ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΡΙΝΙΑΝΑΚΗΣ: ΠΑΡΩΝ

ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΡΙΝΙΑΝΑΚΗΣ: ΠΑΡΩΝ

Τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Ήρωα πεσόντα Καταδρομέα Στυλιανού Πρινιανάκη έγιναν  το πρωί της Κυριακής 25ης Ιουνίου στην πλατεία των Στόλων του Δήμου Γόρτυνας.

Ο Κρητικός Καταδρομέας επέβαινε στο αεροπλάνο Νοράτλας με τον κωδικό κλήσης ΝΙΚΗ-4, ενώ μαζί με άλλους συμπολεμιστές του κατευθυνόταν στην Κύπρο για να αντισταθεί στην Τουρκική εισβολή. 

Τα οστά του Στυλιανού Πρινιανάκη εντοπίστηκαν, ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο του DNA και το 2016  επέστρεψε στο χωριό του και αναπαύθηκε στα χώματα της ιδιαίτερης πατρίδας του.

Τραπεζούντα, Ρωμανία, Άγιος Ευγένιος, Δημιουργική και Παραγωγική Μνήμη, Συνέχεια

Θ. Μαλκίδης 

Τραπεζούντα, Ρωμανία, Άγιος Ευγένιος, Δημιουργική και Παραγωγική Μνήμη, Συνέχεια

Ρωμανία- Θράκη 25 Ιουνίου 2017

Ο Άγιος Ευγένιος στην Τραπεζούντα ως πολιούχος της αλλά και σε ολόκληρο τον Πόντο, τη Ρωμανία, τιμούνταν δύο φορές κάθε έτος. Η πρώτη ήταν η 21η Ιανουαρίου, η ημέρα δηλαδή που μαρτύρησε, μαζί με τους συναθλητές του Ουαλλεριανό, Κάνδιδο και Ακύλα. 

Η δεύτερη ήταν στις 24 Ιουνίου, την ημέρα γέννησής του, όταν συγκεντρωνόταν στην πρωτεύουσα του Πόντου, Έλληνες και Ελληνίδες και πολλοί άλλοι λαοί από όλη την περιοχή. Όταν γινόταν μία μεγάλη έκθεσή της που όμοιά της δεν υπήρχε.

Ο Ελληνικός πολιτισμός, η Ορθοδοξία, ο Πόντος, η Ρωμανία της φιλοκαλίας, πανηγύριζε τον Άγιο Ευγένιο, μέχρι που ο πολιτισμός και η Ελληνικότητα αντιμετώπισαν τη βαρβαρότητα και η φιλοκαλία την καταστροφή, η ζωή την ιδεολογία του θανάτου και η εκκλησία του Αγίου Ευγενίου έγινε Τζαμί  στην Τραπεζούντα της Ρωμανίας... 

Αυτά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν ο Άγιος Ευγένιος ξαναέγινε σύμβολο στον τόπο και ειδικότερα στη Θράκη και τη νέα πόλη, τη Ρωμανία, όπου κατέφυγαν πολλοί διασωθέντες της Γενοκτονίας, της βαρβαρότητας.

 Στην εορτή του Αγίου Ευγενίου, το καλοκαίρι του 1995 βρεθήκαμε σε μία ιστορική στιγμή όταν εδώ δίπλα στην αρχαία Μαρώνεια, θεμελιώθηκε η εκκλησία του Αγίου Ευγενίου και ξεκίνησε η υλοποίηση της ιδέας του Μιχ. Χαραλαμπίδη για την οικοδόμηση της Ρωμανίας. Μετά ήρθε η σημαντική πρωτοβουλία, ιστορική μπορεί να χαρακτηριστεί, των 204 τότε μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου που υπέγραψαν την πρόταση νόμου για τη δημιουργία του οργανισμού για την υλοποίηση του εγχειρήματος, εγχείρημα όμως το οποίο υπονομεύτηκε από μηχανισμούς που οδήγησαν τον Ελληνισμό στην πνευματική και οικονομική χρεοκοπία. 

Αρκετοί από τους υπονομευτές, υπάλληλοι του κράτους που έφτασε ακόμη και στην άρνηση της Γενοκτονίας, παραμένουν και σήμερα ενεργοί στην παρά φύσιν αυτή υπηρεσία.......

Σήμερα με τη βοήθεια του Αγίου Ευγενίου βρισκόμαστε μπροστά σε μία σχεδόν ολοκληρωμένη εκκλησία, όχι όμως και σε μία πόλη -πρότυπο για την πατρίδα μας, η οποία έχει καταστραφεί από το μπετόν και τώρα καταστρέφεται ξανά από την οικονομική κρίση, τον πνευματικό μαρασμό.

Η ολοκλήρωση του ναού και η έναρξη εργασιών της Ρωμανίας, θα πρέπει να είναι η υπόσχεση στον Άγιο Ευγένιο, στις ψυχές των ανθρώπων μας που χάθηκαν στη Γενοκτονία, στους Έλληνες και στις Ελληνίδες, που θέλουν να ξανανιώσουν την Ελληνικότητα, ως ευγενική έκφραση βίου και όχι ως ζούγκλα, στους Έλληνες όπως ο Γιάννης Βασίλης  Γιαϊλαλί, που στον τόπο του Αγίου Ευγενίου βιώνουν μία νέα Γενοκτονία. 

Οι άνθρωποι που βρίσκονται στη Ρωμανία και τον Άγιο Ευγένιο και πολλοί άλλοι που έχουμε τη σκέψη τους μαζί μας, είναι αυτοί που συνεχίζουν τη ιστορική και διαρκή σχέση εκκλησίας και λαού, λαού και εκκλησίας. Αυτοί που αγωνίζονται για τη Ρωμανία και τον πολιούχο της Άγιο Ευγένιο, για να ξανακάνουν την Ελλάδα, Ελλάδα. 

Σήμερα οφείλουμε, για πολλούς και εύλογους λόγους, να παρακαλέσουμε τον Άγιο Ευγένιο, παραφράζοντας τα λόγια του ιερέα από το Σοχούμι, την αρχαία Διοσκούρια, όταν πρόσφυγας αντίκρισε το 1919 τις ελληνικές ακτές- το αναφέρει ο Καζαντζάκης στο “ταξίδι τον Καύκασο”:  «Άγιε Ευγένιε βοήθησέ μας να κάνουμε τις πέτρες και τα ξύλα, εκκλησιές και σχολειά».

Άγιος Ευγένιος Τραπεζούντας και Ρωμανίας

Θ. Μαλκίδης 

Πανηγυρικός εσπερινός Αγίου Ευγενίου στη Ρωμανία

Ο Άγιος Ευγένιος πολιούχος Τραπεζούντας μαρτύρησε στην Τραπεζούντα μαζί με τους συναθλητές του Κάνδιδο, Ουαλεριανό και Ακύλα στις 21 Ιανουαρίου του 290 μ.Χ. ,και τιμούνταν δύο φορές κάθε έτος, στις 21 Ιανουαρίου και στο γενέθλιό του στις 24 Ιουνίου. 

Στις 24 Ιουνίου 1995 θεμελιώθηκε η εκκλησία του στην πόλη Ρωμανία, στα Πετρωτά Θράκης δίπλα στην αρχαία Μαρώνεια, ξεκινώντας η υλοποίηση της ιδέας του Μιχάλη Χαραλαμπίδη για την οικοδόμηση της Ρωμανίας.  Μετά ήρθε η σημαντική πρωτοβουλία, ιστορική μπορεί να χαρακτηριστεί, των 204 τότε μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου που υπέγραψαν την πρόταση νόμου για τη δημιουργία του οργανισμού για την υλοποίηση του εγχειρήματος.  Σήμερα με τη βοήθεια του Αγίου Ευγενίου βρισκόμαστε μπροστά σε μία σχεδόν ολοκληρωμένη εκκλησία, όχι όμως και σε μία πόλη -πρότυπο για την πατρίδα μας. Το δοκιμαζόμενο και πτωχευμένο τόπο μας, αφού η  οικοδόμηση της νέας πόλης δε στηρίχτηκε από τους τότε "μικρούς" κυβερνώντες, καθώς και από τους μετέπειτα που  οδήγησαν τη χώρα στην πτώχευση και τη Θράκη ειδικότερα,  στην Τουρκική προπαγάνδα..... 

Φέτος ο πανηγυρικός εσπερινός  του Αγίου Ευγενίου πολιούχου της Τραπεζούντας και της Ρωμανίας θα γίνει  την Κυριακή 25 Ιουνίου 2017 στις 7 το απόγευμα. 

Οι Κεμαλικοί Ναζί -Γκρίζοι Λύκοι αρνητές της Γενοκτονίας

Θ. Μαλκίδης

Οι Κεμαλικοί Ναζί -Γκρίζοι Λύκοι ποινικοί εγκληματίες και αρνητές της Γενοκτονίας!

Πριν λίγες ημέρες είχαμε αναφέρει το έγκλημα της Ύβρεως που συντελέστηκε με την   επίσκεψη του Γκρίζου Λύκου Γιλντιρίμ στην Ελλάδα και ειδικότερα στη Θράκη. Είχαμε αναφέρει το έγκλημα της Ύβρεως που συντελέστηκε με την   επίσκεψη του Γκρίζου Λύκου Γιλντιρίμ στην Ελλάδα και ειδικότερα στη Θράκη. Για τις  συζητήσεις του με τους "αρμοδίους" Ελλαδίτες προτείναμε τα αυτονόητα, δηλαδή, μεταξύ των άλλων, να τεθεί  το αίτημα  αναγνώρισης της Γενοκτονίας και η απελευθέρωση του Γιάννη- Βασίλη Γιαιλαλί. Αυτά όμως όχι μόνο δεν έγιναν αλλά ήρθε και η πρόκληση.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Milliyet, οι Τουρκικές αρχές προέβησαν  σε διάβημα προς τον Έλληνα επιτετραμμένο  στην Άγκυρα για την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας .

Παράλληλα, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου εξαπέλυσε επίθεση μέσα στο τουρκικό κοινοβούλιο εναντίον της Ελλάδας. Συγκεκριμένα, βάσει των όσων αναφέρει η Milliyet, ο κ. Τσαβούσογλου απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή του CHP, Χουσνού Μποζγκούρτ τόνισε ότι στην Ελλάδα καταβάλλονται προσπάθειες για «παραποιημένη αφήγηση της ιστορίας εναντίον της Τουρκίας με το να κρατούν ζωντανούς από το 1970 μέχρι σήμερα αβάσιμους ισχυρισμούς περί Γενοκτονίας».

Επίσης, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών έκανε λόγο για «εμμονικούς ισχυρισμούς εναντίον της τουρκικής Ιστορίας και Ταυτότητας που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα» 

Ο Τούρκος ΥΠΕΞ ενημέρωσε την Τουρκική Εθνοσυνέλευση ότι η Άγκυρα διαμαρτυρήθηκε έντονα για τις δηλώσεις που αφορούσαν «το έθνος μας και τον ιδρυτή της Δημοκρατίας μας, Ατατούρκ»....

The Evolution of Yannis Vasilis Yaylalı:From Turkish Nationalist to Jailed Greek Activist

The Evolution of Yannis Vasilis Yaylalı:From Turkish Nationalist to Jailed Greek Activist

By Uzay Bulut on June 23, 2017 in Headline, Special Reports

Special for the Armenian Weekly 

Yannis Vasilis Yaylalı, an ethnic Greek peace activist born in Samsun, was recently arrested by Turkish police in the Kurdish city of Şırnak, where he had been living since 2012.

Meral Geylani, his partner and fellow activist, told the Armenian Weekly that four lawsuits have been filed against Yaylalı. Three of them are for “discouraging the public from military service” and one is for “publicly disrespecting Mustafa Kemal Ataturk” through his articles and social media posts about the 1914-1923 massacre of Pontian (Pontic) Greeks by Turkey.

“On April 22, the day he posted his article about the commemoration of the Pontian Greek Genocide, he was arrested by police. He was first jailed in Şırnak and then was placed in a prison in the city of Elazığ. His first trial will be held on July 18,” Geylani said.

Yannis, who was born Ibrahim Yaylalı, is a former Turkish nationalist who was proud of his enmity to Kurds, not to mention to other indigenous peoples of Asia Minor.

In 1994, he voluntarily joined the Turkish military as a commando to fight against the Kurdistan Workers’ Party (PKK) in Şırnak and fell captive to the PKK during a clash. If he had died, he would have been declared a “martyr” by the Turkish government. But after he was injured and taken a captive by the PKK, his family sought help from Turkish authorities. Instead, they were told that they were Greek and were threatened. His whole life changed with this new discovery.

In a 2016 interview with the news website Siyasi Haber last year, Yannis introduced himself as follows: “I am Yannis Vasilis. Of course, I have not always been Yannis Vasilis Yaylalı. I was İbrahim Yaylalı before enrolling in the Turkish military. I did not know anything about my Greek [heritage] back then and I engaged in Turkish racism. But of course, this stemmed from where I lived and the education I had received.”

Yannis then learned that his great-grandfather was murdered during the Pontian Greek Genocide and that Yannis’s grandfather was given to a Turkish family and raised as a Muslim Turk. In a 2014 interview with the news website Demokrat Haber, he said, “If they had told me 30 years ago that I was a Greek, I would have sworn at them. In the Bafra town of Samsun where I am from, Kurds are made to do the heaviest and the worst work and there is so much racism in us. We beat up Kurdish youths many times.”

Μνημόσυνο των μέχρι πρότινος αγνοουμένων Σάββα Στυλιανού και Μιχάλη Κυπριανού

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ

Τελούμε την Κυριακή 25 Ιουνίου 2017 στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στην Γεροσκήπου το 40ημερον μνημόσυνο του στρατιώτη 
ΜΙΧΑΛΗ ΧΡΙΣΤΟΦΗ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ που έπεσε ως Ήρωας Μαχόμενος στις  15 Αυγούστου 1974 στις 8: 30 π. μ. στο λόφο
《 Λαπάτσα 》περιοχή Σκυλλούρας. Ευχαριστούμε θερμά όσοι παρευρέθηκαν στην κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου αδελφού μας, κατέθεσαν στεφάνια ή έβαλαν εισφορά προς τον Σύνδεσμο Πολεμιστών 286 Μ.Τ.Π- 1974 

Σας ευχαριστούμε τα αδέλφια του ΜΙΧΑΛΗ
Βαρνάβας,Κύπρος,Κωστάκης 
Ηρούλα,Ασπασία και Σκεύη...

ΣΑΒΒΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Τελούμε την Κυριακή 25 Ιουνίου 2017 στις 8:30 πμ, 40ημερο μνημόσυνο του Ηρωικώς  Πεσόντα  Σάββα Στυλιανού, του 286 Μ.Τ.Π στον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας στο Καϊμακλί. 

Μαρία Δημητρίου Αδελφότεκνη Ήρωα Σάββα Στυλιανού

Και ένα σημείωμα του αγαπητού δημοσιογράφου Λάζαρου Μαύρου:

Αντί φερέτρου, η μικρή λειψανοθήκη. Με όσα λίγα Μαρτυρικά Οστά βρέθηκαν, του Αγνοούμενου κι ακήδευτου επί 43 χρόνια, 20χρονου το 1974 ηρωικού Καϊμακλιώτη πολεμιστή Σάββα Στυλιανού. Λεβεντόπαιδου των ήδη εκλιπόντων Ελευθερίου και Μαρίτσας. Της μακελεμένης - περικυκλωμένης απ’ τον Αττίλα 15 Αυγ. 1974 στις Προδομένες Κυπριακές Θερμοπύλες, στο ύψωμα Λαπάτσα της σκλαβωμένης Σκυλλούρας, Διμοιρίας του συνομηλίκου τους ανθυπολοχαγού, Φίφη Σεργίδη. Του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού. 

Το περασμένο Σάββατο στην Αγ. Βαρβάρα Καϊμακλίου: Ένστολοι παραστάτες της λειψανοθήκης στην κηδεία, οι έκτοτε επιζήσαντες συμπολεμιστές του. Μετέπειτα έφεδροι κι εθνοφύλακες της ΕΦ: Ανδρέας Παπαβαρνάβας, Ιωσήφ Χάρης, Άγγελος Τουμάζος και Κώστας Δανιήλ. Και επικήδειος απ’ τον επιζήσαντα συμπολεμιστή, Νίκο Παντελή, διαβιβαστή με τον ασύρματο του 1ου λόχου του 286ΜΤΠ, στις Προδομένες Θερμοπύλες. 

Το στεφάνι τιμής, ευγνωμοσύνης αλλά και ΥΠΟΣΧΕΣΗΣ, της νυν ΕΦ, κατέθεσε ο επικεφαλής των ένοπλων υπερασπιστών της Λευκωσίας, ταξίαρχος Μάριος Μακρυγιάννης…

Κανείς δεν έχει την νομιμοποίηση να εκχωρήσει το όνομα της Μακεδονίας.Η πρόταση του Μ. Χαραλαμπίδη για «Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία»

Θ.  Μαλκίδης

Το όνομα της Μακεδονίας θα χαθεί μόνο εάν  το αποδεχτεί η Ελλάδα. 

Η πρόταση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη για «Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής»

Μετά τα τελευταία γεγονότα για το ζήτημα της ονομασίας της χώρας που προέκυψε από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας,  αποκτά σαφώς μεγαλύτερη σημασία η επανεξέταση της ιστορίας και ιδιαίτερα το κομμάτι εκείνο που σχετίζεται με τη γνώση και το σεβασμό της. Σε κάθε άλλη περίπτωση και ιδιαίτερα από μία χώρα με το τεράστιο ειδικό και ιστορικό βάρος της Ελλάδας,  η υπόθεση της ονομασίας θα ήταν ένα ζήτημα που δε θα είχε προκύψει καν και αν σε αντίθετη περίπτωση είχε συμβεί αυτό, τότε θα είχε λυθεί με πολύ συνοπτικές διαδικασίες. 

Η πολιτική και η διπλωματία όταν χρησιμοποιεί την ιστορική αλήθεια μπορεί να επιλύσει οποιοδήποτε θέμα, όσο πολύπλοκο και εάν είναι αυτό. Σήμερα όμως η Ελλάδα και ο Ελληνισμός σε όλον τον κόσμο βλέπει ότι το ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας, η οποία καπηλεύεται τον ιστορικό, γεωγραφικό και πολιτικό όρο Μακεδονία, έχει καταλήξει να αποτελεί μία διαπραγμάτευση από την οποία απουσιάζει η ιστορία. Αντιθέτως είναι παρούσα η προπαγάνδα…...

Επί της ουσίας, η κλοπή του ονόματος της Μακεδονίας, ενός όρου που δεν είναι απλώς ένα ζήτημα του παρελθόντος, όπως αφελέστατα και χωρίς πολύ σκέψη αρκετοί υποστηρίζουν, αλλά ένα θέμα που συνδέεται με το μέλλον, αποτελεί μείζονα συνιστώσα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και των ελληνικών συμφερόντων. 

Αυτά  σε περίπτωση που δεν   υπάρξει κατοχύρωσή τους, στο όνομα άρα και στο χώρο της Μακεδονίας, θα υπάρξει απώλεια της χρήσης και της διαχείρισης αυτού του ιστορικού, γεωγραφικού και πολιτικού- διπλωματικού όρου.  

Η  επίλυση ενός μείζονος εθνικού ζητήματος δεν μπορεί να γίνει εις βάρος καμίας ιστορικής πραγματικότητας, ούτε της απεμπόλησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, ούτε στο όνομα αβέβαιων οικονομικών συμφερόντων, που υποτίθεται θα λύσουν αυτόματα το θέμα. Και προφανώς κανείς δε έχει την νομιμοποίηση να προτείνει το όνομα της Μακεδονίας σε οποιαδήποτε λύση, διαπράττοντας το έγκλημα της Ύβρεως. 

 Η υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων μπορεί να γίνει χωρίς χρήση βίας, χωρίς λειτουργίες ζούγκλας, αλλά με όρους κοινωνίας ανθρώπων και σεβασμού στην ιστορία και την εθνική αξιοπρέπεια. Τις λύσεις τις  δίνει η Πολιτική, η Ιστορία, η Μνήμη και το Δίκαιο. Αυτή που σέβεται όλα τα παραπάνω είναι η πρόταση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη  ήδη από τη δεκαετία του 1990 για «Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής». Πρόταση που έχουν υιοθετήσει οι Παμμακεδονικές Ενώσεις στην Ελλάδα και τη Διασπορά. 

Η ιστορία όταν τη γνωρίζεις και τη  σέβεσαι σου δίνει λύσεις και σε ανταμείβει. Ας τη συμβουλευτούν όλοι και ας πράξουν το  καθήκον τους, όπως το επιβάλλει η ελληνική ιστορία και ιδιαίτερα αυτή της Μακεδονίας, το όνομα της οποίας θα χαθεί μόνο εάν  το αποδεχτεί η Ελλάδα!  

Το "Εξπρές του Μεσονυκτίου" του Έλληνα Γιάννη- Βασίλη Γιαϊλαλί.

Θ. Μαλκίδης 

Το "Εξπρές του Μεσονυκτίου" του Έλληνα Γιάννη- Βασίλη  Γιαϊλαλί

Απόσπασμα από τη συνέντευξη στο Ραδιοφωνικό Σταθμό ertopen 106,7 fm και στην εκπομπή του Γ. Φιλιππάκη 

Ο συμπατριώτης μας Γιάννη- Βασίλη  Γιαϊλαλί  βρίσκεται από τις 22 Απριλίου, εξήντα δηλαδή  ημέρες ακριβώς σε απομόνωση στις κλειστές φυλακές υψίστης ασφαλείας στο Ελατζίκ. Κατηγορείται από τη φασιστική -ρατσιστική Τουρκία για "παρακίνηση  σε τρομοκρατική δραστηριότητα" ("τρομοκράτες" είναι οι μαχητές του PKK όπως "τρομοκράτες " ήταν οι Επαναστάτες του 1821 και οι αγωνιστές του 1955- 1959), "ανυπακοή στους νόμους" και για "προσβολή του Κεμάλ και του Ερντογάν". 

Μπροστά στις κατηγορίες για το συναγωνιστή Γιάννη- Βασίλη  Γιαϊλαλί από το κράτος -φυλακή Τουρκία και στην ένοχη σιωπή της Αθήνας και των "αρμοδίων" προτάσσουμε την δημοσιοποίηση που είναι η ψυχή της δικαιοσύνης, όπως έγραφε ο Ιάκωβος Μάγερ από το πολιορκημένο Μεσολόγγι. 

Ο Γιάννη- Βασίλη  Γιαϊλαλί έχει το πρώτο δικαστήριο στις 18 Ιουλίου και το δεύτερο στις 26 Οκτωβρίου.  Απαιτούμε από την Ελλάδα και τους θεσμούς της να προστατεύσουν τον Έλληνα Γιάννη- Βασίλη  Γιαϊλαλί, όπως σύμφωνα με το Σύνταγμα, τους νόμους και την ελληνική αντιστασιακή ιστορία οφείλουν να κάνουν. Δυστυχώς, παρότι το προτείναμε οι πολιτικοί, διπλωματικοί, κομματικοί και άλλοι Ελλαδικοί θεσμοί δεν έθεσαν το ζήτημα στον Γκρίζο Λύκο Γιλντιρίμ όταν ήρθε στην Αθήνα, αντιθέτως ανέχτηκαν την δήλωσή του για τους "8" και την περιοδεία του στη Θράκη. 

Όχι άλλη σιωπή , όχι άλλη αδιαφορία για τον  Γιάννη- Βασίλη  Γιαϊλαλί. Η Γενοκτονία που δε σταμάτησε το 1922-1923 αλλά συνεχίζεται μέχρι σήμερα πρέπει να σταματήσει. 

Λευτεριά στον Γιάννη -Βασίλη Γιαϊλαλί! 
O Γιάννης- Βασίλης Γιαϊλαλί δεν είναι μόνος! 

Free Yannis Vasilis Yaylali! 
Yannis Vasilis Yaylali is not alone!


Yannis Vasilis Yaylali'ya Ozgurluk! 
Yannis Vasilis Yaylali Yalniz Degil!



Η συνέντευξη για το  "Εξπρές του Μεσονυκτίου" του Γιάννη- Βασίλη  Γιαϊλαλί

Η δύναμη της Ποντιακής διαλέκτου και ο Αστερίκον ο τεμέτερον

Η δύναμη της Ποντιακής διαλέκτου και ο Αστερίξ

του Φάνη Μαλκίδη 

1. Τα χαρακτηριστικά της ποντιακής διαλέκτου, της πλησιέστερης προς την αρχαία ελληνική γλώσσα, ομιλούμενη σήμερα διάλεκτο

Όπως γράφει ο καθηγητής Γ. Σαββαντίδης, η ποντιακή είναι μία διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας που ξεκινάει από τα χρόνια του αποικισμού των Ελλήνων της Ιωνίας και την εγκατάστασή τους στον Πόντο. Μέχρι τον 19ο αιώνα δεν έχουμε καθόλου γραπτά κείμενα για τη διάλεκτο, και η ποντιακή αποτελούσε το σημαντικότερο μέρος της προφορικής παράδοσης, μία διάλεκτο την οποία ονόμαζαν «ρωμέικα». Η καταγραφή διαλεκτικών κειμένων αρχίζει παρά στα τέλη του 19ου αιώνα και γίνεται συστηματικότερη από το 1928 με την ίδρυση του Αρχείου Πόντου στην Ελλάδα, από την Επιτροπή Ποντιακών Μελετών υπό τον Μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρύσανθο και στη συνέχεια από τον π. Ανθ. Παπαδόπουλο.

Ο Μ. Τριανταφυλλίδης αναφέρει τρεις μεγάλες διαλεκτικές ομάδες στην ποντιακή διάλεκτο: (α) τα οινουντιακά (με έντονες επιδράσεις από την κοινή νεοελληνική) (β) τα τραπεζουντιακά και (γ) τα χαλδιώτικα (με μεγαλύτερες επιδράσεις από την τουρκική).

Ο π. Α. Παπαδόπουλος κατατάσσει στα εξαιρετικής σημασίας βιβλία του για την διάλεκτο, τα επιμέρους ποντιακά ιδιώματα σε 6 κύριες ομάδες: α) ιδίωμα Τραπεζούντας, Ματσούκας, Σάντας και Χαλδίας (το πολυπληθέστερο) β) Όφη και Σουρμαίνων γ) Κερασούντας και Τρίπολης δ) Οινόης ε) Αμισού και στ) Ινέπολης.

Απομονωμένος, γεωγραφικά και γλωσσικά ο Πόντος διατήρησε αρκετά αρχαϊκά γλωσσικά στοιχεία, όπως αναφέρει ο Γ. Σαββαντίδης. Ενδεικτικά, το η προφέρεται ως [ε]: νύφη > [νύφε], Γιάννης (Γιάννες), διατηρείται το τελικό [ν] και επεκτείνεται σε λέξεις: πόρταν , τραπέζιν , χώμαν. Η ονομαστική ενικού των δευτερόκλιτων αρσενικών ουσιαστικών λήγει σε -ον ή -ο (ο λύκον/λύκο), ο πάππον/πάππο ). Σχηματίζονται θηλυκά επίθετα με το επίθημα -έσσα, , π.χ. ορφανέσσα (ορφανή). Τα παραθετικά σχηματίζονται ως εξής: (κι) άλλο έμορφος, πολλά έμορφος 'πάρα πολύ όμορφος'. Τα ουδέτερα υποκοριστικά σχηματίζονται με το επίθημα -όπον, π.χ. κορτσόπον (κοριτσάκι), λαλόπον (φωνούλα), πουλόπον (πουλάκι). Στα ρήματα δεν γίνεται διάκριση μεταξύ εξακολουθητικού και στιγμιαίου μέλλοντα, π.χ. θα λέγω 'θα λέω/θα πω, ο παθητικός αόριστος λήγει σε -θα, π.χ. εκοιμήθα (κοιμήθηκα) και ενεργητικός παρακείμενος λήγει σε -να, π.χ. επαρακάλνα (παρακαλούσα).

Στη σύνταξη το αντικείμενο τίθεται πάντα σε αιτιατική, π.χ. είπα τον κύρη (είπα στον κύρη), τα κλιτικά έπονται του ρήματος, π.χ. ντο λες με; (τί μου λές). Επίσης, δεν υπάρχει το αρνητικό μόριο δεν, αλλά στη θέση του εμφανίζεται το κι(ουκ).

Το λεξιλόγιο της διαλέκτου έχει πολλά δάνεια από τις γλώσσες και διαλέκτους με τις οποίες ήρθε σε επαφή (λατινική, τουρκική, αρμενική, γεωργιανή, κουρδική, κ.ά ).

Η ποντιακή διάλεκτος επηρεάστηκε σημαντικά από το μεταναστευτικό ρεύμα προς τη Ρωσία, μετά τον 17ο αιώνα και από τη βίαιη εκδίωξη μετά τη Γενοκτονία, στις αρχές του 20ου αιώνα. Πολλοί ομιλητές της διαλέκτου εγκαταστάθηκαν στον Ελλαδικό χώρο, και μερικές δεκαετίες αργότερα έφυγαν σαν μετανάστες στην Ευρώπη (Γερμανία), Αυστραλία, ΗΠΑ και Καναδά. Παράλληλα, αφού η ελληνοτουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών έγινε στη βάση του θρησκεύματος, παρέμειναν στον Πόντο ελληνόφωνοι μουσουλμανικοί πληθυσμοί κυρίως δυτικά της Τραπεζούντας (Τόνια) και ανατολικά της (χωριά του Όφεως) .Ο Ομέρ Ασάν συγγραφέας του βιβλίου «ο Πολιτισμός του Πόντου» αναφέρεται σε 300.000 Ποντιόφωνους, σήμερα.

Στην πρώην Σοβιετική Ένωση, τη διάλεκτο την ομιλούν στη Γεωργία και την Αρμενία, στην περιοχή της Σταυρούπολης και του Κράσνονταρ, στην Κριμαία και στην περιοχή της Αζοφικής.

Στον ελλαδικό χώρο, όπως επισημαίνει ο άλλος σημαντικός μελετητής της διαλέκτου, ο καθηγητής Δ. Τομπαίδης, ομιλείται πλέον ως δεύτερη γλώσσα σε περιβάλλοντα οικεία, οικογενειακά ή φιλικά και η χρήση της αποσκοπεί στην επιβεβαίωση πιο πολύ της κοινής καταγωγής και στην εκδήλωση της επιθυμίας για διατήρηση της γλώσσας.

2. Τα μηνύματα ελπίδας για την ποντιακή διάλεκτο

Η ποντιακή διάλεκτος παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αποτελεί μία ζωντανή «γλώσσα». Τα ελπιδοφόρα παραδείγματα πολλά.

Η  δημοσίευση, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα των γλωσσών, από την UNESCO (Η εκπαιδευτική επιστημονική και πολιτιστική οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών) του διαδραστικού Άτλαντα των γλωσσών του πλανήτη σε κίνδυνο (www.unesco.org/culture/ich/index.php?pg=00206), δημιουργεί νέα δεδομένα για την ποντιακή διάλεκτο. Ο Άτλαντας των παγκόσμιων γλωσσών σε κίνδυνο απαριθμεί 18 γλώσσες στην Τουρκία που αντιμετωπίζουν την εξαφάνιση, όπου μεταξύ των άλλων συμπεριλαμβάνεται η ποντιακή διάλεκτος στον κατάλογο των γλωσσών που κινδυνεύουν, προτείνοντας συγκεκριμένα μέτρα για τη διάσωσή της.

Η δημοσίευση του Άτλαντα της UNESCO αποτελεί μία σημαντική εξέλιξη για την Ποντιακή διάλεκτο, αφού για πρώτη φορά γίνεται αναφορά σ’ αυτήν από όργανο του ΟΗΕ. Μάλιστα η αναφορά αυτή συμπίπτει με την προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια για διατήρηση της διαλέκτου και ανάκτησης της ταυτότητας ενός πληθυσμού, που βιώνει την τρομοκρατία και τις διώξεις και κάνει καθημερινές εκπτώσεις στην ποιότητα ζωής του.

Ακόμη η δημιουργία της Wikipedia (Γουικιπαίδεια), στην ποντιακή διάλεκτο, (http://pnt.wikipedia.org) δηλαδή η έκδοση τη ελεύθερης διαδυκτιακής εγκυκλοπαίδειας, που αναπτύσσεται συμμετοχικά από εθελοντές χρήστες και διαμορφώνει συνειδήσεις στην εποχή μας, αποτελεί σημαντική εξέλιξη.

Τα άρθρα της συγκεκριμένης εγκυκλοπαίδειας γράφονται αποκλειστικά στην ποντιακή διάλεκτο, με στόχο από τώρα και στο εξής να μπορεί να ανατρέχει ο κάθε ενδιαφερόμενος, που θέλει να εξασκήσει τις γνώσεις του στην ποντιακή διάλεκτο και παράλληλα να καλυφθούν κυρίως τα «ποντιακά θέματα» και όχι μόνο.

Στην προσπάθεια διάσωσης της ποντιακής διαλέκτου θα πρέπει να προσθέσουμε τις δραστηριότητες των Συλλόγων στο εσωτερικό και το εξωτερικό.

3. Ο Αστερίκον ο τεμέτερον

Από τη Γενοκτονία στην Ναζιστική Κατοχή στο Μεσσιανό Πέλλας

Θ. Μαλκίδης

Από τη Γενοκτονία  στην Ναζιστική Κατοχή στο Μεσσιανό Πέλλας 

Η Γενοκτονία εναντίον των Ελλήνων έχει διάφορα και μεγάλα δράματα, συλλογικά και προσωπικά. Μία Γενοκτονία η οποία επειδή δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε ως Ναζιστικό Ολοκαύτωμα:  Τραπεζούντα, Νταχάου, Δίστομο, Καλάβρυτα και άλλοι μαρτυρικοί τόποι. Η δική μου οικογένεια έχει θύματα, άμεσα και παράπλευρα, και στις δύο περιπτώσεις: Δολοφονημένοι,  αγνοούμενοι, ορφανά παιδιά που περιθάλπονται, όπως τα αδέλφια Φωκίων και Καλλιόπη. Σαν την ορφανή Εβραιοπούλα Στερίνα Ταμπώχ η οποία  δέκα χρονών βρέθηκε στην αγκαλιά της ποντιακής οικογένειας στη Βέροια, του Γιάννη και της Σοφίας Γρηγοριάδη.

Τις παραπάνω μνήμες και ακούσματα μου προκάλεσε η  ιστορία του Μεσσιανού Πέλλας, οι κάτοικοι του οποίου, διασωθέντες της Γενοκτονίας, περιέθαλψαν τα παιδιά της Ναζιστικής κατοχής. 

Η εν λόγω ιστορία για την  οποία στις 25 Ιουνίου γίνεται σχετική εκδήλωση για να γίνει γνωστή η τότε προσφορά των Ποντίων του Μεσσιανού στα παιδιά της κατοχής, αλλά και να προσφερθεί νέα βοήθεια στα παιδιά σήμερα, αφορά το δράμα των «πεινασμένων παιδιών» που αγκαλιάστηκε και εξαλείφθηκε από το μικρό αλλά πρωτοπόρο χωριό, με την αυτονόητη θέληση, συνεργασία και συνεισφορά και αγάπη των λιγοστών τότε κατοίκων του χωριού. 

Η ενέργεια αυτή του Μεσσιανού, κέρδισε το πρώτο βραβείο από τον Κοινωνικό Διαγωνισμό για τη διάσωση του «πεινασμένου παιδιού», αποτελώντας μέρος εκείνου του συνόλου των προσφυγικών Ποντιακών κοινοτήτων που ελάχιστα χρόνια μετά τον Ξεριζωμό και την Γενοκτονία έλαμψαν ως φωτεινοί φάροι 
ανθρωπιάς φιλοξενώντας 33 άπορα παιδιά του Πολέμου κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής διασφαλίζοντας την βιολογική και κοινωνική τους συνέχεια, στα 40 μόλις σπίτια του, με πρωτοβουλία της Ευξείνου Λέσχης και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Θεσσαλονίκης .

Τι να σημαίνει 33 προς 40; Για τους περισσότερους ίσως είναι αριθμοί. Για κάποιους ήταν η ίδια η ζωή αφού παραπέμπει στα χρόνια της κατοχής, τότε που οι Έλληνες που  πέθαιναν από την πείνα στις πόλεις και σώθηκαν, χάρις στην γενναιοδωρία κατοίκων χωριών, που είχαν έστω και ελάχιστα τρόφιμα και τα μοιράστηκαν εθελοντικά με εκείνους τους οποίους φιλοξένησαν στα σπίτια τους.

«Γειά χαρά εις εκείνους, που εισηγήθηκαν και επέδρασαν στην πατριωτική καρδιά των φιλοτίμων Μεσιανιτών. Είναι αυτοί, που ανύψωσαν το Μεσιανό σε μεσουράνημα δόξης που θα μείνει αιώνια. Για μας εδώ στην πόλη υπάρχει ακόμα καιρός. Χρεωστούμε να πάρωμε στα σοβαρά το παράδειγμα του μικρού χωριού. Η Ελληνική ψυχή πάντοτε εδάμασε τας περιστάσεις με βάσιν την στενήν συνοχήν του Έθνους μας, την εξαιρετικήν αρετήν της Φυλής μας, την Ξενίαν, την οποίαν εθεοποίησεν. Χάρις εις αυτήν με ελαχίστας θυσίας και σχεδόν ανεπαίσθητα θα κατανικήσωμεν τας αντιξόουςπεριστάσεις. Συνοδοιπόροι εις τον ίδιον δρόμον της ζωής, δεν θα πρέπη να αφήσωμε κανένα εις τον δρόμο και θα είναι εντροπή μας να τον εγκαταλείψωμεν. Πρωτοπόρος και καθοδηγητής μας το Μεσιανό. 33 πρός 40… Υποκλιθήτε, πολίται μπροστά στο Μεσιανό», όπως αναφέρει ο σπουδαίος άνθρωπος, ο ιατρός εκ Πόντου Θεοφύλακος Κ. Θεοφυλάκτου από τη Θεσσαλονίκη το  1942.

Για το σκοπό αυτό πραγματοποιείται εκδήλωση από τον σύλλογο Ποντίων Μεσιανού  και σε πρόσκληση που απέστειλε και εκ μέρους του διοικητικού συμβουλίου υπογράφουν η πρόεδρος Ροδάμα Πεταλίδου – Βασιλειάδου και η γραμματέας Σοφία Γραμμένου – Πανταζίδου, αναφέρονται τα εξής:

«Σας προσκαλούμε στη φιλανθρωπικού σκοπού εκδήλωσή μας «33 προς 40 - Το ανθρωπιστικό χωριό Μεσιανό» υπό την αιγίδα του Δήμου Πέλλας, δεδομένου ότι τα έσοδα της εκδήλωσης θα διατεθούν, μεταξύ άλλων, στο Ορφανοτροφείο Γιαννιτσών καθώς και στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό Θεσσαλονίκης.

Η εκδήλωση θα λάβει χώρα στο χώρο του γηπέδου του χωριού μας στις 25 Ιουνίου 2017 και ώρα 19.00

Το χωριό μας αποτελεί μέρος εκείνου του συνόλου των προσφυγικών Ποντιακών κοινοτήτων που ελάχιστα χρόνια μετά τον Ξεριζωμό και την Γενοκτονία έλαμψαν ως φωτεινοί φάροι ανθρωπιάς φιλοξενώντας 33 άπορα παιδιά του Πολέμου κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής διασφαλίζοντας τη βιολογική και κοινωνική τους συνέχεια, στα 40 μόλις σπίτια του, με πρωτοβουλία της Ευξείνου Λέσχης και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Θεσσαλονίκης.

Το δράμα των «πεινασμένων παιδιών» αγκαλιάστηκε και εξαλείφθηκε από το μικρό αλλά πρωτοπόρο χωριό μας, με την αυτονόητη βούληση, συνεργασία,  συνεισφορά και αγάπη των λιγοστών τότε κατοίκων του χωριού μας. Η ενέργεια αυτή απέσπασε το πρώτο βραβείο από τον Κοινωνικό Διαγωνισμό για τη διάσωση του «πεινασμένου παιδιού».

Έχουμε την πεποίθηση ότι σε αυτά τα δυσβάσταχτα χρόνια, ο άνθρωπος αλλά και οι λαοί γενικότερα, δοκιμάζονται κάτω από άγριες και αντίξοες συνθήκες διαβίωσης και χαρακτηρίζονται πλέον από μία έντονη εσωστρέφεια, που όμως ο Ποντιακός Ελληνισμός καταφέρνει τώρα αλλά όπως και τότε, να αντικρούει και να αντιμετωπίζει τις όποιες δυσκολίες, ανοίγοντας την καρδιά του σε ολόκληρο τον κόσμο, φτιάχνοντας μέσα στα χρόνια τη δική του ξεχωριστή ιστορία, που χαρακτηρίζεται από ανθρωπιά, αγάπη και ψυχική συνεισφορά.
 Θέλουμε εδώ στο μικρό φιλόξενο Ποντιακό χωριό μας να σας δώσουμε περίσσευμα από τη ζεστή μας αγκαλιά και πατριωτική φιλία, αδελφική φιλία.

Σας περιμένουμε με αγάπη στην είσοδο του χωριού μας για να το περιδιαβούμε μαζί και να κεραστούμε οίνον και άρτο εκ Πόντου προς θύμισιν της γλυκιάς μας Πατρίδα».

Η μέχρι σήμερα σχεδόν άγνωστη αυτή ιστορία, που την θυμούνται αμυδρά κάποιοι γηραιότεροι του χωριού που σπάνια αναφέρουν χωρίς να τονίζεται η σημασία της, περνώντας σχεδόν στην λήθη, επανέρχεται και διασώζεται ως ένα κομμάτι της ιστορίας χάρη σε μια έρευνα και μια μεγάλη εκδήλωση που ετοιμάζει ο Σύλλογος Ποντίων Μεσιανού. Σκοπός η αξιοποίηση και διάσωση της ιστορικής αυτής μνήμης, η προσπάθεια ανεύρεσης κάποιων από εκείνα τα παιδιά και η διενέργεια μιας μεγάλης μουσικής εκδήλωσης που θα συμβάλει στην διαδραστικότητα και εξωστρέφεια της ιστορίας του χωριού.