Να ακούς μουσική, κάθε μέρα. Όχι πολύ δυνατά όμως επειδή είναι δώρο η ακοή...
Να ακούς και τους ανθρώπους προσεκτικά όταν σου μιλάνε...
Να νιώθεις όσα σου λένε, να βλέπεις επάνω τους όσα δεν λένε· να ψάχνεις το πραγματικό νόημα στα μάτια τους, στο σώμα τους...
Να εξερευνάς τον κόσμο, την φύση τριγύρω...
Να ανασαίνεις τον αέρα και να τον γεύεσαι... Να παρατηρείς τα δέντρα και να τα αισθάνεσαι...
Να παίζεις με τα ζώα, να παίζεις σαν μικρό παιδί στη ζωή... Ένα παιχνίδι είναι κι αυτή, το πιο γελοίο κιόλας...Μην την παίρνεις στα σοβαρά.
Να συντρίβεσαι όσες φορές πέφτεις μα να σηκώνεσαι πάντα...Αν έχεις την καταστροφή για τέχνη ...να είναι η δημιουργία καθήκον.
Μην λες πολλά...Μα όταν πρέπει να μιλήσεις, φρόντισε να ακουστείς...Να επιλέγεις προσεκτικά τις λέξεις σου, μια συνήθεια είναι κι αυτή...Άδικα τα άδικα ξεσπάσματα.
Να κάνεις το σωστό...Ξέρεις ποιο είναι κι ας δυσκολεύεσαι να το εξηγήσεις...
Να παρασέρνεις μαζί σου και τους άλλους... Μην φοβάσαι...
Να γελάς!
Ερωτεύσου πολλές φορές τον ίδιο άνθρωπο... Να λες το σ’αγαπώ όταν δεν σε χωρά ο τόπος...Μην φοβάσαι...Μην μετανιώνεις...
Κι όταν λυπάσαι, δεν πειράζει...Όταν σκοτεινιάζεις, δεν πειράζει..Όλα περνούν...Τι φοβάσαι;
Να γελάς!
Να υπομένεις τόσα όσα πρέπει...Να σε εκτιμάς...
Πιες πολύ νερό...Γυμνάσου...Διάβασε...
Να πλάθεις μέρα με την μέρα τον εαυτό σου... Τάισέ τον καλό φαγητό όχι σκουπίδια... Να πλένεις μετά τα πιάτα μην μείνουν για το βράδυ...
Όταν σε προδίδουν οι φίλοι, συγχώρεσε... Μάθε όμως και να φεύγεις από σάπιες αγκαλιές και βρώμικα βλέμματα...Όσο ζεστά κι αν είναι...
Μην χτίζεις παλάτια στην άμμο.
Να σε αγαπάς...Πολύ..
Έτσι θα μάθεις να εκτιμάς και όλους τους κόσμους που βρίσκονται μέσα σου και γύρω σου...
Κι όταν πονάς, όταν θυμώνεις, όταν όλα καταρρεύσουν, θυμήσου: Να γελάς!!!
~Κριστιάν Νίρκα~