Στιγμές ανείπωτου πόνου και θλίψης εκτυλίχθηκαν στο σημείο της σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη όπου πραγματοποιήθηκε τρισάγιο στην μνήμη των 57 ανθρώπων, κυρίως νέων σε ηλικία, που έχασαν τη ζωή τους τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου.
Στο σημείο που θα στοιχειώνει για πάντα την μνήμη της Ελλάδας έφτασαν συγκινημένοι συγγενείς των θυμάτων οι οποίοι σπάραξαν μόλις είδαν το σημείο που τα αγαπημένα τους πρόσωπα άφησαν την τελευταία τους πνοή.
Επίσης, έφτασαν και κάτοικοι από τα γύρω χωριά συγκινημένοι και με δάκρυα στα μάτια.
Όλοι, άφησαν λουλούδια και άναψαν κεριά στη μνήμη των θυμάτων στο σημείο που σημειώθηκε η μεγαλύτερη σιδηροδρομική τραγωδία στην ιστορία της Ελλάδας. Κάποιοι συγγενείς άφησαν και φωτογραφίες των αγαπημένων τους, συμβολικά, στο σημείο.
(φωτογραφίες και βίντεο larissanet.gr)
«Πάλεψα να βγω από τα φλεγόμενα σίδερα»
Μια συγκλονιστική εξομολόγηση έκανε η Ευδοκία Τσαγκλή η οποία βρισκόταν στο μοιραίο τρένο και κατάφερε να σωθεί με τραύματα.
Μάλιστα, η ίδια συγκινεί όταν λέει, πως ντρέπεται να μιλά για τα τραύματά της την στιγμή που μια ολόκληρη χώρα πενθεί για τις 57 ψυχές.
«Ήμουν στο τρίτο, αλλά δεύτερο επιβατικό βαγόνι. Τι να σας πω, πώς είμαι, και εγώ το σκέφτομαι… Δεν έχει να κάνει με μένα. Νιώθω πολύ μικρή για να μιλήσω για ό,τι έχω πάθει σωματικά μπροστά σε αυτό το τεράστιο ψυχικό κάταγμα που έχουμε πάθει όλοι μαζί. Είναι μια ολόκληρη χώρα που θρηνεί μια μαζική απώλεια ψυχών. Είμαι εδώ για να μοιραστώ μαζί σας την πίστη μου. Αυτή η ενέργεια δεν καταστρέφεται και αυτές οι ψυχές είναι ακόμη εκεί, παρόλο που δεν είναι μαζί μας.
Είμαι εδώ γιατί πιστεύω ότι η αλλαγή μπορεί να γίνει και δεν θα ζήσουμε άλλες αντίστοιχες καταστάσεις. Οι γιατροί με συμβουλεύουν να μη θυμάμαι τις στιγμές που έζησα στο τρένο. Δεν θέλω να τρομάξω τον κόσμο ούτε να φέρω αυτόν τον πανικό. Ευχαριστώ και ευγνωμονώ όποια είναι αυτή η δύναμη – όπως και αν τη λέει ο καθένας – που είμαι ακόμη εδώ. Να υποκλιθώ μπροστά σε όλους τους τραυματίες και σωματικά και ψυχικά. Τα πιο βαθιά μου συλλυπητήρια στους ανθρώπους που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα.
Ο πόνος είναι για όλους μας, ακόμη και αν δεν υπήρχε κάποια προσωπική γνωριμία σε αυτό το τραγικό γεγονός. Σε πολλές κουλτούρες λένε ότι η ζωή είναι ένα τρένο, εμείς συνδέουμε πλέον το τρένο με τον θάνατο.
Τα δικά μου κατάγματα είναι πολύ μικρά και ντρέπομαι να μιλήσω για αυτό μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση. Είναι θαύμα που είμαι ακόμη εδώ. Έδωσα όλη μου τη δύναμη για να βγω από τα φλεγόμενα σίδερα. Λίγο πριν το ατύχημα γελούσαμε με τα υπόλοιπα παιδιά. Δεν ξέραμε τι έρχεται».
Δείτε τις δηλώσεις της: