Οι πεσόντες καταδρομείς της Επιχείρησης "Νίκη", Κύπρος 22 Ιουλίου 1974

Θ. Μαλκίδης

Οι πεσόντες καταδρομείς  της Επιχείρησης "Νίκη" , Κύπρος 22 Ιουλίου  1974

Επιχείρηση "Νίκη" ονομάστηκε  η μυστική στρατιωτική αποστολή της Ελλάδας την 21η προς τη 22α Ιουλίου 1974 προς την Κύπρο, με σκοπό την αερομεταφορά καταδρομέων στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας  για να αποκρούσουν την τουρκική εισβολή. 

Τα αεροσκάφη, που απογειώθηκαν από τη Σούδα της Κρήτης, ήταν 20 Nord 2501 Nor-atlas και 10 C-47 Dakota της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και θα μετέφεραν καταδρομείς με πλήρη οπλισμό. Δεν κατάφεραν όλα να απογειωθούν. Aλλά και κατά την προσγείωσή τους στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, αφού κατόρθωσαν να ξεφύγουν από τα τουρκικά πυρά πετώντας χαμηλά και μπαίνοντας στην Κύπρο από δυτικά μέσω της βάσεως Ακρωτηρίου, όσα απογειώθηκαν, έγιναν στόχος φίλιων  πυρών, εφόσον εκλήφθηκαν κατά λάθος ως εχθρικά…


Η επιχείρηση αυτή είχε ονομαστεί "ΝΙΚΗ" και χαρακτηρίστηκε, τόσο από τον ελληνικό όσο και από τον ξένο τύπο, ως επιχείρηση αυτοκτονίας. Στη διάρκεια της επιχείρησης βλήθηκαν όλα τα αεροσκάφη, από φίλια και εχθρικά πυρά και καταρρίφθηκε ένα, με συνέπεια να βρουν φρικτό θάνατο όλοι οι επιβαίνοντες σ' αυτό, πλην ενός, του Καταδρομέα Ζαφειρίου. 

Είκοσι επτά λοκατζήδες και τέσσερις αξιωματικοί της πολεμικής αεροπορίας καθώς και δύο λοκατζήδες από άλλο αεροσκάφος, έχασαν την ζωή τους την αποφράδα εκείνη νύχτα. 

Οι Έλληνες φονευθέντες καταδρομείς που επέβαιναν στο  ΝORATLAS 52-133 «NIKH 4» ήταν οι εξής:

ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ Παναγόπουλος Βασίλειος, Συμεωνίδης Γεώργιος, Άνθιμος Ηλίας, Δάβαρης Γεώργιος 

ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΕΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΙΣ Α’ ΜΟΙΡΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ 
Τσαμκιράνης Δημήτριος, Καβραχωριανός Νικόλαος, Τσιλιβάκης Στέφανος, Τσάκωνας Ευάγγελος, Χριστόπουλος Αθανάσιος, Αναστασόπουλος Ανδρέας, Γιαννακάκης Κοσμάς, Γιαννάκος Στέφανος, Γιαννόπουλος Παναγιώτης, Δαλαμάγκας Ηλίας, Ζησιμόπουλος Ανδρέας, Ηλίας Κωνσταντίνος, Κασιμάκης Σωτήριος, Κατερός Κωνσταντίνος, Κουρούνης Σωτήριος, Λίγδης Χρήστος, Δοϊτσίδης Χριστόδουλος, Μανιάτης Σπυρίδων, Μονιάς Αιμίλιος, Μπαρώτας Κωνσταντίνος, Νάκος Γεώργιος, Πρινιανάκης Στυλιανός, Σιορώκος Δημήτριος, Σκιαδαρέσης Νικόλαος, Τζούρας Σωτήριος, Τούλης Ηλίας, Χατζόπουλος Χρήστος 

ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΘΕΙΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ Ζαφειρίου Αθανάσιος (Μοναδικός επιζήσας).

Ανάμεσά τους οι συμπατριώτες μου  από το νομό Έβρου Χριστόδουλος Δοϊτσίδης και Χρήστος Χατζόπουλος και ο καταγόμενος από το νομό Καβάλας Δημήτριος Τσαμκιράνης .

Οι Καταδρομείς από τον Έβρο Χ.Χατζόπουλος- Χ.Δοιτσίδης, Κύπρος, 22 Ιουλίου 1974

Θ. Μαλκίδης

Οι πεσόντες καταδρομείς από τον Έβρο Χρήστος Χατζόπουλος- Χριστόδουλος Δοιτσίδης της Επιχείρησης "Νίκη" στην Κύπρο το 1974

Επιχείρηση "Νίκη" ονομάστηκε  η μυστική στρατιωτική αποστολή της Ελλάδας την 21η προς τη 22α Ιουλίου 1974 προς την Κύπρο, με σκοπό την αερομεταφορά καταδρομέων στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας  έναντι της τουρκικής εισβολής. 

Τα αεροσκάφη, που απογειώθηκαν από τη Σούδα της Κρήτης, ήταν 20 Nord 2501 Noratlas και 10 C-47 Dakota της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και θα μετέφεραν καταδρομείς με πλήρη οπλισμό. Δεν κατάφεραν όλα να απογειωθούν. Aλλά και κατά την προσγείωσή τους στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, αφού κατόρθωσαν να ξεφύγουν από τα τουρκικά πυρά πετώντας χαμηλά και μπαίνοντας στην Κύπρο από δυτικά μέσω της βάσεως Ακρωτηρίου, όσα απογειώθηκαν, έγιναν στόχος φίλιων  πυρών, εφόσον εκλήφθηκαν κατά λάθος ως εχθρικά…

Οι Έλληνες φονευθέντες καταδρομείς που επέβαιναν στο  ΝORATLAS 52-133 «NIKH 4» ήταν οι εξής:

ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ Παναγόπουλος Βασίλειος, Συμεωνίδης Γεώργιος, Άνθιμος Ηλίας, Δάβαρης Γεώργιος 

ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΕΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΙΣ Α’ ΜΟΙΡΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ 
Τσαμκιράνης Δημήτριος, Καβραχωριανός Νικόλαος, Τσιλιβάκης Στέφανος, Τσάκωνας Ευάγγελος, Χριστόπουλος Αθανάσιος, Αναστασόπουλος Ανδρέας, Γιαννακάκης Κοσμάς, Γιαννάκος Στέφανος, Γιαννόπουλος Παναγιώτης, Δαλαμάγκας Ηλίας, Ζησιμόπουλος Ανδρέας, Ηλίας Κωνσταντίνος, Κασιμάκης Σωτήριος, Κατερός Κωνσταντίνος, Κουρούνης Σωτήριος, Λίγδης Χρήστος, Δοϊτσίδης Χριστόδουλος, Μανιάτης Σπυρίδων, Μονιάς Αιμίλιος, Μπαρώτας Κωνσταντίνος, Νάκος Γεώργιος, Πρινιανάκης Στυλιανός, Σιορώκος Δημήτριος, Σκιαδαρέσης Νικόλαος, Τζούρας Σωτήριος, Τούλης Ηλίας, Χατζόπουλος Χρήστος ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΘΕΙΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ Ζαφειρίου Αθανάσιος (Μοναδικός επιζήσας).

Ανάμεσά τους οι καταγόμενοι από το νομό Έβρου Χριστόδουλος Δοϊτσίδης και Χρήστος Χατζόπουλος.

Ο Χριστόδουλος Δοϊτσίδης γεννήθηκε το 1954 στην Καρωτή Διδυμοτείχου του νομού Έβρου και σπούδασε χορό στη Σχολή της Δόρας Στράτου στην Αθήνα, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως υδραυλικός. Στις 23 Απριλίου 1974, γιορτή του Αγίου Γεωργίου, πολιούχου της Καρωτής, χόρεψε στο χωριό του με το συγκρότημα της Δόρας Στράτου και τρεις μέρες μετά κατατάχτηκε ως στο Σώμα Καταδρομών στο Μεγάλο Πεύκο.

Συνέχισε την εκπαίδευσή του στις καταδρομές στη Ρεντίνα και ύστερα στη Σούδα της Κρήτης. Στις 22 Ιουλίου 1974, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στάλθηκε εκεί μαζί με άλλους συναδέλφους του για την υπεράσπισή της, αλλά καταρρίφθηκε το αεροπλάνο που τους μετέφερε και πέρασε στην αθανασία σε ηλικία μόλις 20 ετών. Τα οστά του Δοϊτσίδης δεν έχουν ταυτοποιηθεί ακόμη. 

Ο Χρήστος Χατζόπουλος γεννήθηκε στο Ελαφοχώρι Διδυμοτείχου του νομού Έβρου το 1952 και φοίτησε εκεί στο Δημοτικό Σχολείο και στη συνέχεια στο εξετάξιο Γυμνάσιο Διδυμοτείχου. Διαθέτοντας αξιόλογα αθλητικά προσόντα, υπήρξε αθλητής και ποδοσφαιριστής και πέτυχε να εισαχθεί στη Γυμναστική Ακαδημία.

Στις 26 Απριλίου 1974 κατατάχθηκε ως στο Σώμα Καταδρομών στο Μεγάλο Πεύκο. Συνέχισε την εκπαίδευσή του στις καταδρομές στη Ρεντίνα και ύστερα στη Σούδα της Κρήτης. Στις 22 Ιουλίου 1974, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στάλθηκε εκεί μαζί με άλλους συναδέλφους του για την υπεράσπισή της, αλλά καταρρίφθηκε το αεροπλάνο που τους μετέφερε και πέρασε στην αθανασία σε ηλικία μόλις 22 χρόνων. Το 2016 ταυτοποιήθηκαν τα οστά του και κηδεύτηκε στην ιδιαίτερή του πατρίδα τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. 

Ο Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί στέλνει μήνυμα ελπίδας και αγώνα από τη φυλακή!

Θ. Μαλκίδης 

Ο Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί στέλνει μήνυμα ελπίδας και αξιοπρέπειας από τη φυλακή!

Από την Ένωση  δικηγόρων  που υπερασπίζεται τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και συγκεκριμένα από τον Gökhan Soysal, ο οποίος συναντήθηκε  στο δικαστήριο με τον Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί, ήρθε το νέο μήνυμα για το φυλακισμένο συναγωνιστή μας. Ο  Γιαϊλαλί μας ενημερώνει ότι έλαβε  τις επιστολές από τη σύντροφό του Μεράλ Γκευλανί  και από το εξωτερικό
Όπως μας είπε ο δικηγόρος Gökhan Soysal "έχοντας εμπειρία και από άλλες περιπτώσεις πολιτικών κρατουμένων μου έκανε εντύπωση  το ηθικό του Γιαϊλαλί που είναι  υψηλό, κάτι που ενισχύει τον αγώνα όλων μας για δικαιοσύνη και ελευθερία".

Πρόσθεσε ότι είναι πολύ σημαντικό να του στείλετε  επιστολές συμπαράστασης, αισθανόμενοι πόσο σημαντικό είναι  αυτό  για ένα άτομο στη φυλακή. Έτσι δείχνουμε και με αυτόν τον τρόπο την αλληλεγγύη μας, στον συνάνθρωπο και συναγωνιστή μας που διώκεται και είναι φυλακισμένος για τρεις μήνες γιατί δηλώνει την ταυτότητά του"

Το μήνυμα του Γιαϊλαλί που πρέπει να φτάσει σε όλους τους Έλληνες, σε όλους τους ανθρώπους.

Ο Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί δεν είναι μόνος!

Λευτεριά στον Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί !

Διοικητής 33ης Μοίρας Καταδρομών Γεώργιος Κατσάνης, Κύπρος 21 Ιουλίου 1974

Θ. Μαλκίδης

 Γεώργιος Κατσάνης, Διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών Κύπρος, Παρών!


Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και αρχές του 1990 το κλειστό γήπεδο του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, έδρα της ομάδας βόλεϊ, αποκτούσε όνομα και λεγόταν πλέον  «Κατσάνειο», προς τιμήν του  Γεωργίου Κατσάνη, αθλητή του συλλόγου, διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών στην Κύπρο. 
Ο πρώην σπρίντερ του Ηρακλή από το Σιδηρόκαστρο Σερρών πολέμησε τον  «Αττίλα» στις 21 Ιουλίου 1974 στον Άγιο Ιλαρίωνα, στην περιοχή της Κυρήνειας, μόλις τη δεύτερη μέρα της τουρκικής εισβολής και ήταν μόλις 37 ετών όταν χτυπήθηκε από τα πυρά των εχθρών. 
Υπήρξε αθλητής του Ηρακλή από τα 14 του, με καλές επιδόσεις στα 100  και  στα 200 μέτρα, στο μήκος και στις σκυταλοδρομίες. Στα 18 του εισηχθη στη Σχολή Ευελπίδων και ξεκίνησε στρατιωτική καριέρα, ώσπου ζήτησε  μετάθεση στην Εθνική Φρουρά, το 1973.
    
«Ηταν καταϊδρωμένος και το πρόσωπό του ήταν μαύρο από την επαφή στα καψαλισμένα θάμνα», γράφει για  το τελευταίο πρωινό της ζωής του Κατσάνη ο Σπ. Παπαγεωργίου στο βιβλίο του «Πεθαίνοντας στην Κύπρο»: 

«Τον τύλιγαν πού και πού οι καπνοί που έρχονταν από πιο κάτω. Κρατούσε αυτόματο και είχε στη ζώνη του χειροβομβίδες. Έδινε φωναχτά οδηγίες στους στρατιώτες του. Κάποιοι από αυτούς θυμούνται ότι τα τελευταία του λόγια ήταν : "Θα τους τσακίσουμε, παιδιά, να είσαστε σίγουροι. Σε 5 λεπτά θα είμαστε απάνω".
    »Ακουσε, όμως, κάποιους να του φωνάζουν από απέναντι: "Μη χτυπάτε, είμαστε Ελληνες, κύριε Κατσάνη". Προχώρησε δίχως προφυλάξεις και χτυπήθηκε αλύπητα από τουρκικά πυρά, θύμα μπαμπεσιάς των εχθρών, που (όπως αποδείχθηκε αργότερα) είχαν συλλέξει ονόματα και φωτογραφίες των Ελλήνων αξιωματικών. "Μη φοβάστε, θα πέσουμε, αλλά δεν θα φύγουμε, να σας αφήσουμε στα χέρια των Τούρκων", έλεγε στον φίλο του Τεύκρο Χειμώνα από την Κυρήνεια.
    Οι στρατιώτες του Κατσάνη προσπάθησαν να πάρουν το άψυχο κορμί του διοικητή τους, έδωσαν μάχη σε θερμοκρασία 42 βαθμών υπό σκιάν, αλλά δεν τα κατάφεραν».
    Το πτώμα του ήρωα Κατσάνη έμεινε άταφο στο χώμα του Πενταδάκτυλου.

    Το στρατόπεδο της Δ' Μοίρας Καταδρομών στη Ρεντίνα Θεσσαλονίκης και της 35ης Μοίρας Καταδρομών στο Σταυροβούνι της Κύπρου φέρουν και σήμερα το όνομά του.

Η κόρη του Λίνα, γράφει σχετικά : "Καθώς ξημερώνει οι μνήμες ζωντανεύουν και ξαναγίνομαι εκείνο το οχτάχρονο παιδί που ξύπνησε αγριεμένο από το θόρυβο των αεροπλάνων και τις γεμάτες αγωνία φωνές ."Τούρκοι ,Τούρκοι μας βομβαρδίζουν" .Θυμάμαι το σφίξιμο του χεριού της μητέρας μου ,θυμάμαι το κλάμα της αδερφής μου θυμάμαι το πόσο ήθελα να ήσουν εκεί πατέρα μου, μαζί μας ... 
Μα εσύ πήρες το δρόμο το παλικαρίσιο ,το δρόμο της τιμής ,της λεβεντιάς .Έμεινες πιστός στα ιδανικά που γαλουχήθηκες ποτίζοντας τη γη που τόσο αγάπησες με το αίμα σου .
43 χρόνια πέρασαν πατέρα και ακόμη σε περιμένουμε !"

To "Δεν Ξεχνώ" αποκαθηλώθηκε και ξεχάστηκε.....

Θ. Μαλκίδης

To "Δεν Ξεχνώ" αποκαθηλώθηκε και ξεχάστηκε.....

Είχαμε αναδείξει και άλλες φορές το  γεγονός ότι η πινακίδα ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, στην Αλεξανδρούπολη, την οποία είχαμε τοποθετήσει στα μέσα της δεκαετίας του 1990, έχει εξαφανισθεί εδώ και τέσσερα χρόνια. Επίσης παρά τις διαβεβαιώσεις… η πινακίδα «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ – REMEMBER CYPRUS» στην Αλεξανδρούπολη δεν έχει αντικατασταθεί ακόμη με μεγαλύτερη όπως διαβεβαίωσαν οι αρμόδιοι…

Είναι αυτονόητο ότι η συγκεκριμένη πινακίδα στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, που τοποθετήθηκε επί

Δημαρχίας του αείμνηστου φίλου και συναγωνιστή Ηλία Ευαγγελίδη, είχε συγκεκριμένη στόχευση.  Ανάδειξης, προβολής, υπενθύμισης, εγρήγορσης και αγωνιστικότητας για την απελευθέρωση της κατεχόμενης Κύπρου.

Είχε συνδυαστεί τη συγκεκριμένη περίοδο με αντίστοιχες πράξεις  μας για την Κύπρο, όπως αυτό της ανάδειξης του ζητήματος των σκλαβωμένων Ελλήνων της Καρπασίας (δασκάλες Ελένη Φωκά, Γιαννούλα Βασιλείου ), της  πορείας των μοτοσικλετιστών  για τη μνήμη του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού και δεκάδες άλλες. 

Η πράξη αφαίρεση της πινακίδας για την Κύπρο, πράξη η οποία έγινε στη χρονική φάση εκβιασμού του Ελληνισμού για "λύση" με οποιοδήποτε τρόπο στο Κυπριακό, θέλω να πιστεύω πως δεν συνέβη για συγκεκριμένους λόγους. Λόγοι οι οποίοι, μεταξύ των άλλων, λέγεται ότι συνδέονται με την ολοένα και αυξανόμενη το τελευταίο χρονικό διάστημα αντίληψη περί πανάκειας στην επίλυση των τοπικών προβλημάτων από το τουριστικό ρεύμα από την Τουρκία. Αυτό θέλω να πιστεύω......

Πέρα από την απαίτηση για επανατοποθέτηση της συγκεκριμένης πινακίδας ή και καλύτερης  σε πιο κεντρική θέση, θεωρώ ότι  οι υπεύθυνοι είναι υπόλογοι. Έναντι των πολιτών της Αλεξανδρούπολης και έναντι της Ιστορίας του Ελληνισμού της Θράκης και της Κύπρου, έναντι της Αλήθειας και του Δικαίου.

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου υπερασπιστή της Κύπρου Βασίλειου Παπαλάμπρου

Κηδεία του ήρωα υπερασπιστή της Κύπρου στρατιώτη Βασίλειου Παπαλάμπρου  

«Θελήσαμε να ενταφιαστείς στην μαρτυρική Μεγαλόνησο, γιατί έγινε η δεύτερή σου πατρίδα». Με τα λόγια αυτά, η Ιωάννα Παπαλάμπρου εξήγησε την απόφαση της ίδιας και της αδελφής της Αθηνάς, να ενταφιαστούν στην Κύπρο τα λείψανα του πατέρα τους, Βασίλειου Παπαλάμπρου, ο οποίος έπεσε ηρωικά στην δεύτερη φάση της εισβολής του 1974, υπερασπιζόμενος την Κύπρο, στην επική, τετραήμερη μάχη του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ).


Ο συνταγματάρχης Βασίλειος Παπαλάμπρου του Δημητρίου, γεννήθηκε στη Λάγγα Καστοριάς, την 12η Οκτωβρίου 1931. Εισήλθε στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών, την 27η Ιανουαρίου 1950 και αποφοίτησε με τον βαθμό του δεκανέα, την 6η Δεκεμβρίου 1951.

Ήταν έγγαμος με δύο παιδιά. Φοίτησε κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, στα διάφορα σχολεία του όπλου του. Υπηρέτησε σε διάφορες Μονάδες, ανάλογα κάθε φορά του βαθμού του.

Στην ΕΛΔΥΚ υπηρέτησε με το βαθμό του ανθυπασπιστή, από 31 Ιουλίου 1972 έως και την 16η Αυγούστου 1974, ως διμοιρίτης Διμοιρίας ΠΑΟ 75 χιλιοστών του Λόχου Βαρέων Όπλων.
 Εξαφανίσθηκε, μαχόμενος εναντίον των Τούρκων, κατά τη μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, την 16 Αυγούστου 1974, στο ύψωμα Αγίου Γεωργίου.

Προήχθη στον βαθμό του συνταγματάρχη, μετά την εξαφάνισή του.
Έλαβε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις της Ν. Κορέας, από 11 Ιουνίου 1953 έως και 2 Ιουνίου 1954, καθώς και στις πολεμικές επιχειρήσεις κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1974.
Τιμήθηκε με παράσημα και μετάλλια, για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην πατρίδα:
-Αναμνηστικό μετάλλιο Νοτίου Κορέας.
- Διεμβολή ευαρέσκειας Προέδρου Νοτίας Κορέας.
- Αργυρό αριστείο ανδρείας, για τη συμμετοχή του στο Εκστρατευτικό Σώμα Ν. Κορέας.
- Πολεμικός σταυρός Γ' Τάξεως, ως αγνοούμενος στις επιχειρήσεις της Κύπρου.
- Αναμνηστικό μετάλλιο επιχειρήσεων Κύπρου από το ΓΕΣ σύμφωνα με το ΠΔ του 2007.


Η νεκρώσιμη ακολουθία για τον Βασίλειο Παπαλάμπρου εψάλη στο ναό Αγίου Γεωργίου, στο στρατόπεδο «Αντιστράτηγου Σταυριανάκου» στην Μαλούντα, όπου μετά το 1974 μεταφέρθηκε η έδρα της ΕΛΔΥΚ.

Το μικρό φέρετρο με τα λείψανα του Παπαλάμπρου ήταν καλυμμένο με τις σημαίες της Κύπρου και της Ελλάδας. Επί του φέρετρου, που συνοδευόταν από τέσσερις αξιωματικούς και τέσσερις οπλίτες της ΕΛΔΥΚ, υπήρχε η φωτογραφία του, τα παράσημα, το ξίφος και το πηλήκιο του, ενώ έξω από το ναό, απέδιδε τιμές άγημα και η φιλαρμονική της Δύναμης.

Στη νεκρώσιμη ακολουθία ήταν παρούσες οι δύο κόρες του (η σύζυγος Ελένη δεν μπόρεσε να παραστεί για λόγους υγείας), φίλοι της οικογένειας και συγγενείς άλλων πεσόντων και αγνοουμένων.


Αποχαιρετώντας τον πατέρα της, η Ιωάννα Παπαλάμπρου είπε, ότι στην Κύπρο οι άνθρωποι αγωνίζονται να επουλώσουν τις πληγές τους και επιζητούν με καρτερία την επανένωση της πατρίδας τους.

«Ξέρουν», πρόσθεσε, «να αγαπούν, να σέβονται, να τιμούν τους ήρωες και το σημαντικότερο απ΄ όλα: αναγνωρίζουν τη θυσία τους». Επίσης, η Ιωάννα Παπαλάμπρου αναφέρθηκε στη μάχη στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στις 16 Αυγούστου 1974 και είπε ότι ο πατέρας της εμψύχωνε τους στρατιώτες και με το ΠΑΟ (πυροβόλο άνευ οπισθοδρομήσεως) στα χέρια έβαλλε ακατάπαυστα εναντίον των τουρκικών αρμάτων από απόσταση αναπνοής.

Επίσης είπε, ότι οι 400 υπερασπιστές του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στον Γερόλακο, ζητούσαν ενισχύσεις, αλλά ουδέποτε ήρθαν. «Χωρίς ίχνος συνείδησης σας εγκατέλειψαν μέσα στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, σε μια άνιση μάχη, αλλά εσείς, πατέρα, δείξατε πως αγωνίζονται οι ήρωες και πεθαίνουν στην πρώτη γραμμή του μετώπου» ανέφερε.

Η κ. Παπαλάμπρου διατύπωσε την εκτίμηση ότι η απώλεια όλων θα μπορούσε να αποφευχθεί και πρόσθεσε: «Οι ευθύνες τεράστιες, δεν αποδόθηκαν ποτέ. Θα πρέπει όμως να αναζητηθούν έστω και καθυστερημένα». «Η σύζυγός σου, Ελένη και οι κόρες σου, είμαστε περήφανες για σένα» κατέληξε η Ιωάννα Παπαλάμπρου.

Ο ενταφιασμός των λειψάνων του Βασίλειου Παπαλάμπρου έγινε στο στρατιωτικό κοιμητήριο του Τύμβου Μακεδονίτισσας, σε τάφο που βρίσκεται πολύ κοντά από το μνημείο, όπου είχε καταρριφθεί από λάθος της κυπριακής αεράμυνας, το Noratlas της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Πριν τοποθετηθεί το φέρετρο με τα λείψανα στον τάφο, ο διοικητής της ΕΛΔΥΚ παρέδωσε στις κόρες του τις σημαίες Κύπρου και Ελλάδος, την φωτογραφία, το πηλήκιο, το ξίφος και τα παράσημά του. Όλοι τον κατευόδωσαν στην τελευταία του κατοικία με θερμά χειροκροτήματα και ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.

Ενοχλεί την Τουρκία η εμφάνιση της ποδοσφαιρικής ομάδας ΠΑΕ Ποντίων Ροδόπης με μηνύματα για τη Γενοκτονία !

Θ. Μαλκίδης

Ενοχλεί την Τουρκία η  εμφάνιση της ποδοσφαιρικής ομάδας ΠΑΕ Ποντίων Ροδόπης με μηνύματα για τη Γενοκτονία ! 

Έχουμε αναφερθεί ξανά στην ενόχληση της Τουρκίας για το ζήτημα της Γενοκτονίας, ενόχληση που εκφράζεται και μέσω  τουρκόφωνης εφημερίδας που εκδίδεται στην Κομοτηνή! Ενοχλήθηκε για τη Γενοκτονία που την ονομάζει δήθεν (!!!!), ενοχλήθηκε και με τα μνημεία της Γενοκτονίας  (http://malkidis.blogspot.gr/2017/03/h.html)

Τώρα και μετά τη δημοσίευσή μας, η οποία είχε μεγάλη απήχηση, για τη μετονομασία του Απόλλωνα Καλαμαριάς σε Απόλλωνα Πόντου, ο οποίος στη φανέλα του αντί για χορηγό θα έχει μηνύματα για τη Γενοκτονία ( http://malkidis.blogspot.gr/2017/07/blog-post_95.html  )

έρχεται πάλι η Τουρκία, πάλι μέσω  της ίδιας εφημερίδας να εκφράσει την ενόχλησή της για την ανάδειξη της Γενοκτονίας. 

Αυτή τη φορά η Τουρκία ενοχλήθηκε για τη φανέλα της ΠΑΕ Ποντίων Ροδόπης, που θα έχει μήνυμα για τη Γενοκτονία, την οποία πάλι η εφημερίδα ονομάζει δήθεν!

Το δημοσίευμα όπως μας το έστειλε η εξαιρετική ιστοσελίδα tourkikanea.gr είναι το παρακάτω :

"ΕΝΟΧΛΕΙ Η ΦΑΝΕΛΑ ΤΗΣ ΠΑΕ ΠΟΝΤΙΩΝ

ΣΤΗΝ ΣΕΖΟΝ 2017-2018 ΘΑ ΒΓΟΥΝΕ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΡΟΔΟΠΗΣ ΜΕ ΦΑΝΕΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΘΕΝ ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ


Στον νομό Ροδόπης στην ποδοσφαιρική σεζόν 2017-2018 θα εμφανιστούν στα γήπεδα με φανέλα με την δήθεν ¨Ποντιακή Γενοκτονία¨.

Η ερασιτεχνική ομάδα ΠΑΕ Ποντίων του χωριού Θρυλόριο του δήμου Κομοτηνής, στην ποδοσφαιρική σεζόν 2017-2018, στους αγώνες που θα δώσει, θα εμφανιστεί με το σύνθημα ¨ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ-ΠΑΝΤΑ ΤΙΜΩ¨  της δήθεν ¨Ποντιακής Γενοκτονίας¨.

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 100 έτη από την δήθεν ¨Ποντιακή Γενοκτονία¨, πολλές οργανώσεις από τώρα κάνουν σημαντικές ετοιμασίες και σχέδια.

Αναφέρεται πως και  άλλες ποδοσφαιρικές ομάδες που αγωνίζονται σε άλλα μέρη της Ελλάδας θα εμφανιστούν με παρόμοιες φανέλες.

ΤΙ ΘΑ ΠΡΑΞΟΥΝ FIFA, UEFA ΚΑΙ Η ΕΠΣ ΡΟΔΟΠΗΣ ;

Τώρα όλα τα βλέμματα έχουν στραφεί στην FIFA. Διότι είναι γνωστό πως παγκοσμίως στα γήπεδα απαγορεύεται η πολιτική, ο ρατσισμός και η πρόκληση της απέναντι πλευράς. Αποτελεί θέμα ενδιαφέροντος το τι μέτρα θα λάβουν άραγε σε αυτή την κατάσταση πρώτα οι FIFA και UEFA και μετά η ΕΠΣ Ροδόπης" (http://www.birlikgazetesi.net/haberler/13047-rodop-lnde-2017-2018-sezonunda-sahalara-soezde-qpontus-soykirimiq-formasiyla-cikacaklar.html).

Για ακόμη μία φορά εμφανίζονται επί ελληνικού εδάφους, οι γνωστές απόψεις, παρ' όλες τις αναγνωρίσεις που έχουμε πετύχει, παρόλα τα σχετικά νομικά κείμενα περί τιμωρίας των αρνητών και των αμφισβητιών. Απόψεις που αρνούνται και αμφισβητούν το μαζικό έγκλημα  και σχετίζονται με το αναμενόμενο χρέος από τους διασωθέντες, δηλαδή με  τα μνημεία, τις εκδηλώσεις, τη δράση μας και κάθε τι που  αναδεικνύει την υπόθεση της Γενοκτονίας ζητώντας την αναγνώριση από το θύτη  Τουρκία.

Κάθε αντίδραση θεσμική και μη, συλλογική και  προσωπική είναι εύλογη και  την αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον.....

Μνημόσυνο των πεσόντων ηρώων στρατιωτών στην Κύπρο, από την Κρήτη και τη Φθιώτιδα

Την Κυριακή 23/7/2017 ώρα 11 το πρωϊ, θα τελεσθεί Μνημόσυνο στο μνημείο πεσόντων Ηρώων Φθιωτών στρατιωτών της ΕΛ.ΔΥ.Κ, κατά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974.


Στα Χανιά εκδήλωση τιμής και μνήμης την Κυριακή 23 Ιουλίου στις 7:30μμ από τον Παγκρήτιο Σύνδεσμο Πολεμιστών Κύπρου.

Αναβολή στη δίκη του Γιάννη Βασίλη Γιαιλαλί για να βρεθούν νέα "στοιχεία"

Η δίκη του συναγωνιστή μας Γιάννη Βασίλη Γιαιλαλί αναβλήθηκε για την 17η Δεκεμβρίου προκειμένου όπως μου είπε η σύντροφός του Μεράλ Γκειλανί να βρεθούν νέα "στοιχεία"....

Ελπίζω μέχρι τότε που οι υπάλληλοι του φασιστικού- ναζιστικού καθεστώτος Ερντογάν θα αναζητούν νέα ψεύδη, στην Ελλάδα να σταματήσει η σιωπή και η αφωνία των θεσμών και των λοιπόν αρμοδίων, καθώς και η προβοκάτσια και το παρακρατικό μωσαικό υπονόμευσης....

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Δεκανέα Ιωάννη Μ. Τσαγγάρη

Την Κυριακή 23 Ιουλίου στις 11:30 πμ κηδεύεται ο Δεκανέας Ι. Μ. Τσαγγάρης ( ΑΣΜ 9942/72 ) από τις Δύμες Λεμεσού , ο οποίος αγνοούνταν από την 15η Αυγούστου 1974. 

Το νέο τεύχος του περιοδικού "Πόντος

Το νέο τεύχος του περιοδικού "Πόντος

Το νέο τεύχος του περιοδικού "Πόντος" κυκλοφορεί με πλούσια ύλη γύρω από την ιστορία, την λαογραφία και τον πολιτισμό του Ποντιακού Ελληνισμού!

Στο νέο τεύχος του περιοδικού Πόντος θα βρείτε την εξής θεματολογία:

Ταμέρ Tσιλιγκίρ: «Δεν αισθάνθηκα ποτέ Τούρκος, είμαι Έλληνας Πόντιος», 

Τραπεζούντα 1920: περιμένοντας τον ελληνικό στρατό στην Τραπεζούντα, 

Άγνωστα ντοκουμέντα της Γενοκτονίας: Ευθύμιος Κουζινός: 17 μήνες κρυμμένος σε μία τρύπα του κολλεγίου Ανατόλια Μερζιφούντας! 

Τηλεγράφημα του Reuter το 1921 στην εφημερίδα της Αδελαϊδας Daily Herald σχετικά με τις θηριωδίες του Τοπάλ Οσμάν, 

η έπαυλη Καπαγιαννίδη στην Τραπεζούντα, 

Οι παραξενιές του Γρηγόρη Καπαγιαννίδη, 

η μαγευτική λίμνη Σαράχο στην ελληνόφωνη περιοχή του Οφεως Τραπεζούντας, 

Ερμής 2ος αιώνας- μουσείο Τραπεζούντος (Οικία Κωστάκη Θεοφύλακτου), 

η ιστορία του Πόντου του καθηγητή Κωνσταντίνου Φωτιάδη, Περί της ποντιακής διαλέκτου από την φιλόλογο Γιώτα Ιωακειμίδου, αρχαίες λέξεις που διασώζονται στην ποντιακή διάλεκτο, 

‘Αφ’ς μεν ας βλαστημώ του Αλέξανδρου Κεβρεκίδη, ιστορικό λαογραφικό μουσείο της Ένωσης Ποντίων Πανοράματος Θεσσαλονίκης, 

Iορδάνης Χασερής: ο καπετάνιος του Δυτικού Πόντου που έσωσε μέρος της τρίτης αποστολής θανάτου της Σαμψούντας, συγκινητική φιλοξενία 300 ορφανών προσφυγόπουλων το 1923 από την Μονή Αγίου Αθανασίου στο Ρουμλούκι, 

Πως πληρωνόντουσαν οι δάσκαλοι στον Πόντο, Πλατεία «Ομονοίας» στην Σάντα!, η έκλειψη ηλίου το 1362 στην Τραπεζούντα, 

τι συμβολίζουν τα χρώματα στην φανέλα της ποδοσφαιρικής ομάδας του Απόλλωνα Πόντου Καλαμαριάς, 

Η ενδυµασία των λαών της Ανατολής της Μαρία Διαμαντίδου, 
μαθήματα σκίτσου για παιδιά στην ποντιακή διάλεκτο από τον Δημήτρη Νικολαίδη, 

Από τον Νίκο Καπετανίδη στον Γιάννη- Βασίλη Γιαϊλαλί η Γενοκτονία δε σταμάτησε ποτέ- του Θ. Μαλκίδη, 

Βιβλιοπαρουσίαση: Θ. Μαλκίδη "Κεμαλισμός και Ναζισμός" κ.α.

Απόλλων Πόντου!

Θ. Μαλκίδης

Πόντος και Απόλλων Πόντου

Πριν πολλά χρόνια ασχολήθηκα και συνεχίζω να ασχολούμαι με τον αθλητισμό στον Πόντο μέχρι τη Γενοκτονία και την εκδίωξη, ενασχόληση από την οποία προέκυψαν  βιβλία, εισηγήσεις σε επιστημονικά συνέδρια και ομιλίες. Ο "Ελληνικός αθλητικός σύλλογος του Ανατόλια Πόντος Μερζιφούντας, από το γήπεδο στην αγχόνη", η μετάφραση του βιβλίου του μαθητή του κολλεγίου Ανατόλια Ε. Κουζινού, είναι δύο ενδεικτικές δημοσιεύσεις, όπως και οι ποδοσφαιρικές συναντήσεις που έγιναν σε όλο τον πλανήτη μετά, από πρότασή μου, αφιερωμένες στη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας .

Οι πληροφορίες  που επιβεβαιώθηκαν πριν πέντε  μέρες για  αλλαγή του ονόματος του Απόλλωνα Καλαμαριάς σε Απόλλωνα Πόντου, με συγκίνησαν και  με χαροποίησαν για πολλούς λόγους. 

Η  έγκριση από την γενική συνέλευση της νέας ανώνυμης ποδοσφαιρικής εταιρίας με ονομασία «Απόλλων Πόντου», δεν είναι μία ακόμη είδηση που αφορά ένα αθλητικό σωματείο και τους φιλάθλους του, αφού υπάρχει η δήλωση για την εμπλοκή του Συλλόγου  στα θέματα του Ποντιακού Ελληνισμού. Παράλληλα έγινε γνωστό πως οι νέες φανέλες δεν θα φιλοξενούν χορηγούς και θα είναι αφιερωμένες στην διεθνή αναγνώριση από τον OHE και την EE της Γενοκτονίας.     

Ο Απόλλωνας της Καλαμαριάς, της προσφυγιάς, των απανταχού Ποντίων, που αγκαλιάζει τους πρόσφυγες αλλά και τις χιλιάδες των προγόνων που άφησε πίσω, έγινε Απόλλων Πόντου!

Θράκη:Γενοκτονία- Προσφυγιά- Αναγέννηση

Θ. Μαλκίδης 

Θράκη:Γενοκτονία- Προσφυγιά- Αναγέννηση

Από τo χαιρετισμό  στην εκδήλωση του  προσφυγικού σωματείου  απανταχού Κηπιωτών  Έβρου "Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος"

Οι τραγικές εξελίξεις στο Μικρασιατικό μέτωπο, η αλλαγή των προσανατολισμών και της πολιτικής έναντι των Κεμαλικών από τις Μεγάλες Δυνάμεις, είχαν σαν αποτέλεσμα να υπογραφεί η συνθήκη ανακωχής των Μουδανιών, με την οποία ο ελληνικός στρατός διατάχθηκε να εκκενώσει όχι μόνο την Ιωνία, όπου εκεί πλέον γραφόταν ο επίλογος μιας παρουσίας αιώνων, αλλά μέσα σε 15 μέρες και την Ανατολική Θράκη, εκεί όπου υπήρχαν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις του και εύρωστο ελληνικό στοιχείο . 

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ανέφερε σε σχετικό του τηλεγράφημα τα εξής: «Ανακοινώσατε, παρακαλώ τηλεγράφημα εις πληρεξουσίους Θράκης. Ανατολική Θράκη απωλέσθη ατυχώς δι’ Ελλάδα και επανέρχεται εις άμεσον κυριαρχίαν Τουρκίας…. Επί πλέον υποχρεούμεθα να εκκενώσωμεν από τούδε Θράκην. Ολόκληρος προσπάθειά μου στρέφεται πως χάνοντες Θράκην να σώσωμεν εν μέτρω δυνατώ Θράκας….Όσον τραγικόν και αν είνε, ανάγκη Θράκες να εγκαταλείψωσιν την γην, ην τόσων αιώνων κατοικούσιν αυτοί και πρόγονοί των, δεν υπάρχει άλλο μέσον σωτηρίας δι’ αυτούς ….».

Στις 30 Σεπτεμβρίου του 1922 ο αναπληρωτής του γενικού διοικητή Θράκης Κ. Γεραγάς ανέλαβε και επίσημα να συντονίσει το έργο του ξεριζωμού του Ελληνισμού της Ανατολικής Θράκης, που αφορούσε πάνω από 200.000 Έλληνες, ενώ το στρατηγείο της στρατιάς Θράκης έφυγε από τη Ραιδεστό και εγκαταστάθηκε στην Αλεξανδρούπολη την 9/10/1922.

Μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου του 1922 είχαν εκκενωθεί ιστορικά κέντρα, η Σηλυβρία, η Ηράκλεια, η Ραιδεστός, τα Γανόχωρα, οι Σαράντα Εκκλησιές, η Αδριανούπολη. Ένα μήνα αργότερα, το Νοέμβριο του 1922, έφευγαν και οι 25.000 Έλληνες της Καλλίπολης, ενώ το ελληνικό στοιχείο της Τσατάλτζας και ένα μεγάλο ποσοστό του νομού της Κωνσταντινούπολης αναχώρησε το 1924, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από την ελληνοτουρκική συνθήκη ανταλλαγής των πληθυσμών.

Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ ανταποκριτής τότε στην περιοχή γράφει τα εξής: «Σε μια συνεχή, εξαντλητική πορεία, οι Χριστιανοί της Ανατολικής Θράκης έχουν κατακλύσει τους δρόμους που οδηγούν στη Μακεδονία…..Μόνο από την Ανατολική Θράκη πρέπει να απομακρυνθούν 250.000 χριστιανοί πρόσφυγες…. Η μεγαλύτερη ομάδα διαβαίνει του ποταμό Έβρο (Μαρίτσα) από την Αδριανούπολη και είναι μήκους 20 μιλίων. Είκοσι μίλια αραμπάδες, που τους σέρνουν αγελάδες και βόδια με λασπωμένα πόδια, ενώ δίπλα τους βαδίζουν εξαντλημένοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά….Εγκατέλειψαν όλοι τα σπίτια τους, τα χωριά και τα χωράφια τους και προστέθηκαν στο ποτάμι των προσφύγων μόλις έμαθαν ότι έρχονται οι Τούρκοι ….Πρόκειται για πορεία προς το άγνωστο σιωπηλών ανθρώπων….».

Η απώλεια της ανατολικής Θράκης, επισφραγίστηκε με τη συνθήκη της Λωζάννης, όπου στις 30 Ιανουαρίου 1923 υπεγράφη η Ελληνοτουρκική σύμβαση και το πρωτόκολλο «περί ανταλλαγής των ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών».

Εκεί η Κεμαλική Τουρκία ζήτησε τμήμα της δεξιάς πλευράς του Έβρου και δημοψήφισμα για τη (Δυτική) Θράκη, λαμβάνοντας τελικά το Καραγάτς, η οποία είχε ξαναπάρει το ελληνικό της όνομα Ορεστιάδα, από τον Ορέστη που λούστηκε εκεί για να εξαγνιστεί από το έγκλημα που είχε διαπράξει, μη γνωρίζοντας ότι εκεί θα σημειωθεί ένα άλλο έγκλημα!

Ο Βενιζέλος στις θέσεις της κεμαλικής ηγεσίας για το Καραγάτς θα απαντήσει ότι η ελληνική κυβέρνηση δέχεται τις τουρκικές προτάσεις και έτσι η περιοχή, το Καραγάτς και τα χωριά Μπόσνα και Δεμιρδέσι, παραδόθηκαν στην Τουρκία, γράφοντας τον επίλογο της απώλειας της ανατολικής Θράκης. 

Θα ήταν βεβαίως σημαντικό και χωρίς καμία δόση υπερβολής- ποιος μπορεί άλλωστε να το αμφισβητήσει- να αναφέρουμε ότι το επαπομείναν μέρος της Θράκης, παραμένει σήμερα στο ίδιο πεδίο εγκατάλειψης. 

Όπως συνέβη το 1922. Τότε το ένιωσαν οι πρόγονοί μου, εγκαταλείποντας την Αδριανούπολη και την Ορεστιάδα, τώρα το νιώθουμε και εμείς, ελπίζοντας και ευχόμενοι βεβαίως να μην έχουμε την ίδια τύχη με αυτούς…..

Aποκαλυπτήρια της προτομής του Ήρωα Καταδρομέα Νικολάου Καβροχωριανού

Aποκαλυπτήρια της προτομής του Ήρωα Καταδρομέα Νικολάου Καβροχωριανού

Σε κλίμα έντονης συγκίνησης και με την παρουσία συγγενών και συμπολεμιστών του πεσόντα στην Κύπρο, Ήρωα Ανθυπασπιστή Καταδρομών Νικόλαου Καβροχωριανού, πραγματοποιήθηκε σήμερα στη Μονή Μαλεβιζίου η τελετή αποκάλυψης της προτομής του, τελετή που συνδιοργάνωσαν ο Δήμος Μαλεβιζίου και ο Σύλλογος ΚΟΜΑΝΤΟΣ ’74.

Ο Καβροχωριανός, συμμετείχε στην επιχείρηση "ΝΙΚΗ" με σκοπό την ενίσχυση των μαχόμενων δυνάμεων που πολεμούσαν τον Αττίλα στη Κύπρο, τον Ιούλιο του 1974. Ο Νίκος Καβροχωριανός δεν γύρισε... Έμεινε εκεί, στο λόφο της Μακεδονίτισσας, μαζί με τους συμπολεμιστές του που επέβαιναν στο Νοράτλας με κωδικό κλήσης "Νίκη-4" το οποίο και καταρρίφθηκε από φίλια πυρά ενώ προσέγγιζε το αεροδρόμιο της Λευκωσίας... Τα οστά του επέστρεψαν στη γεννέτειρά του τον Ιανουάριο του 2016...

Δέηση για τους αγνοούμενους του 1974 και Μνημόσυνο πεσόντων Τεθωρακισμένων

Δέηση διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων του 1974 και Μνημόσυνο πεσόντων Τεθωρακισμένων 

Συγκέντρωση υπογραφών για τον Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί

Η συγκέντρωση υπογραφών από τη Επιτροπή για τη Διεθνοποίηση και την Αναγνώριση της Γενοκτονίας, για την απελευθέρωση του Γιάννη Βασίλη  Γιαϊλαλί στις εκδηλώσεις στο Θρυλόριο Ροδόπης.