Πολιτική αφανισμού
Ας θυμηθούμε την μεγάλη εκστρατεία και προπαγάνδα του Βασιλιά Ζώγκου, ν’ απαγορεύσει την μητρική μας γλώσσα στα σχολεία και να τα αλβανοποιήσει. Μια τακτική που επαναλήφθηκε και στην μεταπολίτευση στην Αλβανία, με την στέρηση του δικαιώματος ν’ ανοίξουν ελληνικά σχολεία στις πόλεις Αγίων Σαράντα, Δέλβινο και Αργυρόκαστρο (που εντάσσονται στην Ε Ε Μ) στα χωριά με μεικτό πληθυσμό και όπου συμπληρώνεται ο απαιτούμενος αριθμός μαθητών βάση του νόμου περί παιδείας.
Ας θυμηθούμε την κατεδάφιση των εκκλησιών και μοναστηριών και την καταδίκη των πολιτών για τα θρησκευτικά τους συναισθήματα.
Ας θυμηθούμε την εκστρατεία του δικτατορικού καθεστώτος, τη δεκαετία του ’70 για την αλλαγή των ονομάτων στις κοινότητες μας και τις λίστες με τα Ιλλυρικά ονόματα που θα δίνονταν στα νεογέννητα .
Ας θυμηθούμε την απαλοιφή της εθνικότητας από τα ληξιαρχεία και την μη αναγνώριση ολόκληρων ελληνικών κοινοτήτων.
Ας θυμηθούμε τον εξοστρακισμό της Ε. Ε. Μειονότητας, την μετατροπή της σε γκέτο και τις προσπάθειες αλλοίωσης και αφομοίωσης του ελληνικού στοιχείου.
Ας θυμηθούμε τις προσπάθειες του ΙΝΣΤΑΤ, όλα αυτά τα χρόνια, να μην περιλαμβάνει στο ερωτηματολόγιο την εθνικότητα και το θρήσκευμα των πολιτών και στην τελευταία απογραφή, που τελικά δόθηκε το πράσινο φως, να μαγειρεύονται και να εφαρμόζονται χίλιες δυο μέθοδες για να μην ειπωθούν ώστε να μην καταγραφούν και να μην δηλώσουν ελεύθερα την εθνικότητα, τη γλώσσα και το θρήσκευμά τους οι πολίτες.
Ας θυμηθούμε την εξαπέλυση βίας και τρομοκρατίας, μορφές αυτές εκφοβισμού, για την εγκατάλειψη του χώρου.
Όλα αυτά, που υπήρχαν και υπάρχουν στην ατζέντα των εκάστοτε αλβανικών κυβερνήσεων, τα προωθεί και το παρακράτος, ο βαθύς εθνικισμός, τα ΜΜΕ, (γραπτά και ηλεκτρονικά).
Την δεκαετία του ’90 χρηματοδοτείται και κυκλοφορεί το πολυσέλιδο βιβλίο: «Οι τρεις μαύρες πέτρες στην Πρέβεζα», που εξυμνεί την μεγάλη Αλβανία, τα αλβανικά εδάφη μέχρι τον Αμβρακικό κόλπο και πως όλα τα ονόματα πόλεων, συνοικιών, αγωνιστών στην Ελλάδα, ήρωες του τρωικού πολέμου… είναι αρβανίτικης (αλβανικής ) προελεύσεως. Αχιλλέας, σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίου, προέρχεται από την ιλλυρική kembeshpejti (γρηγοροπόδαρος), ενώ η λέξη Οδυσσέας, από την αρβανίτικη «e lane mend» (τον άφησε ο νους). Τι έχουμε ν’ ακούσομε.
Σήμερα με την απογραφή του πληθυσμού, που αναβλήθηκε μερικές φορές, κυκλοφόρησε και γίνεται παρουσίαση, ακριβώς την περίοδο της απογραφής, σε όλα τα αστικά κέντρα του Νότου, το βιβλίο «Η μάχη για το 20%» του Γενικού Διευθυντή του Αρχείου του αλβανικού Κράτους, ο οποίος με «αδιάψευστα στοιχεία» μας διατυμπανίζει πως βάσει της μελέτης του, και υποστηριζόμενος από ιστορικούς και χαφιέδες που τον συνοδεύουν, στο Δήμο Χιμάρας 2,6% είναι ελληνικής καταγωγής, ενώ στο Δήμο Κονίσπολης 7,4% . (Με τα χωριά Βρύνα, Τζάρα, Μουρσί κλπ).
Πού τα προσκόμισε τα στοιχεία όταν τα χωριά της Χιμάρας οι αλβανικές κυβερνήσεις δεν τα αναγνωρίζουν ως μειονοτικά και το 1946 τους τράβηξαν την εθνικότητα; Πώς μπορούν να δηλώσουν ελεύθερα οι κάτοικοι στο Μουρσί, Βρύνα, Σωπίκι κι αλλού, όταν οι μυστικές υπηρεσίες, το παρακράτος, Αλβανοί εθνικιστές δημοσιογράφοι, φοβερίζουν με ποινές αν δηλώσουν την πραγματικότητα. Οι μυστικές υπηρεσίες πληρώνουν αδρά τόσο για το προπαγανδιστικό υλικό, όσο και για χαφιέδες, που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα.
sfeva.gr