Θεοφάνης Μαλκίδης
Τι γυρεύει η Τουρκία (και ) στη Συρία;
Η τουρκική εμπλοκή στη Συρία και τα
πρόσφατα γεγονότα στο Χαλέπι, αποτελούν ένα από τα πιο σημαντικά και πολύπλοκα
ζητήματα της σύγχρονης Μέσης Ανατολής. Οι λόγοι που οδήγησαν την Τουρκία σε
αυτήν την παρέμβαση είναι πολλαπλοί και αλληλένδετοι, ενώ οι επιπτώσεις της
επεκτείνονται και πέρα από τη Συρία και προφανώς επηρεάζουν και τον Ελληνισμό.
Η Τουρκία έχει εισβάλλει στη Συρία,
αφού θεωρεί τους Κούρδους της χώρας ως
προέκταση του ΡΚΚ, συνεπώς υλοποιεί εναντίον τους την ίδια τακτική που
χρησιμοποιεί και εντός της Τουρκίας, αλλά και στο Ιράκ, πάλι εναντίον των
Κούρδων.
Σύμφωνα με την προπαγάνδα που αναπτύσσεται από τον Ερντογάν
μέχρι τους Κεμαλικούς και τους εγκληματίες Ναζί Γκρίζους Λύκους, η Τουρκία επιδιώκει τη δημιουργία μιας
ζώνης ασφαλείας στα σύνορά της με τη Συρία, με στόχο να απομακρύνει τους Κούρδους
από αυτήν την περιοχή και να
εγκαταστήσει εκεί Σύριους πρόσφυγες, τους οποίους εκμεταλλεύεται οικονομικά
αλλά και πολιτικά αποκομίζοντας τεράστια κεφάλαια λόγω της φθηνής τους εργατικής
δύναμης, αλλά και λόγω της βοήθειας από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την
αντιμετώπιση του προσφυγικού…...
Επιπλέον η τουρκική
εκδοχή του Γκέμπελς υποστηρίζει ότι η παρουσία στρατευμάτων, μυστικών υπηρεσιών και μισθοφόρων από την Τουρκία στη Συρία,
αποσκοπεί στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, τόσο από τους Κούρδους όσο και από το «Ισλαμικό Κράτος» (εδώ γελάνε….)
και επιπλέον θεωρεί ότι η σταθερότητα στη Συρία είναι ζωτικής σημασίας για την
τουρκική ασφάλεια. Συνεπώς, επειδή η παρουσία των Κούρδων στη βόρεια Συρία,
αλλά και η απειλή της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, αποτελούν
σημαντικές προκλήσεις για την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας, η Άγκυρα έχει
εισβάλλει στην Συρία είτε αυτοδύναμα, είτε με πολυποίκιλες δυνάμεις που
αποσταθεροποιούν τη Συρία και ολόκληρη την περιοχή.
Ταυτόχρονα η τουρκική πολιτική καθώς και άλλες συναφείς συνιστώσες
της, έχουν προκαλέσει μια τεράστια
ανθρωπιστική κρίση, με εκατομμύρια ανθρώπους να έχουν εκτοπιστεί από τις εστίες τους και η
προκλητική τουρκική παρέμβαση, άσχετα
από το γεγονός ότι ο Φιντάν λέει ότι δεν έχει καμία σχέση με το έγκλημα, έχει επιβαρύνει περαιτέρω την κατάσταση, καθώς
έχει οδηγήσει σε νέες συγκρούσεις και σε εκτοπισμούς πληθυσμών.
Επιπλέον η τουρκική
εμπλοκή στη Συρία έχει εντείνει τις γεωπολιτικές εντάσεις στην περιοχή, αφού έρθει σε σύγκρουση τόσο με τις
ΗΠΑ, όσο και με τη Ρωσία, με την κάθε μία για διαφορετικούς λόγους. Αυτή η τουρκική παρέμβαση έχει αλλάξει σημαντικά τους
συσχετισμούς δυνάμεων στη Συρία, αφού η σημαντική της επιρροή σε μεγάλες
περιοχές της βόρειας Συρίας, έχει αποδυναμώσει τη θέση των Κούρδων, αλλά και της
κυβέρνησης της Δαμασκού.
Την ίδια στιγμή, ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί,
ο Γκρίζος Λύκος συγκυβερνήτης του Ερντογάν, προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα
προκειμένου να ικανοποιήσει το ακροατήριό του, αλλά και για να πει αυτά που δεν
μπορεί ο συνεταίρος του:
«Είναι αλάθητη και αδιαμφισβήτητη απαίτηση του αγώνα μας και
της πολιτικής μας τιμής να φωνάξουμε την εξής αλήθεια ενώπιον του έθνους: Δεν
μπορείτε να συναντήσετε τέκνο της πατρίδας του οποίου η καρδιά δεν τρέμει όταν
αναφέρεται στο Χαλέπι, γιατί το Χαλέπι είναι τουρκικό και μουσουλμανικό έως το
κόκκαλο».
Την ίδια στιγμή οι Ελληνογενείς της Συρίας,
οι Ρωμηοί χριστιανοί, αυτοί που αντιστάθηκαν στο πρόσφατο αλλά και στο μακρινό παρελθόν
με επιτυχία στους τζιχαντιστές και την Τουρκία, απειλούνται τώρα με διωγμό και
γενοκτονία. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές περισσότεροι από 150.000
άμαχοι από την περιοχή του Χαλεπίου έχουν εκτοπιστεί σε καταυλισμούς στην
επαρχία Αλ Ράκα.
Επιπλέον 150.000 άνθρωποι από την περιοχή Shahba εγκατέλειψαν
τα σπίτια τους, ενώ 200.000 άνθρωποι στο Χαλέπι, ανάμεσά τους και χριστιανοί,
ελληνικής καταγωγής, αντιμετωπίζουν την
απειλή εξόντωσης από τις τουρκοχρηματοδοτούμενες οργανώσεις.
Η κατάσταση στο Χαλέπι και σε ολόκληρη
τη Συρία, δείχνει ότι το καρκίνωμα Τουρκία έχει κάνει μετάσταση παντού: Συρία, Ιράκ,
Λιβύη, Αρτσάχ, Αιγαίο, Κύπρος, Θράκη. Ειδικότερα
για τη Συρία, ως Ελληνισμός οφείλουμε αφενός να προστατέψουμε τους Ελληνογενείς
πληθυσμούς από μία νέα γενοκτονία και
αφετέρου να επιλύσουμε το τουρκικό πρόβλημα, ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για
την ελευθερία και τη δημοκρατία στην περιοχή.
Η συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό Μάξιμουμ