Εκδήλωση της Σχολής Γονέων της Ιεράς Μητρόπολης Αιτωλίας και Ακαρνανίας

«Παλαιές και σύγχρονες γενοκτονίες εναντίον του Ελληνισμού (Μικρά Ασία – Πόντος – Ολοκαυτώματα στην Κατοχή – σημερινή εθνική κρίση)»

Η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας ανακοινώνει ότι την Κυριακή 22 Απριλίου 2018 και ώρα 11:30’ στο Παπαστράτειο Μέγαρο της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου, θα πραγματοποιηθεί από τη Σχολή Γονέων εκδήλωση – αφιέρωμα στον Ελληνισμό.

Ομιλητής θα είναι ο εντιμώτατος κ. Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου.

Ποιους ενοχλεί (και στη Θράκη) η αναγνώριση της Γενοκτονίας;

Θ. Μαλκίδης Ποιους ενοχλεί (και στη Θράκη) η αναγνώριση της Γενοκτονίας; 

Έχουμε αναφερθεί ξανά στην ενόχληση της Τουρκίας για το ζήτημα της Γενοκτονίας, ενόχληση που εκφράζεται και μέσω  τουρκόφωνης εφημερίδας που εκδίδεται στην Κομοτηνή! 

Ενοχλήθηκε για τη Γενοκτονία που την ονομάζει δήθεν (!!!!), ενοχλήθηκε και με τα μνημεία της Γενοκτονίας  (http://malkidis.blogspot.gr/2017/03/h.html)

Μετά τη δημοσίευσή μας, η οποία είχε μεγάλη απήχηση, για τη μετονομασία του Απόλλωνα Καλαμαριάς σε Απόλλωνα Πόντου, ο οποίος στη φανέλα του αντί για χορηγό θα έχει μηνύματα για τη Γενοκτονία  ( http://malkidis.blogspot.gr/2017/07/blog-post_95.html  )

έρχεται πάλι η Τουρκία, πάλι μέσω  της ίδιας εφημερίδας να εκφράσει την ενόχλησή της για την ανάδειξη της Γενοκτονίας. 

Αυτή τη φορά η Τουρκία ενοχλήθηκε για τη φανέλα της ΠΑΕ Ποντίων Ροδόπης, που θα έχει μήνυμα για τη Γενοκτονία, την οποία πάλι η εφημερίδα ονομάζει δήθεν!

Το δημοσίευμα όπως το αναφέρει η εξαιρετική ιστοσελίδα tourkikanea.gr είναι το παρακάτω :

"ΕΝΟΧΛΕΙ Η ΦΑΝΕΛΑ ΤΗΣ ΠΑΕ ΠΟΝΤΙΩΝ

ΣΤΗΝ ΣΕΖΟΝ 2017-2018 ΘΑ ΒΓΟΥΝΕ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΡΟΔΟΠΗΣ ΜΕ ΦΑΝΕΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΘΕΝ ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ


Στον νομό Ροδόπης στην ποδοσφαιρική σεζόν 2017-2018 θα εμφανιστούν στα γήπεδα με φανέλα με την δήθεν ¨Ποντιακή Γενοκτονία¨.

Η ερασιτεχνική ομάδα ΠΑΕ Ποντίων του χωριού Θρυλόριο του δήμου Κομοτηνής, στην ποδοσφαιρική σεζόν 2017-2018, στους αγώνες που θα δώσει, θα εμφανιστεί με το σύνθημα ¨ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ-ΠΑΝΤΑ ΤΙΜΩ¨  της δήθεν ¨Ποντιακής Γενοκτονίας¨.

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 100 έτη από την δήθεν ¨Ποντιακή Γενοκτονία¨, πολλές οργανώσεις από τώρα κάνουν σημαντικές ετοιμασίες και σχέδια.

Αναφέρεται πως και  άλλες ποδοσφαιρικές ομάδες που αγωνίζονται σε άλλα μέρη της Ελλάδας θα εμφανιστούν με παρόμοιες φανέλες.

ΤΙ ΘΑ ΠΡΑΞΟΥΝ FIFA, UEFA ΚΑΙ Η ΕΠΣ ΡΟΔΟΠΗΣ ;

Τώρα όλα τα βλέμματα έχουν στραφεί στην FIFA. Διότι είναι γνωστό πως παγκοσμίως στα γήπεδα απαγορεύεται η πολιτική, ο ρατσισμός και η πρόκληση της απέναντι πλευράς. Αποτελεί θέμα ενδιαφέροντος το τι μέτρα θα λάβουν άραγε σε αυτή την κατάσταση πρώτα οι FIFA και UEFA και μετά η ΕΠΣ Ροδόπης" (http://www.birlikgazetesi.net/haberler/13047-rodop-lnde-2017-2018-sezonunda-sahalara-soezde-qpontus-soykirimiq-formasiyla-cikacaklar.html).

Το ενδιαφέρον είναι ότι στη συνέχεια  η ΠΑΕ Ποντίων Ροδόπης αποβλήθηκε από το πρωτάθλημα με σχετική απόφαση της ΕΠΟ, λόγω  της εμφάνισής της. Το σκεπτικό της απόφασης είναι το παρακάτω:

Η Γενοκτονία συνεχίζεται: Μητρετώδης- Κούκλατζης- Μπαλταδώρος- Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί-Κύπρος - Αιγαίο- Θράκη.

Θ. Μαλκίδης

Η Γενοκτονία συνεχίζεται: Μητρετώδης- Κούκλατζης- Μπαλταδώρος- Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί-Κύπρος - Αιγαίο- Θράκη. 

Φαντάζομαι ότι εξαντλήθηκαν και οι τελευταίες αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για τον Χίτλερ Ερντογάν και το Κεμαλοφασιστικό καθεστώς της Τουρκίας.  Για την ευρωπαϊκή πορεία, για την αναγκαία Ελληνική υποστήριξη στον εκσυγχρονισμό της και άλλα φαιδρά. 

Η πραγματικότητα και η προκήρυξη <<εκλογών>>  τα διαψεύδουν όλα, οι  Μητρετώδης, Κούκλατζης, Μπαλταδώρος,  Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί, η Κύπρος, το  Αιγαίο, η  Θράκη, ο ρόλος της Ναζιστικής Τουρκίας στα Σκόπια, στην Αλβανία, στο προσφυγικό, η εισβολή στη Συρία, η Γενοκτονία εναντίον των ιστορικών λαών που συνεχίζεται,  τα υπενθυμίζουν.

Να επαναλάβουμε για ακόμη μία φορά: Το μοναδικό πρόβλημα της περιοχή είναι το Τουρκικό! 

Κηδεία του πρότινος αγνοούμενου Στρατιώτη Θεοχάρη Κκιμή

Κηδεία του  μέχρι πρότινος αγνοούμενου Στρατιώτη Θεοχάρη Κκιμή

Το συγκλονιστικό μήνυμα του φυλακισμένου στην Τουρκία Έλληνα του Πόντου Γιάννη-Βασίλη Γιαϊλαλί για το Πάσχα. YANNİS’TEN PASKALYA MESAJI

Θ. Μαλκίδης 

Το συγκλονιστικό μήνυμα του φυλακισμένου στην Τουρκία Γιάννη-Βασίλη Γιαϊλαλί για το Πάσχα


Είναι μία ιδιαίτερη στιγμή όταν λαμβάνεις γράμμα από τις φυλακές της Τουρκίας, από το κελί του συμπατριώτη μας Γιάννη-Βασίλη Γιαϊλαλί. Ο φυλακισμένος στα τουρκικά κάτεργα για ένα σχεδόν χρόνο Έλληνας του Πόντου Γιάννης-Βασίλης Γιαϊλαλί μας έστειλε ένα συγκλονιστικό μήνυμα για το Πάσχα. 

"Γιορτάζω το Πάσχα όλων των Χριστιανών, ειδικά του Πόντου. Θέλω αυτή η  Ειρήνη του Πάσχα να αποτελέσει μέσο επιβίωσης και ανοχής.
Ο Απρίλιος και ο Μάιος είναι οι μήνες με τους μεγάλους πόνους για εμάς, είναι η 24η Απριλίου και η 19η Μαΐου. Για εμάς έχει περάσει ένας αιώνας ατέλειωτος πόνος, ένα μεγάλο τραύμα, μία ατελείωτη οδύνη. Θέλω να είμαι αισιόδοξος, να περιμένουμε το μέλλον και να ξεχάσουμε αυτό που έχουμε ζήσει για λίγο. Θέλω να πιστεύω ότι είναι δυνατόν να ζήσουμε μαζί. Κάθε φορά που πιστεύω ότι η συμβίωση είναι εφικτή, απελευθερώνεται δυναμική. Δεν πίστευα ότι αυτό που χτίστηκε εναντίον μας σε αυτή την περιοχή  ήταν μια σύμπτωση. 
Με συνέλαβαν στις 24 Απριλίου , στις μέρες κατά τις οποίες ο Ερντογάν πήγε στην Ελλάδα και κατέκρινε το ελληνικό κράτος για την κατάσταση των μουσουλμάνων της Θράκης. Κατηγορήθηκα εκείνες τις ημέρες για  τη δράση μου στα κοινωνικά μέσα όπου μοιράζομαι τις εμπειρίες του παρελθόντος  και τιμωρήθηκα για 1 έτος και 3 μήνες για προσβολή του Μουσταφά Κεμάλ. Όπως είπα και άλλη φορά, δεν πιστεύω στην σύμπτωση όταν πρόκειται για εμάς. Είναι το ίδιο μήνυμα όπως πριν από έναν αιώνα. Έχω κάποια ελπίδα και ξαφνικά βρίσκομαι πάλι πίσω πριν από έναν αιώνα.


Όπου και αν είμαστε, θα συνεχίσουμε να δείχνουμε την αξία της  αλληλεγγύης και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε "

Σε μια εποχή που η υποκρισία  και το ψεύδος αποτελούν μέρος της καθημερινότητας, ο  Γιάννης-Βασίλης Γιαϊλαλί , συνεχίζει να αγωνίζεται. Να μιλά μέσα από τη φυλακή, για αυτά που οι περισσότεροι, οι "ελεύθεροι", δεν τολμούν ούτε να τα σκεφτούν. 
Μπροστά στην επίσημη και προκλητική σιωπή στην Ελλάδα, εμείς συνεχίζουμε την συμπαράσταση μας στο  Γιάννη-Βασίλη Γιαϊλαλί  για να έρθει η ημέρα της ελευθερίας και δικαιοσύνης για τους λαούς της καθ' ημάς Ανατολής. 

ΛΕΥΤΕΡΙΑ στον Πόντιο αδελφό μας Γιάννη-Βασίλη Γιαϊλαλί

Υ. Γ Μία επιθυμία του Γιάννη -Βασίλη από τη φυλακή ήταν προς τη σύντροφό του Meral Geylani να ανάψει ένα κερί την Ανάσταση για αυτόν. Η Meral το άναψε στην εκκλησία της Αττάλειας......

YANNİS’TEN PASKALYA MESAJI

Tamer Çilingir

Ο Πόντιος αγωνιστής Ταμέρ Τσιλιγκίρ: "Η Τουρκία έχει οικοδομηθεί πάνω στο αίμα των Ελλήνων!"

Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ για τη Γενοκτονία: «Η Τουρκία έχει οικοδομηθεί πάνω στο αίμα των Ελλήνων…..Είναι ανάγκη να επαναστατήσουμε για τις αδικίες της ιστορίας»

Με τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου τιμούμε την έναρξη της Επανάστασης του 1821, από την οποία προήλθε η αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας και στη συνέχεια η δημιουργία του ελληνικού κράτος. Και αν η ελευθερία της Ελλάδας ήταν «από τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά», όπως γράφει ο Διονύσιος Σολωμός στον εθνικό ύμνο, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου χρησιμοποιήθηκε το αίμα των Ελλήνων, για την ανοικοδόμηση του τούρκικου κράτους.

Αυτήν την άποψη, η οποία ακούγεται όλο και πιο συχνά, τελευταία, στη χώρα μας, μοιράζεται στο Newpost.gr ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ (Tamer Çilingir). 
Πρόκειται για το συγγραφέα, που βίωσε το απάνθρωπο πρόσωπο του τουρκικού κράτους, φυλακίστηκε για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, έκανε απεργία πείνας 91 ημέρες για τις άθλιες συνθήκες κράτησης, παρέμεινε έγκλειστος 10 χρόνια και μετά την προσωρινή αποφυλάκισή του φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό! 

Είναι ο συγγραφές στην τουρκική γλώσσα  για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και παράλληλα διαχειρίζεται ιστοσελίδα με την οποία προσπαθεί να ενημερώσει τους κατοίκους της Μαύρης Θάλασσας για αυτό το τεράστιο ζήτημα, για την αναγνώριση του οποίου παλεύει με όλες του τις δυνάμεις.

Η συμβολή του είναι τεράστια και θα αποδειχτεί αυτό με την πάροδο των χρόνων!  Το θέμα της Γενοκτονίας στην Ελλάδα, εκτός από τις μαρτυρίες βασίστηκε στην πολύτιμη συμβολή και έρευνα του αείμνηστου καθηγητή βυζαντινολογίας, Πολυχρόνη Ενεπεκίδη που έφερε στο φως τα γερμανοαυστριακά αρχεία που αφορούσαν την περίοδο 1908-1918 όπου αποκαλύπτονταν αβίαστα μέσα από αυτά ο γενοκτονικός σχεδιασμός των Νεότουρκων εθνικιστών.

Ο Τσιλιγκίρ στέκεται στην περίοδο 1914-1923 όπου κορυφώθηκαν οι εκκαθαρίσεις, χρησιμοποιώντας οθωμανικές και τούρκικες πηγές, οι οποίες αποτελούν τρανταχτή απόδειξη όσων πράχθηκαν, πριν έναν αιώνα.

Γι’αυτό, όπως έχει  τονίσει ο Θεοφάνης Μαλκίδης ο Τσιλιγκίρ  «…πρωταγωνιστεί στον ιστορικό αγώνα για την αλήθεια, την ιστορία, την αποκατάσταση και την αναγνώριση του μαζικού εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων και των άλλων λαών στην Τουρκία, για την αποκαθήλωση του Κεμαλικού Φασισμού, για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία».

Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ μίλησε στο Newpost.gr για την έρευνά του πάνω στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και έστειλε ένα μήνυμα που συμπορεύεται με το κλίμα των ημερών και της εθνικής εορτής. «Πρέπει να γίνει επανάσταση για να αποκατασταθεί η αδικία της ιστορίας», λέει με πάθος και αναλύει την απολυταρχικότητα του τούρκικου πολιτεύματος από τους τελευταίους σουλτάνους και τον Κεμάλ Ατατούρκ μέχρι τον Ερντογάν. Συγκινεί δε με την περιγραφή της συνειδητοποίησης της ελληνικής του καταγωγής. «Δεν αισθάνθηκα ποτέ Τούρκος, είμαι Έλληνας Πόντιος», απάντησε με θάρρος, αυτός, ο αγωνιστής υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε σχετική ερώτηση που του έγινε σε μία συνέντευξη που αποκαλύπτει πολλά και ενδιαφέροντα, τα οποία δεν θα σας αφήσουν ασυγκίνητους.

Από τα Λιβερά στην Κωνσταντινούπολη και στο λύκειο «εκπαίδευσης» εθνικιστών και μετά στις φυλακές για τον αγώνα του υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Μνήμη Ναζιστικών Ολοκαυτωμάτων Ερμακιάς Εορδαίας και Κλεισούρας Καστοριάς

Θ. Μαλκίδης 

Μνήμη Ναζιστικών Ολοκαυτωμάτων Ερμακιάς Εορδαίας και Κλεισούρας Καστοριάς

Την Κυριακή 22 Απριλίου θα γίνουν τα Μνημόσυνα για τα θύματα των σφαγών των αθώων Ελλήνων από τους Ναζί στην Ερμακιά Εορδαίας και στην Κλεισούρα Καστοριάς

Ερμακιά 

Η Περιφερειακή Ενότητα Κοζάνης, ο Δήμος Εορδαίας και η Τοπική Κοινότητα Ερμακιάς σας προσκαλούν την Κυριακή, 22 Απριλίου 2018 και ώρα 11:00 πμ. στην Μαρτυρική Ερμακιά, να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση Τιμής και Μνήμης των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας την Άνοιξη του 1944.

Η Ερμακιά αποτέλεσε στόχο των Γερμανών την άνοιξη του 1944, στόχος που υλοποιήθηκε σε πολλές φάσεις και για πολλές μέρες (6, 8, 10, 28 Μαρτίου και 22 Απριλίου 1944).  

Κατά τη διάρκεια του συνεχούς Ολοκαυτώματος της Ερμακιάς  έχασαν τη ζωή τους 2 παιδιά, 13 γυναίκες και 48 άνδρες, 4 εκ των οποίων εκτελέστηκαν τον επόμενο μήνα στο στρατόπεδο Κοζάνης, συνολικά 63 θύματα, ενώ εκτός ενός ένοπλου, όλοι οι υπόλοιποι ήταν άμαχοι. 

Κλεισούρα

Ο Δήμος Καστοριάς και η Τοπική Κοινότητα Κλεισούρας σας προσκαλούν την Κυριακή, 22 Απριλίου 2018, στην Μαρτυρική Κλεισούρα, να τιμήσετε με την παρουσία σας, το Μνημόσυνο των διακοσίων ογδόντα μαρτύρων-ηρώων Κλεισουριωτών, θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας της 5ης Απριλίου 1944.

 Στην Κλεσούρα μέσα σε δύο ώρες δολοφονήθηκαν  280 άμαχοι, ενώ την τελευταία στιγμή, σώθηκαν επτά γυναίκες, που είχαν οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα. 

Ο  υπεύθυνος της σφαγής στην Ερμακιά και στην Κλεισούρα, καθώς και στους  Πύργους Εορδαίας και στο Δίστομο Καρλ Σύμερς, διοικητής του 7ου Συντάγματος της 4ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας των Ες- Ες, δεν τιμωρήθηκε ποτέ!

Ο υπερμαραθωνοδρόμος Γιώργος Ζαχαριάδης τιμώντας τα θύματα των Ναζιστικών Ολοκαυτωμάτων θα τρέξει από την Κλεισούρα στην Ερμακιά. 

Έτσι την Κυριακή στις  06:00 πμ  από το μνημείο του ολοκαυτώματος της Μαρτυρικής Κλεισούρας Καστοριάς,  ο Γιώργος Ζαχαριάδης τρέχει 44 χλμ για να φτάσει στην Μαρτυρική Ερμακιά τιμώντας τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας της Άνοιξη του 1944.


Επίσης, θα υπάρξει και μία διαδρομή 5 χλμ, ξεκινώντας από το σημείο του εργοστασίου νερού "ΣΕΛΙ", με ώρα εκκίνησης την 10:00, ώστε την 11:00 να βρισκόμαστε όλοι στην πλατεία της Ερμακιάς.

Κηδεία των μέχρι πρότινος αγνοουμένων Αριστείδη Αγγειοπλάστη και Αντώνιου Θεοδούλου. Κύπρος 1974.

Κηδεία των μέχρι πρότινος αγνοουμένων  Αριστείδη Αγγειοπλάστη και Αντώνιου Θεοδούλου. Κύπρος 1974.



Ο Αριστείδης Αγγειοπλάστης δολοφονήθηκε από τους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο, στις 6 Αυγούστου 1974 . 

Τα οστά του ταυτοποιήθηκαν προσφάτως και η κηδεία θα γίνει το Σάββατο 28 Απριλίου 2018 από τον Ιερό Ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στη Λεμεσό.

Τα οστά του Στρατιώτη  Αντώνιου Θεοδούλου  του 251 Τ.Π.  βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στο Καζάφανι Κερύνειας και ταυτοποιήθηκαν. 

Για τον Γεώργιο Μπαλταδώρο, για τους Ζώντες και για τους Κεκοιμημένους, για τη Μνήμη μας

Θ. Μαλκίδης 

Για τον Γεώργιο Μπαλταδώρο, για τους Ζώντες και τους Κεκοιμημένους, για τη Μνήμη μας

Όλοι οι Έλληνες έχουμε μία ιδιαίτερη σχέση με τη Μνήμη, με τους κεκοιμημένους προγόνους μας τους οποίους μνημονεύουμε όπως προστάζει η Πίστη και η Παράδοσή μας. 

Ειδικότερα οι Έλληνες του Πόντου, διασώζουν μέχρι σήμερα συνεχίζουν μέχρι σήμερα τα ταφικά έθιμα, τα οποία ήταν πολύ διαδεδομένα.  Το έθιμο έχει ρίζες στους αρχαίους χρόνους, το βρίσκουμε στην  αττική λευκή λήκυθο του 440 π.Χ, όπου απεικονίζεται η επίσκεψη μιας γυναίκας με προσφορές στον τάφο νεαρού άντρα, μια σκηνή ιδιαίτερα συνηθισμένη σε λευκές ληκύθους, οι οποίες, εκείνη την εποχή, χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά στην ταφική διαδικασία.

Το έθιμο άκμασε στον Πόντο, στην Ελλάδα το έφεραν οι  Πόντιοι πρόσφυγες, ενώ διασώθηκε και από τους Πόντιους στην πρώην Σοβιετική Ένωση. 

Σήμερα, μετά από λειτουργία την Κυριακή του Θωμά,  οι πιστοί του χωριού κατευθύνονται προς τα Μνήματα (....)  ανάβουν τα καντήλια και τα κεριά,  ο ιερέας  παπάς του χωρίου  ψάλει την επιμνημόσυνη δέηση και  διαβάζει όλα τα ονόματα των νεκρών που θα του δοθούν σε μικρά χαρτάκια. 

Στην συνέχεια κερνάνε ο ένας τον άλλον, αρχίζουν όλοι μαζί παρέα να πίνουν και να τρώνε με ποντιακά τραγούδια και τη συνοδεία ποντιακής λύρας, σε μία  μέρα που  οι ζωντανοί θυμούνται με νοσταλγία τους κεκοιμημένους αδελφούς τους. Είναι η μέρα που κανείς δεν επιτρέπεται να συγκινηθεί, να κλάψει και να λυπηθεί  πάνω από τους πεθαμένους του, αλλά να προσευχηθεί για Καλό Παράδεισο, Καλή Ανάσταση.

Φέτος, εμείς το έθιμο αυτό το αφιερώσαμε στον προσφάτως πεσόντα ήρωα της Πολεμικής Αεροπορίας Γεώργιο Μπαλταδώρο. 

Όπως γράφει συγκλονιστικά ένας σπουδαίος ποιητής μας, 
ο Τάσος  Λειβαδίτης 

Οι Αγνοούμενοι Στρατιώτες του 256 ΤΠ, μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974.

Οι Αγνοούμενοι Στρατιώτες του 256 ΤΠ, μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974.


Πενήντα οκτώ παλληκάρια που αγνοούνται ή έπεσαν ηρωϊκώς μαχόμενα υπέρ πίστεως και πατρίδος, θρηνεί η Κύπρος και το 256 τάγμα πεζικού. 

Οι Θράκες Νεομάρτυρες της Επανάστασης του 1821: Από τον Κύριλλο Στ΄ από την Αδριανούπολη, στους πέντε Νεομάρτυρες εξ ' Σαμοθράκης

Θ. Μαλκίδης 

Ο Κύριλλος Στ'  και οι πέντε Νεομάρτυρες οι εξ Σαμοθράκης και η μνήμη τους την Κυριακή του Θωμά



Είναι γεγονός ότι η συμβολή της Θράκης στην Εθνική Παλιγγενεσία αποτελεί ένα ακόμη μέρος της αποσιωπημένης ελληνικής ιστορίας. Μάλιστα η Θράκη έχει και αυτή ολοκαυτώματα και εξόδους, μαζικές δολοφονίες ηγετών και άπειρους νεομάρτυρες. 

Ο Κύριλλος ΣΤ΄ (κατά κόσμον Κωνσταντίνος Σερπεντζόγλου, 1769 ή 1775 - 22 Απριλίου 1821), Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μεταξύ των ετών 1813 και 1818, γεννήθηκε στην Αδριανούπολη από φτωχούς γονείς που κατάγονταν από την Καισάρεια. 
Το Σεπτέμβριο του 1803 εξελέγη Μητροπολίτης Ικονίου, το 1810 μετατέθηκε στη Μητρόπολη Αδριανουπόλεως και στις 4 Μαρτίου 1813, μετά την παραίτηση του Πατριάρχη Ιερεμία Δ΄, εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης, θέση στην οποία έμεινε την 13η Δεκεμβρίου 1818 όταν ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β΄ τον ανάγκασε να παραιτηθεί.

Μετά την παραίτησή του αποσύρθηκε στην Αδριανούπολη, ενώ όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821, το όνομά του συμπεριελήφθη στο διάταγμα του Σουλτάνου με το οποίο δινόταν η εντολή να εκτελεστούν περί τους 30 ιερωμένους και προύχοντες της Αδριανούπολης. 

Την 20 Απριλίου οι γενίτσαροι συνέλαβαν τον Κύριλλο τον οποίο μαζί με άλλους Έλληνες κρέμασαν από τα  κάγκελα ενός παραθύρου του κτιρίου της Μητρόπολης. Τα σώματα έμειναν κρεμασμένα τρεις ημέρες και κατόπιν ρίχτηκαν στον Έβρο που τότε είχε πλημμυρίσει.....Η Μνήμη του τιμάται την Κυριακή του Θωμά. 

Στο νησί της Σαμοθράκης, η κήρυξη της επανάστασης το Σεπτέμβριο του 1821 από τα τοπικά μυημένα μέλη στη Φιλική Εταιρεία, ακολούθησε ο γενικός ξεσηκωμός των Ελλήνων, παρά το γεγονός της εγγύτητας προς την πρωτεύουσα του οθωμανικού κράτους. Ως απάντηση  ο Σουλτάνος έστειλε  δύο χιλιάδες στρατιώτες. Η καταστροφή του νησιού ήταν ολοκληρωτική, από τις χιλιάδες των νεκρών, μέχρι τις λεηλασίες των οικιών και των εκκλησιών ενώ όσοι σώθηκαν πουλήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη σαν σκλάβοι. 

Εφτακόσιοι από τους κατοίκους που είχαν καταφύγει στα βουνά, οι Οθωμανοί, τους έφεραν πίσω με δόλο δίνοντάς τους την εντύπωση ότι θα τους δώσουν χάρη. Όμως στην τοποθεσία «Εφκάς» στο κάστρο της πρωτεύουσας (της Χώρας), τους δολοφόνησαν σχεδόν όλους. Από τη μαζική αυτή δολοφονία, επέζησαν σύμφωνα με μαρτυρίες ξένων περιηγητών και του Σαμοθρακίτη ιερέα Γ. Μανωλάκη από 25 έως 30 οικογένειες, οι οποίες ζούσαν τα επόμενα χρόνια σε άθλια κατάσταση. Σημαντική μαρτυρία για το ολοκαύτωμα αποτελεί το έργο του Ί. Δραγούμη «Σαμοθράκη», ο οποίος δε διέσωσε μόνο ένα μέρος του συμβάντος, αλλά και την αναφορά στο τρυπημένο Ευαγγέλιο της εκκλησίας της Παναγίας στη Χώρα, το οποίο φυλάσσεται στο Εθνολογικό Μουσείο. Την καταστροφή της Σαμοθράκης την απεικόνισε ο Γάλλος Αύγουστος Βινσόν (Αuguste Vinchon) ο οποίος ζωγράφισε ένα πίνακα με θέμα τη σφαγή της Σαμοθράκης, που βρίσκεται στο Λούβρο.

Σημαντική παράμετρος του ολοκαυτώματος αποτελεί και ο βίαιος εξισλαμισμός πολλών Σαμοθρακιτών, που κατέληξαν δούλοι. Πέντε από τους επιζώντες του ολοκαυτώματος της Σαμοθράκης, οι Μανουήλ Παλογούδας, Μιχαήλ ο Κύπριος, Θεόδωρος Δημητρίου, Γεώργιος Κουρούνης και Γεώργιος Καλακίκος, γύρισαν το 1835 στη Σαμοθράκη και επέστρεψαν στην αρχική τους θρησκεία.

Για το λόγο αυτό μεταφέρθηκαν στην Μάκρη της Αλεξανδρούπολης, όπου ήταν η τοπική διοίκηση.
 Όταν τους οδήγησαν μπροστά στον διοικητή τους ρώτησε για την καταγωγή τους και τη ζωή τους. Οι άγιοι με ήρεμο τρόπο του απάντησαν για την καταστροφή, την αποδοχή του Ισλάμ και την επιστροφή στο Χριστιανισμό.
Αφού βασανίστηκαν θανατώθηκαν στις 6 Απριλίου 1835, Δευτέρα του Θωμά. Ο Μιχαήλ ο Κύπριος κατατεμαχίστηκε από δήμιους, οι Γεώργιος Κορούνης και Θεόδωρος Δημητρίου απαγχονίστηκαν μετά από βασανιστήρια, και οι Μανουήλ Παλογούδας και Γεώργιος Καλακίκος ρίχτηκαν σε σανίδια με αιχμηρά σίδερα. O πρώτος πέθανε, ο δεύτερος όμως θανατώθηκε με όπλο. 

Η μνήμη τους τιμάται την Κυριακή του Θωμά και αποτελούν τους πέντε νεομάρτυρες του νησιού και όλης της Θράκης. Τα λείψανα των αγίων φυλάσσονται οποίων υπάρχουν στην εκκλησία της Παναγίας στη Χώρα και στις εικόνες στις εκκλησίες του νησιού, όπως και στην απέναντι Θρακική ακτή της Αλεξανδρούπολης, απεικονίζονται με τη νησιώτικη ενδυμασία αλλά και με φουστανέλες.

Είναι οι Άγιοι που συνδύασαν όπως άλλοι πολλοί νεομάρτυρες της Θράκης και όλου του Ελληνισμού  την πίστη στην Ορθοδοξία και τον αγώνα για Ελευθερία, τα βασικά στοιχεία της Επανάστασης και της τελικής της επιτυχίας.

Αποχαιρετισμός στον Γεώργιο Μπαλταδώρο

Θ. Μαλκίδης

Αποχαιρετισμός στον Γεώργιο Μπαλταδώρο

Με συνδέουν εδώ και πολλά χρόνια ισχυροί δεσμοί φιλίας  με αξιωματικούς της Πολεμικής Αεροπορίας,  του Πολεμικού Ναυτικού, του Στρατού Ξηράς, των Σωμάτων Ασφαλείας, με ανιδιοτελείς Έλληνες   όπως τον Γιώργο Μπαλταδώρο. 

Με ανθρώπους όπως τον Γιώργο Μπαλταδώρο που  έβαλαν  το εμείς πάνω από το εγώ, που δε φοβήθηκαν να εκφράσουν την άποψή τους και τη θέση τους για τον Ελληνισμό, που επέλεξαν να είναι με τη δικαιοσύνη, που αντιστάθηκαν σε κάθε παράδοση στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στη Θράκη, στη Μακεδονία, στον Ελληνισμό.

Ο Θεός αγαπητέ αδελφέ Γιώργο  σε κάλεσε  για να σε έχει δίπλα του, για να γελάς, για να πετάς ελεύθερος, για να μιλάς για την Ελλάδα που  λάτρεψες. 

Για να μεσιτεύεις με την όμορφη ψυχή  σου για την Ελευθερία, για το Φως, για την Αλήθεια, για όλους εμάς. 

Εύχομαι ο Θεός να  δώσει δύναμη στην οικογένειά σου για να απαλύνει τον μεγάλο πόνο, για  να σε μνημονεύει και για να σε θυμάται, όπως και όλοι εμείς,  για τον ηρωισμό και την ανδρεία, Ελληνικά χαρακτηριστικά με τα οποία έζησες στον κόσμο αυτό.  

Γιώργο Καλό Παράδεισο, Καλή αντάμωση,  Καλή Ανάσταση

Μνήμη της Ευφροσύνης Προεστού, της Κυράς της Λαπήθου - Κύπρος 1974.

Μνήμη της Κυράς της Λαπήθου 

Ένα θαύμα έσωσε το 1974 δώδεκα εγκλωβισθέντες στρατιώτες στην καταληφθείσα από τον Αττίλα Λάπηθο της επαρχίας Κερύνειας στην Κύπρο. 

Το θαύμα ονομαζόταν Ευφροσύνη Προεστού, 71 χρονών τότε, πραγματική σωτήρας των αγνοουμένων επί ένα μήνα νεαρών πολεμιστών Πανίκου Παραλιμνίτη, Κώστα Καστελλανή, Γιώργου Χριστοφή, Στέλιου Θεοδούλου, Κούλλη Κυριάκου, Νίκου Παπαναστασίου, Παύλου Νικολάου, Ανδρέα Γρηγορίου και Νίκου Νικολάου τού 286 ΜΤΠ και των Πολύκαρπου Πέτρου  και Γιώργου Παπανικολάου του 256 ΤΠ. 

Στη μάχη-μακελειό που εξαπέλυσε την Τρίτη 6 Αυγούστου, για την κατάληψη Καραβά και Λαπήθου, η 28η Μεραρχία τού Αττίλα, δυνάμεως 8.000 ανδρών, έναντι δύο ισχνών λόχων του 256ΤΠ κι ενός του 286 ΜΤΠ συνολικής δύναμης 165 ανδρών, που μαζί τους βρέθηκαν την τελευταία στιγμή και 31 ναρκοθέτες του 70ΤΜΧ, οι συνολικές απώλειες τής ΕΦ ήσαν 86 ηρωικοί νεκροί και αγνοούμενοι, που κυκλώθηκαν, εγκλωβίστηκαν κι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές.

Θεόσταλτη η Ευφροσύνη, απέκρυψε και τροφοδοτούσε επί ένα μήνα τους δώδεκα. Ως τις 4 Σεπτεμβρίου, που τους εντόπισε ο Αττίλας. Δύο κατάφεραν να διαφύγουν. Οι υπόλοιποι υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια, τούς έστησαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, γλύτωσαν όμως την τελευταία στιγμή, όταν οι Τούρκοι βεβαιώθηκαν πως είχε ειδοποιηθεί ο Ερυθρός Σταυρός. 

Φρικτά και ανήκουστα μαρτύρια υπέστη άκαμπτη μέχρι τέλους και η γριά Ευφροσύνη. Επάξια πήρε τον τίτλο ευγνωμοσύνης Κυρά τής Λαπήθου. Απεβίωσε στα 90 της το 1993. Η προτομή της στήθηκε κοντά στο κατοχικό οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας το 2002 και από εκεί ατενίζει τον σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο.

«Οι θύτες με τη Γενοκτονία, οι αρνητές με την υπονόμευση, με τον Κεμαλ και με τον Χιτλερ Ερντογαν, εμείς με την Ιστορία, τη Μνήμη και με τη Ζωή»

Θ. Μαλκίδης 

«Οι θύτες με τη Γενοκτονία, οι αρνητές με την υπονόμευση, με τον Κεμαλ και με τον Ερντογαν, εμείς με τη Μνήμη και  με τη Ζωή»

Στη Μνήμη του Γιωργου Μπαλταδωρου

Τέτοιες μέρες του 2006  προετοιμάζαμε την εκδήλωση που έγινε στο Δημαρχείο της Στουτγκάρδης. Εκεί για πρώτη φορά πήγαμε στην κεντρική πλατεία της πόλης, σε ανοιχτό χώρο για να φανερωθεί στη Γερμανική πολιτική και κοινωνία ένα ζήτημα που ενώ το γνωρίζει, όπως και άλλες κοινωνίες και πολιτικές, κλείνει τα μάτια. Την εκδήλωση αυτή την οργάνωσε ο Δημήτρης Οξυζίδης πρόεδρος της Ποντιακής Εστίας Στουτγκάρδης, ο οποίος επικοινώνησε με τον αείμνηστο Γιώργο Ανδρεάδη, ο οποίος του πρότεινε να μιλήσει στην εκδήλωση και ο υπογράφων . Ήταν μία μοναδική εκδήλωση όπου η Γενοκτονία και η αναγκαιότητα της αναγνώρισης τέθηκε από όλους μας στη γερμανική, αγγλική, τουρκική και ελληνική γλώσσα, καθώς και στην ποντιακή διάλεκτο! 

Από τότε έγιναν πολλά. Σήμερα είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ότι κάθε χρόνο θα γίνει η πορεία, η εκδήλωση όλων των Ποντιακών Συλλόγων της Βάδης - Βυτεμβέργης, με ομιλητές Γερμανούς πολιτικούς, Τούρκους, Κούρδους, Ασσύριους, Αρμένιους και άλλους συναγωνιστές, με συνοδοιπόρους νέους ανθρώπους και παιδιά, γιατί η ζωή πάντα νικά το θάνατο και  η αλήθεια το  ψεύδος.Είναι μεγάλη η συμβολή των Συλλόγων σ' αυτήν την ιερή υπόθεση και οφείλουμε να την αναγνωρίσουμε!

Το «εμείς είμαστε με τη ζωή» , το σύνθημα που έθεσε ο Μιχ. Χαραλαμπίδης για να προσδιορίσει και να χαρακτηρίσει τον αγώνα από το μνημείο των θυμάτων των Γενοκτονημένων λαών μέχρι το χώρο που οι Έλληνες και οι άλλοι λαοί δίνουν αίμα στη μνήμη των θυμάτων, είναι, μαζί με την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως διεθνούς ημέρας θυμάτων του Κεμαλισμού, οι οδηγοί μας. 

Είναι η πρόταση της ανθρωπότητας και της  Ελληνικότητας , απάντηση στη βία, τα μαζικά εγκλήματα, τα Ολοκαυτώματα, την άρνηση και τη βαρβαρότητα, για να οδηγηθούμε στη Ζωή, στη Μνήμη και την Ιστορία. 

Η πορεία και η αιμοδοσία του 2017

Η πορεία του 2006

Γεωργιος Μπαλταδωρος

Γεωργιος Μπαλταδωρος

Αξιωματικος Πολεμικης Αεροποριας

Πεσοντας υπερ πατριδος υπερασπιζομενος το Ελληνικο Αιγαιο Πελαγος

Διαδηλώνοντας στην Άγκυρα (!) σιωπώντας στην Αθήνα.....

Θ. Μαλκίδης

Διαδηλώνοντας στην Άγκυρα (!) σιωπώντας στην Αθήνα..... 

Με το σύνθημα ο «Γιάννης-Βασίλης Γιαϊλαλί δεν είναι μόνος», συναγωνιστές μας διαδήλωσαν στην Άγκυρα, για να διαμαρτυρηθούν για τη φυλάκισή του από το Τουρκικό φασιστικό καθεστώς και να ζητήσουν την απελευθέρωσή του από τη κλειστή φυλακή του Σιρνάκ όπου κρατείται.  Η διαδήλωση η οποία έγινε την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων, την οργάνωσαν κόμματα όπως το διωκόμενο HDP  και πρωτοβουλίες όπως η AKA-DER,  ESP,  ΑΚΚΑ. 

Ο Γιάννης-Βασίλης Γιαϊλαλί (Yannis VasilisYaylali) γεννημένος στον Πόντο συμμετείχε στον πόλεμο ως στρατιώτης εναντίον των Κούρδων το 1994, όπου τραυματίστηκε και βρέθηκε στα χέρια των μαχητών του  PKK. Η οικογένειά του κατά την υποβολή της αίτησης  προς το Γενικό Επιτελείο Στρατού για να μάθει την τύχη του, ειδοποιήθηκε  ότι έπρεπε να εγκαταλείψει την προσπάθεια, αφού ήταν  νεκρός, ενώ ως αποτέλεσμα των επίμονων ερευνών  οι τουρκικές αρχές προειδοποίησαν  να «μην μιλάτε πολύ γι’ αυτό το γεγονός, γιατί γνωρίζουμε ότι είστε Έλληνες»! 

Ο  Γιαϊλαλί  ο οποίος έμεινε αιχμάλωτος για μεγάλο χρονικό διάστημα των Κούρδων, έμαθε για την πραγματική του ταυτότητα,  άλλαξε  το όνομά του σε Γιάννης Βασίλης Γιαγιάλι και μπήκε μπροστά στον αγώνα για την ανάδειξη της Γενοκτονίας και ως εκ τούτου κατηγορήθηκε το 2016 για προσβολή του Κεμάλ, του Ερντογάν, τρομοκρατία και υποκίνηση σε ανυπακοή .
Τελικώς ο  Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί συνελήφθη το βράδυ της 22ας Απριλίου 2017 και από τότε κρατείται  στη φυλακή τύπου  Τ στο Σιρνάκ του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν.

Γνωρίζουμε ότι η  συνείδηση  του Γιαϊλαλί  είναι ενάντια στο καθεστώς που  καταδιώκει τους λαούς  στην Τουρκία,  που προετοιμάζουν το έδαφος για τη δολοφονία του Hrant Dink, ενάντια σε εκείνους που έχουν βομβαρδίσει και σκοτώσει χιλιάδες ανθρώπους. Το καθεστώς αυτό της τυραννίας δεν μπορεί να κρίνει αυτούς που αγωνίζονται για την Ελευθερία και εκείνοι που σήμερα ασκούν καταπίεση και δολοφονούν θα εξαφανισθούν από τη συνείδηση του  Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί . Επειδή η φωνή της συνείδησής του είναι η φωνή των λαών και των παιδιών που καίγονται και σφάζονται, είναι η φωνή των ιστορικών λαών: Των  Ελλήνων, των Αρμενίων,  των  Κούρδων.

Παρά την ένοχη  σιωπή της Αθήνας και των «αρμοδίων», εμείς είμαστε με τη ζωή, τη   δικαιοσύνη, την αλήθεια, αγωνιζόμενοι για την Ελευθερία  του συμπατριώτη μας Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί. 

Το μέλος του Κογκρέσου των ΗΠΑ Brad Sherman για τη Γενοκτονία στη Θράκη, το "Μαύρο Πάσχα" του 1914.

Το μέλος του Κογκρέσου των ΗΠΑ  Brad Sherman για τη Γενοκτονία  στη Θράκη, το <<Μαύρο Πάσχα>> του 1914. 

Οι  Έλληνες  της Θράκης αντιμετώπισαν  και αυτοί όπως και οι Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας  την ίδια πολιτική βίας που εξελίχθηκε σε Γενοκτονία. 

Έτσι ερημώθηκε από το  ελληνικό στοιχείο η  Θράκη και εγκαταλείφθηκαν πόλεις όπως  η Αδριανούπολη, η Βιζύη,η  Τυρολόη, η Αρκαδιούπολη, οι Σαράντα Εκκλησιές, η Κεσσάνη,τα  Μάλγαρα, η Χαριούπολη, η Μακρά Γέφυρα, η Ραιδεστός, η Ηράκλεια, η Καλλίπολη και άλλες, ενώ στις 6 Απριλίου του 1914, το Μαύρο Πάσχα όπως ονομάστηκε κορυφώθηκε η Γενοκτονία εναντίον των Ελλήνων της Θράκης.  Συνέχεια της Γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων της Βόρειας Θράκης (ανατολική Ρωμυλία) και σταθμός μέχρι την τελική φάση μαζικής δολοφονίας των Ελλήνων στον Πόντο και την Μικρά Ασία. 

To μέλος του Κογκρέσου των ΗΠΑ, ο Brad Sherman των Δημοκρατικών από την Καλιφόρνια,  θυμήθηκε και ανέδειξε το «μαύρο Πάσχα» των Θρακών το 1914, την Γενοκτονία των Ελλήνων στη  Θράκη από τους Τούρκους.

Με μήνυμα του στο twitter, το μέλος του Κογκρέσου κ. Brad Sherman  θυμάται «το μαύρο Πάσχα» του 1914, την ημέρα εκείνη 6 Απριλίου 1914 ξεκίνησε ο διωγμός και οι σφαγές κατά του Ελληνικού πληθυσμού της Ανατολικής Θράκης.

Σήμερα η αναγνώριση της Γενοκτονίας είναι ένα τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα: Η Τουρκία ως  θύτης πρέπει να αποδεχθεί το έγκλημά του και να προχωρήσει  σε όλες τις ενέργειες που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο  και η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της  Γενοκτονίας, ενώ το θύμα  γνωρίζει ότι δεν μένουν ατιμώρητες οι μαζικές δολοφονίες των προγόνων του. 

Εμείς ως απόγονοι των θυμάτων της Γενοκτονίας οφείλουμε όπως έχουμε το καθήκον να απαιτήσουμε και να προσπαθήσουμε να μην επαναληφθούν άλλες Γενοκτονίες. Εγκλήματα που  δε συμβαδίζουν με το Δίκαιο, την Ιστορία, τη Μνήμη και τον Άνθρωπο. 

Οι συναγωνιστές από τον Πόντο για το Ποντιακό ζήτημα! ALMANYA’NIN BAŞKENTİ BERLİN’DE PONTOS GERÇEĞİ KONUŞULDU

Θ. Μαλκίδης 

Οι συναγωνιστές από τον Πόντο για το Ποντιακό ζήτημα!

Εκδήλωση σχετικά με το Ποντιακό ζήτημα και  τη  Γενοκτονία που υπήρξε σε βάρος του Ελληνισμού του Πόντου από το 1913 έως τον ξεριζωμό το 1923 και τις σύγχρονες διαστάσεις του, πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο  την Παρασκευή 6 Απριλίου 2018.

Κεντρικοί εισηγητές στην εκδήλωση ήταν ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ, ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με καταγωγή από τη Λιβερά του Πόντου, συγγραφέας του βιβλίου για τη γενοκτονία που εξεδόθη στην τουρκική γλώσσα και η Μπαλαμπάν Τουρκάν, δημοσιογράφος από το Χορτοκόπι της Τραπεζούντας,  που ζουν στην Ελβετία.

Ο  Ταμέρ Τσιλιγκίρ, είναι πολιτικός εξόριστος, έχει κρατηθεί και υπέστη φριχτά βασανιστήρια στις τουρκικές φυλακές, διέφυγε στην Ελβετία, και είναι μαζί με άλλους Τούρκους πολίτες δημιουργός της ιστοσελίδας https://devrimcikaradeniz.com/ την οποία το καθεστώς την  έχουν "κατεβάσει" στην Τουρκία, προκειμένου να μην ενημερώνονται οι Τούρκοι πολίτες για τα εγκλήματα που έγιναν και  συνεχίζουν και σήμερα σε βάρος των Κούρδων και των μειονοτήτων και εθνοτήτων που ζουν στη Μικρασία και στον Πόντο.

Στο μουσικό μέρος της εκδήλωσης ήταν η κουρδικής και αρμενικής καταγωγής Ντεβρίμ Καβάλι, η οποία είναι παρούσα σε κάθε εκδήλωση για το ποντιακό ζήτημα σε όλη τη Γερμανία.


Η Ντεβρίμ Καβάλι, είχε αποδώσει ποντιακά μοιρολόγια, με τη συνοδεία της λύρας του Μπάμπη Θεοδωρίδη, το Σάββατο 3 Μαρτίου 2018, στην εκδήλωση στη Στουτγάρδη για το ολοκαύτωμα την γυναικών στη Μικρασία και τον Πόντο, με ομιλητές τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, την Leyla Imret, εξόριστο δήμαρχο από την πόλη Cirze (Σιρνάκ) του τουρκικού Κουρδιστάν και την δημοσιογράφο Μπαλαμπάν Τουρκάν από το Χορτοκόπι της Τραπεζούντας 

ALMANYA’NIN BAŞKENTİ BERLİN’DE PONTOS GERÇEĞİ KONUŞULDU

Ανάσταση στο Νταχάου το 1945!

Θ. Μαλκίδης 

Η λειτουργία της Ανάστασης στο Νταχάου το 1945.

Κάθε Θεία Λειτουργία της Ανάστασης είναι  ξεχωριστή, ωστόσο αυτή που έγινε  στο  στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου είναι μοναδική.  Το κολαστήριο που δημιούργησαν οι Ναζί στο Νταχάου, λίγο έξω από το Μόναχο,  δέχθηκε τους πρώτους κρατούμενους- πολιτικούς αντιπάλους αρχικώς  του Αδόλφου Χίτλερ το 1933 και μέχρι το 1945 , πάνω από 200.000 κρατούμενοι μεταφέρθηκαν εκεί. 

Αμέτρητοι  πέθαναν στο στρατόπεδο, ενώ εκατοντάδες αναγκάστηκαν να συμμετάσχουν στα   πειράματα των Ναζί που διεξάγονταν από τον Δρ Σίγκμουντ Ράσερ. 
Όταν οι κρατούμενοι έφταναν στο στρατόπεδο  με τη  μακάβρια επιγραφή στην πύλη του «Η Εργασία Απελευθερώνει»
ξυλοκοπούνταν βάναυσα, κουρεύονταν και όλα τους τα προσωπικά αντικείμενα λεηλατούνταν από τους φρουρούς. Οι τιμωρίες για διάφορες παραβάσεις τούς περίμεναν κάθε στιγμή της διαβίωσής τους εκεί και περιλάμβαναν κρέμασμα σε γάντζους για ώρες, σε αρκετό ύψος, ώστε τα πόδια τους να μην αγγίζουν το έδαφος, χτυπήματα, μαστίγωμα και απομόνωση για μέρες σε δωμάτια, ενώ όποιος έχει επισκεφθεί το στρατόπεδο μπορεί να κατανοήσει πως πέθαναν τόσοι πολλοί κρατούμενοι από το κρύο, αφού υποχρεωνόταν σε συνεχή καταμέτρηση, η οποία πάντοτε έβγαινε λανθασμένη.....

Στις 28 Απριλίου 1945 στο στρατόπεδο εισήλθε ο στρατός των ΗΠΑ και λίγες μέρες μετά   οι  Ορθόδοξοι Χριστιανοί  στο Νταχάου γιόρτασαν μία άλλη, μία   συγκλονιστική Ανάσταση.


Ο κρατούμενος Gleb Rahr από τη Λετονία, δίνει τη δική του μαρτυρία :«… Φυσικά, είχα διαρκώς επίγνωση του γεγονότος ότι αυτά τα  γεγονότα εκτυλίσσονταν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας. Αλλά πώς θα μπορούσαμε να το ζήσουμε, έξω από τις σιωπηλές, ατομικές προσευχές μας; Ένας συγκρατούμενος και επικεφαλής διερμηνέας της Διεθνούς Επιτροπής των Αιχμαλώτων, ο Μπόρις Φ., με επισκέφθηκε στη μολυσμένη από τύφο μονάδα μου,το «Μπλοκ 27» -για να με ενημερώσει ότι ήταν σε εξέλιξη προσπάθειες, σε συνεννόηση με Εθνικές Επιτροπές Αιχμαλώτων από τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα, για να πραγματοποιηθεί Ορθόδοξη  Λειτουργία για την ημέρα του Πάσχα στις 6 Μαΐου (23 Απριλίου με το παλαιό ημερολόγιο).
Υπήρχαν ορθόδοξοι ιερείς, διάκονοι και μια ομάδα μοναχών από το Άγιο Όρος μεταξύ των κρατουμένων. Αλλά δεν υπήρχαν άμφια, καθόλου βιβλία, ούτε εικόνες, κεριά, πρόσφορα ή κρασί. . .. Οι προσπάθειες για να τα βρούμε αυτά από τη ρωσική εκκλησία στο Μόναχο απέτυχαν, καθώς οι Αμερικανοί απλά δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν κανέναν από αυτή την ενορία στην κατεστραμμένη πόλη. Παρ’ όλα αυτά, ορισμένα από τα προβλήματα θα μπορούσαν να επιλυθούν. Οι περίπου τετρακόσιοι καθολικοί ιερείς που κρατούνταν στο Νταχάου είχαν την άδεια να παραμείνουν μαζί σε ένα στρατώνα και να τελούν τη Θ. Λειτουργία κάθε πρωί πριν ξεκινήσει η δουλειά. Έτσι, μας πρόσφεραν στους Ορθόδοξους τη χρήση της αίθουσας προσευχής τους στο «Μπλοκ 26», η οποία ήταν ακριβώς απέναντι στο δρόμο από το δικό μου «Μπλοκ».
Το εκκλησάκι ήταν γυμνό, εκτός από ένα ξύλινο τραπέζι και μια εικόνα της Παναγίας Czenstochowa που κρεμόταν στον τοίχο πάνω από το τραπέζι, μια εικόνα που προερχόταν από την Κωνσταντινούπολη και αργότερα ήρθε στο Belz στη Γαλικία, όπου στη συνέχεια την πήρε από τους Ορθόδοξους ένας Πολωνός βασιλιάς. Όταν ο ρωσικός στρατός έδιωξε τα στρατεύματα του Ναπολέοντα από την Czenstochowa, ο ηγούμενος της Μονής Czenstochowa έδωσε ένα αντίγραφο της εικόνας στον Τσάρο Αλέξανδρο Α’, ο οποίος το τοποθέτησε στον καθεδρικό ναό Καζάν στην Αγία Πετρούπολη, όπου ετιμάτο μέχρι την κατάληψη της εξουσίας από τους Μπολσεβίκους.

Μια δημιουργική λύση στο πρόβλημα των αμφίων βρέθηκε επίσης. Από το νοσοκομείο της πρώην SS-φρουράς μας πήραμε καινούρια λινά υφάσματα. Όταν ράψαμε μεταξύ τους κατά μήκος δύο πετσέτες, σχηματίστηκε ένα πετραχήλι και όταν ράφτηκαν στα άκρα τους προέκυψε ένα Οράριο. Οι κόκκινοι σταυροί που προορίζονταν αρχικά για να φορεθούν από το ιατρικό προσωπικό των φρουρών SS, τέθηκαν στις πετσέτες-άμφια.

Την Κυριακή του Πάσχα που ήταν την 6η  Μαΐου (23 Απριλίου σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο) -που συνέπεσε με την εορτή του Αγίου Γεωργίου- Σέρβοι, Έλληνες και Ρώσοι συγκεντρώθηκαν στο στρατώνα των καθολικών ιερέων. 
Σε ολόκληρη την ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν υπήρξε πιθανώς ποτέ μια Λειτουργία του Πάσχα, όπως αυτή στο Νταχάου το 1945. Έλληνες και Σέρβοι ιερείς μαζί με ένα Σέρβο διάκονο, που φορούσαν τα αυτοσχέδια «άμφια» πάνω από τις ριγέ μπλε και γκρι στολές κρατουμένων. Στη συνέχεια, άρχισαν να ψάλλουν, εναλλάξ από τα ελληνικά στα σλαβικά, και στη συνέχεια πάλι πίσω στα ελληνικά. Ο κανόνας του Πάσχα, τα Πασχάλια στιχηρά, η  Ομιλία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ψάλθηκαν όλα από μνήμης!
Δεκαοκτώ Ορθόδοξοι ιερείς και ένας διάκονος -περισσότεροι από τους οποίους ήταν Σέρβοι συμμετείχαν σε αυτή την αξέχαστη Λειτουργία. Όπως ο άρρωστος άνθρωπος που τον είχαν κατεβάσει από τη στέγη ενός σπιτιού και τον τοποθέτησαν μπροστά στα πόδια του Χριστού, έτσι και ο Έλληνας Αρχιμανδρίτης Μελέτιος διακομίστηκε σε ένα φορείο μέσα στο παρεκκλήσι, όπου παρέμεινε προσευχόμενος κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας.

Παρόντες ήταν ο άγιος Επίσκοπος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ο οποίος μεταφέρθηκε από το Νταχάου το Δεκέμβριο του 1944.

Σύμφωνα με μαρτυρίες παρών ήταν ο π. Δαμασκηνός Χατζόπουλος (1913-1977), μετέπειτα Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας (1950-1957) και Δημητριάδος και Αλμυρού (1957-1968). Ο π. Δαμασκηνός συνελήφθη για την κοινωνική του δράση στην  Μητρόπολη Κορινθίας το 1942 και μεταφέρθηκε στην Ιταλία και στο Νταχάου, όπου υπέστη φρικτά βασανιστήρια.

Επίσης παρών  ήταν ο Αρχιμανδρίτης Διονύσιος, ο οποίος μετά τον πόλεμο έγινε Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών. Ο π. Διονύσιος με καταγωγή από το Ανδραμμύτιο της Μικράς Ασίας, όπου οι δικοί δολοφονήθηκαν από τους δασκάλους των Ναζί, τους Κεμαλικούς, είχε συλληφθεί το 1942 επειδή έκρυψε και φρόντισε Άγγλους αξιωματικούς και στρατιώτες που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τους Ναζί. Βασανίστηκε για να μην αποκαλύψει τα ονόματα όσων εμπλέκονταν στην αρωγή στρατιωτών των συμμαχικών δυνάμεων και στη συνέχεια φυλακίστηκε για δεκαοχτώ μήνες στη Θεσσαλονίκη, στο στρατόπεδο Παύλου Μελά, πριν μεταφερθεί στο Νταχάου. Στη Θεσσαλονίκη του δόθηκε χάρη, αλλά την απέρριψε. Κατά τη διάρκεια των δύο χρόνων στο Νταχάου, βίωσε τη ναζιστική θηριωδία και υπέφερε πολύ.  Τις  εμπειρίες του τις κατέγραψε αργότερα στα βιβλία του, μεταξύ αυτών ήταν τακτικές πορείες στο εκτελεστικό απόσπασμα, όπου θα γλίτωνε την τελευταία στιγμή, εξευτελισμοί, και στη συνέχεια επιστροφή στην εξαθλίωση του μπλοκ των κρατουμένων. Μάλιστα, ο προσωπικός του γιατρός διηγείται ότι είχε στο σώμα του μια μακρά ουλή από πυρωμένο σίδερο.

Μετά την απελευθέρωση, ο π. Διονύσιος βοήθησε τους Συμμάχους να μετεγκαταστήσουν πρώην κρατουμένους του Νταχάου, ενώ πριν από το θάνατό του, επισκέφθηκε το Νταχάου  και τέλεσε την πρώτη Ορθόδοξη Λειτουργία εκεί σε περίοδο ειρήνης. 

Γράφοντας το 1949, ο π. Διονύσιος θυμήθηκε το Πάσχα του 1945 με τα εξής λόγια:
«…Στην ύπαιθρο, πίσω από την παράγκα, οι Ορθόδοξοι Έλληνες και Σέρβοι είχαν συγκεντρωθεί. Στο κέντρο, οι δύο ιερείς, ο Σέρβος και ο Ἐλληνας. Δεν φορούν χρυσά άμφια. Δεν έχουν ακόμη ράσα. Δεν έχουν κεριά ούτε λειτουργικά βιβλία στα χέρια τους. Αλλά τώρα δεν χρειάζονται εξωτερικά, υλικά φώτα για να υμνήσουν τη χαρά. Οι ψυχές όλων είναι φλεγόμενες, κολυμπούν στο φως.
Ευλογημένος είναι ο Θεός μας. Η μικρή, χαρτόδετη Καινή Διαθήκη μου έχει έρθει στη δόξα της. Ψάλλουμε το «Χριστός Ανέστη» πολλές φορές, και η ηχώ του αντηχεί παντού και αγιάζει το μέρος.

Η Γερμανία του Χίτλερ, το τραγικό σύμβολο ενός κόσμου χωρίς Χριστό, δεν υπάρχει πια. Και ο ύμνος της ζωής της πίστης ανεβαίνει από όλες τις ψυχές, είναι η ζωή που προχωρά από τον καταπράσινο λόφο του Stein με πλεύση προς τον Εσταυρωμένο ».

Οι ιερείς που συμμετείχαν στο 1945 στην πασχαλινή Θ. Λειτουργία μνημονεύονται σε κάθε Θ. Λειτουργία που πραγματοποιείται στο παρεκκλήσι, μαζί με όλους τους Ορθόδοξους χριστιανούς που έχασαν τη ζωή τους «σε αυτό το μέρος, ή σε άλλο τόπο βασανιστηρίων».

Στις 29 Απριλίου 1995, στην πεντηκοστή επέτειο από την απελευθέρωση του Νταχάου εγκαινιάστηκε το Ρωσικό Ορθόδοξο παρεκκλήσι των κεκοιμημένων του Νταχάου, αφιερωμένο στην Ανάσταση του Χριστού. Στο παρεκκλήσι περιέχειται μια εικόνα με αγγέλους που ανοίγουν τις πύλες του στρατοπέδου συγκέντρωσης και ο Ίδιος ο Χριστός οδηγεί τους κρατούμενους προς την ελευθερία.