Άλλη μια δολοφονία και κηδεία κερυνειώτικη
Η Κερύνεια έθαψε σήμερα το πρωί στον Τύμβο Μακεδονίτισσας, τον Τύμβο των πεσόντων ηρώων εθνοφρουρών του 1974, ακόμα ένα από τα προδομένα παιδιά της, τον Ανδρέα Σταύρου Γεωργίου, άλλως Κίκκο. Κατ' ακρίβειαν "Κικκούδι" τον ξέραμε στην Κερύνεια, χαϊδευτικά τον λέγαμε έτσι γιατί ήταν σχετικά μικρόσωμος και για να τον ξεχωρίζουμε από τον συνομήλικο και συνονόματό του, τον μεγάλο καλαθοσφαιριστή της ΠΑΕΚ και πρωταθλητή στίβου, Ανδρέα"Κίκκο" Παμπόρη.
Ο Κίκκος χάθηκε το 1974, επί πέντε δεκαετίες σχεδόν δεν υπήρχαν σαφείς πληροφορίες και ενδείξεις ως προς το πού τον εξαφάνισαν οι Τούρκοι εισβολείς και οι σύμμαχοί τους Τουρκοκύπριοι της ΤΜΤ. Τα οστά του ανευρέθηκαν κοντά στην Κερύνεια, στον παράδρομο για το φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνα, σε πρόχειρο ομαδικό τάφο, κάτω από κάτι χαρουπόδενδρα, μαζί με τα λείψανα άλλων τριών αγνοούμενων εθνοφρουρών.
Δεν υπάρχουν τεκμήρια ή ενδείξεις αν σκοτώθηκε ο Κίκκος εκεί που βρέθηκαν τα οστά τουή κάπου αλλού και μετέφεραν εκει τη σορό του. Ωστόσο, η περίπτωσή του, όπως και δεκάδων άλλων εθνοφρουρών του 1974, δείχνει φωναχτά ότι δολοφονήθηκε κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών. Το Κικκούδι ήταν 22 ετών το 1974, έφεδρος εθνοφουροός, που είχε υπηρετήσει θητεία στο Ναυτικό (στις Ο.Υ.Κ. για κάποια περίοδο) και στα τειωρακισμένα του 251 ΤΠ. Στις 22 Ιουλίου, μέρα κατάληψης της Κερύνειας από τον πολυάριθμο και πανίσχυρο τουρκικό στρατό εισβολής, ήταν με άλλους υπερασπιστές μέσα στο κάστρο της πόλης. Οι Τούρκοι έστησαν παγίδα, στέλνοντας ένα άρμα Τ 34, δηλαδή ένα τανκ της Εθνικής Φρουράς ( οι εισβολείς είχαν μεγάλα και πιο σύγχρονα άρματα Μ 148, Μ 147 και Μ 117), με τα σχετικά διακριτικά του, κάτω από το κάστρο. Προφανώς είχαν καταλάβει το τεθωρακισμένο λίγο προηγουμένως. Μέσα στο φρούριο δεν μπορούσαν να μπουν, φυσικά, δεν υπήρχε πρόσβαση από την υπερυψωμένη γέφυρα, ούτε άλλος τρόπος να μπουν. Ο Κίκκος, που είχε υπηρετήσει στα άρματα, βγήκε από το φρούριο, μαζί με τον (επίσης Κερυνειώτη) έφεδρο ανθυπολοχαγό Γιαννάκη Ιωάννου και έναν ακόμη, τον Χριστόδουλο Αντωνίου (
(απο το Βουνό Κερύνειας) για να υποδεχτούν τους μαυροσκούφηδες. Μέχρι να καταλάβουν περί τίνος επρόκειτο, οι Τούρκοι βγήκαν από το άρμα και συνέλαβαν και τους τρεις. Τον ανθυπολοχαγό Ιωάννου τον οδήγησαν στον αρχηγό του στρατού εισβολής, στρατηγό Ντεμιρέλ. Οι άλλοι δύο εθνοφρουροί εξαφανίστηκαν. Τον Ιωάννου τον έβαλε ο Ντεμιρέλ, υπό την απειλή όπλου, πάνω σε ένα άρμα, σαν ανθρώπινη ασπίδα, μπροστά από το "αρχηγικό" τζιπ, για να τους δείξει τον δρόμο προς τον θύλακα του Κιόνελι, κάπου 18 χλμ. νότια από την καταληφθείσα Κερύνεια. Πέρασαν 49 χρόνια για να βρεθεούν τα ίχνη του Κίκκου (και του Χριστόδουλου) σε ένα σημείο περίπου 10 χλμ. από το κάστρο της Κερύνειας, όπου τον είχαν συλλάβει. Συμελήφθη ζωντανός, ήταν αιχμάλωτος και δολοφονήθηκε.
Γενικά όλη η περιοχή εκεί, κάτω και πέριξ του φρουρίου του Αγιου Ιλαρίωνα, στο Τέμπλος και στην Αγύρτα ακόμη, έχουν βρεθεί τα οστά πάρα πολλών Κερυνειωτών (και πολιτών, όχι μόνο στρατιωτών), οι οποίοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι, δολοφονήθηκαν και τάφηκαν (τους πέταξαν όπως όπως) σε ομαδικούς τάφους. Εκείνη η περιοχή (από Τέμπλος, μέχρι Αγύρτα, Μπογάζι, Πιλέρι, Φόττα, Κρινί και Μιντζέλι-Κιόνελι) ήταν από το 1964 σφηκοφωλιά της τρομοκρατικής ΤΜΤ, όπως και το κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα. Προφανώς γι' αυτό έπαιρναν εκεί αιχμαλώτους και τους δολοφονούσαν. Ήταν τα "τρόπαια" των τρομοκρατών, υπό την υψηλή εποπτεία του στρατού εισβολής-κατοχής. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!