Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός
Τό ΟΧΙ γιά τήν φυλή μας δέν εἶναι μία ἁπλῆ λέξη. Οὔτε εἶναι κάτι, πού ἀπό στόματος Ἑλλήνων λέχθηκε γιά πρώτη φορά στίς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ 1940.
Τό ΟΧΙ εἶναι ὁ ἀλάνθαστος καί σταθερός βηματοδότης τῆς ἀργόσυρτης ἱστορικῆς μας διαδρομῆς, ἐδῶ καί τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια.
Ποιός μπορεῖ νά ξεχάσει τό ΟΧΙ τῶν Θερμοπυλῶν, τῆς Σαλαμίνας καί τοῦ Μαραθῶνα ἀπέναντι στόν Πέρση εἰσβολέα;
Ποιός δικαιοῦται νά λησμονήσει τό ΟΧΙ τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στήν Ὀθωμανική βαρβαρότητα;
Ποιός τολμᾶ νά προσπεράσει ἤ νά ὑποτιμήσει τό ΟΧΙ τοῦ Μάρκου Μπότσαρη, τοῦ Ἀθανασίου Διάκου, τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, τοῦ Καραϊσκάκη, τοῦ Λάμπρου Κατσώνη, τοῦ Ἐμμανουήλ Παππᾶ, τῆς Μπουμπουλίνας, τῆς Δόμνας Βισβίζη στόν Τοῦρκο δυνάστη;
Ποιός τολμᾶ νά αὐθαδιάσει περιφρονῶντας τό ΟΧΙ τοῦ Παύλου Μελᾶ, τοῦ καπετάν Ἄγρα, τοῦ καπετάν Γιάννη Ράμναλη, τοῦ Γερμανοῦ Καραβαγγέλη στά σχέδια τοῦ πανσλαβισμοῦ σέ βάρος τῆς Μακεδονίας μας;
Ποιός δέν ἀφουγκράζεται τό ΟΧΙ τῶν παλληκαριῶν τοῦ Δαβάκη πάνω στά κακοτράχαλα βουνά τῆς Ἠπείρου;
Ποιός ἔχει τό δικαίωμα νά ἀμφισβητήσει τό μεγαλειῶδες ΟΧΙ τοῦ θρυλικοῦ Κύπριου Προέδρου Τάσου Παπαδόπουλου στό προδοτικό καί κατάπτυστο σχέδιο Ἀνάν;
Ποιός δέν συγκινεῖται καί δέν δακρύζει μπροστά στό ΟΧΙ τοῦ Βορειοηπειρώτη ἥρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα ἀπέναντι στήν ἀμφισβήτηση τῆς Ἑλληνικότητας τῆς Βορείου Ἠπείρου;
Ἡ Ἱστορία τοῦ Γένους μας εἶναι μιά ἀτέλειωτη σειρά ἀπό ΟΧΙ.
Μεγαλειώδη καί ἔνδοξα ΟΧΙ τῆς Ἐθνικῆς μας Ἱστορίας, ἀλλά ταυτόχρονα καί ἀναρρίθμητα ἀγωνιστικά καί θεάρεστα ΟΧΙ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας ἐπίσης Ἱστορίας ἀπέναντι στήν ἁμαρτία καί τήν αἵρεση.
Ἀπό τήν εὐλογημένη ἐκείνη ἱστορική περίοδο, πού ἡ Ὀρθοδοξία συναντήθηκε μέ τήν Ἑλληνικότητα καί ζυμώθηκαν μαζί στόν ἄρτο τῆς Ρωμηοσύνης, τό ΟΧΙ τό Ἀρχαιοελληνικό ξεπετάχτηκε ἀπό τά χαρακώματα τῶν μαχῶν γιά τήν Ἐλευθερία, καί πέρασε, μέσῳ τῶν Ἁγίων μας Πατέρων, τό ἴδιο δυνατό καί στά πεδία τῶν μαχῶν γιά τήν Πίστη. Ὅποιους Ἕλληνες Πατέρες τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς καί νά μελετήσεις, θά δεῖς ὅτι τό ΟΧΙ εἶναι τό κέντρο τῆς ζωῆς τους. Τό ΟΧΙ στήν ἁμαρτία καί στήν αἵρεση. Τό εἶπαν καί μαρτύρησαν. Τό βροντοφώναξαν καί ὁ Θεός τῆς Ἀληθείας τούς ἐδόξασε.
Μήπως δέν ἀντέταξε τό ΟΧΙ ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στήν φαυλότητα τοῦ παλατιοῦ;
Μήπως δέν ἄστραψε τό ΟΧΙ τοῦ Ἁγίου Νικολάου πάνω στά μάγουλα τοῦ Ἀρείου;
Μήπως δέν εἶπε τό ΟΧΙ στούς θρόνους τούς αἱρετικούς καί ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος;
Μήπως δέν τό εἶπε τό ΟΧΙ, τό μέγα καί μοναδικό ἐκεῖνο ΟΧΙ στόν πάπα καί στούς «δικούς μας» ἑνωτικούς, ὁ μακάριος ἐκεῖνος ἀνήρ, ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, στήν Φερράρα τῆς Ἰταλίας;
Χίλιοι διακόσιοι Νεομάρτυρες, οἱ κορυφαῖοι ἀντιστασιακοί τοῦ Γένους μας ὅλων τῶν αἰώνων, τί ἀπάντησαν κατάμουτρα στήν τουρκική βαρβαρότητα; Δέν ἀντέταξαν ἕνα τεράστιο ΟΧΙ στήν σκλαβιά τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς;
Ἤ μήπως δέν τό βροντοφώναξε τό ΟΧΙ καί ὁ μέγας Ἐθνομάρτυράς μας Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἀγωνιζόμενος νά μᾶς σώσει ἀπό τά σαγόνια Τούρκων, Ἑβραίων καί παπικῶν;
Μήπως δέν ἦσαν οἱ θρυλικοί Μητροπολίτες Λεωνίδας Παρασκευόπουλος καί Αὐγουστῖνος Καντιώτης, πού βροντοφώναξαν τό ΟΧΙ στήν γερμανική θηριωδία, ταΐζοντας μέ τά σισίτια χιλιάδες Ἑλληνόπουλα καί σώζοντάς τα ἀπό τήν πεῖνα στήν καρδιά τῆς Κατοχῆς;
Ἤ μήπως δέν ἦσαν ὅλοι οἱ νεοφανεῖς Ἅγιοί μας, Παΐσιος, Πορφύριος, Ἰάκωβος, Εὐμένιος, Ἀμφιλόχιος κ.ἄ πού βροντοφώναξαν τό ΟΧΙ στήν ὑποδούλωση τῆς Πατρίδας μας στήν ἁμαρτία, στήν ἀνηθικότητα καί στήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ;
Ἐν κατακλείδει ὀφείλουμε νά ἀναρωτηθοῦμε:
Ἡ σημερινή ἐπέτειος τοῦ ΟΧΙ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, μᾶς βρίσκει ἄραγε ἀξίους ἀπογόνους ὅλων αὐτῶν τῶν Ἡρώων καί τῶν Ἁγίων;
28η Ὀκτωβρίου 2024