Θεοφάνης Μαλκίδης
Οι ήρωες ανάπηροι του έπους 1940-1941 και η σφαγή τους από τους Γερμανούς κατακτητές
Με την κατάρρευση του μετώπου και τη
συνθηκολόγηση του Ελληνικού Στρατού το 1941,
οι 15.000 ανάπηροι στρατιώτες,
ήρωες του έπους αντίστασης και νίκης του
Ελληνισμού στα Βορειοηπειρωτικά βουνά,
συγκεντρώθηκαν στα νοσοκομεία της Αθήνας, αρχίζοντας τον αγώνα επιβίωσή τους, όπως άλλωστε και όλες οι Ελληνίδες και οι Έλληνες που δοκιμαζόταν από τη Ναζιστική και
φασιστική κατοχή.
Οι ανάπηροι, όμως, οι
στρατιωτικοί του έπους του 1940-1941
είχαν και επιπλέον λόγους αντίστασης στους κατακτητές. Έτσι την 28η Οκτωβρίου 1941, την πρώτη φορά που
τιμήθηκε η πάνδημη αντίσταση του Ελληνισμού στους εισβολείς, μαζί με τους φοιτητές, τους νέους, το
λαό, καταθέτουν στεφάνια στο μνημείο
του Άγνωστου Στρατιώτη. Εκεί όπου
βρισκόταν το κέντρο αναφοράς του Ελληνισμού, ο χώρος μνήμης, η απαρχή της
αντίστασης στους κατακτητές
Στη συνέχεια, σε όλες τις κινητοποιήσεις στην Αθήνα και στις άλλες
πόλεις ενάντια στην αναγκαστική επιστράτευση , στα συλλαλητήρια ενάντια στην πείνα και στις στερήσεις που
επέβαλλαν οι κατακτητές, στις
συγκεντρώσεις για τις εθνικές επετείους της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου προπορεύονταν πάντοτε οι ήρωες του
1940-1941 με τα αναπηρικά τους
αμαξίδια, με τα δεκανίκια ή με τα μπαστούνια τους, με τους επιδέσμους
στα κεφάλια τους και τα μάτια τους και τις νοσηλεύτριες να υποβαστάζουν τους
ακρωτηριασμένους από τα κρυοπαγήματα ή να οδηγούν τους τυφλούς.
Στις 3 Μαρτίου 1943 οι ανάπηροι ήρωές μας πήραν μέρος στον ξεσηκωμό για ματαίωση της
επιστράτευσης, μαζί με τους εργαζόμενους της Αθήνας και του Πειραιά, τους
δημόσιους υπάλληλους, τους φοιτητές, τους επαγγελματίες και βιοτέχνες με τίμημα
46 νεκρούς από τις σφαίρες των κατοχικών αρχών. ( Ο νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης
περιγράφει με το χάρισμά του την ημέρα αυτή αντίστασης και θυσίας των Ελλήνων,
αγώνας ο οποίος τελικώς είχε αποτέλεσμα,
αφού δεν υλοποιήθηκε ποτέ η επιστράτευση που είχαν αναγγείλει οι Γερμανοί
κατακτητές…. )
Οι Γερμανοί όμως δεν είχαν ξεχάσει
τόσο την παραπάνω πράξη, όσο και κυρίως την αντίσταση των ηρώων μας. Λίγους
μήνες αργότερα, ανήμερα του Αγίου Ανδρέα, την
30η Νοεμβρίου 1943, οι Ναζιστικές
κατοχικές δυνάμεις και οι ελληνόφωνοι συνεργάτες τους, ξεχύθηκαν στα νοσοκομεία της Αθήνας αναζητώντας τους ανάπηρους του ελληνοϊταλικού πολέμου.
Υπό την προσωπική καθοδήγηση του
επικεφαλής της Γκεστάπο Φον Στρόουπ, οι Ναζί και οι συνεργάτες τους περικύκλωσαν
τα νοσοκομεία, φόρτωσαν σε αυτοκίνητα
τους ανάπηρους και τους παρέδωσαν στις
φυλακές Χαϊδαρίου και Χατζηκώστα.
Λίγες ώρες αργότερα εκτελέστηκαν
283 Έλληνες στρατιώτες ! Ήταν μία ακόμη θυσία του λαού μας για την
Ελευθερία, ήταν μία άλλη ατιμώρητη πράξη των κατακτητών, για την οποία δεν έχει
αποδοθεί μέχρι σήμερα δικαιοσύνη….