Δὲν περιμένω κανένα μεσσία, ὁ Χριστὸς ἦρθε, δὲν περιμένω σωτήρα, ἀλλὰ ἐμεῖς στὸ σήμερα, τὸ τώρα, μὲ κάθαρση νοός, καὶ ἡ κάθαρση νοὸς θὰ εἶναι προσωπικὴ καὶ κοινωνικὰ ἀτομική.
Ὑπάρχει ἡ ἔννοια κάθαρση τῶν παθῶν μου. Ὀρθοδοξία καὶ ῥωμηός. Ἂν λείπουν αὐτὰ ἀπὸ τοὺς ἡγέτες, αὐτοὶ οἱ ἡγέτες δὲν εἶναι γιὰ τίποτε. Τότε θὰ πάω στὸν Παλαμὰ ποὺ λέει σ΄ ἕνα ποίημά του «ἂν δὲν ὑπάρχουν αὐτοὶ οἱ ἡγέτες, γιούχα καὶ γιούχα στὶς πατρίδες». Καὶ ἐμεῖς εἴμαστε ὑπεύθυνοι γι΄ αὐτό, γιατί ὁ λαὸς ἔχει εὐθύνη. Καὶ μποροῦμε νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς ἡγέτες στὸ χῶρο ποὺ βρισκόμαστε, νὰ εἴμαστε αὐτοκράτορες. Τόσα μεγέθη, ξεχάσαμε τὴ Ῥωμηοσύνη… μας, τὴν Ὀρθοδοξίας μας καὶ ψαχνόμαστε ἀλλοῦ, σὲ κομματικὰ ἰδεολογήματα.
Δὲν ἀκούω κανένα κομματικὸ ἰδεολόγημα, εἶναι ψευτιὲς ὅλα αὐτά, γιὰ νὰ πείσουν τὸ λαὸ ἀπὸ ΄δῶ ἢ ἀπὸ ΄κεῖ. Καὶ εὐρωπαϊστὲς καὶ ἀντευρωπαϊστές. Ἂν εἶναι ἀντιευρωπαϊστὴς χωρὶς Χριστὸ δὲ μὲ νοιάζει, δὲ γίνεται. Τί νὰ κάνω νὰ βγῶ ἀπὸ τὴν Εὐρώπη χωρὶς Χριστό; Ἐγὼ ὅπου πάω εἶμαι μὲ τὸ Χριστό, τί νὰ κάνω νὰ πάω στὴ δραχμὴ καὶ νὰ μὴ ξέρω Χριστό, τί νὰ τὸ κάνω; Θὰ γίνω καπιταλιστὴς τῆς Ῥωμηοσύνης; Ὄχι! Θὰ κουβαλήσω μαζί μου καὶ τὸν Χριστό.
Γιατί ὑπάρχει κρίση; Γιατί ξεχάσαν τὸ Χριστό, Χωρὶς Χριστὸ ὅλα εἶναι κρίση, ὅλα εἶναι μία τραγωδία, ὅλα εἶναι μία ἀποτυχία. Καὶ θυμηθεῖτε τοὺς Πατέρες τί λένε γιὰ τὴν πρωτογενή ἁμαρτία «ἐν τῷ Παρεδείσῳ», τί πάθανε; Εἴχανε ἐσκοτισμένο νοῦ, ἡ ῥίζα τοῦ κάθε κακοῦ καὶ τῆς κάθε κρίσεως.
Ὅταν ἐμφανίστηκαν τὰ δείγματα τῆς κρίσεως φώναζα, καὶ μὲ θεωροῦσαν ἠλίθιο. Λέω, εἶναι ψεύτικη κρίση, εἶναι κρίση ποὺ δὲν ἔχει ῥίζες, μᾶς τὴ φτιάξανε γιὰ νὰ πονᾶμε καὶ νὰ μᾶς ἔχουν στὰ χέρια τους, νὰ μᾶς ἔχουν πιόνια. Ἀλλὰ ἂν εἴμαστε κοντὰ στὸ Χριστό, λέω τὴ φράση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «Ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ τὰ πάντα κατέχοντες», εἶναι εὐαγγέλιό μου αὐτὴ ἡ φράση, αὐτὸ τὸ ζῶ καὶ τὸ ξέρω. Μπορεῖ νὰ τὸ κάνει ὁ ῥωμηός; Δὲν χρειάζεται οὔτε Μέρκελ, οὔτε Εὐρώπη, οὔτε τίποτε, χρειάζεται τὸ Χριστό του, μία ἀπόλυτη ἐλευθερία. Καὶ νὰ τοὺς δώσουμε ἕνα δεῖγμα ἐλευθερίας αὐτοῦ τοῦ λαοῦ ποὺ ἔτσι ἔζησε ἐλεύθερος!
Ἡ Εὐρώπη χωρὶς τὴν Ἑλλάδα δὲν μπορεῖ, ἡ Ἑλλάδα νοηματοδότησε τὰ μεγάλα νοήματα. Καὶ φτύνουν τώρα τὴν Ἑλλάδα; Κι ἐμεῖς τὸ δεχόμαστε αὐτὸ τὸ πράγμα; Μᾶς χρειάζονται, εἶναι ὁ χῶρος ἐλευθερίας. Δὲν τὸ καταλάβαμε πού τοὺς δίνουμε τὴν ἔννοια τῆς ἐλευθερίας; Καὶ νὰ ποῦμε φεύγουμε γιατί εἴμαστε ἐλεύθεροι, νὰ φύγουν κι αὐτοὶ μαζί μας ἀπὸ ΄κεῖ, ἂν ἁρπάζουν τὴν Ἑλλάδα ἀφοῦ λέγονται Εὐρώπη.
Ἀπόσπασμα ἀπὸ συνέντευξη τοῦ π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου μὲ θέμα: «Ἑλλάς, ὥρα μηδέν», στὶς 15/06/12