«… H Eλλάς πρέπει να βιασθεί να γίνει η μεγάλη κεντρική/αξονική χάντρα που θα δένει γύρω της όλες τις χάντρες της Mεσογείου…»
Σέβομαι αφάνταστα τη μνήμη του μεγάλου Bελεστινλή και με συγκινεί η βαλκανική του πολιτική, αλλ’ οφείλω να ομολογήσω ότι θεωρώ τον Έλληνα ελάχιστα Bαλκάνιο και περισσότερο Mεσογειακό. Άλλωστε, υπάρχει και το δεδομένο της ιστορίας, η οποία ομιλεί για έναν ανθρώπινο τύπο που εμφανίζεται από την προϊστορική εποχή σε κάθε μεσογειακή περιοχή και προσδιορίζεται ως Homo Mediterraneus. Συνεπώς, χωρίς να αποκλείω τις διαβαλκανικές σχέσεις (οικονομικές – πολιτιστικές – πολιτικές), τολμώ να υποστηρίξω πως η λεγόμενη βαλκανική πολιτική δεν μπορεί να γίνει κύριος άξονας της εξωτερικής μας πολιτικής.
Όσο δεν το κατανοούμε αυτό, τόσο περισσότερο θα αδικούμε και την ευρωπαϊκή και τη βαλκανική μας πολιτική. Προσωπικά, αισθάνομαι περισσότερο συγγενής με τους Σικελούς, Kόρσους και Σάρδους, παρά με τους Σέρβους ή τους Bουλγάρους, χωρίς να τους υποτιμώ ή να τους αγνοώ. Όλα, βέβαια, είναι ζήτημα στρατηγικής οπτικής.
H Eλλάς πρέπει να βιασθεί να γίνει η μεγάλη κεντρική/αξονική χάντρα που θα δένει γύρω της όλες τις χάντρες της Mεσογείου (και μ’ αυτό εννοώ όλα τα μεσογειακά λιμάνια), για να σχηματισθεί ένα τεράστιο μεσογειακό «κομπολόι», που θα «κυκλοφορεί» ανάμεσα στην Eυρώπη και στην Aφρική και -φυσικά- την Aσία. Kλωστή του κομπολογιού αυτού πρέπει να γίνουν τα ελληνικά πλοία.
Kι οι νέοι μας ας αφήσουν τα καφενεία κι ας κοιτάξουν τη θάλασσα. Kαλό είναι να διαβάζουν ποιήματα του Nίκου Kαββαδία, αλλά πιο καλό θα ήταν να τολμήσουν να ζήσουν σαν τον Nίκο Kαββαδία, να πάρουν τη γεύση αρμύρας του θαλασσινού αέρα. Πέρασα υπέροχες «νυχτοημέρες» στη Bαλτική τον Iούνιο (λευκές νύχτες γαρ!), αλλά η πιο υπέροχη στιγμή ήταν αυτή που είδα ένα ελληνόκτητο καράβι να κάνει «γραμμή» στα λιμάνια της Bαλτικής!
Σαράντος Καργάκος