Τη Σμύρνη την έκαψε ο Κεμάλ!
Και όχι μόνον έδωσε εντολή για το κάψιμό της, αλλά απολάμβανε και την καταστροφή της.
Αυτό το μαρτυρούν και το βεβαιώνουν ακόμα και Τούρκοι ιστορικοί.
Ιδού, λοιπόν, τα γεγονότα:
Αύγουστος 1922, Σμύρνη
Σύμφωνα με την τουρκάλα ιστορικό Αϊσε Χούρ, την ώρα που η Σμύρνη γινόταν παρανάλωμα του πυρός, με χιλιάδες ανθρώπους να καίγονται ζωντανοί στα σπίτια τους και χιλιάδες άλλους, σε κατάσταση πανικού, να παρακαλάνε στην προκυμαία για σωτηρία, ενώ τσέτες και στρατιώτες, σκότωναν, λήστευαν και βίαζαν κορίτσια και γυναίκες, ο Κεμάλ απολάμβανε ένα πλούσιο γεύμα, ως άλλος Νέρων, στο μπαλκόνι του σπιτιού της μελλοντικής συζύγου του, Λατιφέ.
Σύμφωνα με την Αϊσε Χούρ: “Στην πυρκαγιά καταστράφηκε έκταση 2.6 εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων.
Κάηκαν 25.000 σπίτια, καταστήματα, εκκλησίες, αποθήκες.
Μαζί με τους Έλληνες και Αρμένιους, που έφτασαν στη Σμύρνη καθώς τους κυνηγούσαν οι δυνάμεις των Τούρκων, ο πληθυσμός τους είχε φτάσει τους 500.000.
Αν λάβουμε υπ’ όψη πως 380.000 άνθρωποι σώθηκαν με τα καράβια, και πως περίπου 180.000 άνθρωποι κάηκαν στην πυρκαγιά, η πόλη είχε «απελευθερωθεί» ήδη αυτόματα από τον πληθυσμό της.”
Σημειώνουμε, επίσης, ότι όλοι οι Ελληνες άρρενες 15-45 ετών συνελήφθησαν από τις ορδές του Κεμάλ και οδηγήθηκαν στα σώματα αναγκαστικής εργασίας και στάλθηκαν στα βάθη της Ανατολίας για ν’ ανοικοδομήσουν την νέα Τουρκία.
Ελάχιστοι κατάφεραν να επιστρέψουν ζωντανοί...
Οσοι ενδιαφέρεστε να μάθετε τις λεπτομέρειες, διαβάστε το βιβλίο του Ηλία Βενέζη: "Νούμερο 31328"
Όλα αυτά, ήταν έργο του Κεμάλ.
ΠΩΣ ΚΑΗΚΕ Η ΣΜΥΡΝΗ
Δεν υπάρχει πλέον ουδεμία αμφιβολία ότι η πυρπόληση της Σμύρνης ήταν έργο των Κεμάλ και Νουρεντίν.
Ιδού πως περιγράφει ένας αυτόπτης μάρτυς.
Ο George Horton, Πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη, στο βιβλίο του: “Η μάστιγα της Ασίας”:
Αντιγράφουμε:
“1. Οι δρόμοι πού οδηγούσαν προς στην Αρμενική συνοικία, φυλάγονταν από Τούρκους στρατιώτες φρουρούς και δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να μπει σ' αυτούς, όσο διαρκούσε η σφαγή.
2. Ένοπλοι Τούρκοι, κι ανάμεσα σ' αυτούς πολλοί στρατιώτες, μπήκαν στην συνοικία αυτή πού φυλαγόταν όπως είπαμε και τη διέσχιζαν πέρα ως πέρα λεηλατώντας, σφάζοντας και καταστρέφοντας.
Έκαναν ένα συστηματικό και τρομερό «ξεκαθάρισμα», ύστερα απ' το όποιο έβαλαν φωτιά σε διάφορα σημεία στη συνοικία τοποθετώντας δοχεία πετρελαίου ή άλλα καύσιμα μέσα στα σπίτια ή μουσκεύοντας δέματα από κουρέλια με πετρέλαιο και ρίχνοντας τα δέματα αυτά μέσα στα σπίτια απ' τα παράθυρα.
3. Τοποθέτησαν μικρές μπόμπες κάτω απ' το λιθόστρωτο σε διάφορα σημεία του Ευρωπαϊκού τμήματος της πόλεως για να εκραγούν και αποτελέσουν έναν συμπληρωματικό παράγοντα στο έργο της καταστροφής, πού θα επέφερε το αναμμένο πετρέλαιο, με το οποίο Τούρκοι στρατιώτες είχαν ραντίσει τους δρόμους. Το πετρέλαιο μετέδωσε τη φωτιά και την εξάπλωσε πέρα για πέρα μέσα στην Ευρωπαϊκή συνοικία και οι μπόμπες γκρέμιζαν τους τοίχους πού κλονίζονταν...
4. Στις 13 Σεπτεμβρίου (νέο ημερολόγιο) 1922 έβαλαν φωτιά στην Αρμενική συνοικία. Οι τελευταίοι Έλληνες στρατιώτες είχαν περάσει απ' τη Σμύρνη το βράδυ της 8ης Σεπτεμβρίου (νέο ημερολόγιο) , δηλ. οι Τούρκοι είχαν στην πλήρη και αναμφισβήτητη κατοχή τους την πόλη επί πέντε μέρες, προτού να εκραγεί η φωτιά και κατά το μεγαλύτερο μέρος αυτού του διαστήματος είχαν αποκλείσει στρατιωτικώς την Αρμενική συνοικία, ενώ ενεργούσαν μέσα σ' αυτή συστηματική και ολοκληρωτική σφαγή.
Εάν μερικοί Αρμένιοι ήταν ακόμα ζωντανοί στις τοποθεσίες, οπού οι Τούρκοι είχαν βάλει φωτιά, ήταν κρυμμένοι στα υπόγεια κατατρομαγμένοι τόσο, ώστε να μην μπορούν να μετακινηθούν, γιατί όλη η πόλη είχε κατακλυστεί από Τούρκους στρατιώτες και ιδιαίτερα οι τοποθεσίες οπού είχαν αρχίσει οι πυρκαγιές...
Το κάψιμο όμως των σπιτιών ανάγκασε τους κρυμμένους να βγουν έξω στους δρόμους και προκάλεσε τις τρομερές σκηνές βασανισμών πού θα περιγράψουμε παρακάτω.
Εγώ ο ίδιος υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων πού ανέφερα παραπάνω.
5. Η φωτιά είχε ανάψει στην άκρη της Αρμενικής συνοικίας την ώρα πού ένας δυνατός άνεμος φυσούσε προς την κατεύθυνση του Χριστιανικού τμήματος της πόλεως, και μακριά απ' το Τούρκικο.
Η Τουρκική συνοικία δεν είχε ανακατευτεί καθόλου στην καταστροφή και καθ' όλη τη διάρκεια των απαίσιων σκηνών πού επακολούθησαν και των απερίγραπτων βασανισμών των Χριστιανών, η Μωαμεθανική συνοικία ήταν φωταγωγημένη και οι κάτοικοι διασκέδαζαν χορεύοντας, τραγουδώντας και γιορτάζοντας χαρούμενα.
6. Τούρκοι στρατιώτες έβαλαν φωτιά στο καλοχτισμένο σύγχρονο Ελληνικό και Ευρωπαϊκό τμήμα της Σμύρνης διαβρέχοντας τους στενούς δρόμους με πετρέλαιο ή με άλλες εύφλεκτες ύλες. Έχυσαν πετρέλαιο μπροστά στο Αμερικανικό Προξενείο με τον προφανή σκοπό να μεταδώσουν τη φωτιά στο οίκημά του....”
Αυτά δεν τα καταγράφει κάποιος Ελληνας ή μεταγενέστερος ιστορικός. Ο Horton ήταν μέσα στη φωτιά των γεγονότων.
ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ...
Το τραγικό της ιστορίας είναι ότι η τραγωδία εκτυλισσόταν παρουσία του “συμμαχικού στόλου” που παρακολουθούσε αμέτοχος από το λιμάνι. Για να μη δυσαρεστηθεί ο Κεμάλ...
Επί ένα τριήμερο ο στόλος των μεγάλων Δυνάμεων (ΗΠΑ, Γαλλίας, Βρετανίας, Αγγλίας και Ιταλίας) παρακολουθούσε, αμέτοχος και αμέριμνος την καταστροφή, λίγα μέτρα από την προκυμαία, όπου εκτυλίσσονταν ανείπωτες τραγωδίες.
Μια προειδοποιητική βολή πολυβόλου, προς την τουρκική συνοικία της Σμύρνης (που έμεινε ανέπαφη από την καταστροφή) θα ήταν ικανή να σταματήσει τις βαρβαρότητες.
Και όμως, οι επικεφαλής των συμμαχικών δυνάμεων είχαν σαφείς εντολές να παραμείνουν αμέτοχες. Και όχι μόνον αυτό! Παραβιάζονταν και αυτήν την υποτιθέμενη ουδετερότητά τους, παρεμπόδιζαν το Ελληνικό ναυτικό από το νόμιμο δικαίωμά του να ασκεί νηοψίες επί των πλοίων των δυνάμεων αυτών με πορεία προς τη Σμύρνη και τα παράλια της Μικράς Ασίας, τα οποία μετέφεραν όπλα και πολεμοφόδια προς ενίσχυση του Κεμάλ.
Οσοι σώθηκαν, θα οφείλουν αιώνια ευγνωμοσύνη στον Αμερικανό Πάστορα Asa Jennings, στον Αμερικανό Πρόξενο George Horton και στον Ελληνα Πλοίαρχο Ιωάννη Θεοφανίδη.
Δυστυχώς, η Ελληνική πλευρά έδωσε συγχωροχάρτι στον Κεμάλ, όταν ο Βενιζέλος τον πρότεινε για το Νόμπελ Ειρήνης.
Ομως, εμείς απόγονοι προσφύγων, έχουμε υποχρέωση να θυμόμαστε.