Μὲ τοὺς σπασμοὺς της ῾Ιστορίας
φριγμένες ἀπ' τἡ σκόνη καἱ τἁ αίματα
πόλεις, ἐξαίσια ὀνόματα, λαμπρές
ὦ, πόλεις τῶν 'Ελλήνων.
Τὶς συναντᾶς στοὺς χάρτες καὶ στὰ δρομολόγια
κάποιες ἀνθοῦσες, ἂλλες μιξοβάρβαρες μὲ τ' ὂνομά τους ξεφτισμένο ἢ σὰν πληγὴ
Σάϊντα, Ίσμίρ, Άντίμπ και πόσες!
Μὰ τώρα σὰν βραχνάς. Γκιουΐρν, ὦ
ξακουστὴ Κυρήνεια,
μιὰ πόλη-λέξη ἑλληνική χαλάει
κι' ό κόσμος ὃλος βαρβαρεύει. *
"Ελλάς μέν έστι μία, πόλεις δε πλείονες". **
(Ποσείδιππος ο κωμικός παρά Δικαιάρχω, αποσπ. 26 )
*Αριστοτέλης Νικολαίδης: Ποιητ. Συλλογή Η ΠΕΙΡΑ ΚΑΙ Η ΠΥΡΑ. ·Εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
**Ποσείδιππος ο κωμικός παρά Δικαιάρχω, αποσπ. 26