Βατερλώ τοῦ ὀλυμπιακοῦ πνεύματος

 

 

Βατερλώ τοῦ ὀλυμπιακοῦ πνεύματος

 Γράφει η Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος 

Ὁλοκληρώθηκαν οἱ τριακοστοί τρίτοι Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες ἀπό τήν ἀναβίωσή τους τό 1896, οἱ ὁποῖοι διεξήχθησαν στή λεγόμενη «πόλη τοῦ Φωτός», τό Παρίσι. Τί κρίμα! Τόσο νωρίς ἦρθαν τά σημάδια τῆς παρακμῆς καί τοῦ ἐκφυλισμοῦ τους;

  Ποῦ νά πρωτοσταθεῖ κανείς; Στήν τελετή ἔναρξης; Ἄς ἀφήσουμε ὅμως νά μιλήσουν οἱ ἴδιοι οἱ Γάλλοι γι᾽ αὐτήν, ὅπως ὁ ἀκαδημαϊκός Alain Fimkielkraut: «Στήν τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων ἡ γαλλική σοφία ἔλαμψε διά τῆς ἀ­πουσίας της... Ἦταν ἡ χειρότερη, πιό ἄ­­σεμνη καί πιό κονφορμιστική παράσταση ἀκόμη καί ἀπό τήν Eurovision» (ἐφημερί­δα «Le Figaro», 29/7/2024). Ἀνέφερε, μάλιστα, ὡς παράδειγμα τῆς διαστρέ­βλωσης τῆς ἱστορίας τῆς Γαλλίας τό ὅτι οἱ δι­οργανωτές ὡς μεῖζον καί πιό ἔνδοξο γεγονός πρόβαλαν τόν ἀποκεφαλισμό τῆς βασίλισσας Ἀντου­ανέττας, τῆς ὁποίας τό κομμένο κεφάλι ἐ­πιδεικνυόταν ἀρκετή ὥρα.

  Ἐπιπλέον, στό Παρίσι ἐπικράτησε ἡ ἰδεολογία τῶν ΛΟΑΤΚΙ, καί ὅ,τι πιό κακόγουστο καί ἐχθρικό πρός καθετί τό παραδοσιακό, ἠθικό καί σύμφωνο μέ τό πνεῦ­μα καί τούς κανόνες τοῦ ὀλυμπισμοῦ. Ἡ Γαλλία ἐπέλεξε νά παρουσιάσει μιά μισαλλόδοξη λοατκικοποίηση τῶν Ὀλυμπι­ακῶν Ἀγώνων.

  Ἔτσι, ὁ σάλος πού προκλήθηκε σέ πα­γκόσμιο ἐπίπεδο γιά τήν κακοποίηση τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου καί τήν προσβολή τῶν δισεκατομμυρίων χριστιανῶν ἀνάγκασε τόν καλλιτεχνικό διευθυντή τῆς τε­λε­τῆς ἔναρξης Thomas Jolly νά δικαιο­­λο­γηθεῖ μέ ἀρκετή δόση ἐλαφρότητας, λέγοντας ὅτι τάχα δέν ἤθελε νά θίξει τούς χριστιανούς, ἀλλά νά προβάλει τόν θεό Διόνυσο. Μόνο πού ὁ θεός Διόνυσος δέν εἶχε καμία σχέση μέ τούς Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες. Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ἦταν ἀφιερωμένοι στόν ὀλύμπιο Δία καί στόν Ἡ­ρα­κλῆ, τό πρότυπο τοῦ πανελλήνιου ἥρωα, πού, κατά τόν σοφιστή Πρόδικο τόν Κεῖο, ἐπέλεξε στή ζωή του τόν δύσβατο δρόμο τῆς ἀρετῆς.

  Ἄς ἐρευνήσουμε καί τή νεότερη ἱστορία τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων. Ποιά σχέ­ση ἔχει ἡ σκέψη καί ἡ προσπάθεια τῶν Κουμπερτέν καί Βικέλα μέ τή γεμάτη μί­σος καί ἰδεολογικό φανατισμό τελετή στό Παρίσι; Ποῦ ἀπαντᾶται ἡ ἑνότητα, στήν ὁποία στοχεύουν οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες, τή στιγ­μή πού θίγεται καί λοιδορεῖται ἡ πίστη δισεκατομμυρίων ἀνθρώπων παγκοσμίως; Γιά τή χυδαία παραποίηση τοῦ περίφημου πίνακα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου τοῦ Λεονάρντο Ντά Βίντσι ἀκόμη καί ὁ γνωστός γιά τόν ἀντιχριστιανικό καί ἀντικληρικαλιστικό φανατισμό του αἱρετικός κομμουνιστής Ζάν Λύκ Μελανσόν -ὅπως καί πολλοί ἄλλοι, ἀκόμη καί ἀλλόδοξοι- ἄσκησε τήν κριτική του: «Δέν μοῦ ἄρεσε ὁ χλευασμός τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου τοῦ Χριστοῦ μέ τούς Μαθητές Του, πού εἶναι ἡ θεμελίωση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Κοινωνίας γιά τούς χριστιανούς».

  Ἀλήθεια, γιατί δέν προσέβαλαν τόν Μωάμεθ; Ἀσφαλῶς, γιατί ἤξεραν τί τούς περίμενε. Οὔτε περιγέλασαν τήν πίστη τῶν Ἑβραίων, γιά νά μήν κατηγορηθοῦν ὡς ἀντισημίτες. Ἡ ἐν λόγῳ τελετή στό Πα­ρίσι ἦταν ἕνα ἄγος κολοσσιαίων διαστάσεων. Τό λιγότερο συνιστᾶ ὕβρη! Ὁ­ποια­δήποτε δικαιολογία δέν ἀπομειώνει τό μέγεθος τῆς βλασφημίας. Αὐτό τό ἀπαράδεκτο ὀ­πτικοακουστικό ἔκτρωμα οὐδεμία σχέση εἶχε οὔτε μέ τόν ὀλυμπισμό οὔτε μέ τόν ἀθλητισμό οὔτε μέ ὁποιοδήποτε ἰδεῶδες, εὐρωπαϊκό ἤ πανανθρώπινο. Ἦταν μία ἐ­πί­δειξη ἐνταφιασμοῦ τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν καί μιά ξεκάθαρη ἐπανάσταση ἐνα­ντίον τῆς φύ­σης καί τοῦ Θεοῦ, τῆς ὁ­ποί­ας τό μανιφέστο παρουσιάστηκε στό πλαί­­­σιο αὐτῆς τῆς παγκόσμιας γιορτῆς εἰρήνης! Ἀν(δι)ε­στραμ­μένη πραγματικότητα!

  Στήν ἴδια συχνότητα ἐξέπεμψε καί ἡ τελετή λήξης. Ἀπό τήν ἀρχή ὥς τό τέλος δέν ἀπέπνεε κανένα ἴχνος εἰρήνης, ἑνότητας, ἀλληλεγγύης, χαρᾶς, ἀνθρωπισμοῦ, ὀλυμπιακοῦ ἰδεώδους. Ἡ γῆ, κατάμαυρη, μέ ἠπείρους πού ἔχουν ὀξυμμένες γωνίες, μοιάζει μέ πάζλ ἕτοιμο νά ἑνωθεῖ. Ἔρημες οἱ ἤπειροι ἀπό κόσμο, ἀναβοσβήνουν μέ ἐφέ, πού παραπέμπουν σέ βομβαρδισμούς, καθώς καπνοί σηκώνονται ἀπό κά­θε γωνιά. Ἡ μουσική μέ σκοτεινό καί ἀ­­πειλητικό τόνο προκαλεῖ ταραχή.

  Κι ἐνῶ ὁ οὐρανός φωτίζεται μέ ἀκτίνες, ἀπό τήν κορυφή τοῦ Stade de Fran­ce ἐμφανίζεται αἰωρούμενος καί προσ­γειώνεται στόν ἐρημωμένο πλανήτη ὁ «Gol­den Voyager», ὁ χρυσός ταξιδευτής/ ἐξερευνητής (συγκεκαλυμμένος Ἑωσφόρος;), μέ χρυσή στολή, κέρατα στό κεφάλι σέ μορ­φή κεραιῶν, σκελετοειδές πρόσω­πο, φτε­ρά καί μεγάλα νύχια. Ξαφνικά ἀ­κούγεται ὁ ἐθνικός ὕμνος τῆς Ἑλλάδας. Δύο κουκουλοφόροι ἀπρόσωποι ἄνδρες ἔρχονται στό προσκήνιο, γιά νά παραδώσουν τήν ἑλληνική σημαία στό κερασφό­ρο ὄν.

  Ἄραγε, ἀποτελεῖ τιμή γιά τή χώρα μας νά κρατάει καί νά ἀνεμίζει τήν ἑλληνική σημαία ἕνα τέτοιο ὄν; Δέν συνιστᾶ ὕψιστη βλασφημία καί χλευασμό πρός κάθε ἱερό καί ὅσιο, πού πρεσβεύει ἡ ἑλληνορθο­δοξία;

  Ἀμέσως μετά ἀναδύεται ἕνα κακόγουστο ἀντίγραφο τῆς Νίκης τῆς Σαμοθράκης, πού ἅρπαξε ἀπό τούς Ἕλληνες ὁ ὑποπρόξενος τῆς Γαλλίας στήν Ἀδριανούπολη Σαμπουαζό. Μοιάζει σάν ἄγγελος μέ κομμένο κεφάλι, φτερό καί χέρι. Στή συνέχεια, ἐμφανίζονται δεκάδες γκρί­ζα ὄ­ντα∙ κατευθύ­νονται καί ἐνορχηστρώνονται ἀπό τίς κινήσεις τοῦ «Golden Voyager».

  Ἡ γκρίζα ἀν­θρωπότητα σχηματίζει ἕναν ἀνθρώπινο πύργο καί ὑψώνει στήν κορυφή του τόν περίεργο κερασφόρο ταξιδευτή ἀποθεώνοντάς τον.

  Κι ἀναρωτιέται κανείς: Τί ἔχει νά δώ­σει στήν παγκόσμια κοινότητα αὐτή ἡ «πεφωτισμένη» καί ἀκριβοπληρωμένη τελετή; Ἤ, γιά τί μᾶς προετοιμάζει; Οἱ ἀναλύσεις καί τά συμπεράσματα δικά σας!

  Ἴσως, ἦρθε ἡ ὥρα πού ἡ Ὀλυμπιακή Ἐπιτροπή θά πρέπει νά ἀναλάβει τήν περιφρούρηση τοῦ ὀλυμπιακοῦ ἰδεώδους μακριά ἀπό ὁποιεσδήποτε ἰδεολογίες καί γουόκ ἀτζέντες. Ἄν δέν μπορεῖ νά τό κά­νει, καλύτερα νά ἀποφασίσει οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες νά ἐπιστρέψουν σέ μία ταπει­νότερη ἀλλά εἰλικρινέστερη ἐκδοχή τους, ἐδῶ στήν κοιτίδα τους, ὅπου γεννήθηκε τό ὀλυμπιακό ἰδεῶδες. Ἴσως ἔτσι «ἐξυγιανθοῦν». Διαφορετικά, σύντομα ἀναμένεται καί γι᾽ αὐτούς, ὅπως ἤδη συμβαίνει καί μέ τή Eurovision, ἡ αὐτοϋποτίμηση καί ὁ πλήρης εὐτελισμός τους!