Ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ Χοζεβίτης κατατάσσεται μεταξὺ τῶν μεγάλων μοναστῶν τῆς Παλαιστίνης, ἐξαιτίας τῶν πολλῶν χαρισμάτων του, τῶν θείων ἐνοράσεων καὶ ἐλλάμψεων καὶ τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας, μὲ τὰ ὁποῖα ἀνταμείφθηκε. Πῶς ὅμως τὰ ἀποκτᾶ ὁ ἄνθρωπος ὅλα αὐτὰ καὶ πῶς φτάνει σὲ τόσο μεγάλα πνευματικὰ ὕψη; Αὐτὰ μᾶς παραθέτει ὁ ἀνὰ χεῖρας βίος τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου, ἔκδοση τῆς «Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης».
Ὁ ἅγιος Γεώργιος γεννήθηκε στὴν Κύπρο στὰ μέσα τοῦ 6ου αἰῶνα ἀπὸ πλούσιους καὶ εὐσεβεῖς γονεῖς. Ἀπὸ τὰ παιδικὰ του χρόνια ἀγάπησε τὴ μοναστικὴ καὶ ἀσκητικὴ ζωή. Ἔτσι, μετὰ τὸν θάνατο τῶν γονιῶν του ἔφυγε γιὰ τοὺς Ἁγίους Τόπους. Ἐκεῖ, καὶ μετὰ ἀπὸ διάφορα μοναστήρια, κατέληξε στὴ φημισμένη γιὰ τὴν αὐστηρότητά της Μονὴ τοῦ Χοζεβᾶ. Ὁ ζῆλος του στὰ μοναχικὰ καθήκοντα ἦταν θαυμαστός. Αὐστηρὴ ἄσκηση στὸ φαγητό, στὴν ἐξάσκηση τῆς ταπείνωσης, στὴ νέκρωση τοῦ κοσμικοῦ καὶ σαρκικοῦ φρονήματος. Οἱ πατέρες τῆς Μονῆς τὸν σέβονταν καὶ τὸν συμβουλεύονταν γιὰ πνευματικὰ θέματα. Γνώριζε ἐπίσης καλὰ τὶς Γραφὲς καὶ ἀγαποῦσε πολὺ τὴν Παναγία. Στὸν βίο του ἀναφέρονται πολλὰ θαύματα ἐν ζωῇ. Αἰχμαλωτίσθηκε ἀπὸ τοὺς Πέρσες τὸ 614, ὅταν ἐκεῖνοι κατέστρεψαν τὸ μοναστήρι, ἀλλὰ ἀφέθηκε ἐλεύθερος.
Κοιμήθηκε στὴ Μονή, προβλέποντας καὶ προλέγοντας τὸν θάνατό του. Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στὶς 8 Ἰανουαρίου.