Η συγκινητική επιστολή αγνώστου Ρουμελιώτη στρατιώτη πριν από την μάχη !
Ένας στρατιώτης, ο Ανδρέας από τη Ρούμελη, βρέθηκε την παραμονή της μάχης σε άλλη μονάδα σε μία χαράδρα κοντά στο Κιλκίς (την «Κιλκίδα», όπως το αναφέρει).
Φαίνεται πως είχε μία προαίσθηση για το τέλος του. Από εκεί λοιπόν έγραψε μια συγκινητική επιστολή προς τη γυναίκα του, τη Βασιλικούλα.
Με λίγες γραμματικές γνώσεις, με συγκεκομμένες, κατά τη ρουμελιώτικη προφορά λέξεις και με πολλά ορθογραφικά λάθη, αλλά με πολύ και αγνό πατριωτισμό έγραψε αυτήν την επιστολή.
Την άλλη μέρα κατά την ιστορική μάχη, το παλληκάρι αυτό, ο άγνωστος Ανδρέας, σκοτώθηκε.
Ο Ιερέας της Μονάδας, πρεσβύτερος Καλλίμαχος Δημήτριος που είχε το θλιβερό καθήκον της ταφής των νεκρών, βρήκε μέσα στο ματωμένο χιτώνιο του Ανδρέα το γράμμα του προς τη Βασιλικούλα του.
Έτσι, το γράμμα αυτό δεν πήγε ποτέ στη Βασιλικούλα, αλλά πήγε κατευθείαν στην Ιστορία.
Ο Ιερέας το συμπεριέλαβε στο βιβλίο του «Από το Στρατόπεδο» που δημοσίευσε το 1914.
«Ήνε τώρα δυο μέρες Αγαπημένη μου Βασιλικούλα, που κάμωμε πόλεμο με αυτά τα παληόσκυλα μας βαρούνε πολί μι ουβίδες.
Χάθηκαν πουλά πεδιά θκα μας, πάει κι η Γιανς μας.
Τόρα περιμένουμε σε μια ρεματιά να ξαπουστάσουμ λιγουλάκι κι σι γραφο Βασιλικούλα σι χανο για την Πατρίδα, αυτό το χουριό που θέλουμ να πάρουμ του λεν Κιλκίδα και λεν πως το μουσχάρη θα πλεξ στο έμα.
Έχο ένα έστημα πως κιγώ θα πάο να φάω κούμαρα να βρω τον παπούλημ αλά να μην κλαψς Βασιλικούλαμ.
Άμα ήνε για την Πατρίδα δάκρια δεν εχ, κλάματα μονάχα για όσοι ψοφούν στο στρόμα.
Θυμάσε τι έλεγε κι ο Μήτρος του Παπούλ για τα γνέκες τον παλιό κερό στη Σπαρτ ή ταν ή επιτάς.
Κλάματα δεν θέλω, ντροπής πράματα να σκούξτε για μας εδο τσ βουλγαροχτόν, εγδικιτάδες ντιπ κι για ούλες τις ατιμίες που πράξαν στ αδέλφια μας Μακεδόνες.
Μόνο ένα κερί στην Άγια Παρασκεβί φτάνι.
Σε φιλό Βασιλικούλα μ’ πολύ, για χαρά, για την Πατρίδα.
Από ρέμα Κιλκίδας. Αντρέας.»