Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας οι επιβληθέντες φόροι ήταν αναρίθμητοι. Εκτός από τους φόρους της δεκάτης, του εγγείου, της εστίας, τον δασμό γάμου, επαρχιακών εξόδων και άλλων εκτάκτων, ο ραγιάς υποχρεωνόταν να πληρώσει ένα ευφάνταστο και υπερβολικό φόρο που σχετιζόταν με το μήκος των μαλλιών του.
Χαρακτηριστικά ο ιστορικός Χριστόφορος Άγγελος αναφέρει, «Φόρος ωσαύτως ετίθετο επί των ραγιάδων εκείνων οίτινες έτρεφον μακράν κόμην».
Όσο μακρύτερα τα μαλλιά, τόσο ψηλότερος ήταν ο φόρος. Έτσι συχνά, οι έχοντες πλούσιαν την χαίτη έπαιρναν τα βουνά για να γλιτώσουν το μαλλί και φυσικά την τσέπη τους.
Από αυτόν τον φόρο βγήκε και η παροιμιώδης φράση «χρωστά τα μαλλιά της κεφαλής του», η οποία χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα.
Η πατριωτική ερμηνεία θέλει τους γενναίους οπλαρχηγούς της επανάστασης, όπως ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης, να έχουν μακριά μαλλιά, ως ένδειξη περιφρόνησης προς τον Οθωμανό δυνάστη, του οποίου αμφισβητούσαν ευθέως την εξουσία.
Κείμενο: Μωραΐτες εν Χορώ