Σιωπή, προπαγάνδα και άρνηση ή αναγνώριση της Γενοκτονίας;

  Θεοφάνης Μαλκίδης   

Σιωπή, προπαγάνδα και άρνηση ή αναγνώριση της Γενοκτονίας;

Μέρος της ομιλίας στη Θεσσαλονίκη

Δε χρειάζεται, πιστεύω, να αναφερθούμε στη μεγάλη σημασία του Πόντου και ολόκληρης της Μικράς Ασίας , της Θράκης, στον ελληνικό πολιτισμό, στην ελληνική ιστορία. Και αυτό γιατί πλέον όλος ο πλανήτης γνωρίζει και έχει ως σημείο αναφοράς το χώρο αυτό,  ως παγκόσμιο κέντρο πίστης, πολιτισμού, αρχιτεκτονικής, ιστορίας, αθλητισμού, ζωής , δυστυχώς όμως και θανάτου. 

Η άνοδος του τουρκικού εθνικισμού με την εδραίωση του ρατσιστικού  κινήματος των Νεότουρκων στην εξουσία και στη  συνέχεια του Κεμάλ,  καθώς και με  συμφέροντα συνδεόμενα σε μεγάλο βαθμό με τη διείσδυση της Γερμανίας, η οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οδήγησαν στη Γενοκτονία του Ελληνισμού. Από τους πάνω από 3.000.000 προγόνους μας του 1914, πάνω από 1.000.000 δολοφονήθηκαν, ενώ 1.300.000 ήρθαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα. Άγνωστος αριθμός παρέμεινε ως εξισλαμισμένοι στην Τουρκία , ενώ εκατοντάδες άλλοι βρήκαν καταφύγιο, εκτός από την Ελλάδα και σε άλλες χώρες (ΗΠΑ, Ρωσία, Ιράν, Συρία κ.ά)

Το τελευταίο μέρος της σύγχρονης Ελληνικής τραγωδίας διαδραματίζεται τον Αύγουστο – Σεπτέμβριο του 1922, όταν αρχίζει η επίθεση του δασκάλου του Χίτλερ, Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος έχοντας  υπογράψει σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας με τη Σοβιετική Ένωση,  τη Γαλλία και Ιταλία, και ενώ οι Βρετανοί φωτογράφιζαν τη φωτιά στην προκυμαία της Σμύρνης(...) , μπορεί να ολοκληρώσει το δολοφονικό του έργο  !

Η εκδίωξη των Ελλήνων από τους Νεότουρκους και τον Μουσταφά Κεμάλ, οι οποίοι  με οργανωμένο σχέδιο Γενοκτονίας στράφηκαν  εναντίον του Ελληνισμού, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στην παγκόσμια ιστορία.  

 

Ωστόσο αυτό το έγκλημα δεν τιμωρήθηκε  και έτσι επικράτησε η σιωπή, η παραχάραξη, η προπαγάνδα.Αυτό όμως δεν μπορούσε να συνεχιστεί άλλο και η  ανάδειξη της Γενοκτονίας των προγόνων μας που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος, λαμβάνει πλέον πανελλήνιες και διεθνείς διαστάσεις, μετά από σχετικές παρεμβάσεις των Ελλήνων στο εξωτερικό ( ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία κ.α). Σημαντική στιγμή για την ανάδειξη του αποσιωπημένου εγκλήματος αποτελεί το ψήφισμα (Δεκέμβριος  2007) της International Association of Genocide Scholars  για τη γενοκτονία, των Ελλήνων, των Ασσυρίων και των Αρμενίων στο διάστημα 1914-1923.

Η συντριπτική υποστήριξη που δόθηκε στο ψήφισμα από την κορυφαία στον κόσμο οργάνωση μελέτης των Γενοκτονιών, θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της παγκόσμιας συνείδησης για το έγκλημα εναντίο των προγόνων μας και θα αποτελέσει σημαντικό μέσο, έτσι ώστε η Τουρκία, η οποία αγνοεί και αρνείται εντελώς τις Γενοκτονίες, των Ελλήνων, των Αρμενίων να τις αναγνωρίσει. Επίσης η έκθεση (2006) του Ολλανδού ευρωβουλευτή Camiel Eurlings για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτέλεσε σημαντική εξέλιξη στο ζήτημα, αφού για πρώτη φορά τέθηκε σε επίπεδο ενωμένης Ευρώπης το θέμα της προσχώρησης της Τουρκίας, συνδεδεμένο με την προώθηση της έρευνας για τη Γενοκτονία των  Αρμενίων, των  Ασσυρίων και  των Ελλήνων.

 

Ενώ η ανακοίνωση της ασφαλιστικής εταιρείας New York Life Insurance Co., (Σεπτέμβριος 2008) για αποζημιώσεις στα θύματα της Γενοκτονίας, σηματοδότησε νέες εξελίξεις στο ζήτημα και ενεργοποίησε κομμάτια της προσφυγικής κοινωνίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό, τα οποία για πολλά χρόνια δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν την έκταση του ζητήματος. 

 

Οι εξελίξεις που σημειώθηκαν και σημειώνονται το τελευταίο διάστημα (θυμίζω την αναφορά στο ψήφισμα των ΗΠΑ για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, όπου υπάρχει αναφορά για τη Γενοκτονία των Ελλήνων)  συνιστούν πραγματική πρόοδο για το ζήτημα της αναγνώρισης. Από την παντελή απουσία λόγου και πράξης,  από τη σιωπή, την άρνηση, την προπαγάνδα, το θέμα πέρασε στο προσκήνιο προκαλώντας αντιδράσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Στο μεν πρώτο θεσμοί και πρόσωπα προωθούν πλέον το ζήτημα φέρνοντας προ των ευθυνών το ελληνικό πολιτικό και θεσμικό σύστημα, στο δε εξωτερικό με τη στάση της Τουρκίας που συνεχίζει να αρνείται το μαζικό έγκλημα και τη δραστηριότητα των προσφυγικών σωματείων που προωθούν αναγνωρίσεις της γενοκτονίας. 

Η Γενοκτονία και η αναγνώρισή της είναι ένα ζωντανό ζήτημα με εθνικές και διεθνείς διαστάσεις, το οποίο οι διεθνείς και οι τοπικές εξελίξεις το καθιστούν επίκαιρο ως θέμα δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελευθερίας, αξιοπρέπειας, είναι μία ζωντανή  κληρονομιά που αποτυπώνει τον πλούτο του ελληνικού λαού και  του πολιτισμού του, την ιστορική του ταυτότητα, τη γλώσσα, τη οικουμενικότητα, το φυσικό και αρχιτεκτονικό τοπίο, τη μνήμη, την ιστορία, τη δικαιοσύνη.  

Κάθε λαός και εν προκειμένω ο Ελληνικός, έχει το δικαίωμα στη μνήμη, έχει το δικαίωμα να απαιτεί με επιμονή την επίσημη αναγνώριση από τον θύτη και συγκεκριμένα από την Τουρκία, όλων των εγκλημάτων που διαπράχτηκαν σε βάρος του. 

Και εν τέλει απαιτεί από την Ελληνική Δημοκρατία να πράξει τα αυτονόητα, έναν αιώνα και πλέον  μετά το ατιμώρητο έγκλημα , το οποίο  ο ίδιος ατιμώρητος θύτης απειλεί να το επαναλάβει! 

Όχι άλλη σιωπή, όχι άλλη άρνηση , αναγνώριση του εγκλήματος, αναγνώριση της Γενοκτονίας τώρα !