Αναφορά των «Τimes» για τις παράνομες αγοραπωλησίες ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα

Με δημοσίευμα στην ηλεκτρονική της έκδοση η βρετανική εφημερίδα Τimes αναφέρεται στο θέμα των παράνομων αγοραπωλησιών ελληνοκυπριακών περιουσιών στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου και προειδοποιεί τους Βρετανούς, που εμπλέκονται σε αυτές ως αγοραστές ότι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο καταβολής τεραστίων αποζημιώσεων στους Ελληνοκύπριους ιδιοκτήτες. Το δημοσίευμα, που αποτελεί μέρος γενικότερου άρθρου γύρω από τα πλεονεκτήματα, που παρουσιάζει η ελεύθερη Κύπρος για απόκτηση εξοχικής κατοικίας, αναφέρεται στην αναμενόμενη αργότερα αυτό το χρόνο απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για την υπόθεση Μελέτη Αποστολίδη - Όραμς.Όπως αναφέρει «η Γεν. Εισαγγελέας (του Δικαστηρίου), της οποίας, συνήθως, η γνώμη εισακούεται, έχει ταχθεί υπέρ των Ελληνοκυπρίων. Αν αυτή η θέση υποστηριχθεί μπορεί να καταβληθούν αποζημιώσεις στο στερημένο της περιουσίας του ελληνοκυπριακό πληθυσμό, αναγκαστικά και έναντι ενεργητικού που οι ενεχόμενοι κατέχουν σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ - Α. Βικέτου

ΗΠΑ: Ανακληση αναγνώρισης της ΠΓΔΜ με το όνομα Μακεδονία ζητεί η Παμμακεδονική

Την ανάκληση της απόφασης που είχε λάβει η κυβέρνηση Μπους για την αναγνώριση της ΠΓΔΜ με τον όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ζητεί από τη νέα αμερικανική κυβέρνηση η Παμμακεδονική Ένωση Ηνωμένων Πολιτειών.
Με επιστολή της προς την υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, η οποία στάλθηκε πριν από τη σημερινή συνάντησή της με την υπουργό Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη, η Παμμακεδονική εκφράζει την «έντονη ανησυχία» της οργανωμένης ομογένειας των ΗΠΑ για τη «συνεχή και κλιμακούμενη αδιαλλαξία και επιθετικότητα» της ΠΓΔΜ, ζητώντας παράλληλα την...καταδίκη της «αλυτρωτικής συμπεριφοράς» της.
Την επιστολή προσυπογράφουν το Ελληνοαμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο, η Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ) και η Κυπριακή Ομοσπονδία Αμερικής.
«Η λανθασμένη απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης να αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως Δημοκρατία της Μακεδονίας, έγινε ο καταλύτης μιας ολοένα και πιο επιθετικής στάσης από την ΠΓΔΜ, που σήμερα μπορεί να θεωρηθεί ως εχθρική προς την Ελλάδα, η οποία είναι χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ και σύμμαχος των ΗΠΑ εδώ και πολλά χρόνια», τονίζεται στην επιστολή.
«Πιστεύουμε ότι η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να ανακαλέσει την απόφαση για αναγνώριση της χώρας αυτής και πάλι ως ΠΓΔΜ και μάλιστα να εμποδίσει την ένταξή της στο ΝΑΤΟ έως ότου βρεθεί ένα νέο όνομα για την ΠΓΔΜ. Επιπλέον, οι ΗΠΑ θα πρέπει να καταδικάσουν με τον πλέον έντονο τρόπο τον αλυτρωτισμό και την επιθετική συμπεριφορά του κρατιδίου αυτού. Είναι επιτακτική ανάγκη η αμοιβαία αποδεκτή λύση να συμπεριλαμβάνει την αλλαγή του συνταγματικού ονόματος της ΠΓΔΜ σε νέο όνομα που θα συμφωνηθεί, αλλά και η αλλαγή αυτή να εμπεριέχεται και στα διαβατήριά τους και το εν λόγω όνομα πρέπει να είναι για όλες τις χρήσεις. Επίσης, όλες οι χώρες, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που ήδη έχουν αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως Δημοκρατία της Μακεδονίας, να υιοθετήσουν το νέο όνομα για όλες τις χρήσεις», προστίθεται στην επιστολή.
Τέλος, η Παμμακεδονική Ένωση και οι άλλες ομογενειακές οργανώσεις υπογραμμίζουν ότι «οι ανωτέρω θέσεις εκφράζουν τη συντριπτική πλειοψηφία της οργανωμένης ομογένειας των ΗΠΑ», σημειώνοντας ότι τόσο «η Περιφερειακή Συνέλευση του ΣΑΕ Περιφέρειας ΗΠΑ κατά την πρόσφατη σύγκλισή της, όσο και το Δίκτυο Νεολαίας της ομόφωνα υιοθέτησαν αυτές τις θέσεις».
Την επιστολή υπογράφουν εκ μέρους της Παμμακεδονικής Ένωσης η ύπατη πρόεδρος Νίνα Γκατζούλη, εκ μέρους του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου ο Μανώλης Βεληβασάκης, εκ μέρους της Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ) ο Φίλιπ Κρίστοφερ και της Κυπριακής Ομοσπονδίας ο Πίτερ Παπανικολάου.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΚΥΠΡΟΣ –ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ. ΕΝΑ ΔΙΑΡΚΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑ.

Συνέντευξη του Φάνη Μαλκίδη στο ραδιόφωνο και την εφημερίδα ΧΡΟΝΟΣ της Κομοτηνής (29 Ιανουαρίου ) για την κυνική ομολογία του Αττίλα Ολγκάτς για τη δολοφονία Ελλήνων αιχμαλώτων


Δήμος Μπακιτζάκης (ΔΜ) Μια επίκαιρη συνέντευξη με το θάρρος της γνώμης που διακρίνει τον λέκτορα του ΔΠΘ Φάνη Μαλκίδη καταχωρούμε σήμερα με αφορμή την κυνική ομολογία του Τούρκου ηθοποιού που ομολόγησε εγκληματικές ενέργειες, ενώ προ του κινδύνου να βρεθεί υπόλογος προσπάθησε να τα μαζέψει μιλώντας για κινηματογραφικό σενάριο επιστημονικής φαντασίας που απέχει από την πραγματικότητα… Ο κ. Μαλκίδης αναφέρεται στο γεγονός ότι μπορεί να κινηθεί η διαδικασία εναντίον του Τούρκου ηθοποιού και να καταδικασθεί, την ίδια στιγμή που η ελλαδική ηγεσία κράτησε χαμηλούς τόνους, ενώ η Κυπριακή πλευρά αντέδρασε πιο οργανωμένα. Ο κ. Μαλκίδης απαντά σε ερωτήσεις φωτίζοντας την ιστορία αυτή που μας αναστάτωσε όλους.Το σχόλιό σας κ. Μαλκίδη σχετικά με τον Τούρκο ηθοποιό Αττίλα Ολγκάτς που δήλωσε πρόσφατα ότι εκτέλεσε 10 Έλληνες αιχμαλώτους στην Κύπρο. Το θέμα έχει πάρει διαστάσεις προφανώς και από την κυπριακή αλλά και από την ελληνική πολιτεία και εύλογο είναι μια τέτοια μαρτυρία ενός ανθρώπου μετά από τόσα χρόνια που συνιστά μάλιστα και έγκλημα πολέμου και δεν υπάρχει παραγραφή, θα έχει κάποιες διαστάσεις. Δώστε μας το στίγμα τι ακριβώς έγινε και τι ακριβώς θα συμβεί από εδώ και πέρα.Φάνης Μαλκίδης (ΦΜ) Φαντάζομαι ότι συμφωνούμε αρχικά πως το ζήτημα των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας του 1974 είναι ένα ζήτημα πολύ ευαίσθητο και κυρίως πολύ ανθρώπινο, το οποίο μετά από 35 χρόνια πρώτον δεν έχει λήξει και δεύτερον συνεχίζει να απασχολεί όχι μόνο τις οικογένειες των αγνοουμένων αλλά και πάρα πολλούς οι οποίοι προφανώς θέλουν να δουν τι έχουν γίνει αυτοί οι άνθρωποι.
ΔΜ Ποτέ δεν δόθηκε επίσημη απάντηση κ. Μαλκίδη.ΦΜ Ναι, το πρώτο σχόλιο είναι αυτό. Το δεύτερο είναι ότι είναι ένα ζήτημα το οποίο δεν είναι στιγμιαίο. Δηλαδή όταν κάποιος άνθρωπος μετά από ένα έγκλημα εις βάρος του χάνει τη ζωή του, είναι ένα θύμα το οποίο μνημονεύεται από τους δικούς του ανθρώπους αλλά και από τους άλλους ανθρώπους ως ένα θύμα, ως ένας άνθρωπος που έχασε την ζωή του. Αυτό είναι σαφές και έχει πολύ συγκεκριμένες διαστάσεις. Είναι πλέον νεκρός. Σε ό,τι αφορά όμως το ζήτημα των αγνοουμένων, εδώ και πάρα πολλά χρόνια βλέπουμε ότι είναι ένα ζήτημα το οποίο είναι διαρκές, δεν έχει κλείσει υπό την έννοια ότι και ο θύτης δεν έχει τιμωρηθεί αλλά και τα θύματα δεν έχουν βρεθεί. Παράλληλα οι δικοί τους άνθρωποι συνεχώς αγωνιούν και κυρίως ελπίζουν προκειμένου αυτοί οι άνθρωποι να βρεθούν ζωντανοί. Έχει λοιπόν ενδιαφέρον ότι ο θύτης ο οποίος έχει διαπράξει ένα έγκλημα, στην προκειμένη περίπτωση ένα κράτος το οποίο ασκεί φυσική βία και αναφερόμαστε στην Τουρκία, εφαρμόζει την πολιτική δημιουργίας αγνοουμένων. Μάλιστα αυτή η πολιτική υλοποιείται από την Τουρκία, αλλά και από άλλα καθεστώτα αυτού του τύπου, εδώ και πολλά χρόνια προκειμένου το έγκλημα να είναι διαρκές και κυρίως να το υπενθυμίζει στους συγγενείς που βρίσκονται εν ζωή. Είναι ένα μαζικό έγκλημα που πρέπει να συνεχίζεται. Στην περίπτωση της Τουρκίας είναι μία πράξη διαρκούς υπόμνησης του εγκλήματος που ξεκινά από πολύ παλιά. Νομίζω ότι πρόλαβαν παρά πολλοί Έλληνες και Ελληνίδες σε όλο τον κόσμο τις αναζητήσεις του Ερυθρού Σταυρού, οι οποίες αποτέλεσαν μία ολόκληρη περίοδο θλίψης και ελπίδας για τον ελληνικό λαό. Μιλώ για το 1922 και έπειτα όταν χάθηκαν χιλιάδες δηλαδή έγιναν αγνοούμενοι οι δικοί μας οι άνθρωποι μεταξύ των οποίων και πρόσωπο από την οικογένειά μου, από το ίδιο καθεστώς που δημιούργησε αγνοούμενους το 1974 στην Κύπρο. Τότε οι πρόσφυγες αναζητούσαν τους δικούς της ανθρώπους που είχαν χάσει το στην Ιωνία, στην Θράκη, στον Πόντο και αλλού. Τώρα συνεχίζεται το ίδιο στην Κύπρο.
ΔΜ. Τότε ήταν και λίγο διαφορετικές οι συνθήκες, δεν υπήρχε το διαδίκτυο. Τώρα η πρόσβαση είναι πολύ πιο εύκολη από ό,τι γινόταν παλιότερα για να υπάρξουν στοιχεία.
ΦΜ. Το έγκλημα παραμένει το ίδιο με την έννοια ότι πλέον οι αγνοούμενοι συνεχίζουν να υπάρχουν όπως υπήρχαν και τότε και μάλιστα δεν έχει εξακριβωθεί η τύχη τους. Όπως σας είπα και στην αρχή είναι ένα ζήτημα πολύ ανθρώπινο και πολύ ευαίσθητο, η διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων συνδέεται άμεσα με την ζωή πολλών ανθρώπων οι οποίοι αναζητούν οποιαδήποτε πληροφορία για τους δικούς τους ανθρώπους, μία ελπίδα ότι βρίσκονται εν ζωή. Συνεπώς η μαρτυρία η οποία έγινε με τόσο κυνισμό, δεν μπορώ να βρω πιο ευγενική λέξη για να εκφράσω την συγκεκριμένη μαρτυρία, πραγματικά είναι κυνισμός, είναι μία παραδοχή του εγκλήματος. Μάλιστα αυτή η δήλωση έγινε όταν υφίσταται μία διαδικασία ταυτοποίησης των οστών που έχουν βρεθεί σε ομαδικούς τάφους με τη διαδικασία του DNA για να μπορέσουν πολλές οικογένειες να εξακριβωθεί αν όντως οι αγνοούμενοι είναι νεκροί.
ΔΜ. Μα δεν τους αφήνουν να έχουν πρόσβαση σε ομαδικούς τάφους οι οποίοι υπήρξαν.ΦΜ.Ναι, υπάρχει όμως μία συμφωνία με τη μορφή που αυτή υλοποιείται σήμερα μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων που αφορά την τύχη των αγνοουμένων και την εξέταση ομαδικών τάφων. Ήδη ο Πρόεδρος της Κύπρου Χριστόφιας έχει αναφέρει στον εκπρόσωπο των κατοχικών στρατεμάτων Ταλάτ τις πληροφορίες που υπάρχουν για θαμμένα άτομα σε στρατόπεδα των κατοχικών στρατευμάτων. Όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση επειδή το ζήτημα πλέον ομολογείται με τόσο μεγάλο κυνισμό, εδώ και πολύ σωστά το αναφέρατε στην αρχή, υπάρχει ένα ζήτημα το οποίο αφορά την μην παραγραφή ενός εγκλήματος. Υπάρχει η διαδικασία ήδη στην Κύπρο και από τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν θιγεί όχι μόνο από τις συγκεκριμένες δηλώσεις, αλλά και από άλλες και έχουν κινηθεί σχετικά. Μιλάω για το 1996, όταν δολοφονήθηκαν οι Ισαάκ και Σολωμού. Ωστόσο υπάρχει ένα πολύ σημαντικό θέμα και αφορά τους θεσμούς και την πολιτεία. Για την τύχη αυτών των ανθρώπων που αγνοούνται, εκτός των συγγενών τους οι οποίοι θέλουν πραγματικά να εξακριβωθεί η τύχη τους, η πολιτεία, ελλαδική και κυπριακή επιθυμούν να υπάρξει φως; Γιατί μέχρι σήμερα, εκ του αποτελέσματος, βλέπουμε ότι μένουν στο περιθώριο της ιστορίας και της αναζήτησης προφανώς για κάποια ζητήματα που αφορούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Επίσης υπάρχει θέληση να κινηθεί εναντίον του Αττίλα Ολγκάτς η σχετική διαδικασία τιμωρίας του; Η οποία προφανώς εκτός από το δικαστικό της μέρος έχει και πολιτικές διαστάσεις; Θα έχει ενδιαφέρον να το δούμε αυτό, για να διαπιστώσουμε εάν οι σχετικές δηλώσεις που έγιναν έχουν αντίκρυσμα.
ΔΜ. Αυτή η μαρτυρία έστω και με αυτό τον τρόπο που έγινε, έστω και τόσο κυνικά από τον εν λόγω κύριο, μπορεί να αποτελέσει μία βάση για να διεκδικήσουμε ενδεχομένως κάποια πράγματα;
ΦΜ Σε ό,τι αφορά το ζήτημα των αγνοουμένων επειδή υπάρχουν οι σχετικές διαδικασίες όπως σας είπα για το DNA…
ΔΜ Ξέρετε γιατί το λέω αυτό; Πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο θα τον βγάλουν τρελό, ψυχοπαθή, ότι αντιμετωπίζει προβλήματα…ΦΜ.Ναι, είναι η συνήθης τακτική πολλών ανθρώπων και κυρίως πολλών υπηρεσιών να χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο «επιχείρημα». Επειδή λοιπόν το ζήτημα αυτό αφορά μία συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων από τους ήδη αγνοούμενους, για 10 ανθρώπους τους οποίους παραδέχθηκε ο Αττίλα Ολγκάτς ότι πράγματι δολοφόνησε, είναι κατά την γνώμη μου εφικτό. Προφανώς όταν θα καταδικαστεί γιατί θα καταδικαστεί αυτός ο άνθρωπος θα καταδικαστεί και η Τουρκία όπως έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις που αφορούν παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο. Άρα είναι σε εξέλιξη η υπόθεση για τους αγνοούμενους, πρέπει τουλάχιστον αυτή την ομολογία να την δει προσεκτικά η ελλαδική και κυπριακή πολιτεία.
ΔΜ. Έχουμε κάποιες επίσημες δηλώσεις, από την Κύπρο έχουν κινηθεί κάποιες διαδικασίες, η Ελλάδα από την πλευρά της τι κάνει κ. Μαλκίδη;ΦΜ Σε ό,τι αφορά το ζήτημα αυτό, το οποίο προφανώς δεν είναι μόνο των των συγγενών των αγνοουμένων, έχουν γίνει ήδη από το 1974 οι σχετικές διαδικασίες και οι επιτροπές για τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων. Σε ότι αφορά τους θεσμούς, η Κύπρος έχει προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο στην απόφασή του αναφέρεται στην ανάγκη να υπάρξει διαλεύκανση των συνθηκών μέσα από τις οποίες έχουν χαθεί είτε στρατιώτες είτε άμαχοι. Επίσης υπάρχει μια διαδικασία που έχει ξεκινήσει από το 2005, και διερευνώνται θέματα αγνοουμένων για τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων και των συνθηκών μέσα στις οποίες έχουν εξαφανιστεί και από το 1963-64 και το 1974. Ακόμη υπάρχει μία σχετική δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου της Κύπρου, η οποία αναφέρει ότι «δεν φθάνει μόνο να βρούμε τάφους ή να ανοίξουμε τάφους, να ταυτοποιήσουμε τα οστά, αλλά υπάρχει και υποχρέωση από μέρους της Τουρκίας να συμβάλει και να ενεργήσει ώστε να διαλευκανθούν οι συνθήκες». Εύχομαι από την πλευρά της η Κύπρος αλλά και η Ελλάδα να πιέσει ώστε η Τουρκία υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της, αφού μέχρι σήμερα και αυτό επιβεβαιώνεται και από τους συγγενείς των αγνοουμένων δεν είμαστε ευχαριστημένοι από την στάση τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου. Προφανώς δεν θέλουν να διαταραχθούν με οποιοδήποτε τρόπο οι σχέσεις με την Τουρκία, προσδοκώντας λύση για το Κυπριακό, έστω και εάν υποστηρίζεται το αντίθετο. Οι αγνοούμενοι όμως δεν είναι βάρος για τη λύση, είναι κεντρικό μέρος της λύσης του Κυπριακού, οι αγνοούμενοι δεν περιθωριοποιούν το Κυπριακό, αλλά το επαναφέρουν στο προσκήνιο. Εμείς ελπίζουμε, και προσδοκούμε να συνεχιστεί η αναζήτηση αυτών των ανθρώπων και να βρεθεί έστω και ένας εν ζωή. Το ζήτημα για εμάς υφίσταται, ηθικά, ανθρώπινα και πολιτικά
ΔΜ Σας ευχαριστούμε πολύ

Τρεις εισηγήσεις για τη γενοκτονία στον Πόντο στο 1ο παγκόσμιο συνέδριο Γενοκτονία: Το μέλλον της πρόληψης.

Διεθνές δίκτυο των μελετητών γενοκτονίας (International Network of Genocide Scholars -INoGS www.inogs.com ) Κέντρο μελέτης της γενοκτονίας και της μαζικής βίας του πανεπιστήμιο του Σέφιλντ του Ηνωμένου Βασιλείου

Τον Δεκέμβριο του 2008 ο πλανήτης τίμησε την επέτειο συμπλήρωσης 60 ετών από την υπογραφή της «Συνθήκης σχετικά με την πρόληψη και την τιμωρία του εγκλήματος της γενοκτονίας» του ΟΗΕ. Οι πολιτικοί σε όλο τον κόσμο εγκωμίασαν τα επιτεύγματά της Συνθήκης και την πρόοδο που έγινε με την μέχρι τώρα πάλη ενάντια στη γενοκτονία. Και είναι έτσι, αφού τα επιτεύγματα είναι πολλά, κυρίως στον τομέα της τιμωρίας και στην κινητοποίηση της κοινής γνώμης. Η γενοκτονία ως έγκλημα είναι τώρα επίσης μέρος της δημόσιας συνείδησης (τουλάχιστον στα περισσότερα μέρη του κόσμου), ενώ οι Μη κυβερνητικές οργανώσεις κάνουν ιδιαίτερη προσπάθεια ενάντια μαζική βία. Η πρόληψη, εντούτοις έχει αποτύχει, το Νταρφούρ, το Τσαντ, το Κογκό, η Ζιμπάπουε, είναι ορισμένα παραδείγματα. Σχεδόν σε όλον τον πλανήτη οι άνθρωποι διώκονται, αποβάλλονται ή σκοτώνονται λόγω της φυλής, της θρησκείας, του φύλου ή της πολιτικής τους ένταξης. Η συλλογική βία, είτε οργανωμένη από τα κράτη είτε από το παρακράτος υφίσταται και παρά τη ρητορική η διεθνής κοινότητα κλείνει τα μάτια της ή δεν πράττει τίποτα. Προκειμένου να εξεταστούν αυτές οι παράμετροι της γενοκτονίας το διεθνές δίκτυο των μελετητών γενοκτονίας (INoGS; www.inogs.com) μαζί με το κέντρο για τη μελέτη της γενοκτονίας και της μαζικής βίας του πανεπιστημίου του Σέφιλντ στο Ηνωμένο Βασίλειο (http://www.genocidecentre.dept.shef.ac.uk) πραγματοποίησαν το 1ο Παγκόσμιο συνέδριο σχετικά με τη γενοκτονία, με τον τίτλο «Γενοκτονία: Το Μέλλον της πρόληψης».
Τα θέματα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που περιελάμβανε το Συνέδριο ήταν τα εξής: Πρόληψη. Διεθνές δίκαιο και γενοκτονία. Εκπαίδευση και πρόληψη γενοκτονίας. Ολοκαύτωμα. Γενοκτονία στην τέχνη, τη λογοτεχνία και την ταινία. Αποικιακή μαζική βία. Πολιτιστική γενοκτονία και εθνοκτονία. Συμφιλίωση, αποκατάσταση και αναγνώριση. Άρνηση γενοκτονίας. Πολιτική της συγγνώμης. Μορφές πολιτικής ενθύμησης και μνήμης. Αλλαγή κλίματος και μαζική βία. Κοινωνική προέλευση της μαζικής βίας. Γενοκτονία και η διεθνής τάξη. Ανθρωπιστικές επεμβάσεις: πιθανότητες και προβλήματα. Γένος και βία Η οθωμανική πολιτική ενάντια στους πληθυσμούς. Μαζική βία στη Σοβιετική Ένωση. Από την Ινδονησία στην Καμπότζη: γενοκτονίες στον ψυχρό πόλεμο. Από τη Μπιάφρα στο Νταρφούρ: μαζική βία στη μετά την ανεξαρτησία Αφρική.
Στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο παρουσιάστηκαν τρεις εισηγήσεις για τη γενοκτονία στον Πόντο από τους Αλεξάνδρο Καστρινάκη, Ευριππίδη Γεωργανόπουλο, Ginerva Roli και Φάνη Μαλκίδη.

Βιβλιοπαρουσίαση

Θεοφάνης Μαλκίδης Το Μικρασιατικό ζήτημα σήμερα.
Σύλλογος Μικρασιατών Νομού Καβάλας 2009

Ο Μάρκος Αποστολίδης, πρόεδρος του Συλλόγου Μικρασιατών Νομού Καβάλας, του οποίου έκδοση είναι το βιβλίο αναφέρει στον πρόλογο ότι «παρά το γεγονός ότι η Άλωση της Κωνσταντινούπολης θεωρείται ως η τραγικότερη στιγμή του Ελληνισμού, ασφαλώς η Μικρασιατική καταστροφή έχει ακόμη πιο καταστροφικές διαστάσεις». Συνεχίζει τονίζοντας ότι «το μικρασιατικό ζήτημα ασφαλώς και δεν έληξε το 1922 με την καταστροφή. Ήταν και είναι ένα ζήτημα που έχει σημαδέψει ανεξίτηλα την πορεία του Ελληνικού έθνους. Όμως δυστυχώς ουδέποτε αποτέλεσε αντικείμενο σοβαρής προσέγγισης, αντίθετα έχει περιπέσει σε λήθη». Έτσι με δεδομένη αυτήν την κατάσταση μέχρι πριν λίγα χρόνια ο Μικρασιατικός Ελληνισμός περιορίστηκε σε μία στείρα μνήμη και μια μονοδιάστατη μεταφορά του πολιτισμικού του πλούτου, που δεν παρήγε τίποτα και δεν συνέβαλλε σε τίποτα. Έτσι μετά τη βιολογική και πολιτισμική γενοκτονία του Ελληνισμού, οι επιζώντες της καταστροφής υπέστησαν και μία γενοκτονία της μνήμης. Όλα αυτά μέχρι πολύ πρόσφατα όταν το δικαίωμα στη μνήμη προβλήθηκε ως κεντρικό αίτημα, μαζί με το δικαίωμα στη γνώση, στην ιστορία, στην αναφορά στην ιδιαίτερη πατρίδα, παράλληλα με το ζητούμενο της αναγνώρισης της γενοκτονίας. Αυτή που για διάφορους, εν πολλοίς γνωστούς λόγους οι οποίοι σχετίζονται με τις εγχώριες και ξένες πολυποίκιλες δεσμεύσεις και συμφέροντα, δεν προχώρησε, αφού εμφανίζεται μία ομολογουμένως προκλητική αδιαφορία του ελληνικού κράτους, ενώ οι κινήσεις του ελλαδικού και θεσμικού συστήματος αποενοχοποιούν την Τουρκία, τιμώντας τον πρωτεργάτη του εγκλήματος. Παράλληλα, στην Ελλάδα παρατηρήθηκε μία «ανάδειξη» του Μικρασιατικού ζητήματος, η οποία γίνεται πολλές φορές με τρόπους που δε βρίσκουν σύμφωνους πολλούς Έλληνες. Για παράδειγμα ο Ελληνισμός της Ανατολής δεν μπορεί να συνδέεται μόνο με μία ημέρα μνήμης ή με μία προσέγγιση φολκλορικού χαρακτήρα και κυρίως δεν μπορεί να συνδέεται με εφήμερες πρακτικές και πελατειακές λογικές. Έτσι παρά το γεγονός ότι έχουν αρκετά βήματα, εντούτοις δεν έχει γίνει εφικτή στο μέγιστο βαθμό η επιστροφή στη Μικρασιατική ταυτότητα, αφού κάθε τόσο υπάρχουν σημάδια και πράξεις, αλλά και παραλείψεις και ολιγωρίες, που ακυρώνουν τη μεγάλη αυτή προσπάθεια επαναφοράς.Το Μικρασιατικό ζήτημα και η ιστορική του πορεία από την αρχαιότητα μέχρι τη βίαιη εκρίζωσή του, δεν αποτελεί ένα ευκαιριακό θέμα. Δεν αποτελεί δηλαδή ένα θέμα της επικαιρότητας, εφήμερο, προεκλογικό. Είναι ένα ζωντανό ζήτημα, με ιδιαίτερες αναφορές στο πεδίο της δυναμικής μνήμης που καθημερινά εμπλουτίζεται. Το Μικρασιατικό είναι πολιτισμός, θέατρο, μουσική, αρχιτεκτονική, γαστρονομία, είναι ιστορία του αρχαίου ελληνικού, βυζαντινού και νεοελληνικού πνεύματος, είναι παιδεία, είναι πολιτισμός, είναι το μεγάλο ζήτημα της γενοκτονίας. Η ανάδειξη, διεθνώς, της υπόθεσης της γενοκτονίας, είναι ένα δείγμα αυτών των πρωτοβουλιών, αφού δεν αρκεί για πολλούς Έλληνες, να λένε ότι είναι Μικρασιάτες ή ότι χορεύουν καλά, δεν να συγκινούνται χωρίς βάθος όταν βλέπουν να γίνονται λειτουργίες σε ιστορικούς χώρους της Ιωνίας, και δεν θυμούνται την πατρίδα τους όταν γίνεται απόπειρα να παραχαραχθεί η αλήθεια, δηλαδή να επιβληθεί η λήθη. Σήμερα, για αυτούς τους νέους ανθρώπους, έχει σημασία να πράττει κάποιος ως Ίωνας – Μικρασιάτης αναλογιζόμενος την καταγωγή του. Με αξιοπρέπεια και με αυτοσεβασμό. Απέναντι στο πλούσιο παρελθόν του και κυρίως έναντι του εφάμιλλου όπως πρέπει να είναι μέλλον του, αφού δεν θέλει να περιοριστεί σε χειροκροτητή ή ακόμη χειρότερα σε απρόσωπο κομμάτι ενός άφωνου ακροατηρίου. Το βιβλίο αποτελεί μία συμβολή στο Μικρασιατικό ζήτημα έτσι όπως εμφανίζεται σήμερα, δηλαδή ένα ζωντανό θέμα και όχι των μουσείων. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί που επιδίωξαν με τη βία και την πολιτική να εξαφανιστεί ο Ελληνισμός και ο πολιτισμός του δεν το κατάφεραν.

Το ελληνικό Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου

ΤΟΥ ΑΔΩΝΗ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ
Έμειναν οι τελευταίοι από τους τελευταίους εγκλωβισμένους στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο να περιμένουν τους αέναους ηλιακούς κύκλους για να έρθει η ελευθερία.Η φετινή πλούσια σε βροχές χρονιά στην περιοχή της Καρπασίας δεν πρασίνισε με στάχια τους κάμπους. Οι κατακτητές απαγόρευσαν στους εγκλωβισμένους Καρπασίτες, όπως το απαγορεύουν κάθε χρόνο, να σπείρουν τα χωράφια σε ακτίνα μεγαλύτερη από τρία μίλια από το κέντρο του χωριού. Οι λιγοστοί παλιοί, που κράτησαν στο όνομά τους...τους τίτλους ιδιοκτησίας της γης, κατάφεραν για άλλη μια χρονιά να οργώσουν και να σπείρουν τα χωράφια τους. Τώρα κατά πόσο θα τα θερίσουν κι όλας, τα Μεχμετζίκ και οι έποικοι το γνωρίζουν.Στο χωριό οι έποικοι συμπεριφέρονται ως κατακτητές. Επιβάλλουν στους ντόπιους τις συνήθειές τους και τους εκβιάζουν να μιλούν τη γλώσσα τους. Όποιος αποφεύγει τα Τουρκικά έχει πρόβλημα, όποιος τα ομιλεί κερδίζει συμπάθειες και αποδοχή από τους ψευδοαστυνομικούς και τους εποίκους. Η ελληνική γη της Καρπασίας γέμισε κουβαλητό στοιχείο από την Ανατολία. Ο Ταγίπ Ερντογάν, στην τελευταία επίσκεψή του στην περιοχή, διαβεβαίωσε τους εποίκους ότι η γη της Καρπασίας δεν πρόκειται να αποδοθεί ποτέ στους Έλληνες σε οποιαδήποτε συμφωνία. «Θα κάνουμε αυτήν τη γη -φέρεται να τους είπε- ως την Αγία Νάπα της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου».Οι κατοχικές «Αρχές» σπεύδουν και γκρεμίζουν τα σπίτια μόλις παρουσιάσουν προβλήματα. Ακολούθως «δημεύουν» τη γη και την παραχωρούν χαριστικά σε εποίκους.Οι Τούρκοι συμπεριφέρονται ως να αναμένουν τους Ελληνοκυπρίους να αποθάνουν, για να βάλουν χέρι και στο τελευταίο τους βιος, το σπίτι τους.Στο ελληνικό Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου υπάρχει τουρκική επιγραφή και σημαίες του ψευδοκράτους και του Αττίλα. Το σχολείο, αν και καθαρά ελληνικό, βρίσκεται κάτω από την επιτήρηση του ψευδοϋπουργείου παιδείας που το αντιμετωπίζει ως μειονοτικό.Οι ομιλίες επιτηδευμένων ξένων στο σχολείο και η όλη τακτική που ακολουθείται στα εκπαιδευτικά θέματα, προκάλεσαν την αντίδραση των ηρωικών εγκλωβισμένων που νιώθουν ότι «αφελληνίζονται» ή ότι, το λιγότερο, εξωθούνται να επιδεικνύουν ανοχή στην κατοχή. Καλούνται από τους διάφορους ξένους και ντόπιους επαναπροσεγγιστές να κάνουν ανοίγματα στους εποίκους και στις «Αρχές» του ψευδοκράτους για να γίνεται, έτσι όπως τους εξηγούν, ευκολότερη η συμβίωση και η συνδιαλλαγή.Κατάλογοι με ανεπιθύμητουςΤο κατοχικό καθεστώς διατηρεί λίστες ανεπιθύμητων στο Ριζοκάρπασο. Ο Νίκος Φαλάς έχει πέντε χρόνια να επισκεφθεί το χωριό του και τους τάφους των συγγενών και των φίλων του. Η μητέρα του και ο αδελφός του έφυγαν για τον άλλο κόσμο χωρίς να δουν ελεύθερη την ιδιαίτερή τους πατρίδα.Στόχος σήμερα των κατοίκων του Ριζοκαρπάσου είναι η διατήρηση των ελληνικών χαρακτηριστικών του τόπου. Χωρίς εξωραϊσμούς, χωρίς συμβιβασμό με τα κατοχικά δεδομένα, οι 20 και πλέον οργανώσεις των Καρπασιτών ζητούν να παρουσιάζεται αυτούσια η αλήθεια. Με το ξεθωριασμένο μπλε χρώμα του χειμώνα, όπως αυτό στον ουρανό και τη θάλασσα της πατρίδας, τα παιδιά ζωγράφισαν μια ελληνική σημαία στον πίνακα. Κάποιοι γνωστικοί τα συμβούλεψαν ότι αυτό δεν πρέπει να γίνεται γιατί εξοργίζει τους Τούρκους, που παρακολουθούν τη λειτουργία του σχολείου.Μ’ αυτή την αγωνία μίλησαν και οι Καρπασίτες εκπρόσωποι στην επιτροπή Παιδείας της Βουλής. Τι γραμμή θα ακολουθηθεί, τελικά, θα το αποφασίσουν οι πολιτικοί ταγοί αφού, όμως, προηγουμένως καλέσουν τους εγκλωβισμένους να σφίξουν και πάλι την καρδιά τους.
Εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ

News on Turkish Murderer of Cypriot demonstrator Solomos Solomou

NEW YORK—The Cyprus Action Network of America (CANA) continues to distribute reports on the Turkish Murderers who today and every single day roam free, without remorse and without a modicum of justice, on our illegally-occupied towns, villages and streets, every single day, in Cyprus.
(THE ARTICLE BELOW IS REPRODUCED FOR FAIR USE AND EDUCATIONAL PURPOSES)Solomou's murderer: 'I'd do it again' report by Hellenic Antidote blogURL: http://hellenicantidote.blogspot.com/2009/02/solomous-murderer-id-do-it-again.html
In an interview published Sunday in the Greek newspaper Proto Thema, Kenan Akin, the Turk wanted for the murder of Solomos Solomou during the Dherynia protests in August 1996, expresses no remorse over the killing and says he would do it again.
Akin, who is standing in forthcoming 'parliamentary elections' in occupied Cyprus as a candidate with the Freedom and Reform party, which is part of the coalition 'government' in occupied Cyprus, revealed in the interview that he is regarded as a hero among Turkish Cypriots and said he doesn't understand why so much fuss has been made over the death of 'a dog', as he refers to Solomou.
Above is the report that appeared on RIK news on Sunday (my English subtitles) with comments from President Dimitris Christofias, leader of the House of Representatives Marios Karoyian, and Solomou's father, who draws attention to the fact that the actions of Akin, a settler, with connections to the Turkish secret services and who at the time of the murder was 'minister of agriculture' in the occupation regime, were not those of a lone 'barbarian' – as Christofias rightly calls Akin – but the product of the occupation of northern Cyprus, which is rooted in barbarism and that, every day of its existence, cultivates and justifies barbarism.

####
========================
Cyprus Action Network of America (CANA)
2578 Broadway #132
New York, NY 10025
New York: Tel. 917-699-9935
Email: cana@cyprusactionnetwork.org
www.cyprusactionnetwork.org
========================

The Cyprus Action Network of America (CANA) is a grass-roots, not-for-profit movement created to support genuine self-determination and human rights for the people of Cyprus.
To be added to CANA's Action Alert e-mail distribution list, or to introduce CANA to a friend or colleague, please forward the pertinent name and e-mail address, with the subject heading "Add e-mail to CANA distribution list", to cana@cyprusactionnetwork.org
You are encouraged to forward this action alert to five or more individuals who may have an interest in our e-distributions or in CANA’s mission.
You may post any CANA article, press release or action alert on the internet as long as you credit CANA and the author(s).