Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς*
Αν ο Θεός δεν το επέτρεπε, ποτέ οι άνθρωποι δεν θα είχαν βρει στα έγκατα της γης χρυσάφι και ασήμι, ούτε θα είχαν ανακαλύψει τη δύναμη του ατμού, η τη λάμψη του ηλεκτρικού φωτός.
Μάταια ο Ηρώδης έσφαξε αμέτρητα παιδιά στη Βηθλεέμ, προκειμένου να δολοφονήσει το Ένα. Το Ένα αυτό κρυβόταν από τη θέα κι απ’ το ξίφος του Ηρώδη. Μάταια ο βρεφοκτόνος αναζητούσε τον Ιωάννη. Οι στρατιώτες καταδίωκαν την ηλικιωμένη Ελισάβετ, που έτρεχε να κρυφτεί με τον Ιωάννη στην αγκαλιά της• κι όμως δεν μπόρεσαν να την προλάβουν! Ιδού το θαύμα!
Ο θηριώδης Ηρώδης κάλεσε τον Ζαχαρία και τον πρόσταξε: «Δώσε μου τον υιό σου τον Ιωάννη.» Ο πρεσβύτης ιερέας απάντησε με πραότητα: «Τώρα υπηρετώ τον Κύριο και Θεό του Ισραήλ. Δεν γνωρίζω που είναι ο υιός μου.» Εξαγριωμένος ο Ηρώδης διέταξε να σφάξουν τον Ζαχαρία, αντί του Ιωάννη. Οι υπηρέτες του βασιλιά εισήλθαν στον ναό και ρώτησαν τον Ζαχαρία: «Που έκρυψες τον υιό σου; Παράδωσε τον σ’ εμάς, είναι διαταγή του βασιλιά. Αν δεν μας τον παραδώσεις, εσύ ο ίδιος θα πεθάνεις!» Ο Ζαχαρίας αποκρίθηκε: «Εσείς θα σκοτώσετε το σώμα μου, αλλά ο Κύριος θα παραλάβει την ψυχή μου!»
Ο Ζαχαρίας θανατώθηκε αλλά και πάλι ο Ηρώδης δεν ικανοποιήθηκε. Ο μιαιφόνος βασιλιάς δεν είχε ησυχία, ημέρα και νύχτα• τον βασάνιζε μια προφητεία, σύμφωνα με την οποία ο Ιωάννης ίσως ήταν ο νεογέννητος βασιλιάς που διακήρυξαν οι από Ανατολών Μάγοι. Μάταια ο Ηρώδης προσπαθούσε παντού να τον βρει: ο ίδιος ο Θεός επί τούτω τον έκρυβε.
* «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Σεπτέμβριος), Εκδ. Αθως.