Του Θανάση Χούπη
Είχα μια κρυφή ελπίδα, πως αυτός ο -στα λόγια τουλάχιστον- "φουλ αντισυστημικός, αντισυμβατικός και πατριώτης", ο ηγέτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, θα συμμάζευε τον ανεκδιήγητο ηθοποιό- κόουτς της ομάδας του. Εκείνον που, από προχθές, παρελαύνει καμαρωτός στα μέσα ενημέρωσης της χώρας του και δρέπει «γκρίζες δάφνες», από «γκρίζους λύκους».
Αυτόν που, όλο το σύστημα της νεοναζιστικής- νέο-οθωμανικής χώρας του, τον αποθεώνει, για τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε στη θέα ενός πανό, που έλεγε το αυτονόητο για κάθε δίκαιο και σκεπτόμενο άνθρωπο στον πλανήτη, για κάθε Έλληνα, για κάθε οπαδό του Παναθηναϊκού.
Κι αυτός, που πρωτίστως θα έπρεπε να τον ανακαλέσει στην τάξη, επικεφαλής της οικογένειας του μεγάλου Συλλόγου, αλλά και όσοι έχουν υποχρέωση να ελέγχουν την όποια εξουσία σ΄ αυτόν τον Τόπο, συντάχτηκαν με τον Αταμάν και τους εν Ελλάδι ουραγούς της χώρας του,
Όλοι τους γνωρίζουν ότι, εκείνο το πανό έλεγε την Αλήθεια!!
Τη λέξη που προκύπτει από το στερητικό ¨α¨και την καταδικαστέα λέξη ¨λήθη¨, όταν αυτή αφορά εγκλήματα! Την Αλήθεια πως, ο κόσμος όλος κι όχι μόνο οι Έλληνες της Κύπρου, ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑ τη βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1974. ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ότι προσβάλλει τον Αθλητισμό η κόσμια αναφορά στην 50χρονη κατοχή του 40% της Κυπριακής Δημοκρατίας, στους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, στους 200.000 πρόσφυγες, στους 1619 δολοφονημένους, που κακώς κάποιοι τους ονομάζουν αγνοούμενους, στις χιλιάδες βιασθείσες γυναίκες της Κύπρου, καθώς και στους διαρκώς κακοποιούμενους, εγκλωβισμένους της Καρπασίας.
Ας μας πουν αλήθεια, ποιο ανθρώπινο, ποιο αθλητικό ιδεώδες υπαγορεύει, οι εν λόγω αλήθειες να μένουν έξω από κάποιους χώρους και δη τους αθλητικούς;
Πού εδράζεται ο ισχυρισμός τους ότι, μια ένοπλη, εγκληματική εισβολή, μια 50χρονη κατοχή, συνιστά πολιτικολογία;
Διότι, όλοι γνωρίζουμε πως, τα εγκλήματα πολέμου και την ωμή, τη βάρβαρη και κατ΄ εξακολούθηση καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, δεν υπάρχει τρόπος να τη διαγράψεις απ΄ τον ανθρώπινο νου.
Δυστυχώς, η ανακοίνωση της εν λόγω Καλαθοσφαιρικής, Ανώνυμης Εταιρείας, δεν θύμισε μόνο, σε όλους τους Έλληνες, το γνωστό στίχο του Μανώλη Αναγνωστάκη, που δανείστηκα για επικεφαλίδα του παρόντος σημειώματος. Κατέστη η αφορμή να πούμε σε κάποιους που μας θεωρούν συνειδησιακά διαχειρίσιμους, ορισμένες, αυτονόητες Αλήθειες:
Πρώτα και κύρια, προς τους συντάκτες και προς αυτούς που υιοθέτησαν και υπέγραψαν την απαράδεκτη ανακοίνωση της πράσινης ΚΑΕ:
Μια «γνήσια πατριωτική ομάδα», μια ομάδα που πορεύεται «μεταλαμπαδεύοντας σε κάθε τόπο του πλανήτη τις ελληνικές αξίες και αρχές», όπως αναφέρει η ανακοίνωση, θα έπραττε το αυτονόητο, ανθρώπινο, εθνικό, πατριωτικό, δημοκρατικό καθήκον της:
Θα απέπεμπε πάραυτα τον κ. Αταμάν και δεν θα τον άφηνε να την εκθέτει με τη συμπεριφορά του, ως απολογητής - εγκάθετος της δύναμης εισβολής, ως εκπρόσωπος Τύπου της κατοχικής δύναμης και των υποτακτικών της στην Κύπρο!! Πολλώ δε μάλλον, δεν θα έμπαινε ποτέ στη διαδικασία να δικαιώσει, να δικαιολογήσει το προπαγανδιστικό θέατρο του προπονητή της!!
Ή θα τον είχε επαναφέρει στην τάξη, καλώντας τον να ανακαλέσει, να εκφράσει δημόσια την επιβεβλημένη συγνώμη του, ή θα τον έστελνε να υπηρετήσει στο τουρκικό υπουργείο εξωτερικών, την πολιτική γραμμή του οποίου πρόβαλε, με προκλητικό τρόπο.
Πολύ απλά, επειδή ουδείς αμφιβάλλει για τα πραγματικά κίνητρα του κ. Αταμάν. Τα οποία ανέδειξε η παρουσία του σε όλα τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης της πατρίδας του. Σ¨ αυτά που έγινε δεκτός, όχι ως υπηρέτη του αθλητικού ιδεώδους, αλλά ως Τούρκος διπλωμάτης, ως νεο-Οθωμανός Πρεσβευτής, με τις πλάτες και αναλώμασι του Παναθηναϊκού. Ως ο άνθρωπος που αξιοποιεί την αθλητική του ιδιότητα, που χρησιμοποιεί την ΚΑΕ που τον εργοδοτεί, προκειμένου να απαγορεύσει ακόμη και μια απλή, ειρηνική υπόμνηση της βάρβαρης τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, το 1974 και την 50χρονη, έκτοτε, κατοχή του 40% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Γιατί ήταν αυτός που απαίτησε, μέσα στην Κύπρο, τα θύματα να μη θυμούνται τον θύτη και τα πολλαπλά εγκλήματα, της εισβολής που, ο ίδιος και η Τουρκία ονομάζουν «ειρηνευτική(!) επιχείρηση».
Για πάμε τώρα να δούμε τώρα και με πόση συνέπεια υπηρετούν το -κατ΄ αυτούς- αθλητικό ιδεώδες, ο Αταμάν κι η ΚΑΕ Παναθηναϊκός:
Ευθέως και χωρίς περιστροφές είναι, κατ΄ αναλογία, υπερασπιστές και απολογητές και της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία!!
Χειροκροτητές των τουρκικών εισβολών στη βόρεια Συρία, στο βόρειο Ιράκ, στο Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ) της Αρμενίας, αλλά και στη δυτική Λιβύη. Το βρίσκετε κάποιοι «τραβηγμένο»;
Αν ήταν ειλικρινείς, ο κ. Αταμάν και το παρακολούθημά του, η ΚΑΕ Παναθηναϊκός, αντί να «μας κουνάνε το δάχτυλο» και να «μας προτρέπουν να μην αναμιγνύουμε την πολιτική με τον αθλητισμό», θα μας θύμιζαν ταυτόχρονα πότε και πώς διαμαρτυρήθηκαν για την -πολύ βολική- αποβολή των ρωσικών ομάδων και αθλητών, από τα κύπελα Ευρώπης, τις παγκόσμιες διοργανώσεις και τους Ολυμπιακούς Αγώνες!!
Το συγκεκριμένο, αθλητικό μέτρο του αποκλεισμού, που συνιστά μια βαρυσήμαντη και ηχηρή απάντηση, μια αθλητική υπόμνηση, προς τους λαούς όλου του κόσμου, του εγκλήματος της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, δεν βρέθηκε ποτέ στο στόχαστρο της κριτικής των συγκεκριμένων, ατάλαντων ηθοποιών. Κι εφόσον, με τη σιωπή τους, το έκριναν ως πρέπον και δίκαιο, δεν έχουν το παραμικρό δικαίωμα να εγκαλούν τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού, στην Κύπρο, επειδή θύμισαν, μέσω ενός πανό, μια ίδια κι απαράλλαχτη, αιματηρή και βάρβαρη εισβολή.
Ακόμη και τώρα, όμως, η ΚΑΕ Παναθηναϊκός και ο εν λόγω κόουτς, αν θέλουν να είναι συνεπείς με την αρχή, που αγωνίζονται να μας πείσουν ότι υπηρετούν, έχουν τον τρόπο να το πράξουν: Μπορούν να εγκαλέσουν για υποκρισία τις διεθνείς και δη τις ευρωπαϊκές αθλητικές αρχές. Να καταγγείλουν τον αποκλεισμό των ρωσικών ομάδων, των Ρώσων αθλητών. Κι αφού, σύμφωνα με το σκεπτικό τους, «είναι άλλο η πολιτική και άλλο ο αθλητισμός», να απαιτήσουν την επάνοδο του ρωσικού αθλητισμού, ερασιτεχνικού και επαγγελματικού, σε όλες τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διοργανώσεις!! Κάτι τέτοιο, όμως, ξέρουν πολύ καλά, για ποιους λόγους δεν το έκαναν και δεν θα το κάνουν ποτέ…
Δεν θα το κάνει, μάλλον, ούτε ο άνθρωπος που συναίνεσε στην απαξίωση μιας ιστορικής, ελληνικής ομάδας, απ΄ τη στιγμή που αποφάσισε να υπηρετήσει πάμφθηνες, ευτελείς σωματειακές σκοπιμότητες. Όταν σε σέρνει ένας Αταμάν, είναι βέβαιο πως δεν θα ζητήσεις συγνώμη, για την τουλάχιστον ατυχή ανακοίνωση που επέτρεψες να εκδοθεί. Ούτε και θα στείλεις τον Τούρκο προπαγανδιστή, πίσω στην πατρίδα του, να απολαμβάνει το ρόλο πολιτικού σχολιαστή που κέρδισε επάξια, αλλά στις πλάτες σου... Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα, διορθώνουμε ένα λάθος με ένα ακόμη μεγαλύτερο λάθος, ή και με πολλά, τεράστια λάθη!!
Σκέφτηκα, λοιπόν, πως αν ήμουν Αταμάν, θα προχωρούσα κι ένα βήμα παραπέρα: θα απαιτούσα απ΄ την πρόθυμη ΚΑΕ Παναθηναϊκός, να ολοκληρώσουμε την …πρωτοβουλία υπεράσπισης του αθλητικού ιδεώδους, όπως το εννοούν οι εισβολείς. Να απαλλάξουμε τον Τόπο μας, τον Ελληνισμό εν γένει, από κάποιους ολοφάνερους ¨αναχρονισμούς¨, που στέκουν εμπόδιο στη ¨φιλία και στη συνεργασία¨ Ελλάδας - Τουρκίας… Θα πρότεινα να ζητήσουμε από κοινού τη μετονομασία των γηπέδων που φέρουν κάποια ¨τοξικά¨ ονόματα, όπως «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» (Τρίπολης), «Γεώργιος Καραϊσκάκης» (Πειραιά), «Αθανάσιος Διάκος» (Λαμίας), κ.λπ. Τι δουλειά έχουν, άλλωστε, τα ονόματα των Ηρώων του 1821, στα γήπεδα της χώρας μας; Η Τουρκία, που το κάνει κατά κόρον, είναι άλλο πράγμα…
Έτσι, ως Παναθηναϊκός, θα αποκτούσαμε και την περαιτέρω εύνοια εκείνων εκ των κυβερνώντων την Ελλάδα, που εργάζονται πυρετωδώς για το ¨νέο γειτονικό, κατά το αθλητικό- ιδεώδες, που κάποιοι εξ ημών, αμετανόητοι και ντεμοντέ, το ονομάζουν φινλανδοποίηση της Ελλάδας και μετατροπή της σε προτεκτοράτο της Τουρκίας. Να μην πάει τσάμπα και το μακροχρόνιο παράδειγμα του, επίσης Παναθηναϊκού, ιδιοκτήτη της ΠΑΕ και του γνωστού Ομίλου ΜΜΕ, τη στάση του οποίου υιοθέτησε με καθυστέρηση κι ο ιδιοκτήτης της πράσινης ΚΑΕ!! Αν και τελευταία, κάνει γοργά βήματα, προς την ίδια κατεύθνση, αφού είναι εκείνος που αποφάσισε να εντάξει στο δυναμικό της ομάδας του, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, τον καλαθοσφαιριστή Τσέντι Οσμάν, που διατηρεί Ακαδημία Μπάσκετ στην κατεχόμενη Κερύνεια και δηλώνει θαυμαστής του Γενοκτόνου, του σφαγέα του Ελληνισμού, Μουσταφά Κεμάλ. Σ΄ αυτά θα κολλήσουμε;
Το τελευταίο, που σκέφτομαι ότι συνιστά την πρέπουσα απάντηση στην ανακοίνωση της πράσινης ΚΑΕ, έχει σχέση με τον αρχαιότερο -μαζί με τον Παναθηναϊκό- Σύλλογο της Ελλάδας.
Ο Ηρακλής, αυτό το ιστορικό Σωματείο της Θεσσαλονίκης, ονόμασε ¨Κατσάνειο¨ το Γυμναστήριο που διαθέτει δίπλα από το Καυταντζόγλειο Στάδιο. Στη μνήμη του αθλητή του Συλλόγου Γεώργιου Κατσάνη που έπεσε μαχόμενος το 1974 στην Κύπρο. Το ξέρει καλά η πράσινη αθλητική οικογένεια, γιατί είναι το μοναδικό ιδιόκτητο Γυμναστήριο στη χώρα, αποκλειστικά για βόλεϊ. Κι εκεί αγωνίστηκε δεκάδες φορές η ομάδα βόλεϊ του τριφυλιού. Δίπλα απ΄ το εν λόγω γήπεδο βρίσκεται το κλειστό Γυμναστήριο Μπάσκετ του Ηρακλή, που φέρει το όνομα του Γεώργιου Ιβάνοφ - Σαΐνοβιτς (Jerzy Iwanow-Szajnowicz). Ενός Ελληνο-Πολωνού κολυμβητή του Ηρακλή, που πολέμησε στην Αντίσταση, κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κι εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στην Καισαριανή, το 1943. Ο Ηρακλής ξέρει πολύ καλά, γιατί έδωσε τα ονόματα αυτά στα Γυμναστήριά του, υπηρετώντας, μαζί με τον Αθλητισμό, την Εθνική Μνημοσύνη. Προβάλλοντας, με τα ονόματα των Ηρώων, πολύ συγκεκριμένα πρότυπα στη νεολαία που τα επισκέπτεται. Σύμφωνα όμως με την ανακοίνωση της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, μάλλον «καπηλεύεται την εθνική μας ταυτότητα, χρησιμοποιώντας την κατά το δοκούν»!!
Στο στενό ή στον ευρύτερο κύκλο μας, όλοι νιώσαμε την αηδία και την απογοήτευση που προκάλεσε η ανακοίνωση του Παναθηναϊκού. Συναισθήματα που τα βιώσαμε όλοι οι Έλληνες και πρωτίστως τα αδέλφια μας, οι Έλληνες της Κύπρου. Είναι καιρός που αντιληφθήκαμε πως κάποιοι, εδώ και στην Κύπρο, αγωνίζονται να δικαιώσουν τον Αρκά, που σε ένα από τα επικό του σκίτσα, ανακοίνωνε ότι, «η μάχη με τη βλακεία τελείωσε!!... Χάσαμε!!».
Δεν το έκανε, βέβαια, για να μας προτρέψει σε εθνική, σε συλλογική παραίτηση, αλλά σε έγερση και σε επανάσταση συνείδησης.
Είναι η στιγμή που, όσοι εζήλωσαν τη δόξα του Δημήτρη Νενέκου, θα πρέπει να πάρουν το μήνυμα ότι ματαιοπονούν. Ο συγκεκριμένος, το 1826, προσκύνησε τους Τούρκους και παρέσυρε στην προδοσία και πολλούς άλλους Έλληνες. Ήταν τότε που ο Κολοκοτρώνης είπε την ιστορική φράση, «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»!! Ένα χρόνο μετά (το 1827), ο Δημήτρης Νενέκος, επικεφαλής των τουρκο-προσκυνημένων πολέμησε εναντίον των Ελλήνων και τους νίκησε. Είχε ασπαστεί την ιδέα, η Ελλάδα να περιοριστεί στην Πελοπόννησο, ως προτεκτοράτο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας… Η ιστορία του, όμως, έχει και συνέχεια: Επειδή έχει ο καιρός γυρίσματα, ο Δημήτρης Νενέκος, που κέρδισε μόνο μια μάχη αλλά όχι τον πόλεμο, το επόμενο έτος (1828) εκτελέστηκε, κατ΄ εντολή του Αρχιστρατήγου των Ελλήνων…
Και, μιας και είμαστε ακόμη στα προσκυνήματα, ας το βάλλουν καλά στο μυαλό τους οι -από επιπολαιότητα ή ιδιοτέλεια- σύγχρονοι Δημήτρηδες Νενέκοι: Ασυμβίβαστα, μέχρι την Απελευθέρωση της Κύπρου, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, ο Ελληνισμός όπου γης, θα στέκουμε πάντα στην πρώτη γραμμή του Αγώνα για τη Λύτρωση της Μεγαλονήσου. Μακριά απ΄ τις εθνοκτόνες νοοτροπίες, από επαίσχυντες ανακοινώσεις, δηλώσεις και πράξεις, εκείνων των σύγχρονων, εθνικών κτηματομεσιτών, που υπηρετούν τη «μεγάλη ιδέα του 1826»…