«Μακριά απ’ τη λοιμική της πολιτείας,
ονειρεύτηκα στο πλάι της
μιαν ερημιά, όπου το δάκρυ
να μην έχει νόημα, κι όπου
το μόνο φως να ' ναι από την
την πυρά που κατατρώγει
όλα μου τα υπάρχοντα
Ώμο τον ώμο οι δυο μαζί
ν’ αντέχουμε το βάρος από τα μελλούμενα, ορκισμένοι στην άκρα σιγαλιά και στη συμβασιλεία των άστρων
Σαν να μην κάτεχα, ο αγράμματος, πως είναι κει ακριβώς, μέσα στην άκρα σιγαλιά, που ακούγονται οι πιο αποτρόπαιοι κρότοι
Και πως, αφότου αβάσταχτη έγινε στου αντρός τα στέρνα η μοναξιά, σκόρπισε κι έσπειρε άστρα!»
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΎΤΗΣ
"Ο αγράμματος και η ωραία"
Από την συλλογή: "Έξι και μια τύψεις για τον ουρανό"(1960)
https://youtu.be/aPgqeVROE_4https://youtu.be/aPgqeVROE_4