Ο αείμνηστος Μιχάλης Χαραλαμπίδης, μιλώντας το 1996 για το σήμερα, για την οικονομία, για τα εθνικά μας θέματα ,για την ίδια την ύπαρξη μας και βεβαίως
Ο αείμνηστος Μιχάλης Χαραλαμπίδης, μιλώντας το 1996 για το σήμερα, για την οικονομία, για τα εθνικά μας θέματα ,για την ίδια την ύπαρξη μας και βεβαίως
Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ ( Κοσκωτάς, Κουτσόγιωργας, Κεμάλ, Ανάν, Σοφοκλέους, Οτσαλάν, Ρεπούση). Ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος. Συγγραφέας Μιχάλης Χαραλαμπίδης.
Σύνοψη
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης κατάγγειλε τον Κώστα Σημίτη, παρεμβαίνοντας τις 10/7/1997 για την συμφωνία της Μαδρίτης :
«η συνεχής αποδοχή μιας διπλωματίας καταναγκασμού, που εγκαινιάστηκε το βράδυ των Ίμια, επαναφέρει την Ελλάδα στις υποτιμητικές και ταπεινωτικές σχέσεις των δεκαετιών ‘50 και ’60.
Η υπογραφή του συμφώνου της Μαδρίτης, δεν υπάρχει σε καμία προγραμματική δέσμευση της κυβέρνησης, αλλά πολύ περισσότερο βρίσκεται σε μεγάλη δυσαρμονία με τους λόγους ίδρυσης, το ρόλο και την φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ. Κανένα έντιμο, με αίσθημα ιστορικής ευθύνης και αυτοσεβασμό, μέλος η στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, δεν θα ψήφιζε τον Κώστα Σημίτη για πρόεδρο του, αν ήξερε ότι θα υλοποιούνταν πολιτικές, που ούτε ο Μητσοτάκης τόλμησε ή μπόρεσε να εφαρμόσει.
Κοινώς, αν ήξερε ότι το ΠΑΣΟΚ θα μετεξελισσόταν σε Μητσοτακικό κόμμα.
Tου Γιώργου Τασιόπουλου
Ο νεκρός δεδικαίωται, αλλά δεν αθωώνεται*
Και για ένα από αυτά που παραθέτω πρόχειρα θα ήταν ο χειρότερος πρωθυπουργός,
ΓΙΑΤΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΗΜΙΤΗ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ;
Θεοφάνης Μαλκίδης
Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού (Οδ. Ελύτη)
Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χιμάρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σχεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο. (απόσπασμα)
Στὰ θαλασσινὰ τὰ μέρη ρίχνουμε τὸν Σταυρὸ ὓστερ’ ἀπὸ τὴ Λειτουργία τῶν Θεοφανείων. Ἔτσι τὸν ρίχναν καὶ στὴν πατρίδα μου κι ἦταν ἕνα θέαμα ἔμορφο καὶ παράξενο.
Θεοφάνης Μαλκίδης
Για τη Συρία, για το τουρκικό
πρόβλημα και για τον Ελληνισμό
Η 8η
Δεκεμβρίου 2024 αποτελεί μία ημερομηνία σταθμό, όχι μόνο για τη Συρία, αλλά και
για τον Ελληνισμό, καθώς και για τους λαούς,
τους διεθνείς οργανισμούς, τα δημοκρατικά κράτη, τους υπερασπιστές των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη συνείδηση της ανθρωπότητας. Κυρίως όμως για τη γενεσιουργό αιτία της ζούγκλας, για τη μήτρα της
βίας και των εγκλημάτων: της Τουρκίας.
Μετά από την Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη, το
Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ), το Ιράκ, τη Λιβύη, την υποσαχάρια Αφρική, τα
Βαλκάνια, το τουρκικό πρόβλημα έκανε μία νέα μετάσταση στη Συρία. Η Τουρκία ως κρατική οντότητα αλλά και ως
παρακράτος, ως προαγωγός και χρηματοδότης εγκληματικών ομάδων που
αποκαλούνται «κράτος της Συρίας», επιτίθεται με σκληρότητα και βαρβαρότητα
στους Αλεβίτες, στους Ελληνορθόδοξους ,
στους Κούρδους, στους Αρμένιους, αλλά
και ενάντια σε κάθε λαό, θρησκευτική και εθνοτική ομάδα στη Συρία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
" Μοιάζει να έχει χαθεί, για το μεγαλύτερο ποσοστό του ανθρώπινου πληθυσμού στον πλανήτη σήμερα, η επίγνωση της διαφοράς ανάμεσα στη γιορτή και στην επιπόλαιη τέρψη.
Θεόφιλος Πουταχίδης, Καθηγητής ΑΠΘ
Ο Τριαδικός μας Θεός, είς ων, ως προς την υπέρχρονη βούληση και δράση της δημιουργικής Του υποστάσεως ως Υιός Λόγος θεωρείται. Ως δε προς την άκτιστη κοινωνία Του, ως Πνεύμα Άγιον θεωρείται. Αχάριστοι όντες τον της δημιουργίας λόγον «ουκ εγνώσαμεν, ουδέ συνήκαμεν» (Ψαλ. 81, 5)· και της κοινωνίας γίναμε αρνητές. Της βασιλικής δωρεάς της ελευθερίας κακώς χρώμενοι, ανόητοι κι ιδιογνώμωνες εκπίπτουμε.