Ο Κώστας Μόντης γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1914 στην Αμμόχωστο και πέθανε την 1η Μαρτίου 2004 στη Λευκωσία, όπου διέμενε μετά την τουρκική εισβολή.
Ένας από τους πιο καταξιωμένους και χαρισματικούς πνευματικούς ανθρώπους της Κύπρου.
Ο Κώστας Μόντης είναι η ποιητική συνείδηση της Κύπρου μας.
«Χρόνια σκλαβκιές ατελείωτες
Τον πάτσον τζιαι τον κλώτσον τους
Εμείς τζιαμαί, ελιές τζιαι τερατσιές
πάνω στον ρότσον τους.»
"Ελάχιστοι μας διαβάζουν
ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας μένουμε αδικαίωτοι κι αχειροκρότητοι
σ’ αυτή τη μακρινή γωνιά
όμως αντισταθμίζει που γράφουμε ελληνικά."
"Είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας."
"Ανασήκωσε την πλάτη
κι απόσεισέ τους, Πενταδάχτυλέ μου"
«Γρηγόρης Αυξεντίου. Εκείνο τ’ “όχι” δεν το επανέλαβε η ηχώ, ήταν πολύ βαρύ να το μεταφέρει»
Ευαγόρας Παλλικαρίδης – "Όταν διάβασα την ιστορία σου το βράδι είχα πυρετό." "Όταν εμείς εξακολουθούσαμε να γράφουμε στίχους εκείνος διέκοπτε κι’ ανέβαινε στην αγχόνη."
"Ποιος μας κομμάτιασε τη συνέχεια,
Ποιος μας τεμάχισε τις ώρες,
Ποιος μας διέσπασε τις στιγμές;"
"Περίεργο πράγμα η καρδιά. Όσο τη σπαταλάς τόσο περισσότερη έχεις." "Καρδιά που πριν δεν λύγιζες πώς τόσο πια λυγίζεις καρδιά που δεν μ’ απέλπιζες πώς τόσο μ’ απελπίζεις"