Η 9η Δεκεμβρίου διεθνής ημέρα για τα θύματα της Γενοκτονίας: για την αναγνώριση του μαζικού εγκλήματος , για τη δικαιοσύνη και την αποκατάσταση της ιστορίας.

 

Θεοφάνης Μαλκίδης

Η 9^η Δεκεμβρίου παγκόσμια ημέρα  θυμάτων της  Γενοκτονίας: για την αναγνώριση του εγκλήματος, για τη δικαιοσύνη και την αποκατάσταση της ιστορίας.

 

«Στη μνήμη του πρωτοπόρου του αγώνα

αναγνώρισης της Γενοκτονίας Μιχάλη Χαραλαμπίδη»

 

Την  9η Δεκεμβρίου του 2015, εξηνταεπτά χρόνια μετά την υιοθέτηση της Σύμβασης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καθιέρωσε την 9η Δεκεμβρίου ως ημέρα μνήμης και αξιοπρέπειας για τα θύματα του εγκλήματος της γενοκτονίας και της πρόληψης αυτού του εγκλήματος.

Η Γενοκτονία, έννοια που εμφανίστηκε από τον επιζώντα του Ολοκαυτώματος νομικό Ραφαήλ Λέμκιν, αποτελεί πλέον έναν  καθιερωμένο όρο του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Σχέσεων. Μέχρι σήμερα 150 κράτη έχουν επικυρώσει ή προσχωρήσει στη συνθήκη- η Ελλάδα κύρωσε τη σύμβαση και την ενέταξε στο εσωτερικό της δίκαιο με το Ν.Δ. 3091 της 12ης Οκτωβρίου 1954 (ΦΕΚ Α' 250)- ενώ η Τουρκία απουσιάζει προκλητικά μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές…..

Σήμερα, 9η Δεκεμβρίου, ο Ελληνισμός οφείλει να αναδείξει τη Μικρά Ασία, τη Θράκη, την Καππαδοκία, τον Πόντο, την καθ΄ημάς Ανατολή. Εκεί όπου για  αιώνες   ο Ελληνισμός είχε και έχει ως  σημείο αναφοράς  την πίστη,  τον πολιτισμό, την  αρχιτεκτονική, την  ιστορία, τη γαστρονομία, τη μουσική, τον  αθλητισμό, αλλά πριν εκατό χρόνια έγινε τόπος μαρτυρίου, τραγωδίας και θανάτου.

Η άνοδος του τουρκικού εθνικισμού με την εδραίωση του προναζιστικού κινήματος των Νεότουρκων στην εξουσία το 1908, καθώς  και τα συμφέροντα, συνδεόμενα σε μεγάλο βαθμό με την  Γερμανία, καθώς και οι επιδιώξεις  της Αγγλίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ και της Ρωσίας- Σοβιετικής Ένωσης  στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οδήγησαν στην πρώτη φάση της  Γενοκτονίας των Ελλήνων . 

Νίκος Γκάτσος (1911 – 1992)

 

 

Ποιητής, στιχουργός και μεταφραστής, ο Νίκος Γκάτσος παραμένει μία ξεχωριστή περίπτωση για τα ελληνικά γράμματα. Με μία μόνο ποιητική σύνθεση στο ενεργητικό του, την περίφημη και αξεπέραστη Αμοργό, που έγραψε μεσούσης της Κατοχής, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποιητές μας.

To φοβερόν μυστήριο

 

 

Τὰ Χριστούγεννα, τὰ Φῶτα, ἡ Πρωτοχρονιά, κι ἄλλες γιορτές, γιὰ πολλοὺς ἀνθρώπους δὲν εἶναι καθόλου γιορτὲς καὶ χαρούμενες μέρες, ἀλλὰ μέρες ποὺ φέρνουνε θλίψη καὶ δοκιμασία. Δοκιμάζονται οἱ ψυχὲς ἐκείνων ποὺ δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ χαροῦνε, σὲ καιρὸ ποὺ οἱ ἄλλοι χαίρουνται. Παρεκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶναι πικραμένοι ἀπὸ τὶς συμφορὲς τῆς ζωῆς, τοὺς χαροκαμένους, τοὺς ἀρρώστους, οἱ περισσότερο, πικραμένοι, εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ τοὺς στενεύει ἡ ἀνάγκη νὰ γίνουνε τοῦτες τὶς χαρμόσυνες μέρες ζητιάνοι, διακονιαρέοι. Πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς μπορεῖ νὰ μὴ δίνουνε σημασία στὴ δική τους εὐτυχία, μὰ γίνουνται ζητιάνοι γιὰ νὰ δώσουνε τὴ χαρὰ στὰ παιδιά τους καὶ στ’ ἄλλα πρόσωπα ποὺ κρέμουνται ἀπ’ αὐτούς. Οἱ τέτοιοι κρυφοκλαῖνε ἀπὸ τὸ παράπονό τους κι’ αὐτοὶ εἶναι οἱ πιὸ μεγάλοι μάρτυρες, ποὺ καταπίνουνε τὴν πίκρα τοὺς μέρα νύχτα, σὰν τὸ πικροβότανο.

Ἴσα-ἴσα αὐτὲς τὶς ἁγιασμένες μέρες ποὺ θὰ ’πρεπε νὰ σμίξουνε πιὸ κοντὰ οἱ ἄνθρωποι συναμεταξύ τους, «νὰ περιπτυχθῶσιν ἀλλήλους», ἴσια ἴσια αὐτὲς τὶς μέρες ἀποξενώνουνται περισσότερο ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον, χωρίζουνται σὲ δύο στρατόπεδα ὁλότελα ξένα τό ʼνα στ’ ἄλλο, σχεδὸν ἐχθρικά. Ἀπὸ τὴ μία μεριὰ εἶναι οἱ εὐτυχισμένοι οἱ καλοπερασμένοι, οἱ καλότυχοι, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ εἶναι οἱ δυστυχισμένοι κι οἱ παραπεταμένοι. Ἀνάμεσά τους «χάσμα μέγα ἐστήρικται» κατὰ τὶς γιορτές. Κανένα γεφύρι δὲν ἑνώνει τὶς δύο ἀκροποταμιές, ἐνῶ τὶς ἄλλες μέρες ἔρχουνται σὲ περισσότερη συνάφεια. Οἱ πλούσιοι κι ὅσοι ἔχουνε τὸν τρόπο τοὺς κάνουνε, ἀλλοίμονο! τὸ πᾶν γιὰ νὰ ἐπιδείξουνε τὰ πλούτη καὶ τὰ ἀγαθά τους στοὺς λιμασμένους. Κι’ αὐτὸ γίνεται στ’ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ γεννήθηκε πάμφτωχος μέσα στὸ παχνί! Γιὰ τὴν γέννηση τοῦ φτωχοῦ Χριστοῦ δὲν γιορτάζουνε οἱ φτωχοὶ σὰν καὶ Κεῖνον, μὰ γιορτάζουνε οἱ πλούσιοι, ποὺ παίρνουνε γιὰ ἀφορμὴ τὴν πτώχεια του γιὰ νὰ δείξουνε τὰ πλούτη τους.

Μὰ ἄραγε, ἀνάμεσα σὲ δυστυχισμένους μπορεῖ νὰ νοιώση κανένας εὐτυχισμένον τὸν ἑαυτό του;

Μονάχα ἕνας ἀναίσθητος μπορεῖ νὰ νοιώσει τέτοια εὐτυχία. Ὅσο γιὰ κεῖνον ποὺ θέλει νὰ ἐπιδείξη στὸν πεινασμένον καὶ στὸν στερημένον τὴν ἐλεεινή του αὐτὴ εὐτυχία, αὐτὸς εἶναι ἀληθινὸ κτῆνος. Καὶ μ’ ὅλα ταῦτα, ὑπάρχουνε πολλοὶ τέτοιοι ἀνάμεσά μας, στὰ χρόνια μας, ἐνῶ ἤτανε σπάνιοι στὰ παλαιότερα. Εἶναι κι’ αὐτὸ ἕνα ἀπὸ τὰ ὡραῖα ποὺ μᾶς ἔφερε ὁ μέγας πολιτισμὸς ἀπὸ τὰ μεγάλα κέντρα!

[...]

Αφιέρωμα του περιοδικού ΕΝΔΟΧΩΡΑ στον αείμνηστο διανοούμενο Μιχάλη Χαραλαμπίδη (1951-2024)

 

 

 Αφιέρωμα του περιοδικού Ενδοχώρα στον αείμνηστο διανοούμενο Μιχάλη Χαραλαμπίδη (1951-2024) 

 

Από το 1988 και την Αλεξανδρούπολη και με προμετωπίδα «για τη Θράκη που επιμένει, για τον Ελληνισμό που αντιστέκεται», το περιοδικό ΕΝΔΟΧΩΡΑ, το μακροβιότερο της ελληνικής περιφέρειας, έχει αναδειχθεί σε σημαντική πηγή έκφρασης και ανάδειξης του πλούτου του ελληνικού πολιτισμού και ιστορίας.

Το περιοδικό ΕΝΔΟΧΩΡΑ, σταθερά προσηλωμένο στην ανάδειξη των μεγάλων θεμάτων της περιφέρειας αλλά και των προσωπικοτήτων που σημάδεψαν τη σύγχρονη ελληνική σκέψη, ανακοινώνει την κυκλοφορία του νέου διπλού τεύχους του (αριθ. 137-138), αφιερωμένο στον αείμνηστο πολιτικό, διανοούμενο και συγγραφέα, Μιχάλη Χαραλαμπίδη (1951-2024). Στόχος του αφιερώματος είναι να φωτίσει το πολυσχιδές έργο, την πολιτική παρακαταθήκη και την ιδιαίτερη συνεισφορά του στη συζήτηση για τον Ελληνισμό και το μέλλον του.

Στο αφιέρωμα φιλοξενούνται πρωτότυπα κείμενα συνεργατών και φίλων του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, που σκιαγραφούν τον άνθρωπο, τον αγωνιστή, τον συγγραφέα, τον πολιτικό και τον οραματιστή, με ανάλυση της διαρκούς του μάχης για την αποκέντρωση, την ανάπτυξη της περιφέρειας και την καταπολέμηση του αθηναϊσμού, για τον ιδιαίτερο δεσμό του με τη γενέτειρά του, τη Θράκη, και τις προτάσεις του για την ανάπτυξή της.   

Γίνεται παρουσίαση του κορυφαίου έργου του για την αναγνώριση της Γενοκτονίας και την ανάδειξη του Ποντιακού ζητήματος, για το τουρκικό πρόβλημα, για την απελευθέρωση και τα δικαιώματα των λαών.

Επιπλέον υπάρχουν άρθρα και μαρτυρίες που αναλύουν τη συνεισφορά του ως πολιτικός, ως μέλος της ομάδας που συνέγραψε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., την κριτική του στη μεταπολίτευση, τα κόμματα και τις ριζοσπαστικές του προτάσεις για τη δομή του κράτους, την αγροτική οικονομία, τον τουρισμό και πολλά άλλα ζητήματα εθνικού και διεθνούς ενδιαφέροντος. 

Επιπλέον, στο αφιέρωμα φιλοξενούνται δύο αδημοσίευτα κείμενα τού Μιχάλη Χαραλαμπίδη, τα οποία βρέθηκαν στο αρχείο του και ως πρωτοεμφανιζόμενα συμβάλλουν με ιδιαίτερο τρόπο στην ανάδειξη και στην περαιτέρω έρευνα για το έργο του. 

Το αφιερωματικό τεύχος της ΕΝΔΟΧΩΡΑΣ δεν αποτελεί μια νεκρολογία, ένα πολιτικό μνημόσυνο, αλλά μία ακόμη προσπάθεια συστηματοποίησης, διατήρησης και ανάδειξης του έργου του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, καθιστώντας-το χρήσιμο εργαλείο για τους ερευνητές, τους επιστήμονες και κάθε πολίτη που ενδιαφέρεται για μία σοβαρή και ολοκληρωμένη πρόταση για το μέλλον του Ελληνισμού.

Τηλέμαχος Τσιμιρίκας.

 

Ένας   Ήρωας  ήταν ο Τηλέμαχος Τσιμιρίκας.  

  Με τους γονείς και τα δέκα αδέλφια του είχαν επισκεφθεί τους παππούδες τους στην Μεσορόπη Καβάλας, ένα χωριό  με πλούσιες φυσικές ομορφιές στις ρίζες του Παγγαίου όρους.

Κωνσταντίνος Θεολόγου

 Η απόφαση να δώσουν τα πρόβατα για θανάτωση είναι οριστική λέει από το νοσοκομείο ο κτηνοτρόφος της Θεσσαλονίκης που συγκίνησε όλη τη χώρα με τη στάση του όταν έμαθε ότι τα 450 ζώα του πρέπει να θανατωθούν λόγω της ευλογιάς. 

Σε βίντεο που ανέβασε, η οικογένεια του κτηνοτρόφου ευχαριστεί όσους της συμπαραστάθηκαν με κάθε τρόπο αυτές τις ημέρες ενόψει της δύσκολης απόφασης για τη θανάτωση του κοπαδιού. 

«Είναι σαν να ήταν δικά σας και θέλετε να τα προστατέψετε», λέει η κόρη του.

Αιωνία η μνήμη του αδελφού μας εν Χριστώ Παντελεήμονα

 

Ο διάσημος ηθοποιός Cary-Hiroyuki Tagawa, γνωστός για τους ρόλους του ως Shang Tsung στο Mortal Kombat (1995), Nobusuke Tagomi στην ταινία The Man in the High Castle και Chang στην ταινία The Last Emperor (1987), απεβίωσε χθές σε ηλικία 75 ετών.

Ορμένιο

 

Η Φωτεινή  Καραγκιοζίδου, μια νέα αγρότισσα η οποία ζει στο Ορμένιο του  Έβρου στα  σύνορα Ελλάδας,  Βουλγαρίας και Τουρκίας: 

Δεκέμβριος 1803: Οἱ Σουλιώτισσες χορεύουν τόν χορό τοῦ Ζαλόγγου καί ὁ Ἡγούμενος Σαμουήλ ἀνατινάζει τό Κούγκι

Το τραγούδι τώρα πια ένας θρήνος. Το 1803, είναι η χρονιά της συντέλειας. Το Σούλι με τις τόσες θυσίες και τους ακόμη περισσότερους ηρωϊσμούς πέφτει ύστερα από προδοσία. 

Ένας Ηπειρώτικος θρήνος ένα μοιρολόι που μέσα στη λιτότητά του τα λέει όλα. Τον πόνο της καταστροφής. Την ανυποχώρητη κραυγή “Θάνατος ή λευτεριά”. 

Καποδίστριας - Ο Γιάννης Σμαραγδής για την ταινία " πρόκληση ψυχής"

  

 Στις " Αντιθέσεις" μια συνέντευξη - έκπληξη , με τον Ηρακλειώτη σκηνοθέτη της μεγάλης οθόνης Γιάννη Σμαραγδή, λίγα εικοσιτετράωρα μετά την εντυπωσιακή υποδοχή της νέας του ταινίας "Καποδίστριας" στη παγκόσμια πρεμιέρα της για τον Ελληνισμό στη Νέα Υόρκη και λίγες ημέρες πριν την πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες ανά την Ελλάδα.

Θρήνος στο Μικρό Μοναστήρι: Η οικογένεια κτηνοτρόφου αποχαιρετά το κοπάδι της λόγω υποτιθέμενης "ευλογιάς"

  

 Θρήνος στο Μικρό Μοναστήρι: