ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟ φέτος φθινόπωρο στη μέτρηση από την τουρκική εισβολή του 1974 και την έκτοτε στρατιωτική κατοχή των βορείων ελληνικών εδαφών της Κύπρου από τον Αττίλα. Και τεσσαρακοστός πρώτος στη σειρά Νοέμβριος με αρχικόν εκείνον του 1983, οπόταν το τουρκικό κατοχικό καθεστώς του Αττίλα στα σκλαβωμένα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας αυτοανακηρύχθηκε σε «κράτος». Το οποίο έκτοτε παραμένει διεθνώς παράνομο ψευδοκράτος: Υποτελής στην Τουρκία τοπική διοίκηση που με την πολεμική ισχύ του Αττίλα διχοτομεί την εδαφική ακεραιότητα και ακρωτηριάζει την κρατική κυριαρχία του μόνου νόμιμου παγκοσμίως αναγνωρισμένου κυπριακού κράτους.
ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ηλικίας, 50 και 41 ετών αντιστοίχως, είναι και η πρωταρχική και έκτοτε κεντρική κι αναλλοίωτη ψευθαίσθηση όλων των διαδοχικών κυβερνήσεων Λευκωσίας και Αθηνών - του ηττημένου από το θέρος του 1974 Ελληνισμού - και των κομματικών ηγεσιών αμφοτέρων των κρατών μας, ότι θα «εξευρεθεί συμβιβαστική λύση» του Κυπριακού, «αμοιβαίως αποδεκτή» και «εκ συμφώνου» με την Τουρκία.
ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗ ψευδαίσθηση και γενεσιουργός μήτρα πλήθους άλλων κατά καιρούς συμπαραγομένων ψεύτικων και μάταιων ελπίδων. Μέσα από τις οποίες τέχθηκαν πολιτικές προστιθέμενων διαρκώς συμβιβασμών και διαδικασίες αλλεπάλληλων – «ελπιδοφόρων» κάθε φορά - συνομιλιών, με στόχο τη «σύντομη επίλυση» του Κυπριακού.
Όμως απέβησαν, στην ουσία, μία μακροχρόνια μονιμοποίηση, εμπέδωση, ενδυνάμωση και διεύρυνση των κατοχικών «τετελεσμένων» τα οποία η Τουρκία - Κατακτητής, ατιμώρητη και ανεμπόδιστη, επιβάλλει στα σκλαβωμένα από τον Αττίλα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
ΨΕΥΤΙΚΕΣ μονίμως ελπίδες: Ότι η διεθνής κοινότητα, με τον ΟΗΕ και με άλλους οργανισμούς, ή οι μεγάλες δυνάμεις, θα έπειθαν δήθεν ή θα υποχρέωναν εν τέλει την Τουρκία να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο, να τερματίσει την παράνομη κατοχή των εδαφών της Κύπρου, ν’ αποκαταστήσει την εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία του κυπριακού κράτους...
ΨΕΥΤΙΚΕΣ μονίμως ελπίδες: Ότι υποκύπτοντας στις κατά καιρούς προβαλλόμενες απαιτήσεις της Τουρκίας για «διζωνική λύση» της εδαφικής πτυχής, «ομοσπονδιακή δικοινοτική λύση» της συνταγματικής πτυχής, και «πολιτική ισότητα» στην κρατική κυριαρχία, θα προκύψει δήθεν η επιδιωκόμενη συμφωνία τελικής επίλυσης...
ΨΕΥΤΙΚΕΣ μονίμως ελπίδες: Ότι προσφέροντας στην Τουρκία την προοπτική της ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα αποδεχόταν να απωλέσει τα κατοχικά της κέρδη στην Κύπρο. Ή ότι θα ομοφωνούσαν όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ να υποχρεώσουν και να εξαναγκάσουν την Τουρκία να το πράξει προκειμένου να ευοδωθεί η ενταξιακή της επιδίωξη...
ΨΕΥΤΙΚΕΣ επιπρόσθετες επινοήσεις, από την ίδια ανέκαθεν κεντρική μήτρα τεχθείσες, ότι αν προσφερθεί πειστικά στην Τουρκία «λουκούμι» από τα υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου της κυπριακής θαλάσσιας Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, τότε θα δεχόταν να τερματίσει την στρατιωτική κατοχή του Αττίλα και να συγκατανεύσει στην επίλυση του Κυπριακού...
ΑΠΕΝΑΝΤΙ σε όλες αυτές και πολλές άλλες συναφείς, ομομήτριες κι απότοκες ψευδαισθήσεις, ομήλικη ορθώνεται και επί μισό ήδη αιώνα αποδεικνύεται αδιάκοπη και αταλάντευτη η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ:
- Η Τουρκία δεν δέχεται «ν’ αποσύρει ουτ’ έναν στρατιώτη, ούτε να παραδώσει έστω κι ένα μέτρο γης» από τα κεκτημένα του Αττίλα στην Κύπρο. Το επίτευγμά της στην Κύπρο η ίδια το θεωρεί ως το πολυτιμότερο και διδακτικότερο για όλες τις διαδοχικές της κυβερνήσεις, ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ για την επεκτατική νεο-οθωμανική στρατηγική της.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ στις μοιραία αναλλοίωτες ψευδαισθήσεις Λευκωσίας και Αθηνών η τουρκική αλήθεια ορθώνει κλιμακωτά τον περαιτέρω επεκτατισμό της με τις στρατηγικές της «γαλάζιας πατρίδας», τη δεδηλωμένη αμφισβήτηση της εδαφικής κυριαρχίας του ελλα-δικού μας κράτους σε δεκάδες νησιά και νησίδες του Αιγαίου μας ως τα «τουρκικά σύνορα της καρδιάς» της. Και την απαίτηση για «λύση δύο κρατών» στην Κύπρο.
ΑΥΤΟΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΕΣ εθελουσίως στην μισού ήδη αιώνα πολιτική των ψευδαισθήσεων, Λευκωσία και Αθήνα - κυβερνήσεις και κομματικές ηγεσίες Κύπρου και Ελλάδος - αδύναμες, ανίκανες και ανάξιες έως τώρα να απεγκλωβιστούν από την αποδεδειγμένη επί 50 χρόνια ματαιοπονία τους στο Κυπριακό, για να σχεδιάσουν μια αποτελεσματική πολιτική απελευθέρωσης των σκλαβωμένων από το Αττίλα εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, εκλιπαρούν τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ να δρομολογήσει διαδικασίες συνομιλιών «απ’ εκεί που έμειναν στην Πενταμερή του Κραν Μοντανά» του 2017.
ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ δεν αντιλαμβάνονται, δεν θέλουν να αντιληφθούν, να εννοήσουν, την τουρκική αλήθεια; Επειδή προφανώς και ακριβώς δεν ξέρουν και δεν μπορούν να επινοήσουν, ώστε να σχεδιάσουν, να προπαρασκευαστούν για να τολμήσουν να την αντιμετωπίσουν και να την αποκρούσουν;
- Οι Τούρκοι την διαλαλούν και την πράττουν και την επεκτείνουν και την απειλούν ανυποχώρητα επί δεκαετίες.
- Ο ίδιος ο Ερντογάν, επί 23ο ήδη έτος απόλυτος μονοκράτωρ της Τουρκίας, φροντίζει, λαλίστατος, να την εξηγεί Ubri et Obri (στην πόλη και στην οικουμένη), ακόμα και σε ώτα μη ακουόντων με τις πράξεις του...
ΕΧΕΙ ΑΡΑΓΕ έστω και τις ελάχιστες δόσεις ρεαλισμού, να αναμένεται από τους νυν κυβερνώντες Λευκωσίας και Αθηνών και τις αμφοτέρωθεν κομματικές ηγεσίες σε Κύπρο και Ελλάδα, ότι αυτός ο Ερντογάν και αυτή η Τουρκία θα συγκατανεύσουν για να... συμβιβαστούν στο Κυπριακό;
- Βλέπουν άραγε σε ποιό ρόλο «παγκόσμιου σκακιστή» έχει ήδη εκτιναχθεί ο Ερντογάν, υποβάλλοντας καθημερινά και περισσότερο σε «καψόνια» τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Ευρωπαϊκή Ένωση και από προχθές αυτοπροσώπως στο Βερολίνο την προσφιλή του Γερμανία, μαστιγώνοντας κιόλας τον κατέχοντα και πυρηνικά Ισραήλ, ώστε να επανακτήσει και την επιρροή που συστηματικά επιδιώκει στον μουσουλμανικό κόσμο και στις αραβικές χώρες, με διακηρυγμένο πλέον εφαλτήριο το Παλαιστινικό;
ΑΠΑΛΛΑΓΗ από τις μακροχρόνιες ψευδαισθήσεις του Ελληνισμού, προϋποθέτει την ρεαλιστική ανάγνωση της αλήθειας. Πρώτης και πρωτίστως της τουρκικής αλήθειας. Ώστε να αποφασισθεί η ορθή και αποτελεσματική αντιμετώπισή της.
- Οι καιροί τώρα με το Ουκρανικό και το Μεσανατολικό, ως προεόρτια γενικότερης παγκοσμίως σύρραξης, είναι πολύ πιο επικίνδυνοι.
- Εμπεριέχουν και ευκαιρίες για τους ικανούς να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν επιδέξια πολιτική αξιοποίησης των περιστάσεων. Για Κύπρο και Ελλάδα, στενό χρονικό περιθώριο αλματώδους αύξησης όλων των εσωτερικών και εξωτερικών Συντελεστών Εθνικής Ισχύος.
ΣΤΕΝΟ περιθώριο χρόνου σημαίνει επείγουσες πολιτικές ραγδαίας πρόσκτησης και ικανής επαύξησης της ισχύος Κύπρου και Ελλάδος.
Κι αν υπάρχει αμφιβολία ή άγνοια για το τι σημαίνει αυτό, καλόν είναι να μελετήσουν οι καθηκόντως αρμόδιοι στην Αθήνα και στη Λευκωσία και κάθε άλλος ενδιαφερόμενος το μεγάλο ΜΑΘΗΜΑ που μας προσφέρει η δική μας ιστορία:
- Πώς κατάφερε η Ανορθωτική Πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου, αφ’ ότου ανέλαβε το 1910 τις τύχες της μικρής και ηττημένης το 1897 Ελλαδίτσας, να την καταστήσει νικήτρια των Βαλκανικών Απελευθερωτικών Πολέμων 1912-1913 και με εκατοντάδες Κύπριους Εθελοντές, ανάμεσά τους και ο 40ετής ήρωας πολεμιστής Δήμαρχος Λεμεσού Χριστόδουλος Σώζος.
Λάζ. Α. Μαύρος