Θεοφάνης Μαλκίδης
Θεοφάνης Μαλκίδης
Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού (Οδ. Ελύτη)
Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χιμάρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σχεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο. (απόσπασμα)
Στὰ θαλασσινὰ τὰ μέρη ρίχνουμε τὸν Σταυρὸ ὓστερ’ ἀπὸ τὴ Λειτουργία τῶν Θεοφανείων. Ἔτσι τὸν ρίχναν καὶ στὴν πατρίδα μου κι ἦταν ἕνα θέαμα ἔμορφο καὶ παράξενο.
Θεοφάνης Μαλκίδης
Για τη Συρία, για το τουρκικό
πρόβλημα και για τον Ελληνισμό
Η 8η
Δεκεμβρίου 2024 αποτελεί μία ημερομηνία σταθμό, όχι μόνο για τη Συρία, αλλά και
για τον Ελληνισμό, καθώς και για τους λαούς,
τους διεθνείς οργανισμούς, τα δημοκρατικά κράτη, τους υπερασπιστές των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη συνείδηση της ανθρωπότητας. Κυρίως όμως για τη γενεσιουργό αιτία της ζούγκλας, για τη μήτρα της
βίας και των εγκλημάτων: της Τουρκίας.
Μετά από την Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη, το
Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ), το Ιράκ, τη Λιβύη, την υποσαχάρια Αφρική, τα
Βαλκάνια, το τουρκικό πρόβλημα έκανε μία νέα μετάσταση στη Συρία. Η Τουρκία ως κρατική οντότητα αλλά και ως
παρακράτος, ως προαγωγός και χρηματοδότης εγκληματικών ομάδων που
αποκαλούνται «κράτος της Συρίας», επιτίθεται με σκληρότητα και βαρβαρότητα
στους Αλεβίτες, στους Ελληνορθόδοξους ,
στους Κούρδους, στους Αρμένιους, αλλά
και ενάντια σε κάθε λαό, θρησκευτική και εθνοτική ομάδα στη Συρία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
" Μοιάζει να έχει χαθεί, για το μεγαλύτερο ποσοστό του ανθρώπινου πληθυσμού στον πλανήτη σήμερα, η επίγνωση της διαφοράς ανάμεσα στη γιορτή και στην επιπόλαιη τέρψη.
Θεόφιλος Πουταχίδης, Καθηγητής ΑΠΘ
Ο Τριαδικός μας Θεός, είς ων, ως προς την υπέρχρονη βούληση και δράση της δημιουργικής Του υποστάσεως ως Υιός Λόγος θεωρείται. Ως δε προς την άκτιστη κοινωνία Του, ως Πνεύμα Άγιον θεωρείται. Αχάριστοι όντες τον της δημιουργίας λόγον «ουκ εγνώσαμεν, ουδέ συνήκαμεν» (Ψαλ. 81, 5)· και της κοινωνίας γίναμε αρνητές. Της βασιλικής δωρεάς της ελευθερίας κακώς χρώμενοι, ανόητοι κι ιδιογνώμωνες εκπίπτουμε.