Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Κατάθεση ψυχῆς ἀπό μιά πολύτεκνη μητέρα: Ζῶντας μέσα σέ μιά ἀρρωστημένη κοινωνία πού ἀποστρέφεται ὁλοένα καί περισσότερο τό ἱερό δῶρο τῆς ζωῆς, ἡ ἀτμόσφαιρα γίνεται ἀποπνικτική καί ὑπάρχει ἔντονη ἡ ἀνάγκη γιά μερικές ἀνάσες αἰσιοδοξίας. Σοῦ γίνεται ὅλο καί πιό ἀπαραίτητο νά ἀναπαύσεις τό βλέμμα σου σέ μερικούς ἀνθρώπους πού πηγαίνουν κόντρα σέ αὐτό τό ἀνθρωποκτόνο κατεστημένο. Πού μάχονται γιά τό ἠθικό καί τό θεάρεστο, ὄχι μέ λόγια καί εὐχολόγια, ἄλλα μέ πράξεις...
ζωῆς καί αὐτοθυσίας.
Ἥρωες καθημερινοί, ἁπλοί, σεμνοί καί ἀθέατοι γιά τόν πολύ κόσμο. Ἥρωες πού κρύβουν μεγαλεῖο ψυχῆς καί θριαμβεύουν στόν στίβο τῆς ζωῆς μέ μοναδικά ὅπλα τήν πίστη τους καί τήν ἀγάπη τους γιά Θεό καί ἀνθρώπους. Ἀφανεῖς μαχητές τῆς ζωῆς πού μέ τό σιωπηλό παράδειγμα τούς ἀφυπνίζουν τήν χαμένη μας ἀνθρωπιά, ἀρκεῖ νά τούς προσέξουμε καί νά τούς ἀναδείξουμε.
Μιά τέτοια ἡρωίδα εἶναι ἡ Σωτηρία Παλιάκη, μιά μητέρα 6 παιδιῶν ἀπό τό Πλατύ Πηγάδι τῆς Σίφνου πού παραχώρησε μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα συνέντευξη στήν τοπική ἱστοσελίδα Kaipoutheos.gr, μιλῶντας γιά θέματα πού ἀφοροῦν τήν πολυτεκνία, τήν (ἀνύπαρκτη) κρατική πρόνοια καί τήν διαπαιδαγώγηση. Ἡ πολύτεκνη Σωτηρία ἀκολούθησε ὁλόψυχα τήν ἀξιοσύνη τῆς μητέρας της, ἡ ὁποία ἀπέκτησε 13 παιδιά καί 89 ἐγγόνια! Εἶναι τό 10ο παιδί αὐτῆς τῆς ὑπέροχης οἰκογένειας.
Τό πρῶτο πού καταλαβαίνεις ἀπό τά μεστά λόγια τῆς Σωτηρίας εἶναι πώς ἡ εὐλογία τῆς πολυτεκνίας εἶναι μιά βιωματική μέθεξη ἀγάπης γιά τή ζωή, πού μεταφέρεται ἀπό γενιά σέ γενιά. Ὡς παιδί πολυτέκνων ἀπολαμβάνεις τό δῶρο μιᾶς πατρικῆς ἑστίας πού σφύζει ἀπό ζωή καί ὡς γονιός νοιώθεις τήν ἀνάγκη νά τό πολλαπλασιάσεις, ξέροντας ἀπό πρῶτο χέρι τό πόσο σημαντικό εἶναι.
«Κατάλαβα ἀπό μικρή πόσο σημαντικά εἶναι τά ἀδέρφια καί τί δύναμη σοῦ δίνουν», λέει ἡ κ. Παλιάκη, ἐξηγῶντας τό πῶς ἀγάπησε τήν ἀρετή τῆς πολυτεκνίας.
«Ἐμπιστευόμαστε τά παιδιά μας στόν Θεό»
Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή ὅπου μπροστά στήν δημιουργία οἰκογένειας, μᾶς κατατρώει τό ἄγχος γιά τό ἄγνωστο. Καί μόνο στήν σκέψη νά φέρουμε στόν κόσμο ἕνα παιδί, μᾶς κατακλύζουν 1002 ἀνησυχίες καί ἐρωτηματικά: Θά μπορῶ νά ἀνταπεξέλθω οἰκονομικά; Θά γίνω σωστός γονιός; Θά ἐπηρεαστεῖ ἡ καριέρα μου; Θά κρατήσω τόν γάμο μου; Θά χάσω τήν βολή καί τήν ἀνεξαρτησία μου;
Παντοῦ βασιλεύει ἡ ὠμή λογική καί ἡ ὑπερπροστασία τοῦ ἑαυτοῦ. Ζυγίζουμε τό δῶρο τῆς ζωῆς μονάχα μέ ὑλιστικούς ὑπολογισμούς πού εἴτε μᾶς βγαίνουν - εἴτε δέν μᾶς βγαίνουν. Καί τό συνηθέστερο ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι οἱ ἀνεξέλεγκτες φοβίες μας, μᾶς ὁδηγοῦν σέ ἕνα κατά φαντασίαν ἀδιέξοδο.
Λυγίζουμε ἀπό τό βάρος του νά βασιζόμαστε ἀποκλειστικά στίς πενιχρές δυνάμεις μας καί πνιγόμαστε σέ ἕναν ὠκεανό ἀπό ἀγχωτικά ἐρωτήματα. Γιά ποιό λόγο συμβαίνει αὐτό; Διότι βγάζουμε ἐντελῶς ἀπό τήν ἐξίσωση τόν παράγοντα «Θεός». Ἡ ὀλιγοπιστία (ἤ ἡ ἀπιστία) μας, ἀκυρώνει τό βασικό θεμέλιο γιά κάθε δημιουργία οἰκογένειας, τήν ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη καί τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.
Πώς ξεπέρασε ἡ Σωτηρία αὐτό τό κοινωνικό φαινόμενο πού στήν ἐποχή μας «παραλύει» ἕνα μεγάλο πλῆθος ἀπό ἐπίδοξους γονεῖς; Δέν ὑπερέβη αὐτό τό ἐμπόδιο ἐπειδή εἶναι κάποιου εἴδους ὑπεράνθρωπος, ἄλλα ἐπειδή φύτεψε στήν καρδιά της αὐτό πού μᾶς διαβεβαίωσε ὁ Θεάνθρωπος: «μή μεριμνᾶτε διά τή ζωή σας τί θά φᾶτε,φάτε ἤ τί θά πιεῖτε, οὔτε διά τό σῶμα σας τί θά φορέσετε... Κοιτᾶξτε τά πτηνά τοῦ οὐρανοῦ, οὔτε σπείρουν οὔτε θερίζουν οὔτε ἀποθηκεύουν, καί ὁ Πατέρας σας ὁ οὐράνιος τά τρέφει».
Ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό εἶναι τό «κλειδί» καί - ταυτόχρονα - τό μονοπάτι γιά τήν ψυχική ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου. Μόνο ἔτσι ξεφορτωνόμαστε τά ἀπόβλητα τῆς ψυχῆς, τό ἄγχος, τήν λύπη, τόν θυμό, τόν φόβο, τίς ἐνοχές καί ὅλα τά ἀρνητικά συναισθήματα πού μᾶς κρατοῦν δέσμιους μιᾶς νοσηρῆς παθητικότητας.
«Τά παιδιά μεγαλώνουν πιό εὔκολα γιατί δέν τά ἐμπιστευόμαστε στά χέρια μας, τά ἐμπιστευόμαστε στόν Θεό. Ὁπότε κάπως ἔχει φύγει αὐτή ἡ εὐθύνη ἀπό πάνω μας, ἔχει πάει κάπου ἀνώτερα καί ἔτσι αὐτό μᾶς χαλαρώνει καί εἴμαστε πιό σωστοί γονεῖς», λέει ἡ Σωτηρία πάνω σέ αὐτό.
Πόσο μεγαλειώδης λόγος εἶναι αὐτός, ἀλήθεια! Καί πόση σοφία καί ἀλήθεια κρύβει μέσα του! Μόλις ὁ ἄνθρωπος ἀποφασίσει νά κάνει τό βῆμα καί νά ἀκουμπήσει τίς ἔγνοιες τοῦ στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, βάζει τήν πίστη στό τιμόνι τῆς οἰκογένειας καί ξεκινᾶ νά ἀπολαμβάνει τό ταξίδι στήν θάλασσα τῆς ζωῆς, πότε μέ τίς καλοσύνες του καί πότε μέ τίς φουρτοῦνες του, πάντα ὅμως μέσα στήν ἀσφάλεια τοῦ Χριστοῦ πού παραμένει καραβοκύρης.
Ἡ ἀγάπη γιά τά παιδιά εἶναι «θέμα κουλτούρας»
Στήν συνέντευξη της, ἡ Σωτηρία ὑπογραμμίζει καί κάτι ἄλλο, πολύ σημαντικό. Ἀναφέρει πώς πέρα ἀπό τήν ἀνύπαρκτη μέριμνα τοῦ κράτους στήν δημιουργία οἰκογένειας πού σίγουρα ἀποτελεῖ τεράστιο ἐμπόδιο γιά τούς νέους, ἡ τεκνογονία πρωτίστως εἶναι θέμα κουλτούρας.
Τήν κουλτούρα τῆς οἰκογένειας τήν εἴχαμε καί δυστυχῶς τήν ἀντικαταστήσαμε μέ τήν νοοτροπία τῆς ἀτομικῆς καλοπέρασης. Ἐπιπλέον, ἡ διαστροφή τῆς ἐποχῆς μας, στερεῖ ἀπό ἡρωίδες σάν τήν Σωτηρία τήν κοινωνική ἀναγνώριση πού τούς ἀξίζει. Στόν ἀντεστραμμένο μας κόσμο, ἡ πολυτεκνία παρουσιάζεται ὡς «σκλαβιά» καί ἡ σκλαβιά τῶν παθῶν τοῦ θεοποιημένου «ἐγώ» μας, παρουσιάζεται ὡς... ἐλευθερία. Παρόλα αὐτά ἀκόμα καί στίς μέρες μας, σέ τοπικές κοινωνίες πού ἐπιβιώνει ἀκόμα τό φιλότιμο ἑλληνικό πνεῦμα τῶν προγόνων μας, ἡ πολυτεκνία ἀναγνωρίζεται σάν καύχημα καί καρπός μεγάλης εὐλογίας.
Ἤ βοηθοῦμε τίς μητέρες ἤ χτίζουμε ψυχιατρεῖα...
Ἄραγε ἔχουμε ἀναλογιστεῖ ποτέ ὅτι ἡ ἐνίσχυση τῆς τεκνογονίας εἶναι κατ' ἐξοχήν ζήτημα ἐπένδυσης στήν κοινωνική ὑγεία μιᾶς χώρας; Πώς ἐπιτυγχάνεται αὐτό; Ἡ Σωτηρία Παλιάκη ἐξηγεῖ ὑπέροχα το πώς:
«Θά ἔπρεπε ὅλες οἱ γυναῖκες πού γεννοῦν παιδιά - ὅποια δουλειά καί νά κάνουν - νά ὑπάρχει μιά πρόνοια ἀπό τήν κοινωνία νά κάτσουν 6-7 μῆνες σπίτι τους νά μεγαλώσουν τό παιδί τους. Μεγαλώνοντας σωστά τό παιδί σου ἡ κοινωνία ἐξασφαλίζει λιγότερους ἐγκληματίες, λιγότερα θύματα bullying, λιγότερους ψυχασθενείς. Δηλαδή στήν οὐσία εἶναι ἐπένδυση. Μεγαλώνοντας σωστά τά μωρά, ἔχεις πολύ περισσότερες πιθανότητες νά ἔχεις σωστούς πολῖτες μετά. Ἀντί λοιπόν νά χτίζουμε ψυχιατρεῖα, μποροῦμε νά βοηθᾶμε τίς μητέρες».
Νά μιά πρωτοποριακή σκέψη πού θά ἔλεγε κανείς πώς κινεῖται ἔτη φωτός μπροστά ἀπό τό κατεστημένο τῆς ἐποχῆς μας! Ἕνα κράτος πού ἐπενδύει στήν ἐνίσχυση τῶν νεαρῶν ζευγαριῶν καί τήν οὐσιαστική στήριξη τῆς μητέρας, οὐσιαστικά ἐπενδύει στήν εὐζωία τῆς κοινωνίας, στήν μείωση τῆς ἐγκληματικότητας, στήν ἐξάλειψη τῶν φαινομένων βίας, στόν περιορισμό τῶν ψυχικῶν νοσημάτων. Νά τί τρομερή δύναμη διαθέτει ὁ ἱερός θεσμός τῆς οἰκογένειας, ἐάν τήν ἄφηναν νά θριαμβεύσει!
Νά πού ἀποδεικνύεται πώς μιά ἄξια πολύτεκνη μητέρα ἀπό τή Σίφνο διαθέτει πολύ πιό διορατική σκέψη ἀπό χιλιάδες καρεκλοκένταυρους καί γραβατωμένους πού δροῦν παρασιτικά τά πλαίσια ἑνός αὐτιστικοῦ κράτους, τό ὁποῖο δέν ἀντιλαμβάνεται τίποτα πέρα ἀπό τήν ὑψωμένη μύτη του!
Ἄνθρωποι σάν τήν Σωτηρία, εἶναι δῶρα Θεοῦ γιά ὅλους μας. Ἡ εὐλογημένη στάση ζωῆς πού ἀκολουθοῦν, μᾶς χαρίζει τήν ἐλπίδα πώς αὐτό τό ἔθνος δέν ἔχει καλυφθεῖ πλήρως ἀπό τό σκοτάδι τῆς μισανθρωπίας. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἀποτελοῦν μέρος τῆς ἐκλεκτῆς «μαγιᾶς» γιά τήν ὁποία μιλοῦσε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, πού κρατάει καί θά συνεχίσει νά κρατᾶ ὄρθια τήν Ἑλλάδα.
Δεῖτε ὁλόκληρη τή συνέντευξη τῆς Σωτηρίας Παλιάκη: