Μπορούμε να μιλήσουμε για την 1η Απριλίου, για την εισβολή για τους Αγνοούμενους ή το δεν επιτρέπουν ο Ερντογάν,ο Ακιντζή και οι συνομιλητές τους;

Θ. Μαλκίδης 

Ενάντια στην Αποικιοκρατία: Η Θράκη και ο απελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων της Κύπρου.   
Μπορούμε να μιλήσουμε για την 1η Απριλίου, για την εισβολή για τους αγνοούμενους ή το δεν επιτρέπουν ο Ερντογάν,ο Ακιντζή και οι συνέταιροί τους; 

Η έναρξη του αντιαποικιοκρατικού - απελευθερωτικού αγώνα του Ελληνισμού της Κύπρου την 1η Απριλίου 1955, θα αναδείξει για ακόμη μία φορά την Ελληνική αντιστασιακή ιστορία. Από την Αθήνα και τις διαδηλώσεις της νεολαίας και τα θύματα από τις σφαίρες της Χωροφυλακής (!), μέχρι με την Θράκη και τη Διασπορά, ο ελληνικός λαός ήταν ενωμένος για την υλοποίηση του αιτήματος της Ελευθερίας- Ένωσης. 

Ειδικότερα ο αγώνας των Ελλήνων της Κύπρου θα δυναμώσει περισσότερο τη σχέση Θρακών και Κυπρίων, όταν μαθητές και μαθήτριες διαδήλωναν  σε όλη τη Θράκη, κατά της αγγλικής σκλαβιάς και κατοχής  της Κύπρου, δίνοντας το δικό τους αγώνα συμπαράστασης στον απελευθερωτικό αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού. 

Τα περιστατικά αλληλεγγύης και πατριωτικού καθήκοντος που διασώθηκαν την περίοδο αυτή με  πρωταγωνιστές τους μαθητές, τους νέους ανθρώπους είναι χαρακτηριστικά.

Μετά από τα ηρωικά κατορθώματα των Κυπρίων αγωνιστών πολλοί οδοί πόλεων και χωριών της Θράκης θα γεμίσουν με ονόματα ηρώων του Κυπριακού Ελληνισμού και πόλεων που καταπατήθηκαν από τον Αττίλα, και δημοτικά και κοινοτικά συμβούλια και επαγγελματικές ενώσεις θα δείχνουν με κάθε τρόπο τη συμπαράστασή τους. 

Είναι χιλιάδες τα δημοσιεύματα στις Θρακικές εφημερίδες καθώς και τα ψηφίσματα συμπαράστασης στους Έλληνες της Κύπρου. Ενδεικτικά, αναφέρουμε   το ψήφισμα των καθηγητών των Γυμνασίων της Αλεξανδρούπολης και της Θρακικής Εστίας, των κοινοτήτων Παληουρίου και Νίψας του νομού Έβρου, ενώ ένας  οικισμός στο νομό Ξάνθης θα λάβει το όνομα Αυξέντιο, προς τιμήν του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου, όπου υπάρχει και το ομώνυμο πολιτιστικό κέντρο και μουσείο. 

Είναι η συνέχεια της  ιστορικής σχέση Θράκης και Κύπρου που ξεκινά το 449 π.Χ., όταν ο Κίμωνας έφτασε με τις τριήρεις στις Κυπριακές ακτές , για να  ελευθερώσει τους συμπατριώτες του από τους βάρβαρους. Μαζί του και ο Διονύσιος από την Καρδία, ο Θρακιώτης στρατιωτικός  που η επιτύμβια στήλη του βρέθηκε στην κατεχόμενη σήμερα Λύση, στον τόπο καταγωγής του Αυξεντίου. 

Το 1974 η Κύπρος όμως ήταν μακριά.....

Υ. Γ Τα παρακάτω σπουδαία έργα για τους αγωνιστές του 1955-1959 είναι του Γιάννη Γίγα, τον οποίον τον "γνώρισα" μέσα από την παρουσία του στη Λευκωσία και ειδικότερα στο βιβλιοπωλείο του αγαπημένου μου φίλου Βάσου Φτωχόπουλου. Οι πίνακες είναι από τις πιο σημαντικές εικαστικές προσεγγίσεις που έχω δει από σύγχρονους ζωγράφους, μοναδικές απεικονίσεις Ελληνικότητας και πίστης. 

 "Γρηγόρης Αυξεντίου"

 "Καραολής και Δημητρίου " 

"Πετράκης Γιάλλουρος" 

"Κυριάκος Μάτσης "

"Οι εννιά Μάρτυρες "


Υ.Γ 2 Για μία ακόμη κηδεία αγνοούμενου του 1974, μπορούμε να γράψουμε; 

Ο Σωτήρης Κολοβός ο οποίος έπεσε τον Αύγουστο του 1974 προβάλλοντας στους Τούρκους εισβολείς, αφού θάφτηκε σε ομαδικό τάφο, κηδεύεται μετά από 43 χρόνια από τον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων της ομώνυμης κοινότητας της επαρχίας Λάρνακας......

Η Θράκη στη Γενοκτονία

Η Θράκη στη Γενοκτονία

Η Γενοκτονία η οποία ξεκίνησε το 1908 με την άνοδο στην εξουσία των Νεότουρκων και με την  καθοδήγηση των συμμάχων τους Γερμανών,  συνεχίστηκε και από τους Κεμαλικούς μέχρι το 1923 αφαιρώντας  τη ζωή από  1.000.000  και πλέον, Έλληνες, Ελληνίδες και παιδιά.  

Στη Θράκη 250.000-300.000 , στην κεντρική Μικρά Ασία 300.000 με 350.000 στον Πόντο 350.000 ενώ θύματα υπήρξαν και στην Καππαδοκία. 

 Στο πλαίσιο των  πρωτοβουλιών μνήμης για τη Γενοκτονία στη Θράκη που κορυφώθηκε τον Απρίλιο του 1914,  ο  Πρόεδρος και το Διοικητικό Συμβούλιο της Θρακικής Εστίας Δράμας σε συνδιοργάνωση με την Ιερά Μητρόπολη Δράμας, το ίδρυμα Χαριλάου Κ.Κεραμέως, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Ανατολικής Ρωμυλίας, την Περιφερειακή Ενότητα Δράμας και το Δήμο Δράμας σας προσκαλούν στις διήμερες εκδηλώσεις μνήμης για την Γενοκτονία των Θρακών:

• Σάββατο 1η Απριλίου 2017 και ώρα 7:00 μμ στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δημαρχείου Δράμας με ομιλητή τον Θεοφάνη Μαλκίδη.

"Ακόμα τούτη την άνοιξη;"Το 1821 ως πρότυπο για το σήμερα και το αύριο

Θ. Μαλκίδης 

Το 1821 ως παράδειγμα και πρότυπο πράξης για το σήμερα και το αύριο 

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση "Οι Έλληνες τον καιρό του ’21 και τον καιρό της Κρίσης" που οργάνωσε η ηλεκτρονική εφημερίδα ΄΄Κοινωνείν΄΄, η ομάδα νέων της Έδεσσας ΄΄ΑΓΟΡΑ΄΄ και το καφέ ΄΄Θέμιδα΄΄.

Είναι γνωστή η κατάσταση: Μνημονιακή δουλεία, κατάλυση εθνικής κυριαρχίας, αποκαλούμενο πολιτικό προσωπικό χωρίς Θεό και χωρίς πατρίδα, σιωπή των λεγόμενων διανοουμένων, φυγή των νέων, ανεργία, δημογραφική κατάρρευση, πείνα, συσσίτια, οι υπεύθυνοι της τραγωδίας που χωρίς αιδώ συνεχίζουν να προκαλούν και άλλα πολλά. Εμείς σε όλα τα παραπάνω αναδείξαμε τη δική μας πρόταση, πνευματική και σωματική, η οποία υλοποιείται συν Θεώ, για χρόνια στην Αλεξανδρούπολη. Ως παράδειγμα πράξης, έργου και όχι φλυαρίας, ανούσιων λόγων και "πουκάμισων αδειανών".....

1. Το καθήκον μας

Το 1821 είναι ένα ατελείωτο ψηφιδωτό από το οποίο μπορούμε πολλές ψηφίδες προτύπων, παραδειγμάτων, πράξεων Ελευθερίας. Εμείς  σήμερα πέρα από την αναγκαία και επιβεβλημένη καταγραφή και διαπίστωση της πνευματικής και οικονομικής χρεοκοπίας της πατρίδας μας, οφείλουμε να δώσουμε και μία πρόταση για το μέλλον αυτού του τόπου και αυτονόητα και για το δικό μας. Στην καλοπροαίρετη και μη, στην με καλή διάθεση αλλά και προβοκατόρικη ερώτηση, “τι να κάνουμε” ή τι “μπορούμε να κάνουμε”, απαντήσαμε με την ερώτηση, “κοίταξες τον διπλανό σου που πεινάει, που κρυώνει, που έχασε την εργασία του, που δεν έχει να πληρώσει το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, τα βιβλία και τα τετράδια των παιδιών του;”

Η ικανοποίηση των παραπάνω αναγκών ήταν και δυστυχώς παραμένει το πρώτιστο καθήκον κάθε Έλληνα και Ελληνίδας, κάθε ανθρώπου, που δεν μπορεί να βλέπει αφενός την πατρίδα του και την ίδια του τη ζωή να καταστρέφεται και αφετέρου να παρακολουθεί τον κάθε λογής “πολιτικό παράγοντα” τοπικό και μη, να παριστάνει τον “σωτήρα”.

Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό, που άλλοι λίγο, άλλοι περισσότερο έπρατταν κατά μόνας. Να βοηθούν και να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο, ποικιλοτρόπως και συνεχώς. Έτσι λίγοι άνθρωποι, η μαγιά που λέει ο Μακρυγιάννης, δημιουργήσαμε την Κίνηση Αλληλεγγύης Πολιτών Αλεξανδρούπολης, ώστε να δώσουμε μία σοβαρή, ανιδιοτελή και συνεχή πρόταση για την πατρίδα μας. Για να δώσουμε θάρρος και να πάρουμε δύναμη στις εκατοντάδες οικογένειες, οι οποίες αφού είδαν τη ζωή τους να καταρρέει, παρακολουθούν τους υπεύθυνους της κατάστασής τους, να τους διαβεβαιώνουν (!) ότι όλα θα πάνε καλά.....

Κάθε μέρα, για 365 φορές κάθε έτος, παραλαμβάνουμε προϊόντα που μας τα προσφέρουν με μεγάλη ευχαρίστηση και χαρά, συνάνθρωποί μας παραγωγοί οι οποίοι είδαν στην Κίνησή μας μία αληθινή προσπάθεια ανάστασης του τόπου μας. Επιπλέον το τελευταίο χρονικό διάστημα περάσαμε και στην παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Τη βάση άλλωστε της οικονομίας, της ζωής και της ιστορικής πορείας των Ελλήνων και των Ελληνίδων. Εκατοντάδες οικογένειες έλαβαν δωρεά από την Κίνηση, με μόνο “δικαιολογητικό” , την ειλικρίνεια και το πρόβλημα που είχαν ή που έχουν. Εμείς δεν φέρνουμε σε δύσκολη θέση κανένα, δεν ζητάμε δεκάδες χαρτιά, φορολογική δήλωση, ψήφο.....

2. “Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος”

Στο υπαρκτά προβλήματα της πείνας και της δυστυχίας- και είδαμε πολλά αυτά τα χρόνια - θα πρέπει να προστεθούν και τα σημαντικά αν όχι πρωταγωνιστικά προβλήματα της ψυχικής κατάστασης των οικογενειών. Όλοι οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη της επικοινωνίας. Της διάχυσης του προσωπικού και οικογενειακού τους δράματος σε ανθρώπους που δεν τους γνώριζαν, αλλά είδαν σ΄αυτούς την πραγματική αλληλεγγύη, χωρίς υστεροβουλία και συμφέρον. 

Ταυτόχρονα η Κίνηση είδε ότι μαζί με την προσφορά σε αγαθά, έπρεπε να υπάρξει και μία πρόταση διεξόδου για την πατρίδα μας.Άλλωστε από την πρώτη στιγμή δηλώσαμε ότι δεν είμαστε ούτε ΜΚΟ, ούτε “Κίνηση” από πλούσιους και πλούσιες που δεν έχουν τι να κάνουν και προσφέρουν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, παρουσία τηλεοπτικής κάμερας, ένα μακαρόνι, ένα ρύζι και μία ζάχαρη.... 

3. Η Κίνηση Αλληλεγγύης ως προσωπική και συλλογική Επ-ανάσταση

Είναι πολλές οι στιγμές για τις οποίες νιώθουμε ότι, συν Θεώ, πετύχαμε αρκετά.Γιατί γίναμε καλύτεροι και πράξαμε το καθήκον μας, όσο βεβαίως μας το επέτρεψαν οι προσωπικές δοκιμασίες και δυσκολίες και τα γενικότερα εμπόδια. 

Γνωρίσαμε μοναδικούς ανθρώπους που δεν μας αρνήθηκαν τη βοήθεια και την προσφορά σε ό,τι και εάν τους ζητήσαμε, όλοι τους από το υστέρημά τους ακόμη και άνεργοι, γνωστοί και άγνωστοι, από διάφορα μέρη της Ελλάδας και του πλανήτη, από το διπλανό μας σπίτι και επιχείρηση. Η αλληλεγγύη είναι η αληθινή πράξη, η ανιδιοτελής προσφορά, η πραγματική προσωπική και συλλογική ανά(σ)ταση, αυτή που θα οδηγήσει στην αληθινή απελευθέρωση της πατρίδας μας από τα δεσμά της πνευματικής και οικονομικής χρεοκοπίας.

Πόντος- Ελευθεροχώρι Γιαννιτσών, Κεμάλ-Χίτλερ

Θ. Μαλκίδης

Από τον Πόντο στο Ελευθεροχώρι Γιαννιτσών και από το μαχαίρι του Κεμάλ στο όπλο του Χίτλερ

Είναι πολλές οι περιπτώσεις όπου ο προσφυγικός Ελληνισμός και ειδικότερα ο Ποντιακός αφού πέρασε από το μαχαίρι του Κεμάλ, βίωσε και το όπλο του Χίτλερ. 
Τραπεζούντα, Τρίπολη, Κερασούντα, Σαμψούντα, Μερζιφούντα, Αργυρούπολη και στη συνέχεια Πύργοι, Μεσόβουνο, Κερδύλλια, Χορτιάτης, Ελευθεροχώρι. 

Οι  πενήντα οικογένειες διασωθέντων από το χωριό Σαχνά Ντερέ του Ακ Νταγ Μαντέν από την πολιτική εξολόθρευσης του Μουσταφά Κεμάλ στον Πόντο, εγκαταστάθηκαν το 1924 στο Ελευθεροχώρι Γιαννιτσών, το οποίο ονομάστηκε μετά από πρωτοβουλία των προσφύγων -κατοίκων του προς τιμήν του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Στις 23 Μαρτίου 1944 οι Γερμανοί  Ναζί, συνοδευόμενοι από Τάταρους συνεργάτες τους (.....) εισέβαλαν στο  Ελευθεροχώρι  επιδόθηκαν σε πλιάτσικο, άρπαξαν, κατέστρεψαν, έκαψαν, εκτελώντας και καίγοντας ζωντανούς άνδρες, γυναίκες, παιδιά και δύο  βρέφη. Συνολικά αφαίρεσαν τη ζωή σε 17 (σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες 19)  ανθρώπους. Ανάμεσα στα θύματα Βενιζέλος Χαμαλίδης  που βοσκούσε τα κατσίκια του, ακολούθησε ο Ιωσήφ Χατζηβασιλειάδης, τα κορίτσια  Αναστασία Καλτσίδου και η Βαρβάρα Σεβαστιάδου. 

Τη Χαρίκλεια Στοφορίδη που ήταν έγκυος, οι Ναζί με τη ξιφολόγχη της έσκισαν την κοιλιά, το μωρό πετάχτηκε έξω και το κάρφωσαν και αυτό, ενώ με το μαχαίρι αποτελείωσαν και τη μάνα.

 Σε άλλο σπίτι οι Ναζί δολοφόνησαν τη μόλις 9 ημερών λεχώνα, Εύχαρι Καπακίδου μαζί με το βρέφος της και την πεθερά της, Δέσποινα Καπακίδου.

Η κόρη της Δέσποινα που είχε το ίδιο όνομα με τη μητέρα της τραυματίστηκε και προσποιούμενη ότι ήταν νεκρή, γλίτωσε. Τον γέροντα Κωνσταντίνο Χαμαλίδη, τον σήκωσαν από το κρεβάτι, όπου κειτόταν άρρωστος και αφού τον γύρισαν στα σπίτια για να δει τους σκοτωμένους, τον πήγαν ξανά στο σπίτι του, τον έβγαλαν στην αυλή του και τον αποκεφάλισαν με τσεκούρι πάνω στο κούτσουρο όπου έκοβαν τα ξύλα.

Του Κουσίδη τις δύο κόρες, την Αναστασία και τη Δέσποινα τις σκότωσαν μαζί. Η Παρθένα Αμανατιάδου ήταν η δεύτερη που επέζησε νομίζοντας την νεκρή μετά τον πυροβολισμό της, ενώ τον ηλικιωμένο Γεώργιο  Καλτσίδη και αφού τον περιέφεραν  σε όλα τα σπίτια του χωριού  τον σκότωσαν την άλλη μέρα.

Όσοι σώθηκαν από τη διαστροφή, τη μανία και τη βαρβαρότητα των Ναζί εγκληματιών αφού έθαψαν τα θύματα σε ομαδικό τάφο, εγκατέλειψαν το χωριό

Η ανάδειξη των εγκλημάτων του Ναζισμού είναι αυτονόητο καθήκον, το οποίο  πρέπει να συνδέεται ευλόγως για εμάς με τα εγκλήματα του προδρόμου του που είναι ο Κεμαλισμός. 
Άλλωστε αυτά που έκαναν τα όργανα του μαθητή Χίτλερ στην Ελλάδα τα είχε υλοποιήσει  ο δάσκαλος Κεμάλ. 
Σε κάθε περίπτωση οφείλει κάθε Έλληνας και Ελληνίδα να αναδείξει το μαζικό έγκλημα του Κεμαλισμού, τη Γενοκτονία που επειδή δεν τιμωρήθηκε, επαναλήφθηκε από το Ναζισμό από το Ολοκαύτωμα. 

Υ.Γ. Η ανταλλαγή κατηγοριών από την Τουρκία και τη Γερμανία περί Δικτάτορα και Ναζί, είναι γνωστή στους Έλληνες και τις Ελληνίδες ως Σκύλλα και Χάρυβδη, είναι γνωστό ότι το υπόβαθρο της υποκριτικής αυτής αντιπαράθεσης  έχει πολύ αίμα.....

«Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει»

Θ. Μαλκίδης 

 «Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει»

Στις 28 Μαρτίου του 1969 ο Γιώργος Σεφέρης μιλά σε μήνυμά που στέλνει κρυφά  στο Λονδίνο και   μεταδίδεται από την Ελληνική Υπηρεσία του BBC και  αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Παρισιού και την «Ντόιτσε Βέλε» για «την ανωμαλία πρέπει να σταματήσει» .

Ένα μήνυμα από το 1969 το οποίο αναφέρεται με συγκλονιστική επικαιρότητα για την κατάσταση που ζούμε τα τελευταία επτά χρόνια μνημονιακής δουλείας και κατάλυσης της εθνικής μας κυριαρχίας:

«Πάει καιρός που πήρα την απόφαση να κρατηθώ έξω από τα πολιτικά του τόπου. Προσπάθησα άλλοτε να το εξηγήσω, αυτό δε σημαίνει διόλου πως μου είναι αδιάφορη η πολιτική ζωή μας.
Έτσι, από τα χρόνια εκείνα ως τώρα τελευταία έπαψα κατά κανόνα ν’ αγγίζω τέτοια θέματα. Εξ άλλου τα όσα δημοσίεψα ώς τις αρχές του 1967, και η κατοπινή στάση μου (δεν έχω δημοσιέψει τίποτε στην Ελλάδα από τότε που φιμώθηκε η ελευθερία) έδειχναν, μου φαίνεται αρκετά καθαρά τη σκέψη μου.

Μολαταύτα, μήνες τώρα, αισθάνομαι μέσα μου και γύρω μου, ολοένα πιο επιτακτικά το χρέος να πω ένα λόγο για τη σημερινή κατάστασή μας. Με όλη τη δυνατή συντομία, νά τι θα έλεγα:
Κλείνουν δυο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς όλως διόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας, στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο.

Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι’ αυτές να καταποντισθούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά. Δε θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δε λογαριάζουν παρά πολύ για ορισμένους ανθρώπους. Δυστυχώς, δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτόν τον κίνδυνο.

Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις, η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μας βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό.

Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό, και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι Εθνική επιταγή.
Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου. Παρακαλώ το Θεό, να μη με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω».

Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ για τη Γενοκτονία: «Η Τουρκία έχει οικοδομηθεί πάνω στο αίμα των Ελλήνων.....Είναι ανάγκη να επαναστατήσουμε για τις αδικίες της ιστορίας»

Η συγκλονιστική συνέντευξη από τον Ταμέρ Τσιλιγκίρ,  που έγραψε βιβλίο για την Γενοκτονία .

Συνέντευξη στον Χρήστο Κωνσταντινίδη

Επιμέλεια μετάφρασης Σύλβια Μουφτούογλου

www.Newpost.gr

Με τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου τιμούμε την έναρξη της Επανάστασης του 1821, από την οποία προήλθε η αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας και στη συνέχεια η δημιουργία του ελληνικού κράτος. Και αν η ελευθερία της Ελλάδας ήταν «από τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά», όπως γράφει ο Διονύσιος Σολωμός στον εθνικό ύμνο, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου χρησιμοποιήθηκε το αίμα των Ελλήνων, για την ανοικοδόμηση του τούρκικου κράτους. 

Αυτήν την άποψη, η οποία ακούγεται όλο και πιο συχνά, τελευταία, στη χώρα μας, μοιράζεται στο Newpost.gr ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ (Tamer Çilingir). Πρόκειται για το συγγραφέα, που βίωσε το απάνθρωπο πρόσωπο του τουρκικού κράτους, φυλακίστηκε για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, έκανε απεργία πείνας 91 ημέρες για τις άθλιες συνθήκες κράτησης, παρέμεινε έγκλειστος 10 χρόνια και μετά την προσωρινή αποφυλάκισή του φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό! Πριν από μερικούς μήνες κυκλοφόρησε βιβλίο για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και παράλληλα διαχειρίζεται ιστοσελίδα με την οποία προσπαθεί να ενημερώσει τους κατοίκους της Μαύρης Θάλασσας για αυτό το τεράστιο ζήτημα, για την αναγνώριση του οποίου παλεύει με όλες του τις δυνάμεις.

Η συμβολή του είναι τεράστια και θα αποδειχτεί αυτό με την πάροδο των χρόνων!  Το θέμα της Γενοκτονίας στην Ελλάδα, εκτός από τις μαρτυρίες βασίστηκε στην πολύτιμη συμβολή και έρευνα του αείμνηστου καθηγητή βυζαντινολογίας, Πολυχρόνη Ενεπεκίδη που έφερε στο φως τα γερμανοαυστριακά αρχεία που αφορούσαν την περίοδο 1908-1918 όπου αποκαλύπτονταν αβίαστα μέσα από αυτά ο γενοκτονικός σχεδιασμός των Νεότουρκων εθνικιστών . Ο Τσιλιγκίρ στέκεται στην περίοδο 1914-1923 όπου κορυφώθηκαν οι εκκαθαρίσεις, χρησιμοποιώντας οθωμανικές και τούρκικες πηγές, οι οποίες αποτελούν τρανταχτή απόδειξη όσων πράχθηκαν, πριν έναν αιώνα. 

Γι'αυτό, όπως έχουμε τονίσει ο Τσιλιγκίρ  «...πρωταγωνιστεί στον ιστορικό αγώνα για την αλήθεια, την ιστορία, την αποκατάσταση και την αναγνώριση του μαζικού εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων και των άλλων λαών στην Τουρκία, για την αποκαθήλωση του Κεμαλικού Φασισμού, για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία». 

http://malkidis.blogspot.gr/2017/02/tamer-cilingir.html

Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ που έγραψε βιβλίο για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου

Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ μίλησε στο Newpost.gr για την έρευνά του πάνω στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και έστειλε ένα μήνυμα που συμπορεύεται με το κλίμα των ημερών και της εθνικής εορτής. «Πρέπει να γίνει επανάσταση για να αποκατασταθεί η αδικία της ιστορίας», λέει με πάθος και αναλύει την απολυταρχικότητα του τούρκικου πολιτεύματος από τους τελευταίους σουλτάνους και τον Κεμάλ Ατατούρκ μέχρι τον Ερντογάν. Συγκινεί δε με την περιγραφή της συνειδητοποίησης της ελληνικής του καταγωγής. «Δεν αισθάνθηκα ποτέ Τούρκος, είμαι Έλληνας Πόντιος», απάντησε με θάρρος, αυτός, ο αγωνιστής υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε σχετική ερώτηση που του έγινε σε μία συνέντευξη που αποκαλύπτει πολλά και ενδιαφέροντα, τα οποία δεν θα σας αφήσουν ασυγκίνητους.

Από τα Λιβερά στην Κωνσταντινούπολη και στο λύκειο «εκπαίδευσης» εθνικιστών και μετά στις φυλακές για τον αγώνα του υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Που γεννηθήκατε;

«Γεννήθηκα το 1965 στο χωριό Λιβερά της επαρχίας Ματσούκας που βρίσκεται στην Τραπεζούντα (περιοχή που παρέμειναν ελληνόφωνοι πληθυσμοί μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών)».

Σχολείο, που πήγατε;

«Οι γονείς μου πήραν την απόφαση να εγκατασταθούμε στην Κωνσταντινούπολη. Οπότε, δημοτικό και Γυμνάσιο πήγα στην Πόλη.  

Ποιο ήταν το αντικείμενο των σπουδών σας;

«Το 1978 μπήκα στη Σχολή Αξιωματικών, στο στρατιωτικό Λύκειο Kuleli. Αυτό είναι ένα ίδρυμα παραγωγής Τούρκων εθνικιστών. Εγώ όμως δεν άντεχα αυτό το περιβάλλον και τον τρίτο χρόνο φοίτησής μου με διώξανε από το Λύκειο. Ύστερα αποφάσισα να σπουδάσω κεραμική τέχνη όμως δεν μπόρεσα να αποφοιτήσω από το Πανεπιστήμιο, διότι ενδιαφερόμουν για την πολιτική και αρνήθηκα να σπουδάσω στα Πανεπιστήμια αυτού του κράτους».

Καταδίκη σε ισόβια κάθειρξη - 91 ημέρες απεργία πείνας στη φυλακή!

Ποια ήταν η δουλειά σας στην Τουρκία και που ζείτε σήμερα;

«Ασχολήθηκα με την ανατολίτικη κεραμική τέχνη. Ενώ άρχιζα να ερευνώ για το λαϊκό πολιτισμό, έλαβα θέση εναντίον της κυβέρνησης, στον αγώνα για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Λόγω αυτού του θέματος πολλές φορές φυλακίστηκα, δύο φορές, από 6 μήνες, μία το 1986 και την άλλη το 1993. Το 1994 συνελήφθηκα ξανά και καταδικάστηκα σε ισόβια κάθειρξη. Ήμουν 10 χρόνια φυλακισμένος. Οι συνθήκες της φυλάκισης ήταν απάνθρωπες, άθλιες. Γι'αυτό διαμαρτυρήθηκα με απεργία πείνας για 91 ημέρες! Το 2004 αποφυλακίστηκα προσωρινά εξαιτίας προβλημάτων απώλειας μνήμης που βίωνα και δεν ήμουν σε θέση να καλύψω τις ανάγκες μου. Έξι μήνες αργότερα βγήκε ξανά απόφαση φυλάκισής μου. Με τη βοήθεια των γονιών μου βγήκα στο εξωτερικό και τώρα συνεχίζω τη ζωή μου, μακριά από την Τουρκία, στην Ελβετία».

Ποια ήταν η επαφή σας με τα ρωμαίικα, τη διάλεκτο των Ελλήνων του Πόντου στη γενέτειρά σας;

«Από την ημέρα που μετακομίσαμε στην Πόλη οι γονείς μου αρνήθηκαν να επικοινωνούν στην ποντιακή. Τα μιλούσαν μόνο όταν θέλανε να πούνε κάτι κρυφό από εμάς, τα παιδιά. Μας φόβιζαν και αρνήθηκαν να μας την μάθουν. Μεγαλώναμε με την επιβολή μίας νοοτροπίας, στην οποία η λέξη “Πόντιος” θεωρούταν βρισιά. Οι γονείς μου νόμιζαν πως μας φόβιζαν μ'αυτόν τον τρόπο. Έτσι εγώ δεν κατάφερα να επικοινωνώ σε αυτήν την ελληνική διάλεκτο». 

Πότε συνειδητοποιήσατε, ότι η διάλεκτος που ωμιλούταν στο χωριό σας δεν είχε καμία σχέση με την τούρκικη κουλτούρα και τί αντιμετώπιση είχε από τους γηγενείς;

«Κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε στο χωριό μου, στη Ματσούκα και μέναμε το λιγότερο ένα μήνα. Στο χωριό μου όλοι γνώριζαν και μίλαγαν τα ρωμαίικα (ρωμαίικα ή rumca αποκαλούνται τα ποντιακά στην Τουρκία). Όταν ρώταγα τον πατέρα μου για τη συγκεκριμένη γλώσσα που μιλούσαν, μου έλεγε ότι απλά είναι μια παλιά γλώσσα. Μια περίοδο θεώρησα, ότι μιλούσαν οθωμανικά, που είναι μια παλιά γλώσσα (για όσους δεν το γνωρίζουν, τα τούρκικα είναι διαφορετική γλώσσα από την καθομιλουμένη της οθωμανικής αυτοκρατορίας). 

Μεγαλώνοντας όμως κατάλαβα, πως η γλώσσα που μιλούσαν είναι καθαρά ελληνικά και ρώτησα την οικογένειά μου, γιατί τη μιλούν. Μου απάντησαν, ότι την έμαθαν από τους γείτονες. Η γιαγιά μου ελάχιστα μιλούσε τα τουρκικά. Η μητρική της γλώσσα ήταν τα ρωμαίικα (όπως πολλών κατοίκων των ελληνόφωνων χωριών της Μαύρης Θάλασσας). Αυτή δεν ήταν μια γλώσσα που θα μάθαιναν από τους γείτονες. Επίσης οι χωριανοί δεν υπερασπίζονταν, ότι είναι Πόντιοι. Λέγανε ότι οι Πόντιοι έφυγαν με την ανταλλαγή. Δηλαδή, οι ντόπιοι φύγανε αλλά μιλούσαν ακόμη την γλώσσα των γειτόνων τους; Αυτό δεν μου φάνηκε και πολύ πειστικό».  

Σήμερα σε ποιες περιοχές του Πόντου μιλούν ρωμαίικα;

«Σήμερα υπάρχουν πάνω από 200 χωριά που μιλούν τη ρωμαίικη γλώσσα στην Τραπεζούντα. Ποντιακά επίσης μιλούν και σε μέρη που μετανάστευσαν εσωτερικά ελληνόφωνοι από τη Μαύρη Θάλασσα, στην Erzincan, στη Bursa και στο Van. Αυτή η γλώσσα όλο και περισσότερο εξαφανίζεται».

«Είναι ανάγκη να επαναστατήσουμε για τις αδικίες της ιστορίας»

H Αγιασμένη Επανάσταση του 1821

Θ. Μαλκίδης 

Η Επανάσταση του 1821, η Αγιασμένη Επανάσταση

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση  που οργάνωσε ο Τομέας Νεότητας της Ενωμένης Ρωμηοσύνης για το 1821.

Η Επανάσταση του 1821 αποτελεί το πρωταγωνιστικό γεγονός της ιστορικής πορείας του Νεότερου Ελληνισμού.  Γεγονός που συνδέεται με ανθρώπους και  εν τέλει ηρωικές προσωπικότητες που οραματίστηκαν, μόχθησαν, πολέμησαν, έχοντας κεντρικό ρόλο στις πρωταρχικές του εκφάνσεις, στην εξέλιξη αλλά και μεταγενέστερα. 

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης,  ο Ιωάννης Μακρυγιάννης,  ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αποτέλεσαν  προσωπικότητες της Επαναστατικής πορείας του Ελληνισμού, με τεράστια προσφορά, οι οποίες  όπως έγινε  και με άλλους πρωταγωνιστές του έπους του 1821, πέρασαν από εμπόδια και δυσκολίες, θλίψεις και στενωπούς, μέχρι να τους δικαιώσει η ιστορία.

Το «Μάχου  Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» του Υψηλάντη, τα  «Οράματα και θάματα και «το τρώνε  από εμάς και μένει και μαγιά» του Μακρυγιάννη και το  «Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση και η   Διήγησις συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1770 έως τα 1836» του Κολοκοτρώνη, είναι η κληρονομιά μας, η πίστη μας, η Ελληνικότητά μας.

Ο βίος, τα κείμενα, πρότυπα και παραδείγματα, η συγνώμη που είχαν την τόλμη να ζητήσουν απ΄αυτούς που έβλαψαν αλλά και όσους δεν έβλαψαν, παραδίδονται από αυτές τις Επαναστατικές και Επαναστατημένες γενιές του 1821, στις σημερινές και τις αυριανές, ως κληρονομιά αντίστασης σε κάθε εισβολέα και εσωτερικό συνεργάτη του, που (θέλει να) επιβάλλει ολοκληρωτισμό και κάθε είδους σκλαβιά.

Πολύτιμη παρακαταθήκη της «αγιασμένης Επανάστασης», όπως ονόμασε το ξεσηκωμό των   «αγιασμένων πολεμιστών» του Γένους  των  Ελλήνων ο Φώτης Κόντογλου.