του Νίκου Ντάσιου
Η έκθεση Ντράγκι, όπως και η αντίστοιχη Λέτα λίγους μήνες πριν, αποτελούν τα πιο σημαντικά κείμενα της τρέχουσας περιόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο πολύπειρος Ντράγκι, συνειδητοποιώντας το υπαρξιακό ζήτημα της Ευρώπης, αφενός λόγω των δυο πολέμων που διεξάγονται στην αυλή της -Ανατολική Ευρώπη και Μέση Ανατολή- αφετέρου λόγω της υστέρησης της στον τεχνολογικό ανταγωνισμό έναντι της Κίνας και των ΗΠΑ, προτείνει ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ ριζικής επανεκκίνησης της οικονομίας.
Ένα σχέδιο που κοστολογείται με επιπλέον πόρους από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, ύψους 800ων δις € ετησίως για την βιομηχανική ανασυγκρότηση και την αμυντική θωράκιση μέσω διακρατικών συμπράξεων, την έρευνα και την αξιοποίηση νέων τεχνολογικών εφαρμογών σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη και οι κβαντικοί υπολογιστές, την δημιουργία και συντήρηση δημόσιων υποδομών για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και την πράσινη μετάβαση, την απλούστευση των διαδικασιών κι ένα νέο πλαίσιο διακυβέρνησης.
Ενώ δεν πρόφτασε να στεγνώσει το μελάνι της έκθεσης, έσπευσε η Γερμανία δια του κόμματος του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, των φιλελευθέρων, να την απορρίψει, αρνούμενη την προσθήκη κοινού ευρωπαϊκού χρέους που θα υπονομεύσει την πιστοληπτική της ικανότητα. Η Γερμανία εφαρμόζει ιστορικά μια αντι-πληθωριστική επεκτατική οικονομική πολιτική που ενώ εκμεταλλεύεται την εμπορική αγορά της Ε.Ε για την πώληση των προϊόντων της, μετακυλύει αποκλειστικά στα Κράτη τις υποχρεώσεις αντιμετώπισης των οικονομικών και γεωπολιτικών κρίσεων. Την περίοδο των Μνημονίων έπληξε την ελληνική οικονομία με απώλειες περί του 25% του ΑΕΠ, φτωχοποιόντας ένα μεγάλο μέρος των μεσαίων στρωμάτων ενώ κέρδιζε από τα αρνητικά επιτόκια δανεισμού των Γερμανικών Τραπεζών και τα θηριώδη εμπορικά πλεονάσματα με την Ανατολική Ευρώπη και την Κίνα, με την οποία διατηρεί ακόμα στρατηγικές εμπορικές σχέσεις, παρά τον γεωπολιτικό ανταγωνισμό της τελευταίας με την Δύση.
Η επιλογή Μέρκελ για ενεργειακή εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο οδήγησε σε μια πρωτοφανή ενεργειακή κρίση μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και το εμπάργκο, πλήττοντας τα νοικοκυριά και την βιομηχανία της Γηραιάς Ηπείρου, οδηγώντας ακόμα και την κορωνίδα της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας VW σε κλείσιμο εργοστασίου και στην απόλυση χιλιάδων εργατών.
Ερήμην την υπόλοιπης Ευρώπης και μπροστά στην άνοδο των φασιστών του AfD στις πρόσφατες εκλογές στην Ανατολική Γερμανία, αποφάσισε μονομερώς να καταργήσει την Συνθήκη Σένγκεν επιβάλλοντας ελέγχους στα σύνορα της. Αναστέλλοντας έτσι την πολιτική των ανοιχτών συνόρων που προώθησε το δίδυμο Μέρκελ Ερντογαν με το κάλεσμα εκατομμύριών μεταναστών από την Συρία ως φτηνό εργατικό δυναμικό για την Γερμανική βιομηχανία το 2015. Πολιτική που εφάρμοσε με υπερβάλλοντα ζήλο η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και οι ΜΚΟ -πολλές εκ των οποίων γερμανικές-. Όλοι αυτοί που μετά το 2019 με την στήριξη της Ευρωπαίας Επίτροπου Ιλβα Γιόχανσον εγκαλούσαν την Ελλάδα για τον φράχτη του Έβρου, τα παράνομα push backs στο Αιγαίο, την ευθύνη για το ατύχημα στην Πύλο και για τις συνθήκες κράτησης των μεταναστών.
Η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει σε συνεργασία με τις χώρες του Νότου να προκαλέσει έκτακτη σύνοδο κορυφής όπου θα πρέπει να τεθούν υπό διαπραγμάτευση οι όροι του Σύμφωνου μετανάστευσης περί αναγκαστικής εγκατάστασης στις χώρες υποδοχής μεταναστών που θα υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν την Γερμανία το επόμενο διάστημα.
Ο μυωπικός οικονομισμός της Γερμανίας υπονομεύει τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης κινδυνεύοντας να οδηγήσει την Γηραιά Ήπειρο σε αδράνεια την ώρα που βρίσκεται ενώπιον υπαρξιακών απειλών από την Ρωσία και το αναθεωρητικό Ισλάμ. Είναι η ώρα που οι ακριτικοί λαοί της Ευρώπης, στην Ανατολή και στο Νότο, θα πρέπει να αναλάβουν ριζικές πρωτοβουλίες για την διατήρηση του Ευρωπαϊκού κεκτημένου αφού ο Γαλλογερμανικό άξονας βρίσκεται σε παρατεταμένη κρίση. Το ενδεχόμενο διάλυσης της Ένωσης που προκαλεί η Γερμανία θα αποβεί καταστροφικό αφού καμία χώρα -ακόμα και η ίδια- δεν θα είναι σε θέση ν αντιμετωπίσει των ανταγωνισμό δημογραφικών και γεωπολιτικών γιγάντων όπως η Κίνα και η Ινδία.