Έφυγε από αυτή τη ζωή ό Δεκανέας τεθωρακισμένων Νικόλαος Τούντας , ο οποίος αντιστάθηκε στην προδοσία και πολέμησε τους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο το 1974!
Ό Τουντας, ήταν ένας από τους πέντε Έλληνες που ώς πλήρωμα καταληφθεντος τουρκικου άρματος στην περιοχή της Σκυλουρας στις 15 Αυγούστου 1974, εισήλθε σε Τουρκικό σχηματισμό 50 αρμάτων.
Εκεί το ελληνικό πλήρωμα κατέστρεψε ολοσχερώς πέντε τουρκικά άρματα και κατάφερε να ακυρώσει την επίθεση των εισβολέων, δίνοντας ταυτόχρονα χρόνο σε πάνω από 3.000 Ελληνίδες και Έλληνες να γλυτώσουν από την σφαγή και τους βιασμούς
Η σύνθεση του πληρώματος του άρματος ήταν η εξής:
Λοχίας Δρόσος Κωνσταντίνος,Αρχηγός.
Λοχίας Κριθάρης Ανδρέας, Γεμιστής.
Δεκανέας Τούντας Νικόλαος, Οδηγός.
Στρατιώτης Κουδουνάς Ανδρέας, Πυροβολητής
Στρατιώτης Αποστόλου Ανδρέας, Συνοδηγός – Πολυβολητής
Αθάνατος!
Η μάχη
Μια μάχη άγνωστη από το 1974,χρήσιμο δίδαγμα για τους “φοβικούς” του 2020
Το κείμενο από το facebook και τον κ.Νίκο Κουτρομάνο. Η ιστορία μιας άγνωστης -γιατί άραγε;- μάχης του 1974 στην Κύπρο. Πολύ διδακτική για τους φοβικούς έναντι της Τουρκίας.
Το κείμενο:
Σαν σήμερα 15 Αυγούστου 1974 έγινε η μάχη της Σκυλούρας στην Κύπρο!!Αξίζει να τη θυμηθούμε ειδικά αυτές τις περίεργες μέρες που βιώνουμε!!
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΣΚΥΛΛΟΥΡΑΣ
Στις 2 Αυγούστου 1974, παρότι υπήρχε εκεχειρία οι Τούρκοι κάνουν επίθεση, στην περιοχή Κόρνος στο όρος Πενταδάχτυλος με 8 άρματα, 4 Μ-47 και 4 Μ-113 και πέφτουν σε ναρκοπέδιο. Αποτέλεσμα αυτού να πέσουν άθιχτα στα χέρια των Ελληνοκυπρίων ένα Μ-47 και ένα Μ-113.Στο άρμα Μ-47 Αρχηγός πληρώματος τοποθετείται ο συμπατριώτης μας Λοχίας Κωνσταντίνος Δρόσος από την Αρτοτίνα Φωκίδας.
Με συνεχή εκπαίδευση του ιδίου και του πληρώματος είναι έτοιμοι για την επόμενη κίνηση των κατακτητών Τούρκων. Πράγματι στην δεύτερη μέρα του «Αττίλα 2», ανήμερα της Παναγιάς, στις 15 Αυγούστου 1974 και ώρα 15:00 δέχονται επίθεση στο χωριό Σκυλλούρα.
Πολλά τούρκικα Μ-47 καλυμμένα από τους πυκνούς καπνούς που προέκυψαν από φλεγόμενες καλαμιές και θημωνιές σιτηρών, παρουσιάστηκαν σε απόσταση 70-100 μέτρων.
Μπροστά τους υπήρχε ρυάκι το οποίο σταμάτησε για λίγο την προέλασή τους, ψάχνοντας για πέρασμα.
Με επιδέξιους χειρισμούς το καταληφθέν τουρκικό άρμα Μ-47 διεισδύει στην τουρκική ίλη, 17 αρμάτων χωρίς να γίνει αντιληπτό λόγω των ιδίων διακριτικών.
Ο Αρχηγός Λοχίας Κωνσταντίνος Δρόσος αναφέρει:
Αυτό ήταν! Από κει και μετά αρχίζει ο ανταρτοπόλεμος. Όταν ήταν ασφαλείς και καλυμμένοι, χτυπούσαν από έναν και ύστερα το «κορόιδο».
Χαρακτηριστικά περιγράφει την συνομιλία με το πλήρωμα στο πρώτο άρμα , που είχαν σκοπεύσει:
Δρόσος- Αρχηγός: «πυρ»
Κουδουνάς – Πυροβολητής: «Ρε κουμπάρε δε θωρώ καλά με κρύβει το κλαδί του δέντρου».
Δρόσος- Αρχηγός: «Τούντα κάνε λίγο πίσω».
Αυτόματα ο Τούντας-Οδηγός λίγο, πίσω.
Κουδουνάς – Πυροβολητής: «Εντάξει κουμπάρε».
Δρόσος- Αρχηγός: «Πυρ».
Κουδουνάς – Πυροβολητής: «Εφάγαμέν το».
Όταν κατά τις 16.00 ή 17.00 η ώρα, τους πήραν είδηση, τότε άρχισαν τα δύσκολα. Είχε εντοπίσει ο Λοχίας Κωνσταντίνος Δρόσος από νωρίτερα κατά την διάρκεια της μάχης μια βατή για το ΑΡΜΑ ευθεία για το ύψωμα, η οποία είχε και πλεονέκτημα κάλυψης. Μόνο ο πύργος φαινόταν. Λέει στον οδηγό, «Τούντα δώστα όλα στη Μαρμάρω και πάμε από ’δω για το ύψωμα».
Πράγματι ο Νίκος, άριστος οδηγός και τεχνίτης, στάθηκε μαζί με τη Μαρμάρω στο ύψος της περίστασης. Καλυφθήκανε στο ύψωμα και συνέχισαν μέχρι που έριξαν και το τελευταίο βλήμα από τα 75.
Την άλλη μέρα 16 Αυγούστου, με την Τουρκική αεροπορία να τους κυνηγάει, περάσανε κάποια φλεγόμενα χωριά και κατάληξαν στους Αγίους Κοκκινοτριμιθιάς. Εκεί ένιωσαν ότι είναι ασφαλείς.
Αποτέλεσμα της γενναίας αυτής πράξης ήταν: η πρώτη στα Ελληνικά και Κυπριακά χρονικά νικηφόρα αρματομαχία και η καθυστέρηση κατάληψης της γειτονικής Μόρφου από τους Τούρκους κατά μια ημέρα δίνοντας την ευκαιρία σε χιλιάδες πολίτες και στρατιώτες που κινδύνευαν με εγκλωβισμό να περάσουν στον ελεύθερο τομέα της Κύπρου.
“Είναι μεγάλη μου τιμή που γνώρισα και με θεωρεί φίλο του αυτός ο ΗΡΩΑΣ. Η Παναγία να προστατεύει αυτόν και την οικογένειά του”
Και όπως μου είπε σήμερα το πρωί ο Κώστας:
Προς το πλήρωμα του Μ47: 46 Σαν σήμερα, 3 η ώρα το μεσημέρι, 46 χρόνια πριν, ρίξαμε την πρώτη κανονιά 100 στις 100 πετυχημένη και πολύ φονική για τους Τούρκους. Στη συνέχεια τη χαροτρομάρα που ένιωσαν δεν πρόκειται να την ξεχάσουν ποτέ οι επιζήσαντες.