ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ, ΔΑΣΚΑΛΟ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ, ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΣΧΕΔΙΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΙΔΕΑΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ( Δημήτρης Τσίγκος, Μηνάς Αρτόπουλος, Aristomenis Syngelakis, Γιώργος Χελάκης, Dimitrios Kouvelas, Αντάρτης Κλεφταρματωλός, Αντώνης Ανδρουλιδάκης, Νίκος Σταθόπουλος, Σπύρος Σταματόπουλος, Μαλκίδης Θεοφάνης, Γιώργος Τασιόπουλος, Μιχάλης Μινουδάκης, Ηλίας Σιαμέλας )
1
1. ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΓΚΟΥ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ.
Πέμπτη 28 Μαρτίου
Αγαπητοί Συνάδελφοι και Φίλοι,
Με τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη μιλήσαμε πριν λίγες ημέρες. Με καλούσε πάντοτε για μια επιβεβαίωση πριν την επόμενη διάλεξή μας, που ήταν προγραμματισμένη για την επόμενη Τρίτη 2 Απριλίου με θέμα "Παραγωγική Μνήμη και Σύγχρονη Ανάπτυξη". Ήταν η 7η κατά σειρά σε ένα πρόγραμμα 8 διαλέξεων με γενικό θέμα “Ανάπτυξη και Ποιότητα – Η Νέα Συμμαχία: Νέα Πολιτική Εθνική Αναπτυξιακή Παιδεία”. Επισυνάπτω την ανακοίνωση του προγράμματος, που έμελλε να ολοκληρωθεί κατά τα 6/8, για ιστορικούς λόγους, μαζί με μια φωτογραφία από την πρώτη διάλεξη.
Είναι λοιπόν πολύ δύσκολο που η ζωή μας καλεί, αντί για την πρόσκληση στη διάλεξη αυτή, να πούμε αντίο σε αυτόν τον μεγάλο Πολιτικό, τον σπουδαίο Επιστήμονα και πραγματικά μοναδικό Άνθρωπο.
Ο ίδιος έλεγε πως θεωρούσε το πρόγραμμα αυτό σημαντικό, ήθελε να συνομιλήσει με τη νεολαία, με τους ανθρώπους της δημιουργίας, της επιστήμης και της τεχνολογίας. Προσωπικά το βρίσκω ως ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που έχω κάνει από το 2000 που ξεκίνησε η διαδρομή μας καθώς, τελικά, το επιχειρείν, το να "γίνουμε μάστορες" όπως ο Μιχάλης μας προέτρεψε στα τέλη της δεκαετίας του '90, για να αποκτήσει νόημα οφείλει να κοιτάξει κατάματα στο κέντρο της ανθρώπινης υπόστασής μας -- στο οποίο δεν βρίσκεται κάτι άλλο παρά η ύψιστη των τεχνών, η Πολιτική με την αυθεντική έννοια του όρου.
Ο Χαραλαμπίδης μιλούσε για "τη συνάντηση του παραδοσιακού με το σύγχρονο". Μιλούσε για την Πόλη και για το πόσο αυτή είναι απαραίτητη για να έχουμε πολίτες και πολιτισμό. Μιλούσε ακόμα για την ανάγκη της αρμονικής συνύπαρξης και αμφίδρομης σχέσης της πόλης με την ύπαιθρο, καταφέρνοντας να συνδέσει και να συνθέσει ζητήματα από την αρχιτεκτονική και τη γαστρονομία μέχρι τις μεταφορές, τα δίκτυα επιχειρήσεων, την εκπαίδευση και την έρευνα αλλά και τις γεωπολιτικές εξελίξεις.
Πάνω απ' όλα προσέφερε έναν πρωτότυπο και αυτόχθονο τρόπο σκέψης και ανάλυσης καλώντας μας να βλέπουμε τις προκλήσεις της εποχής πάντοτε με ένα μείγμα ρεαλισμού και αυτοπεποίθησης αλλά και με μια μεγάλη αισιοδοξία, ιδιαίτερα εντυπωσιακή για κάποιον που βρίσκεται στην όγδοη δεκαετία της ζωής τους.
Ο Μιχάλης ήταν ένας μεγάλος διεθνιστής. Ένας αληθινός φίλος των λαών, όχι μόνο σε απομακρυσμένα μέρη όπως η Λατινική Αμερική, όπου είχε σημαντική δράση σε προηγούμενες δεκαετίες, αλλά και εδώ κοντά μας, που τα πράγματα ήταν και παραμένουν πολύ περισσότερο ευαίσθητα: Στην Ανατολία και συνολικα στην Ανατολική Μεσόγειο. "Η Ελλάδα θα ανήκει στους Έλληνες όταν οι χώρες της Ανατολικής Μεσογείου θα ανήκουν στους Λαούς τους" είχε πει και η ιστορία των δικαιώνει. Η εμπλοκή του αυτή στο πεδίο, είχε ένα τεράστιο προσωπικό τίμημα που το πλήρωσε δίχως δεύτερες σκέψεις. Η έκφραση "walk the talk" έβρισκε σε αυτόν το κορυφαίο της παράδειγμα.
Κλείνοντας θέλω να τονίσω πως ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που βρέθηκε τόσο κοντά στην εξουσία, πολύ συγκεκριμένα τόσο κοντά στον Ανδρέα Παπανδρέου το '70 και το '80, και ουδέποτε ανέλαβε κυβερνητική θέση ούτε ποτέ πληρώθηκε για οποιοδήποτε λόγο από το δημόσιο ταμείο. Περίπτωση ιδιαίτερα σπάνια αν όχι μοναδική.
Θυμάμαι έναν φίλο του να περιγράφει μια θυελλώδη συνεδρίαση λίγο πριν τις εκλογές του 1981 με τον Χαραλαμπίδη να αναρωτιέται "αν τα κορυφαία στελέχη θέλουν να γίνουν υπουργοί, πως γίνεται τα μέλη, οι ψηφοφόροι, να μην θέλουν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι;". Η ιστορία τον δικαίωσε και εκεί.
Σήμερα το μόνο που έχω να πω ότι ότι σκοπεύω να κάνω ότι μπορώ ώστε να τιμήσουμε και να εξελίξουμε την τεράστια κληρονομιά που αφήνει ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Θα μελετήσουμε τα δεκάδες βιβλία του και τις συνεισφορές του στον δημόσιο λόγο και θα εμπνεόμαστε από το παράδειγμα της ζωής του, προσπαθώντας να αφήσουμε και εμείς ένα θετικό αποτύπωμα στο πέρασμά μας από αυτόν τον κόσμο.
Σας ευχαριστώ θερμά όλους για τη συμμετοχή και την υποστήριξή σας στο πρόγραμμα αυτό. Θα το συνεχίσουμε τιμώντας την μνήμη του ανθρώπου που το εμπνεύστηκε και το υλοποίησε.
Ο Μιχάλης «έφυγε».
Όσοι τον γνωρίσαμε, όσοι είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του, να διαβάσουμε τα σπουδαία βιβλία του, είμαστε απίστευτα τυχεροί.
Ένας σπουδαίος διανοούμενος.
Ένα από κορυφαία πολιτικά μυαλά που "γέννησε" η Ελλάδα τα τελευταία 50-60 χρόνια.
Ένας άνθρωπος που ήταν πάντα μπροστά από την εποχή του.
Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν τον αξιοποίησε ποτέ.
Το πολιτικό σύστημα δεν τον «άντεξε», ήταν πολύ μεγάλο μέγεθος.
Όχι, ο Μιχάλης δεν ήταν ο πολιτικός που θα έκανε καριέρα συμβιβασμένος.
Αν το ήθελε, θα ήταν Υπουργός από το 1981. Αμετακίνητος.
Δεν έγινε ποτέ. Δεν ζήτησε ποτέ, τίποτα.
Έφυγε από το ΠΑΣΟΚ, μετά τα γεγονότα της ντροπής με τον Οτσαλάν.
Δεν πούλησε ποτέ τις ιδέες του.
Δικαιώθηκε σε όλα όσα έλεγε κι ας μην επιβραβεύτηκε από το εκλογικό σώμα, όταν πήρε την απόφαση να δημιουργήσει το δικό του πολιτικό κόμμα.
Ήμουν από τους τυχερούς που ήμουν στο ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης, το 2000, στην Αθήνα.
Η διακήρυξη αυτού του κόμματος, είναι ένα σπουδαίο πολιτικό κείμενο, άκρως επίκαιρο, ως και σήμερα.
Ο Μιχάλης αγαπούσε την Αρκαδία.
Ως Πόντιος, έδωσε μάχες για την Αρχαία Τραπεζούντα στην Μεγαλόπολη. Πάλεψε για την ανάδειξη της.
Θεωρούσε πάντα ότι θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τους Ποντίους, ανά την Υφήλιο.
Στην ουσία, ο Μιχάλης δεν έφυγε.
Οι ιδέες του θα είναι πάντα εδώ.
Να τις διαβάζουμε, να τις μελετάμε, να τις ανακαλύπτουμε και να αντιλαμβανόμαστε γιατί πάνε στραβά πολλά πράγματα σε τούτο τον τόπο.
Υ.Γ. Παρακάτω το βίντεο με την ιστορική, συγκλονιστική, προφητική ομιλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη το 1996, όταν προέβλεψε με μαθηματική ακρίβεια τι θα γίνει στην Ελλάδα σχεδόν δύο δεκαετίες μετά. Δείτε το.
Τέλος εποχής!
Έφυγε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ο αγνός ιδεολόγος του δημοκρατικού σοσιαλισμού, ο ασυμβίβαστος υπέρμαχος της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Κοινωνικής Ισότητας, ο οραματιστής ενός πιο δίκαιου και ανθρώπινου κόσμου. Ο διανοούμενος, ο ρήτορας, ο ηθικά ακέραιος άνθρωπος.
Και κλείνει οριστικά ο κύκλος της Μεταπολίτευσης.Της πάλης των ιδεών, της δημοκρατίας ως λόγου και πράξης ζωής. Και μένουν πίσω οι "επαγγελματίες" της πολιτικής, οι κυνικοί και οι αμοραλιστές, οι ιδιοτελείς και εξαρτημένοι, οι ετερόφωτοι, οι υπηρέτες της μεταπολιτικής.
Δεν ήμουν φίλος του Μιχάλη - δεν είχα την τιμή. Είχα, μάλιστα, διαφωνήσει μαζί του δημοσίως , τα ύστερα χρόνια, σ' ένα ευαίσθητο για μένα ζήτημα. Αλλά θαύμαζα, πάντα, τον λόγο και το ήθος του ανδρός, που σ' όλη του τη ζωή πήγε κόντρα στο ρεύμα.
Θα μας μείνουν παρακαταθήκη τα βιβλία του, η αλησμόνητη ομιλία του στο 6ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο του 1996, η ανυποχώρητη μάχη του με τη φθορά. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συντριβή των αγαπημένων μου συντρόφων, του Βασίλη Α. και του Μανόλη Χ. στο άκουσμα του θανάτου του Μιχάλη. Χαραλαμπίδη.
Αντίο σύντροφε Μιχάλη! Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει!
Στο σύγχρονο πολιτικό σκηνικό δεν υπάρχει χώρος για τόσο ιδεαλισμό και αυθεντικότητα. Για χρόνια πίστωνε το ΠΑΣΟΚ με γεωστρατηγικές αναλύσεις που ξεπερνούσαν τα καθιερωμένα. Πατριώτης, (δι)εθνιστής και αριστερός. Το ρεύμα των "Ιταλών" ήταν ένα κίνημα μέσα στο Κίνημα. Ρηχοί και απρεπείς όσοι έφτασαν να λοιδορούν τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Καλό ταξίδι στην κοιλάδα της σιωπής...
Έφυγε από τη ζωή ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης! Ένα από τα φωτεινότερα μυαλά της σύγχρονης πολιτικής σκηνής της Χώρας!
Οραματιστής και οργανωτικός ταυτοχρόνως, έθεσε από το 1996 το θέμα του Λόγου, ως βασικό νοηματοδότη της πολιτικής.
Σε έναν κόσμο που οι έννοιες γυμνώνονται από νοήματα, ο Λόγος, αποκτά άλλη δυναμική!
Λόγος οι λέξεις/ομιλία/σκέψεις/νους, Λόγος η αιτία, Λόγος η αφορμή, Λόγος η αναλογία/αρμονία!
Ο πολιτικός λόγος του, στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996, περιγράφει λιτά, μεστά και κατανοητά το υπαρξιακό πρόβλημα της Πατρίδας μας!
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει!
Έφυγε σήμερα ένα σπουδαίο πολιτικό μυαλό, που δυστυχώς έμεινε αναξιοποίητο για την χώρα, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης.
Οι μικρότεροι τον γνωρίσαμε ψάχνοντας δυσεύρετα βιβλία του και, κυρίως, ακούγοντας την ομιλία - viral πλέον - στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996. Μια ομιλία χαρακτηριστική του πόσο αφοπλιστικά ειλικρινής και κυρίως πολιτικα οξυδερκής υπήρξε ο δάσκαλος Μιχ. Χαραλαμπίδης. Κάποια σημεία της περίφημης ομιλίας απομόνωσαν παρακάτω. Πολλές απόψεις του παρόντος ιστολογίου διέπονται από τις ιδέες του Χαραλαμπίδη.
Για το ΠΑΣΟΚ:
Αντί ουσιαστικά -για να το πούμε πολύ απλοϊκά και πρακτικά- να ενώσουμε την Ηγουμενίτσα με την Αλεξανδρούπολη, την Ηγουμενίτσα με τον Βόλο, την Ηγουμενίτσα με την Πύλο, και αυτά έχουν πολύ μεγάλη σημασία που σας λέω, εμείς προτιμίσαμε να ενώσουμε τα Σεπόλια με τη Δάφνη.
Ξεκινήσαμε αυτό το μεγάλο κίνημα για να πάμε στην Κερύνεια.Το 1996 αντί να πάμε στην Κερύνεια καταλήξαμε να φτάσουμε στην Ίμια. Και η ευθύνη για την ΄Ιμια είναι όλων.
Για το μέλλον της χώρας:
Γι’ αυτό λοιπόν είμαι πολύ ανήσυχος και πρέπει να σας το πω εδώ, πέρα από ιδεολογισμούς. Δεν σας μιλώ ιδεολογικά, γιατί πίσω από τους ιδεολογισμούς μπορεί να κρυφθούν πολλά πράγματα και να καλυφθούν πολλοί και μάλιστα υπεύθυνοι. Γι’ αυτό η Ελλάδα έχει δυσκολίες να βαδίσει προχωρώντας μπροστά με τους ρυθμούς που προκαλεί η ιστορία στο νέο μεγάλο της ραντεβού. Φοβάμαι ότι στο τέλος του κύκλου το 2004, το 2010 θα έχουμε μια Ελλάδα που θα μοιάζει με αυτό που ονομάζω μια Ελλάδα “Τουρκομπαρόκ”.
Θα είναι δηλαδή η Ελλάδα ένα φτωχό και ίσως συρρικνωμένο βιλαέτι ή Γερμανικό λάντερ. Γιατί αν δούμε τις εξελίξεις και την δυναμική που έχει ο Τουρκικός επεκτατισμός, αλλά ειδικότερα αν δούμε τις δικές μας πολιτικές, το μέλλον μας δεν είναι αισιόδοξο.
Για τα ελληνοτουρκικά:
Θα πρέπει να μπει στην Ευρώπη λοιπόν το νέο Ανατολικό Ζήτημα για να είμαστε σοβαροί Ευρωπαίοι, όχι Ευρωπαϊστές. Θα πρέπει να πούμε στα διεθνή φόρουμ, παντού, ότι δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα, δεν υπάρχει πρόβλημα Αιγαίου, δεν υπάρχει πρόβλημα Θράκης, υπάρχει ένα και μόνο πρόβλημα, το τουρκικό πρόβλημα. Και αυτό πρέπει να λυθεί με βάση τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά που αποτέλεσαν τα θεμέλια των Ευρωπαϊκών δημοκρατιών.Αυτή είναι η πολιτική μας. Αν το κάνουμε αυτό θα γίνουμε εμείς οι διαιτητές των σχέσεων Τουρκίας και Ευρώπης. Όχι όπως τώρα να μας στρώνουν το χαλί αυτοί και να περπατάμε εμείς όπως θέλουν αυτοί ή να χορεύουμε, ξέρουνε όσοι περάσανε από το Υπουργείο Εξωτερικών ότι χορεύετε στη μουσική και στο τύμπανο που βαράνε αυτοί.
Η Ελλάδα έχει πολλές δυνατότητες να κάνει αυτό που σας λέω. Τι σημαίνει αυτό; Έρχεται η περίοδος της άνοιξης των λαών της Ανατολικής Μεσογείου. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι εδώ και χρόνια έχουμε έναν ψυχρό πόλεμο με την Τουρκία. Εγώ δεν λέω, είδατε ποτέ να μιλώ για πόλεμο; ΄Η για μολών λαβέ και όλα αυτά.
Πιστεύω ότι μπορούμε να κερδίσουμε αυτό τον ψυχρό πόλεμο χωρίς να πάμε σε θερμό πόλεμο. Και τότε το σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου “Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες” θα βρει την σύγχρονη προέκτασή του, που είναι η εξής: “Η Ελλάδα θα ανήκει στους Έλληνες όταν η Ανατολική Μεσόγειος θα ανήκει στους λαούς της”.
Έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Έλληνας Μιχάλης Χαραλαμπίδης που προέβλεψε ήδη από το 1996 -σε ώτα μη ακουώντων- πως "στο κλείσιμο αυτού του ιστορικού κύκλου, το 2010, η Ελλάδα θα είναι ένα οθωμανικό βιλαέτι ή ένα Γερμανικό Lander".
Μαζί με πολλούς άλλους θα ενταχθεί τώρα και αυτός στην χωρία των αδικαίωτων αγωνιστών, στην κοινότητα των ηττημένων νικητών, αυτής της ορφανής πλέον χώρας.
ΑΝΤΙΟ ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ...υπέροχε οδηγητικέ συνοδοιπόρε στο Ελληνικό Όραμα...από τα πρώτα ελπιδοφόρα χρόνια τού ακόμα φωτεινού ΠΑΣΟΚ...άφησες καλό σπόρο για τους σκληρούς αγώνες που έρχονται...η Πατρίδα, στη βαθύτερη ουσία της, πενθεί με τιμή για την εκδημία σου..."θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες....".....
Πάει ένας χρόνος περίπου από τότε που φιλοξενήσαμε στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Σικυωνίων τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και τον ακούσαμε να αναπτύσσει την σκέψη του και τις απόψεις του για την «Αναπτυξιακή Εθνική Πολιτική Τριλογία».
Ένας νους ανήσυχος, μαχητικός, ασυμβίβαστος και δραστήριος με την λαχτάρα της ελευθερίας και της δικαιοσύνης να τον κινεί πάντα.
Σήμερα, τον αποχαιρετούμε πρόωρα και με θλίψη…
Κρατάμε όμως ακέραια στην καρδιά και στο νου μας τα πύρινα λόγια του, όπως έχουν παραμείνει αποτυπωμένα στα βιβλία του, ως παρακαταθήκη για την κοινωνία μας.
Καλό ταξίδι αγωνιστή Μιχάλη Χαραλαμπίδη…
Έφυγε πριν από λίγα λεπτά από αυτή τη ζωή ο αγαπημένος μας Μιχάλης Χαραλαμπίδης.
Μιχάλη ό,τι και να πω και να γράψω θα είναι λίγο: ήσουν πάντα δίπλα μου, ήσουν για μένα και για όλους μας ένας μοναδικός Φίλος, ένας ανιδιοτελής Αγωνιστής, ένας υπέροχος Έλληνας και ένας θαυμάσιος Άνθρωπος!
Μιχάλη μου, o Άγιος Ευγένιος σε περιμένει να σε υποδεχτεί στα ουράνια Παρχάρια!
Καλή αντάμωση , Καλό Παράδεισο και Καλή Ανάσταση.
Έφυγε από κοντά μας ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Συνέβαλε όσο κανένας στη διανοητική, μορφωτική, πολιτική παραγωγή και επιστημονική έρευνα.
Υπερασπίστηκε την αξιοπρέπεια και την αγάπη στην Πατρίδα ως αναγκαίες προϋποθέσεις για την ενασχόληση με την Πολιτική.
Προσπάθησε τα πολλά χρόνια της πολιτικής του δράσης να συμβάλλει στην αποτροπή της εκφυλιστικής μεταπολιτευτικής πορείας.
Σε πολλούς από εμάς έδειξε τον άλλο δρόμο της ανιδιοτελούς πολιτικής στράτευσης...
Θα τον θυμόμαστε με σηκωμένη τη γροθιά τον Απρίλιο του 1994 στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, όταν μία άδεια αίθουσα μεταβλήθηκε σε Εκκλησία του Δήμου για να ακούσει την ομιλία του.
Ο λαός ήθελε να τον ακούσει όταν προφητικά προειδοποιούσε και έδειχνε τον Άλλο δρόμο.
Η κομματική γραφειοκρατία δεν ήθελε και μας οδήγησε εδώ που είμαστε σήμερα...
~Αιωνία η μνήμη~
12. ΑΠΟ: Μιχάλης Μινουδάκης
ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ
"ΕΦΥΓΕ" Ο ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
"Μάλλον ο Μιχάλης θα προλογίζει το βιβλίο μου για την διατροφή", έλεγα προχθές σε έναν φίλο.
Ψέματα του έλεγα.
Ο Μιχάλης, από σήμερα, θα λείπει.
Έφυγε για εκείνη τη γνωστή γειτονιά των Αγγέλων.
Εμβρόντητος έμεινα στο άκουσμα. Και ας έχω εξοικειωθεί με τον λεγόμενο "θάνατο".
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν πνευματικός μου πατέρας. Τον γνώρισα , "έπεσε" ο ένας πάνω στον άλλο, τυχαία, στην οδό Αραχώβης, όταν ήμουν 17 χρονών. Με τον Δημήτρη Ροζάκη εγώ, που τον ήξερε, μας σύστησε και καθίσαμε λίγο για να πιούμε μια λεμονάδα και να μιλήσουμε για το "Σχολείο της Αλλαγής".
Πέρασαν χρόνια, ήμασταν ιδεολογικά και πολιτικά μαζί, συμπράτταμε.
Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών,
Μορφωτικό ρεύμα ιδεών και πολιτικής
στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ,
Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση όταν παρέδωσαν τον αρχηγό ΑΠΟ
Σπάνια συναντούνται άνθρωποι σαν τον Μιχάλη. Διανοητής και διανοούμενος, αληθινός πολιτικός, πατριώτης και διεθνιστής ταυτόχρονα, ευπατρίδης, σοσιαλιστής. Για μένα και φίλος αυθεντικός.
Αισθάνομαι τώρα, περισσότερο ΑΜΕΑ από ποτέ.
Στο ψευτορωμέικο, στην Υποελλάδα,
το στρατόπεδο του Καλού σήμερα μισερώθηκε.
Καλό ταξίδι αξέχαστε αδελφέ, αληθινέ σύντροφε!
Καλό Παράδεισο και καλή Ανάσταση!
Στην μνήμη σου θα είναι αφιερωμένο το βιβλίο, Μιχάλη, αν αξιωθώ να το δημιουργήσω, όπως μου έλεγες.
(Ως ελάχιστη συμμετοχή στο βαρύ πένθος η ακύρωση της αυριανής εκδήλωσης "το Μανουάλι πάει παραλία").
