Κάθε μέρα, και όποτε μπορείς, επανέλαβε στον εαυτό σου, Κύριε, ελέησον όλους όσους εμφανίζονται μπροστά Σου σήμερα.
Για κάθε ώρα και κάθε στιγμή χιλιάδες άνθρωποι αφήνουν τη ζωή σε αυτή τη γη, και οι ψυχές τους εμφανίζονται ενώπιον του Θεού. Και πόσοι από αυτούς αναχωρούν στη μοναξιά, άγνωστοι, λυπημένοι, απογοητευμένοι που κανείς δεν θρηνεί γι ‘ αυτούς ή καν ξέρει αν έχουν ζήσει ή όχι! Και ιδού, από την άλλη άκρη της γης ίσως, η προσευχή σου για την ανάπαυση τους θα ανέβει στο Θεό αν και δεν τους ήξερες ούτε αυτοί εσένα. Πόσο συγκινητικό πρέπει να είναι σε μια ψυχή που στέκεται μέσα στο φόβο μπροστά στον Κύριο να νιώσει εκείνη τη στιγμή ότι, και γι ‘ αυτόν, υπάρχει ένα να προσευχηθεί, ότι υπάρχει ένα συνάνθρωπο στη γη για να τον αγαπήσει κι αυτός! Και ο Θεός θα σας κοιτάξει και τους δύο πιο ευγενικά, γιατί αν τον έχετε λυπηθεί τόσο πολύ, πόσο θα λυπηθεί που είναι πολύ πιο αγαπητός και φιλεύσπλαχνος από εσάς! Και θα τον συγχωρέσει για το καλό σου.