Θεοφάνης Μαλκίδης
Ποτέ άλλοτε στην παγκόσμια ιστορία δεν σημειώθηκαν τρία μαζικά εγκλήματα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και από τους ίδιους θύτες. Οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι, υπέστησαν Γενοκτονία από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς, οι οποίοι δολοφόνησαν, βίασαν, εξανδραπόδισαν και τελικώς εκδίωξαν από τις εστίες τους, τους ιστορικούς αυτόχθονες λαούς, λεηλατώντας και καταστρέφοντας, ταυτοχρόνως, τον πολιτισμό τους .
Μέσα όμως στη Γενοκτονία των Ελλήνων και των άλλων λαών που δολοφονήθηκαν από το φασισμό και το ρατσισμό των δασκάλων του Χίτλερ, Ενβέρ, Ταλαάτ, Τζεμάλ, Κεμάλ πασά, Τοπάλ Οσμάν, υπήρξε και μία παράλληλη μαζική δολοφονία που στοιχειοθετεί στην ουσία και στο πνεύμα της σχετικής Σύμβασης του ΟΗΕ για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας και του διεθνούς δικαίου, το μαζικό έγκλημα ενάντια στον ελληνικό λαό.
Και αυτή η παράλληλη δολοφονία ήταν η Γυναικοκτονία και η Παιδοκτονία. Η δολοφονία των Ελληνίδων και των παιδιών τους.
Τόσο από τους Νεότουρκους, όσο και από του Κεμαλικούς, οργανώθηκε, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε η μαζική δολοφονία γυναικών και παιδιών, η μεταφορά τους στην τουρκική ομάδα, έγιναν μαζικοί βιασμοί ακόμη και εγκύων γυναικών και κοριτσιών και η δολοφονία τους, κλείσιμο σε εκκλησίες και εμπρησμό τους και εκατοντάδες παρόμοια εγκλήματα.
H ανάδειξη της Γενοκτονίας αφορά και την ανάδειξη της δολοφονίας των γυναικών και των παιδιών, της Γυναικοκτονίας και της Παιδοκτονίας, στόχος που αποτελεί ένα προφανές αίτημα για ένα εκατομμύριο και πλέον λόγους. Όσα είναι τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων από τη Θράκη και την Ιωνία και από τον Πόντο μέχρι την Καππαδοκία, όσα είναι τα ορφανά, οι αγνοούμενοι, οι βιασμένες γυναίκες και τα κορίτσια, οι γυναίκες που προτίμησαν να πέσουν μαζί με τα παιδιά τους σε χαράδρες, γκρεμούς και ποτάμια, προτιμώντας το θάνατο από την ατίμωση.
Η προσπάθεια ανάδειξης της δολοφονίας των γυναικών και των παιδιών κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας που υπέστη ο Ελληνικός λαός, αποτελεί μέρος του αγώνα για τη διεθνοποίηση και αναγνώριση του μαζικού εγκλήματος εναντίον των προγόνων μας. Είναι μία ακόμη ψηφίδα που μπαίνει για την αποκατάσταση και την ολοκλήρωση του μεγάλου ψηφιδωτού που καταστράφηκε από την φασιστική- ρατσιστική ομάδα των Νεότουρκων και των Κεμαλικών. Είναι μία ακόμη ιστορική πράξη έναντι των θυμάτων του Ελληνικού Ολοκαυτώματος και ειδικότερα των γυναικών και των παιδιών, είναι ένα χρέος έναντι της ιερής και μεγάλης υπόθεσης της Γενοκτονίας, είναι μία νίκη της αλήθειας, της μη λήθης, έναντι του φασισμού, του ρατσισμού, της προπαγάνδας και της άρνησης.
Η συνέντευξή μου στο ραδιοφωνικό σταθμό Μάξιμουμ της Αλεξανδρούπολης.