του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
Η Ίρμγκαρντ Φούρτσνερ, 99 χρόνων σήμερα, τον Δεκέμβριο του 2022, στα 97 της δηλαδή, καταδικάστηκε από δικαστήριο στο Ιτζεχόε της βόρειας Γερμανίας, σε φυλάκιση δύο χρόνων με αναστολή, για συνέργεια σε περισσότερες από 10.500 δολοφονίες κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Φούρτσνερ, από την 1η Ιουνίου 1943 έως την 1η Απριλίου 1945, που ήταν 18-19 χρόνων, εργαζόταν ως στενογράφος στο γραφείο του διοικητή του στρατοπέδου συγκέντρωσης Στούτχοφ, στη σημερινή Πολωνία. Οι δικαστές πείσθηκαν ότι γνώριζε για τις δολοφονίες και άρα ήταν συνεργός. Πριν λίγες μέρες, στις 20 Αυγούστου, Ομοσπονδιακό Δικαστήριο απέρριψε την έφεση της 99χρονης και επικύρωσε την καταδίκη της.
Αυτή τη στιγμή είναι σε εκκρεμότητα σε γερμανικά δικαστήρια άλλες τρεις περιπτώσεις προσώπων που θεωρούνται συνεργοί σε δολοφονίες κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Όλοι είναι πλέον σε πολύ προχωρημένη ηλικία. Μία περίπτωση, μάλιστα, αφορά τον Τζον Ντεμιανούκ ο οποίος καταδικάστηκε το 2011 με την κατηγορία ότι υπηρέτησε ως φρουρός στο στρατόπεδο θανάτου Ζόμπιμπορ. Στην περίπτωσή του, οι εισαγγελείς υποστήριξαν με επιτυχία ότι η βοήθεια στη λειτουργία ενός στρατοπέδου ήταν αρκετή για να καταδικαστεί κάποιος ως συνεργός σε δολοφονίες που διαπράχθηκαν εκεί. Το 2020 καταδικάστηκε άλλος 93χρονος, ο Μπρουνό Ντ., ο οποίος επίσης ήταν φρουρός στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Στούτχοφ.
Τα εγκλήματα αυτά έγιναν πριν από 80 τόσα χρόνια. Κι ακόμα καταδικάζονται άνθρωποι, είτε ήταν μόνο στενογράφοι ή φρουροί στα ναζιστικά στρατόπεδα, είτε είναι σήμερα κοντά στα 100 τους χρόνια.
Στην άλλη άκρη της Ευρώπης, στην Κύπρο, τα εγκλήματα πολέμου και εθνοκάθαρσης, έγιναν πριν 50 χρόνια. Η εθνοκάθαρση συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Αλλά, το νόμιμο κράτος ποτέ δεν επιδίωξε την καταδίκη οποιουδήποτε. Και μάλιστα μόνο τα τελευταία χρόνια άρχισαν να βγαίνουν στο φως μερικές πτυχές αυτών των εγκλημάτων, όπως οι άγριοι βιασμοί ακόμα και ανήλικων παιδιών ή και ηλικιωμένων. Που ήταν χιλιάδες. Ή, η βαναυσότητα που έζησαν στα χέρια τους χιλιάδες άμαχοι αιχμάλωτοι πολέμου, ακόμα και ιερείς.
Ούτε καν την ιστορία του λαϊκού ζωγράφου της Κύπρου, του Μιχαήλ Κάσιαλου, δεν προβάλαμε για να μάθει η ανθρωπότητα και να συγκινηθεί πώς συμπεριφέρθηκαν οι Τούρκοι εισβολείς σε έναν φιλήσυχο ζωγράφο, ηλικίας 89 χρόνων. Εγκλωβίστηκε στο χωριό του στην Άσσια και επί δέκα μέρες τον κακοποιούσαν Τούρκοι στρατιώτες. Όταν γλύτωσε από τα χέρια τους μεταφέρθηκε σε άσχημη κατάσταση στο νοσοκομείο Λάρνακας και από εκεί σε γηροκομείο όπου απεβίωσε έξι μέρες μετά την απελευθέρωσή του, στις 31 Αυγούστου 1974.
Εμείς, λοιπόν, όχι μόνο δεν επιδιώξαμε την καταδίκη των εγκληματιών, αλλά ούτε καν προβάλαμε αυτά τα εγκλήματα που είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Διότι, πενήντα χρόνια τώρα, οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου πορεύονται με γνώμονα το «καλό κλίμα» και το βλακώδες «εκάμαμεν τζι εμείς». Να σιωπήσουμε, να μην προκαλέσουμε ένταση και κρίση, να μην διαταράξουμε το κλίμα, για να πάμε σε συνομιλίες και να λύσουμε το Κυπριακό. Τι απίστευτη ψευδαίσθηση, τι μικρόνοια! Που φτάνει στην παρόνοια όταν ενώ δεν έκανες τίποτε για αυτά τα εγκλήματα σε βάρος των θυμάτων της εισβολής, αλλά σπεύδεις να απολογείσαι για τα εγκλήματα κοινών κακοποιών στοιχείων (και όχι του κράτους) που εγκλημάτησαν σε βάρος Τουρκοκυπρίων.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα με τις αντιδράσεις στα κατεχόμενα και στην Τουρκία για την προβολή μιας τηλεοπτικής σειράς, του Famagusta από το Netflix. Ξεσηκώθηκαν και οι Τούρκοι και οι Τουρκοκύπριοι, και φωνάζουν ότι η σειρά «διαστρεβλώνει την ιστορική πραγματικότητα», ότι είναι «μαύρη προπαγάνδα των Ελληνοκυπρίων». Και απειλές και υπερβολές και βρισιές ως να θίχτηκε ο αγνός τουρκικός στρατός και ο ειρηνόφιλος πολιτισμένος και αθώος τουρκικός όχλος.
Υπάρχουν στοιχεία, όμως, για τα εγκλήματα και τη βαρβαρότητα, και δεν είναι τηλεοπτικά, είναι πραγματικά γεγονότα, ασχέτως αν φροντίσαμε πρώτοι εμείς να τα ξεχάσουμε. Ας ρωτήσουν, για παράδειγμα, οι Τούρκοι τους Βρετανούς, να μάθουν για τις γυναίκες που βιάστηκαν κι έκαναν εκτρώσεις στις βρετανικές βάσεις. Αλλά, μόνο αυτό; Ανάμεσα στους 1619 αγνοούμενους είναι ψέμα ότι υπάρχουν 36 αγνοούμενα παιδιά; Το μικρότερο έξι μηνών. Έξι μηνών βρέφος, βρε κτήνη και θα μιλήσετε για διαστρέβλωση; Ή μήπως είναι ψέμα οι ομαδικές δολοφονίες 118 άμαχων στην Άσσια και η μετακίνηση των οστών τους από το Ορνίθι στον σκουπιδότοπο του Δικώμου για να εξαφανιστεί το έγκλημα κάτω από τόνους σκουπιδιών; Σιωπή, όμως, να μην χαλούμε το κλίμα.