου όπως είναι γνωστός,
δεν είναι άλλη από την ιστορία όλων των ναζιστών εγκληματιών πολέμου,
όσων οδηγήθηκαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου και όσων, της συντριπτικής
πλειονότητας, που δεν δικαστηκαν και δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Τον
συνέλαβαν, τον φυλάκισαν, επιχείρησε με θρασύτητα να αποποιηθεί στην
απολογία του την ευθύνη, έχουμε στο Αρχείο του Μουσείου Θυμάτων Ναζισμού
τη δικογραφία του, επικαλούμενος άγνοια και έκτέλεση άλλων καθηκόντων
εκείνη τη μέρα, των καθηκόντων του φρουράρχου Λιβαδειάς και στο τέλος
ομολόγησε λέγοντας ότι εκτελούσε έντολές άλλων. Τον παρέδωσε η τότε
ελληνική κυβέρνηση στη Γερμανία στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου και του
οικονομικού εκβιασμού που από τότε ασκούσε η Γερμανία στην Ελλάδα. Με
δυο λόγια δεν τιμωρήθηκε κανείς ποτέ. Το αντίθετο μάλιστα, πολλοί
εγκληματίες ναζί κατέλαβαν καίριες θέσεις στον κυβερνητικό μηχανισμό της
μεταπολεμικής Γερμανίας που δεν απο-ναζιστικοποιήθηκε ποτέ. Γι’ αυτό
θυμώνω. Δε θλίβομαι. Τη βιώσαμε τη θλίψη σαν συλλογικό βίωμα. Δεν
θλίβομαι. Θυμώνω, οργίζομαι. Γιατί το έγκλημα παρέμεινε ατιμώρητο, τα
εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας παρέμειναν ατιμώρητα και
επαναλαμβάνονται. Μόνο όταν αποδίδεται δικαιοσύνη και τιμωρία
αποκαθίσταται η αξιόπρεπεια που στέρησαν από τα θύματα. Αν δεν αποδοθεί
δικαιοσύνη τα εγκλήματα επανλάμβάνονται. Οι άνθρωποι παραμένουν ευάλωτοι
στο κακό. Αυτό το επιβεβαιώνει η άνοδος και η δημιουργία των μορφωμάτων
του νεοναζισμού στην Ευρώπη. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και ο
μεγάλος αγώνας για τη δικαίωση που δίνει το Δίστομο στα ευρωπαικά
δικαστήρια. Αυτή είναι και η δεύτερη μεγάλη μοναδικότητα του Διστόμου, η
δικαστική απόφαση. Η πρώτη μοναδικότητα είναι τα οστά των
σφαγιασθέντων. Τα οστά και ο αγώνας είναι αυτά που μας δίνουν τη δύναμη
να συνεχίσουμε. Το χρέος να συνεχίσουμε για ένα καλύτερο μέλλον. Αυτό
είναι και το θέμα του μεγάλου τετραήμερου διαδικτυακού συνεδρίου που
διοργανώσαμε για πρώτη φορά και πραγματοποιείται αυτές τις μέρες, στο
πλαίσιο των Εκδηλώσεων Μνήμης της Σφαγής, με τη συμμετοχή ομιλητών από
την Ελλάδα και την Ευρώπη, τα ναζιστικά εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας
στην Ευρώπη. Ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία».
Η σφαγή του Διστόμου δεν διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία; Θα έπρεπε; Ποιο είναι το μήνυμα που στέλνετε στο υπουργείο Παιδείας;
«Έχω
πολλές φορές τονίσει και σε άλλες συνεντεύξεις και ομιλίες, σε πολλές
περιπτώσεις όπως σας είπα, την ανάγκη να ενταχθεί η διαδασκαλία της
Σφαγής του Διστόμου, η ιστορία των μαρτυρικών χωριών και πόλεων, η
ιστορία της Κατοχής και της Αντίστασης στα σχολικά εγχειρίδια και στο
αναλυτικό πρόγραμμα του μαθήματος της ιστορίας. Γίνονται αναφορές στα
βιβλία της Ιστορίας των μαθητών, αλλά ζητάμε κάτι πιο ουσιαστικό, πιο
ολοκληρωμένο. Να μην αρκούμαστε μόνο σε απλές, διεκπεραιωτικές αναφορές,
αλλά να υπάρχει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα πιο ουσιαστικής διδασκαλίας
που να δίνει στους μαθητές τη δυνατότητα να διερευνήσουν τα γεγονότα, να
αντιληφθούν το κακό του ναζισμού, να διαμορφώσουν την ταυτότητα του
ενεργού πολίτη. Αν δεν ληφθούν τέτοιες κρατικές εκπαιδευτικές
πρωτοβουλίες, τότε δυστυχώς είμαστε εντελώς εκτεθειμένοι στις
προσπάθειες της Γερμανικής Κυβέρνησης που επιχειρεί να παραχαράξει και
να ανασκευάσει την Ιστορία με εκπαιδευτικά προγράμματα, όπως είναι οι
«Μνήμες Κατοχής». Όταν συναντώ τα παιδιά που έρχονται στο μουσείο, στο
Δίστομο, συζητάμε για όλα τα θέματα που είπαμε εδώ. Τους ενημερώνω για
το θέμα των Αποζημιώσεων, γι’ αυτά που μας χρωστάνε οι Γερμανοί. Τα
παιδιά θέλουν να μάθουν. Στέκονται κάτω από τη φωτογραφία του βρέφους
που σφαγίασαν οι Γερμανοί στην Αίθουσα των Θυμάτων και αναρωτιούνται
γιατί, γιατί το σκότωσαν. Αυτό το γιατί οφείλει να φωτίσει η εκπαίδευση».
Θεοφάνης Μαλκίδης - Δρ. Παντείου Πανεπιστημίου
Δίστομο, 10 Ιουνίου 1944: Οι ατιμώρητοι δολοφόνοι και η Ύβρις
Ο Δρ. του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοφάνης Μαλκίδης αναλύει το έγκλημα του Διστόμου και βρίσκει τις ρίζες του κακού. Συγκεκριμένα λέει στο Newsbomb.gr:
Τετρακόσιοι τόνοι οστών Ελληνίδων και Ελλήνων για «βιομηχανική χρήση»
Κατά την ομιλία μου στο «Πολυμενάκειο» Πολιτιστικό κέντρο της ελληνικής κοινότητας Τορόντο Καναδά αναφέρθηκα σε ένα ιστορικό στοιχείο και πολύ καλά κρυμμένο μυστικό, -που προφανώς αγνοούν τα ιστορικά βιβλία – το οποίο αποτελεί ένδειξη ότι ένας από τους πλέον αδίστακτους και αιματηρούς σφαγείς στην ιστορία, που ενέπνευσε τον Χίτλερ, ήταν ο Μουσταφά Κεμάλ.
Η
εταιρεία PAYZA DOKUM εδρεύει στην Καισάρεια Τουρκίας και
δραστηριοποιείται στη χύτευση αργού σιδήρου, ελατού χυτοσίδηρου και
εξαρτημάτων από χάλυβα και στην παραγωγή αποχετευτικών αγωγών,
καλυμμάτων φρεατίων, σχαρών όμβριων υδάτων και εξοπλισμού υποδομών και
προϊόντων πάρκων και κήπων.
Η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών Ανναλένα Μπέρμποκ έκανε γραπτή δήλωση
πριν από τις επισκέψεις της στο Πακιστάν, την Ελλάδα και την Τουρκία,
που θα ξεκινήσουν σήμερα και θα διαρκέσουν έως τις 10 Ιουνίου.
Μοτοσικλετιστές
από όλες τις πόλεις της ελεύθερης Κύπρου, έφθασαν στο αρχαίο Κούριο το
βράδυ της Πέμπτη 2 Ιουνίου, με αφορμή τους εορτασμούς για το λεγόμενο
«Πλατινένιο Ιωβηλαίο» της βασίλισσας Ελισάβετ Β’.
Η «Πρωτοβουλία Μνήμης
Ισαάκ-Σολωμού» πραγματοποίησε μια σεμνή εκδήλωση έξω από το αρχαίο
θέατρο, ώστε να καταστήσει σαφή την επικράτηση της μνήμης απέναντι στη
λήθη. Μνημονεύοντας τους εννιά απαγχονισθέντες, για τους οποίους κώφευσε
η ίδια βασίλισσα που γιορτάζει 70 χρόνια μοναρχίας, οι μοτοσικλετιστές
επέλεξαν να μείνουν σε διακριτό σημείο από τη «χαρούμενη κοιλάδα» όπου
εκείνη την ώρα πραγματοποιούνταν, πιο ιδιωτικά, η γιορτή του θανάτου.
Αγαπητοί ιδιοκτήτες Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, αρχισυντάκτες, δημοσιογράφοι και συνεργάτες,
Με την παρούσα επιστολή θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για την υποστήριξή και συμμετοχή σας στις φετινές αφιερώσεις του τύπου για την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας.
Θεωρούμε ύψιστο χρέος την απότιση φόρου τιμής προς τους νεκρούς προγόνους, θύματα μιας ιστορικής αδικίας και θεωρούμε αναγκαία τη συνεχή ενημέρωση προς μνήμη των Ελλήνων αυτών.
Εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη και εκτίμηση μας σε όσου συνέβαλαν στην πραγματοποίηση τις φετινές εκτυπώσεις του τύπου υλικά και πραχτικά καθώς και σε όσους συνέβαλαν με μνήματα και άρθρα.
Ευχαριστούμε τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας στη Μελβούρνη κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκη για το μήνυμα και την υποστήριξη του καθώς και τον πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Βασίλη Παπαστεργιάδη και τον Πρόεδρο της Βικτοριανής Επιτροπής Εθνικής Επιτροπής, Αντώνη Τσουρδαλάκη.
Ευχαριστούμε επίσης τους:
Υπεύθυνους τύπου:
Σωτήρη Χατζημανώλη
Έφη Ανζιάρα
Χορηγούς:
Ktena Knitting Mills - Toorak Law – Ithea - Elenis Kitchen + Bar – Intercontinental Property Management - Marble Centre Exclusive - Merimna Pontion Kyrion of Oceania – Absolute Business Brokers – Winsor Management Insurance Brokers
Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ εκφράζουμε προς τον συντονιστή άρθρων και μηνυμάτων, Γιάννη Πιλαλίδη, την συντονίστρια των χορηγήσεων, Λίτσα Αθανασιάδη και στον συντονιστή του εκκλησιασμού και της κατάθεσης στεφάνων, Αποστόλη Αλεξιάδη.
«Ουρλιαχτά
ακούγονται, αλαλιασμένοι άνθρωποι φεύγουν τρέχοντας με τα ρούχα
σκισμένα και το πρόσωπο ματωμένο, ενώ οι πληγωμένοι σέρνονται στο
κατώφλι. Όσοι επιτιθέμενοι είχαν μπει με τη βία στα σπίτια βγαίνουν με
τις αγκαλιές φορτωμένες μπόγους που τους στοιβάζουν βιαστικά σε μεγάλα
κοφίνια πάνω στα ζώα τους. […] Το πλήθος ορμάει προς τις προκυμαίες
αναζητώντας με το βλέμμα πλεούμενα για να φύγει. Όλα σχεδόν τα πλεούμενα
έχουν εξαφανιστεί από την προηγούμενη. Φωνές φρίκης απαντούν στους
πυροβολισμούς. Εγκαταλείπω την ιδέα να περιγράψω όλες τις σκηνές που
διαδραματίζονται μπροστά μας». Φελίξ Σαρτιώ
Έλληνες προσπαθούν να φύγουν με βάρκες
Ιούνιος
1914. Ο Γάλλος αρχαιολόγος Φελίξ Σαρτιώ πραγματοποιούσε ανασκαφές στη
Μικρά Ασία. Ήταν μάρτυρας και κατάφερε να φωτογραφίσει ένα βίαιο πογκρόμ
που είχε ως αποτέλεσμα την εκδίωξη του ελληνικού πληθυσμού από τη
Φώκαια, κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Η Σφαγή της Φώκαιας τον
Ιούνιο του 1914 ήταν μέρος των ανθελληνικών διώξεων που είχαν εξαπολύσει
οι οθωμανικές αρχές κατά την πρώτη φάση της Γενοκτονίας κατά των
ελληνικών πληθυσμών. Διαπράχθηκε από άτακτες τουρκικές ομάδες κατά της
πόλης της Φώκαιας στα ανατολικά παράλια του Αιγαίου, πόλη που
κατοικούνταν από ακμαίο ελληνικό στοιχείο. Η σφαγή υπήρξε τμήμα ενός
ευρύτερου σχεδίου που στόχευε στη Γενοκτονία των Ελλήνων που διαβιούσαν
στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Υπήρξε από τις πιο βίαιες επιθέσεις που
διαπράχθηκαν το καλοκαίρι του 1914.
Στις ΗΠΑ διδάσκεται η Γενοκτονία, η Τουρκία την αρνείται και την επαναλαμβάνει και στην Ελλάδα είναι εκτός ύλης ......
Από την ομιλία στην εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Κοκκινοχώματος Καβάλας <<Κάποιοι>> εντός και εκτός
Ελλάδας γνωρίζουν τον αγώνα μου για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των
Ελλήνων και για την ανάγκη της διδασκαλίας στην εκπαίδευση, αγώνας ο
οποίος έχει μεγάλο κόστος, αλλά και μεγάλη ηθική ανταμοιβή. Έτσι νιώθω
θαυμάσια για το γεγονός ότι στις πολιτείες της Μασαχουσέτης, του Μίσιγκαν και της Καλιφόρνια, έχει εισαχθεί η διδασκαλία της
Γενοκτονίας !
Στα
αμελέ ταμπουρού, τα οποία ήταν τρόπον τινά χιτλερικά στρατόπεδα
γνώρισαν το θάνατο χιλιάδες Έλληνες. Αφήσαν τα κόκκαλά τους ανοίγοντας
σιδηροδρομικές γραμμές.
Η Ένωση Μικρασιατών Σάμου διοργάνωσε την πρώτη εκδήλωση αφιέρωμα στη συμπλήρωση των εκατό ετών από την Μικρασιατική καταστροφή το 1922 .
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε και με τη συνεργασία της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Ν.Σάμου και τον Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών Ν.Σάμου.
Είχαμε τη τιμή να φιλοξενήσουμε τον καθηγητή κ. Θεοφάνη Μαλκίδη Διδάκτορα του Παντείου Πανεπιστημίου ο οποίος άνοιξε την εκδήλωση με την συγκλονιστική του ομιλία με θέμα "100 χρόνια μετά την ατιμώρητη Γενοκτονία".
Ακούσαμε για τα ατιμώρητα εγκλήματα που έγιναν ενάντια στον Ελληνισμό και στους λαούς της Ανατολίας από τους τούρκους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έως και το 1924.
Στην συνέχεια έγινε προβολή της ταινίας μικρού μήκους "Genocide" και το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με την εξαιρετική παρουσίαση παραδοσιακών χορών Μικράς Ασίας, Θράκης και Πόντου από την χορευτική ομάδα του συλλόγου μας.
Το Δ.Σ του συλλόγου εκφράζει ευχαριστίες από καρδιάς στη χοροδιδάσκαλο κ. Μαρία Κασμά και στους χορευτές μας που τίμησαν την εκδήλωση με την καταπληκτική τους παρουσίαση και για τις ώρες που αφιέρωσαν για τη προετοιμασία των χορών.
Την εκδήλωση μπορείτε να την παρακολουθήσετε από τη Σαμιακη Τηλεόραση απόψε στις 9:30 το βράδυ στο
Ο Μορφωτικός Σύλλογος Κοκκινοχώματος Καβάλας σας προσκαλεί να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση μνήμης που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 5 Ιουνίου και ώρα 11:00 π.μ. στην
Πλατεία Γενοκτονίας στο Κοκκινόχωμα .
Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης θα είναι ο Μαλκίδης Θεοφάνης , διδάκτωρ Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για την μελέτη των Γενοκτονιών (IAGS)
