Έφυγε πριν από λίγα λεπτά από τη ζωή ο αγαπημένος μας Μιχάλης Χαραλαμπίδης.
Μιχάλη ό,τι και να πω και να γράψω τώρα θα είναι λίγο: για μένα, για όλους, ήσουν ένας μοναδικός φίλος, ένας ανιδιοτελής Αγωνιστής, ένας υπέροχος Έλληνας και ένας θαυμάσιος Άνθρωπος!
Μιχάλη μου, o Άγιος Ευγένιος σε περιμένει να σε υποδεχτεί στα ουράνια Παρχάρια!
Καλή αντάμωση , Καλό Παράδεισο και Καλή Ανάσταση.
O Μιχάλης Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1951.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες, με μεταπτυχιακό στην κοινωνιολογία. Διωκόμενος κατά τη διάρκεια της δικτατορίας διέφυγε στην Ιταλία ενώ ήταν μέλος του ΠΑΚ. Μετά την πτώση της χούντας συμμετείχε στην επταμελή ομάδα που συνέγραψε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ στο Μόναχο τον Αύγουστο του 1974, ενώ διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ από το 1977.
Λόγω σοβαρών πολιτικών διαφωνιών αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ το 1999 .
Υπήρξε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών, και μέλος της διεθνούς ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα καθώς και ερευνητής στο Ίδρυμα Μεσογειακών Μελετών.
Το 2010 έλαβε μεγάλη δημοσιότητα στο διαδίκτυο βιντεοσκοπημένο απόσπασμα από ομιλία του το 1996 στο 6ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, όπου αναφερόταν στην πιθανότητα έλευσης οικονομικής κρίσης στη χώρα στο τέλος του τότε ιστορικού κύκλου που ο ίδιος τοποθετούσε «το 2004 ή το 2010».
Το 1988, στην εισήγησή του στο Δεύτερο Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης πρότεινε τη δημιουργία της πόλης στα παράλια της Θράκης, κοντά στη Μαρώνεια, με την ονομασία «Ρωμανία», προορισμένης να φιλοξενήσει Πόντιους από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Παράλληλα, πρότεινε να προστεθεί στο όνομα της περιφέρειας Θράκης και το όνομα Ρωμανία, έτσι ώστε να ονομάζεται Θράκη-Ρωμανία και το 1997, 204 βουλευτές κατέθεσαν πρόταση στο Κοινοβούλιο για τη δημιουργία της.
Πολλοί προβληματισμοί του πήραν τη μορφή βιβλίων, όπως: Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη, Αγροφιλία, Πόλεων και Τόπου Παιδεία, Πολυκεντρική Ελλάδα, Εθνικά Ζητήματα, Το Ποντιακό Ζήτημα Σήμερα κ.ά.
Στα πλαίσια της διεθνούς κύρους Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ, συμπαραστάθηκε σε πολλούς λαούς: στους Αρμενίους, στους Κούρδους σε λαούς στην Αφρική, στη Νότια Αμερική, στην Ασία. Το 1986, εισήγαγε για πρώτη φορά το Κουρδικό ζήτημα στον ΟΗΕ, με ομιλία του στην Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων στη Γενεύη. Η ίδια διεθνής Οργάνωση έθεσε το Ποντιακό ζήτημα στον ΟΗΕ με συνεχείς παρεμβάσεις του.
Η μεγαλύτερη ίσως συμβολή του στον Ελληνισμό ήταν το 1994, όταν το Κοινοβούλιο υιοθέτησε την πρότασή του για την αναγνώριση της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Είχε προηγηθεί το Μάιο του 1985, η δημιουργία στην Αθήνα του Κέντρου Ποντιακών Μελετών, που έθετε ως πρωταρχικό της στόχο την αναγνώριση της Γενοκτονίας.
Καταλυτικός για την προώθηση του ζητήματος της αναγνώρισης υπήρξε ο ρόλος της ομάδας των «Ιταλών» του ΠΑΣΟΚ. Οι «Ιταλοί», η κομματική, δηλαδή, οργάνωση του ΠΑΣΟΚ στην Ιταλία, της οποίας ηγείτο ο Χαραλαμπίδης, αποτελούσαν από το 1979 μέχρι και το 1990 μια διακριτή ιδεολογική τάση εντός του ΠΑΣΟΚ.
Από το 1983 και έπειτα, η ομάδα των «Ιταλών» επικέντρωσε την πολιτική της δράση στην Ελλάδα. Έτσι το 1983 ο Χαραλαμπίδης προχώρησε στην ίδρυση του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών.
Το πρώτο κείμενο στο οποίο ο Χαραλαμπίδης διατύπωσε δημόσια το αίτημα για αναγνώριση της Γγενοκτονίας δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1986 στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι πριν τη δημοσίευση του κειμένου ενημέρωσε εγγράφως, ως μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ, τον τότε Πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου, υπό τον φόβο διαγραφής του από κόμμα.
Στο κείμενό του ο Χαραλαμπίδης έθετε το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, ως μια πράξη αντίστασης τόσο στη λήθη, που επιβλήθηκε από το ελληνικό κράτος, όσο και στην αλλοίωση ή την ολοκληρωτική απώλεια της ταυτότητας των Ποντίων.
Σημείο καμπής αποτέλεσε το Β΄ Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο, που διεξήχθη το καλοκαίρι του 1988 στη Θεσσαλονίκη. Με εισήγησή του, με τίτλο «Το Ποντιακό ζήτημα σήμερα», ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης έθεσε επίσημα ενώπιον των αντιπροσώπων των Ποντιακών οργανώσεων από όλο τον κόσμο, το ζήτημα της διεκδίκησης, από την πλευρά των Ποντίων, της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας, κάνοντας λόγο για το «δικαίωμα των Ποντίων στη μνήμη». Οι προτάσεις της εισήγησής του υιοθετήθηκαν από το σύνολο των συνέδρων καθώς κάμφθηκαν και οι όποιες αντιρρήσεις είχαν διατυπωθεί εντός της Ποντιακής κοινότητας.
- Έπειτα από πρόταση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη προς τον Ανδρέα Παπανδρέου, την 1η Απριλίου 1992, είκοσι δύο (22) βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν πρόταση νόμου με τίτλο: «Η 19η Μαΐου αναγνωρίζεται σαν ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων».
- Μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία τον Οκτώβριο του 1993, η πρόταση νόμου των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για αναγνώριση της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης κατατέθηκε εκ νέου στις 9 Δεκεμβρίου 1993. Η πρόταση νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών με τίτλο: «Η 19η Μαΐου αναγνωρίζεται σαν ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων» κατατέθηκε προς επεξεργασία και συζήτηση στη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, η οποία συνεδρίασε στις 10 και 17 Φεβρουαρίου 1994 παρουσία του αρμόδιου Υφυπουργού αλλά και εκπροσώπων Ποντιακών Ομοσπονδιών και Σωματείων, μεταξύ αυτών και ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ως Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών.
- Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων αποφάσισε ομόφωνα την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως "Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου".
Βιβλίο
