Αγαπούσαμε μονάχα ''εξ αποστάσεως'',
όλοι το ίδιο κορίτσι στην οδό Δεινοκράτους
και του κάναμε τις νύχτες καντάδες.
Και ποτέ
δεν τσακωθήκαμε
γι' αυτόν τον κοινό καημό.
Δεν είχε καμία προοπτική
να καταλήξει σε τίποτα.
Ήταν ο καημός του άπειρου,
που έδερνε την άδεια και χαώδη
νεανική καρδιά μας εκείνου του καιρού.
Ξεθυμαίναμε, στα ποιήματα.
Κώστας Βάρναλης