Σήμερα εορτάζει ο π. Ζαχαρίας, ένας διαφορετικός ιερέας απο όσους γνωρίζουμε.

Θεοφάνης
Μαλκίδης
Χρειάζεται την τουρκική
«έγκριση» για όλα η Ελλάδα;
1. Η ιστορία ως μάθημα
πολιτικής ή μία απόπειρα «Φινλανδοποίησης»
στην εποχή μας
Ο όρος «Φινλανδοποίηση» προέρχεται από την «ειδική» σχέση η οποία υπήρξε
μεταξύ της Φινλανδίας και της Σοβιετικής Ένωσης μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και συνεχίστηκε
καθ' όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Η Φινλανδία, έχοντας αντιμετωπίσει δύο
εμπόλεμες συρράξεις με την ΕΣΣΔ, το λεγόμενο «Χειμερινό Πόλεμο» και τον αποκαλούμενο «Πόλεμο Συνέχειας», αναγκάστηκε να παραχωρήσει
εδάφη στη Μόσχα. Για να διατηρήσει όμως την «ανεξαρτησία της» και να αποφύγει
νέα καταστροφική εισβολή, η Φινλανδία υιοθέτησε απέναντι στην ΕΣΣΔ μια πολιτική
η οποία ονομάστηκε «ευμενούς
ουδετερότητας».
Αυτή η πολιτική επιλογή σήμαινε ότι
η Φινλανδία απέφευγε οποιαδήποτε ενέργεια ή ακόμη και δήλωση στην εξωτερική της
πολιτική που θα μπορούσε να θεωρηθεί εχθρική ή απειλητική από τη Σοβιετική
Ένωση. Στην ουσία περιοριζόταν
η λήψη αποφάσεων στο διπλωματικό πεδίο
και σ΄αυτό της εξωτερικής πολιτικής,
ακόμα και αν δεν υπήρχε κίνδυνος άμεσης στρατιωτικής επέμβασης από τη Σοβιετική
Ένωση.
Στο ευρύτερο πλαίσιο η «Φινλανδοποίηση» είναι ένας όρος της διεθνούς πολιτικής και
ειδικότερα των διεθνών σχέσεων, που περιγράφει την κατάσταση κατά την οποία μια
«μικρότερη» χώρα προσαρμόζει,
περιορίζει ή υποτάσσει οικειοθελώς, έστω και εάν δεν το παραδέχεται ή/και
θεωρεί ότι το κάνει προς όφελος των διμερών σχέσεων και της αποφυγής έντασης,
«αγοράζοντας» χρόνο για μία εφήμερη και πρόσκαιρη ειρήνη. Έτσι γίνεται μείωση- μη άσκηση μέρους των κυριαρχικών της
δικαιωμάτων, έναντι μιας «ισχυρότερης»
γειτονικής δύναμης, προκειμένου η «μικρότερη» να διατηρήσει, την όποια αυτονομία
της και να αποφύγει ένα θερμό επεισόδιο ή ακόμη και μία μεγαλύτερη στρατιωτική
σύγκρουση.

Έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει βίντεο που κάνει τον γύρο του διαδικτύου και δείχνει την εκκλησία του Άγιου Ιωάννη του Ναΐτη στην Αμμόχωστο
να έχει μετατραπεί σε καφέ-μπαρ.
Ήταν ο Ντένις Ρούτσι και μαζί με τον αδελφό του Κριστιάν υπηρέτησαν την Ελλάδα κάνοντας τη στρατιωτική τους θητεία.
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και η εποχή του Πρακτικά Συνεδρίου
"Αν και το Συνέδριο ξεκίνησε από την αγάπη και το μεράκι των τοπικών φορέων, ο τόμος των Πρακτικών δεν είναι τοπικής εμβέλειας, αλλά εθνικού ενδιαφέροντος, καθώς εμπλουτίζει τη σχετική με τον Γεώργιο Καραϊσκάκη βιβλιογραφία. Αναμφίβολα, στα πλεονεκτήματά του συγκαταλέγεται το γεγονός ότι συγκεντρώθηκαν επιστήμονες από διαφορετικές θεωρητικές αφετηρίες, οι οποίοι προσεγγίζουν πραγματικά διεπιστημονικά την προσωπικότητα και τη δράση του Γ. Καραϊσκάκη.
Η Σίκινος ανήκει σ' εκείνη την κατηγορία των νησιών που δεν επιφυλάσσουν εκπλήξεις στον επισκέπτη. Αν πας στο νησί αυτό για να απομονωθείς και να ηρεμήσεις είναι πλέον ή βέβαιο ότι θα το επιτύχεις!
Για όσες και όσους τον γνώρισαν στις Μητροπόλεις της Ελλάδας και κυρίως στην πολύπαθη Αφρική, έλεγαν πως και σ' αυτή τη ζωή ήταν Άγιος.
Σήμερα και μετά από τη θυσία του και την προσφορά του στους φτωχούς συνανθρώπους μας, σε κάθε αδικημένο, διψασμένο και πεινασμένο, σε κάθε έναν που αναζητά την Αλήθεια, έφτασε η στιγμή ο π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, να προστεθεί στην ατελείωτη στρατιά των Αγίων μας!
Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. Καρακώστας
Στα 1824 και 1825 η παρουσία του μετέπειτα Αρχιστρατήγου του Ελληνικού στρατεύματος Γεωργίου Καραϊσκάκη στην Αιτωλοακαρνανία ήταν πολύ έντονη και καταγράφηκε στην ιστορία της Επανάστασης από όλους τους ιστορικούς.
Τον Καραϊσκάκη τον τίμησαν και εξακολουθούν να τον τιμούν σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, μέχρι πρόσφατα στην όμορφη Αμφιλοχία όπου έγιναν τα αποκαλυπτήρια μεγαλοπρεπούς ανδριάντα του Ήρωα.
Ανδριάντες και προτομές του έχουν στηθεί τα τελευταία εκατό χρόνια σε πολλά σημεία της Ελλάδας, με την περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας να έρχεται πρώτη, καθώς ο Καραϊσκάκης έδρασε στην περιοχή της.
Μεσολόγγι και Αιτωλικό. Δερβέκιστα (Ανάληψη) και Πετροχώρι. Δραγαμέστο (Αστακό) και Καρβασαρά (Αμφιλοχία), είναι τα κεντρικότερα σημεία που εντοπίζεται ιστορικά η παρουσία του.
Το πρόσφατο δίτομο βιβλίο του Ξηρομερίτη ιστορικού ερευνητή κυρίου Νικολάου Μήτση «Αστακός Ξηρομέρου», ρίχνει άπλετο φως στην πορεία του Στρατηγού στο Ξηρόμερο κατά το 1825, που με κεραυνοβόλες επιχειρήσεις του ανέκοπτε τον εφοδιασμό στους Ομέρ Βρυώνη και Ρεσίτ Κιουταχή, οι οποίοι πολιορκούσαν το άμοιρο Μεσολόγγι από τον Απρίλιο του 1825.
Αλλά και τα Πρακτικά του Συνεδρίου για τον «Γεώργιο Καραϊσκάκη και την εποχή του», που διεξήχθη στις 29 Ιουνίου έως την 1η Ιουλίου 2021 στο Μουζάκι της Καρδίτσας, έφερε πολλά νέα ιστορικά στοιχεία στην επιφάνεια.

Ο Δρ. του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Θεοφάνης Μαλκίδης περιγράφει και ρίχνει φως στο παρασκήνιο της δίκης του Καραϊσκάκη στο Αιτωλικό την 1η Απριλίου του 1824.

Πολυτραγουδισμένος μήνας. Και λόγω του ότι η Εθνική Επέτειος του «ΟΧΙ» έγινε στις 28 του Οκτώβρη, καθώς επίσης και η γιορτή του Αγίου Δημητρίου στις 26, αυτά τα δύο θέματα κυριαρχούν στα τραγούδια για τον Οκτώβρη.
του Λάζαρου Α. Μαύρου
ΑΙΩΝΙΩΣ αμετάβλητος κανόνας στην ιστορία ολόκληρης της ανθρωπότητας από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, διατυπώθηκε επιγραμματικά με την σαφέστερη και την πιο κυνική καταγραφή τής αληθέστερης διαχρονικά πραγματικότητας, στην αειθαλούς αξίας Ξυγγραφή του Θουκυδίδη, του 5ου π.Χρ. αιώνα, όπου, στον «Μηλίων Διάλογο» (Ε-89) λέει ότι: «Οι ισχυροί επιβάλλουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύνατοι υποχωρούν όσο τους επιβάλλει η αδυναμία τους» («δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν»).
– Βαθύτερος πυρήνας και κεντρική έννοια, το ζεύγος: Ισχυρός έναντι Ανίσχυρου, Δυνατός σε βάρος Αδυνάτου.
– Λέξη κλειδί, λοιπόν, η Δύναμη, η Ισχύς.
του Κώστα Μαυρίδη*
Η πρόσφατη Σύνοδος στη Δανία, προεδρεύουσα χώρα του Συμβουλίου της ΕΕ, είχε επίκεντρο την Ευρωάμυνα, το σπουδαιότερο εγχείρημα των τελευταίων δεκαετιών στην ΕΕ, που θα κυριαρχεί στην ευρωπαϊκή ατζέντα για πολλά χρόνια. Ταυτοχρόνως, πρόκειται για πρωτοφανή ευνοϊκή συγκυρία για τα εθνικά συμφέροντα Ελλάδας και Κύπρου, τα οποία όμως δεν εξυπηρετούνται με την υιοθέτηση των μεροληπτικών προτάσεων της Ευρ. Επιτροπής, αλλά με πρόταξη δικών μας θέσεων με κόκκινες γραμμές.

Το σημερινό μου κείμενο είναι μια απάντηση στην ελλιπέστατη ανακοίνωση του ΚΥΠΕ της 14ης Αυγούστου 2025, «51 χρόνια από τον Αττίλα ΙΙ: Η κορύφωση της κυπριακής τραγωδίας – 14 Αυγούστου 1974: Η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο».
Καταλήγει: «Ο ‘‘Αττίλας ΙΙ’’ ολοκλήρωσε το σχέδιο για διχοτόμηση του νησιού, ένα σχέδιο που, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, είχε επεξεργαστεί η Τουρκία σε συνεννόηση με τον Αμερικανό Υπουργό Εξωτερικών, Χένρι Κίσινγκερ».

Το 1827 η ελληνική επανάσταση έπνεε τα λοίσθια. Οι αβελτηρίες της ηγεσίας είχαν επιτρέψει την εγκατάσταση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο. Ο Μεσολόγγι είχε πέσει και τα αιγυπτιακά στρατεύματα ισοπέδωναν τον Μωριά. Την ίδια ώρα ο Κιουταχής έκαιγε την Ρούμελη. Ελάχιστα μέρη κρατούσαν ακόμα οι Έλληνες επαναστάτες. Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα έλαβε χώρα η ναυμαχία της Ιτέας ή Αγκάλης από τον ομώνυμο κόλπο. Στα τέλη Σεπτεμβρίου 1827 το πρώτο ελληνικό ατμοκίνητο πλοίο, το «Καρτερία», διατάχθηκε να πλεύσει στον Κορινθιακό κόλπο με στόχο την υποστήριξη των χερσαίων ελληνικών τμημάτων. Κυβερνήτης του σκάφους ήταν ο Βρετανός φιλέλληνας Frank Abney Hastings τον οποίο οι Έλληνες ονόμαζαν Άστιγξ.

Ένας από τους πιο γνωστούς και γενναίους ήρωες του 1821 ήταν αναμφίβολα ο Νικηταράς, γνωστός ως «Τουρκοφάγος». Τίμιος και ανιδιοτελής, από την αρχή της επανάστασης βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή στο πλευρό του θείου του, Κολοκοτρώνη.

κυρ Φώτης Κόντογλου
Ἤτανε μιὰ φορά, πρὸ σαράντα χρόνια, ἕνας ἄνθρωπος ἀπὸ καλὸ σόγι, ποὺ τὸν λέγανε Παρασκευά, καὶ ποὺ ζοῦσε σὲ μιὰ πολιτεία τῆς Ἀνατολῆς, χτισμένη ἀπάνω στὴ θάλασσα, ἀνάμεσα Πόλη καὶ Σμύρνη. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἤτανε ἔμπορος ἀπὸ τοὺς καλούς, καὶ ταξίδευε στὴν Πόλη καὶ στὴ Σμύρνη, εἶχε πάγει κ’ ἴσαμε τὸ Μισίρι, στὴ Βλαχιὰ καὶ στὸ Τριέστι, κ’ ἤξερε καλὰ τὸν κόσμο. Μὰ δὲν ἔκανε γιὰ ἔμπορος, ἐπειδὴς ἤτανε πολὺ δίκιος καὶ χριστιανὸς ἀληθινός. Κι ὄχι μόνο δὲν παραδεχότανε ἡ ψυχὴ του νὰ βγάζει μεγάλο κέρδος ἀπὸ τὴ δουλειά του, ἀλλὰ καὶ βοηθοῦσε κρυφὰ ἕνα σωρὸ φτωχὲς φαμίλιες ποὺ ὑποφέρνανε.