Απρόσμενη η είδηση του θανάτου του φίλου και συναγωνιστή μας Ηρακλή Σύρμου. Βιάστηκε για τη Βασιλεία των Ουρανών. Κοντά στον Μεγαλοδύναμο. Κοντά στους Αγγέλους. Κοντά στους άλλους συναγωνιστές και ομοιοπαθήςτου, εν καιρό δικτατορίας. Μα και εν καιρώ δημοκρατίας: τον Θοδωρή Βεζιάνη και τον Παναγιώτη Μάρτο.
Έχουν τι να μολογήσουν. Ο καθένας τα πάθη του. Ο καθένας τα δέσμιά του. Ο Ηρακλής για τα 17 ολόκληρα χρόνια στα μεσαιωνικά κάτεργα του αιμοχαρούς δικτατορικού συστήματος. Για τα ορυχεία και τις γαλαρίες. Για τις ανήλεες μέρες και σκοτεινές νύχτες.
Να μολογήσει και τα απρόσμενα εν καιρό δημοκρατίας. Του 1994 με τη δίκη των 5 ηγετών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.. Για τις ανακρίσεις να συνεχίζονται 82 ώρες χωρίς ύπνο, νερό και φαγητό. Για την ψυχολογική και σωματική βία. «Δεν έχει ένα κελί ν' ακουμπήσω λίγο το κεφάλι μου γιατί δεν αντέχω άλλο. Θα πέσω στο τσιμέντο. Ούτε ο Χότζα δεν μας έκανε έτσι. Δεν απαντώ. Πείτε στους ανωτέρους σας ότι δεν μπορώ άλλο. Με πήγαν σ' ένα κελί, που ήταν ένα πραγματικό ντουλάπι, χωρίς φεγγίτη, με μια κλειστή πόρτα, ένας σωστός τάφος. Στους τοίχους αίματα, ακαθαρσίες, βρωμιές. Δε χόρταινα ανάσα. Φώναξα, Τίποτε. Κόντεψα να λιποθυμήσω. Έξω πέντε αστυνομικοί οπλισμένοι με αυτόματα μας φρουρούσαν και κορόιδευαν. Παίζανε με τη σκανδάλη όλη τη νύχτα, για να μας τρομοκρατήσουν…», έγραψε, ανάμεσα στ' άλλα ο Ηρακλής στο ημερολόγιό του. Για ένα κατηγορητήριο που ισοδυναμούσε με θανατική ποινή και ο Ηρακλής να λέει στο δικαστικό σώμα: «Γιατί δεν αναφερθήκατε στις σταλινικές μεθόδους που μεταχειρίστηκαν;»
Μας έδινες κουράγιο, Ηρακλή. Το χαμόγελό σου, και στις δύσκολες στιγμές, δεν έφευγε ποτέ από πάνω σου.
Έμαθα για την αναχώρησή σου στη Βασιλεία των Ουρανών, όντας πολύ μακριά και λυπούμαι που σου είπα δυο λόγια, το στερνό αντίο. Μείναμε λίγοι, αλλά ο συμβολισμός των «πέντε» δεν θα σβήσει ποτέ.
Η Οικογένειά σου έχασε τον αγαπημένο της άνθρωπο. Η Δερβιτσιάνη το γιο της. Η Ε.Ε.Μ. έναν άξιο αγωνιστή και πατριώτη.
Καλό ταξίδι, Ηρακλή. Όσο να πάλλει η καρδιά μας, θα είσαι μέρος των χτύπων της.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκέπασε. Αιωνία η μνήμη σου.
Βαγγέλης Παπαχρήστος
