Υπογράφουμε για την απελευθέρωση του Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί.Sign for Yannis Vasilis Yailali

Θ. Μαλκίδης: Υπογράφουμε  για την απελευθέρωση του Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί

Η Επιτροπή για τη Διεθνοποίηση και την Αναγνώριση της Γενοκτονίας -"Εύξεινος Λόγος" βρίσκεται στο φετινό 21ο Ακριτικό  Κύκλο του Συλλόγου Ποντίων Σταυρούπολης που γίνεται στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά, εκεί όπου φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν συμπατριώτες μας και έχοντας αναλάβει τη σχετική πρωτοβουλία, συγκεντρώνει υπογραφές για την απελευθέρωση του φυλακισμένου στις τουρκικές φυλακές Έλληνα   Γιάννη Βασίλη  Γιαϊλαλί.

Ευχαριστούμε τους "Ακρίτες του Πόντου" Σταυρούπολης για τη συνεργασία, τον  Κώστα Πασχαλίδη που  ενημερώνει και συλλέγει υπογραφές για την Πρωτοβουλία για την Απελευθέρωση του  Γιάννη -Βασίλη Γιαϊλαλί και για τις φωτογραφίες τον Γιώργο Β.Μακαβό.

Ένας Έλληνας στα κάτεργα των τουρκικών φυλακών - Πλήρης αδιαφορία της Ελλάδας για την τύχη του

Του Στρατή Μαζίδη

Ο Γιάννης-Βασίλης Γιαϊλαλί δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι γνωστός. Είναι ο σύγχρονος Διγενής Ακρίτας που ζει στα βάθη της Ανατολίας. Είναι ο απόγονος εκείνων που έμειναν πίσω γιατί κάποιοι έπρεπε να φυλάξουν τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας που αναπαύονται στην όμορφη πατρίδα.

Ο Γιάννης-Βασίλης πληρώνει τους αγώνες του για τη δημοκρατία και την ιστορία. Φυλακίστηκε για άλλη μια φορά επειδή προσέβαλε τον Ερντογάν και ύστερα από ένα άρθρο του για τη Γενοκτονία των λαών της Μικράς Ασίας.

Κάποτε λεγόταν Ιμπραήμ και εστάλη ως Τούρκος στρατιώτης στις δύσβατες περιοχές του Κουρδιστάν μέχρις ότου έπεσε αιχμάλωτος στα χέρια των Κούρδων ή μάλλον οι τελευταίοι πρακτικά τον απελευθέρωσαν.

Πόσοι άραγε ακόμη Ιμπραήμηδες που κρύβουν κάποιον Γιάννη, Κώστα και Δημήτρη δεν εστάλησαν ως αναλώσιμοι στρατιώτες απέναντι στους Κούρδους;

Θύμαμαι τις ημέρες του πραξικοπήματος του 2016 όταν συνομιλούσα με έναν ελληνικής καταγωγής πολίτη της Αγκυρας. Μου έδινε πολύτιμες πληροφορίες για τα γεγονότα των ημέρων αλλά και το πως το κράτος γνωρίζει την καταγωγή του καθενός οριοθετώντας την καριέρα του αν πχ μπει στο Δημόσιο. Στη συνέχεια τον έχασα.

Ο Γιάννης-Βασίλης δεν είναι σαν εμάς, είναι παραπάνω από εμάς διότι δεν απόκαμε όπως εμείς. Μάχεται στον τόπο του και για αυτό κατέληξε στη φυλακή.

Οι ελληνικές αρχές και τα ΜΜΕ δεν ασχολούνται με την ιστορία του πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Ο μόνος που κρατά τακτικά το θέμα του Γιάννη-Βασίλη είναι ο Θεοφάνης Μαλκίδης στο εξαιρετικό του ιστολόγιο.

Οι επιστολές του συναγωνιστή μας Έλληνα Γιάννη- Βασίλη Γιαϊλαλί από τη φυλακή.Yannis- Vasilis Yaylali:Letters from prison

Θ.  Μαλκίδης 

Οι επιστολές του συναγωνιστή μας Έλληνα Γιάννη- Βασίλη Γιαϊλαλί από τη φυλακή

Ο Γιάννης- Βασίλης Γιαϊλαλί γεννήθηκε το 1974 στην Πάφρα της Σαμψούντας, από γονείς ελληνικής καταγωγής από τον Πόντο και την Κύπρο, όπως είχε αναφέρει ο ίδιος σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Corporate Watch. Μεγάλωσε σε ένα φασιστικό περιβάλλον όπου οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Κούρδοι ήταν ανεπιθύμητοι, ενώ το 1994 υπηρέτησε στον τουρκικό στρατό, όπου, όπως ανέφερε, υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας εγκλημάτων των Τούρκων εναντίον των Κούρδων. 

Ο Γιαϊλαλί έμαθε για την πραγματική του ελληνική καταγωγή,  άλλαξε το όνομά του από Ιμπραχίμ σε Γιάννης- Βασίλης και «αφιερώθηκε» στον αγώνα για την ελευθερία των Κούρδων και  την ανάδειξη της Γενοκτονίας. 

Για τη δράση του ο Γιάννης- Βασίλης Γιαϊλαλί συνελήφθη, είναι  σε απομόνωση από την 22α Απριλίου σε φυλακές υψίστης ασφαλείας στο Ελατζίκ και δικάζεται την 18η Ιουλίου και στις 26 Οκτωβρίου με τις κατηγορίες  της διάδοσης "τρομοκρατικής" προπαγάνδας υπέρ του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και της προσβολής του Κεμάλ και του Ερντογάν!

 Η σύντροφος του Γιάννη- Βασίλη Γιαϊλαλί , Μεράλ Γκευλανί, μου γνωστοποίησε πριν λίγο νέα του και τα παρακάτω αποσπάσματα από επιστολές που της έστειλε  o Γιάννης

"Έλαβα δύο επιστολές από τον Γιάννη   σχεδόν δύο μήνες μετά τη σύντομη επιστολή που έλαβα την πρώτη εβδομάδα μετά τη σύλληψή του. Άλλες όμως επιστολές του που περιείχαν άρθρα του για δημοσίευση σε εφημερίδες και στο διαδίκτυο, κατασχέθηκαν από τις αρχές ως  «απαράδεκτες» και  με το αιτιολογικό πως «οι εκφράσεις της κριτικής που χρησιμοποιούνται στις επιστολές που επρόκειτο να δημοσιευθούν στην εφημερίδα, αφορούν μία   ατζέντα που οι αρχές θεωρούν  προκατειλημμένη». 

Ο Γιάννης Βασίλης αναφέρει επίσης πως  με την επιστολές μου- άρθρα  επισήμανα «την αλήθεια για τους λόγους για τους οποίους φυλακίστηκα. Με τη σύλληψη μου, ως Έλληνας Κύπριος και  Πόντιος που είμαι, θέλουν να  τιμωρηθεί ο  Κουρδικός λαός, να σταματήσει η διεθνής αλληλεγγύη για την ανάδειξη της σφαγής στο Roboski και να προωθηθεί η στρατιωτική έναντι της πολιτικής λύσης για το κουρδικό ζήτημα.

Τέλος ο Γιάννης Βασίλης αναφέρει πως «αν αναρωτιέστε για την κατάστασή μας εκεί, είμαστε καλά σε όλα και θα συνεχίσουμε να είμαστε καλά . Δεν είναι εύκολο να πολεμήσουμε σε αυτή τη χώρα, είναι όμως  απαραίτητο να βγούμε στο δρόμο βλέποντας τα πάντα πρόσωπο με πρόσωπο», ενώ κλείνει ευχαριστώντας τους φίλους  από το εξωτερικό που τον στηρίζουν με κάθε τρόπο στέλνοντας τους   αγωνιστικούς χαιρετισμούς!

Στη θέση του μνημείου του Πετράκη Γιάλλουρου στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο, μνημείο για τον Μουσταφά Κεμάλ!

Θ. Μαλκίδης

«Στη θέση του μνημείου του δολοφονημένου το 1956 Πετράκη Γιάλλουρου στο κατεχόμενο σήμερα Ριζοκάρπασο, μνημείο που αγνοείται μετά την Τουρκική εισβολή, στήθηκε αδριάντας για το σφαγέα των Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας, της Θράκης, του δασκάλου του Χίτλερ και των Ναζί, Μουσταφά Κεμάλ. H "λύση" για το Κυπριακό που συζητείται τις ώρες αυτές στην Ελβετία με τους κατακτητές, θα αφορά και την τιμωρία της Ύβρεως εναντίον των Ελληνισμού και εναντίον του 17χρονου Έλληνα μαθητή της Κύπρου;»

Στη θέση του μνημείου του Πετράκη Γιάλλουρου,  το μνημείο του  Μουσταφά Κεμάλ!

Στις 7 Φεβρουαρίου 1956, γύρω στις 9 π.μ. ο αριστούχος μαθητής και σημαιοφόρος του Γυμνασίου Αμμοχώστου Πετράκης Γιάλλουρος άφηνε την τελευταία του πνοή. Τον είχε βρει στην Αμμόχωστο η σφαίρα του δεκανέα Μπάρυ Χεζελτάιν, στη συμβολή των οδών Ερμού και Κυπριανού μετά από μαθητική διαδήλωση υπέρ της Ένωσης και κατά των αγγλικών διαταγών για κλείσιμο του σχολείου. 

Ο 17χρονος, είχε γεννηθεί στις 19 Αυγούστου 1938, στο Ριζοκάρπασο. Από την αρχή του αγώνα, ο νεαρός είχε ενταχθεί στις τάξεις της ΑΝΕ (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ) και είχε αναλάβει ηγετικό ρόλο φροντίζοντας να συντονίζει τους μαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου. Ο Πετράκης με τις μαθητικές ομάδες, διένειμαν φυλλάδια, έκρυβαν οπλισμό και διοργάνωναν μαχητικές διαδηλώσεις. Το «ξανθό αγόρι της Καρπασίας με τα σπινθηροβόλα γαλάζια μάτια» λάτρευε την Ελλάδα κι αυτό φαινόταν μέσω από τις επιστολές του προς τους γονείς του. 

Σε μία από αυτές αναφέρει: «Δεν συμφωνώ αγαπητέ μου πατέρα στο ότι ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα να κοιτάξει για τον εαυτό του και ύστερα για την πατρίδα του. Τότε αυτός, καταντά άκρως εγωιστής, τομαριστής και μπορώ να πω αναίσθητος. Διότι όταν δεν κυριαρχεί μέσα του το αίσθημα της φιλοπατρίας, το ευγενέστερο των αισθημάτων, δεν είναι δυνατό να κυριαρχεί κανένα άλλο ευγενές αίσθημα… 

Εξ άλλου, αγαπητέ μου πατέρα, η ορμή του ανθρώπου προς την ύλη, δηλαδή τον πλούτο και την καλοπέραση και η ικανοποίηση τούτη, δεν προσφέρει την πραγματική ευτυχία του ανθρώπου. Την απόλυτη ευτυχία προσφέρει στους ανθρώπους και ιδίως όταν είναι Έλληνες, η ορμή προς τα ανώτερα ιδανικά την αγάπη προς την Πατρίδα και τον πόθο ακόμη και να θυσιαστεί για την ελευθερία της που είναι και δική του ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια». 

Στις 6 Φεβρουαρίου, η κυβέρνηση Χάρτινγκ διέταξε το κλείσιμο του Γυμνασίου Αμμοχώστου. Η αντίδραση των μαθητών ήταν άμεση. Διοργανώθηκε μεγαλειώδης πορεία και διαδήλωση ενάντια στους Βρετανούς. Οι μαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου μαζί με το Εμπορικό Λύκειο, είχαν στήσει τα οδοφράγματά τους στην οδό Ερμού. Ο πετροπόλεμος ξεκίνησε και οι στρατιώτες απάντησαν στους άοπλους μαθητές με αληθινά πυρά. Μια σφαίρα βρήκε τον Πετράκη. 

Η ρητή διαταγή του Χάρτινγκ ήταν ότι οι κηδείες των αγωνιστών της ΕΟΚΑ έπρεπε να γίνονται αμέσως. Έτσι δεν περίμεναν καν τους γονείς του που βρίσκονταν στην Αγγλία εκείνη την εποχή. 

«Ο νεκρός έπρεπε να ταφεί την ίδια ημέρα […] Και ο Πετράκης θάφτηκε στη γενέτειρά του με το αμυδρό φως των φαναριών, με τη συνοδεία της λαοθάλασσας, που έψαλλε, έκλαιγε και άπλωνε τη βροντερή κραυγή του αγώνα στο έρεβος της σκλαβιάς που σκέπαζε το Ριζοκάρπασο». 

Την επόμενη ημέρα, ο εφημερίδα Φιλελεύθερος σημείωνε: 

«Ο άριστος των μαθητών της Αμμοχώστου επυροβολήθη χθες και εφονεύθη υπό δυνάμεων ασφαλείας κατά την διάρκεια διαδηλώσεων. Η σφαίρα διέτρησε τον πνεύμονά του. Προτού εκπνεύσει ανεφώνησε: «ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ». 

Όλα τα καταστήματα Βαρωσίων έκλεισαν εις ένδειξιν πένθους. Λιμενεργάται ηρνήθησαν να εκφορτώσουν στρατιωτικόν υλικόν. Η κηδεία του φονευθέντος μαθητού εγένετο αυθημερόν εις Ριζοκάρπασον». Το μνημείο που αγνοείται Στην πλατεία του χωριού Ριζοκαρπάσου απέναντι από τον ναό του Αγίου Συνεσίου, είχαν στηθεί δύο αγάλματα. Ήταν του Παναγιώτη Κασπή και του Πετράκη Γιάλλουρου. 

Μετά την τουρκική εισβολή οι τουρκικές «αρχές» απομάκρυναν τα δύο μνημεία και στη θέση τους στήθηκε μνημείο του Μουσταφά Κεμάλ. Το μνημείο του Κασπή μεταφέρθηκε. Το μνημείο του Γιάλλουρου αγνοείται.... 

http://www.mixanitouxronou.com.cy

Rum Soykırımı

Rum Soykırımı


Rum kırımı veya Rum kıyımı 

I. Dünya Savaşı esnası ve sonrasında Osmanlı İmparatorluğu topraklarında yaşanan, hükûmetin ülkedeki Rum nüfusa karşı uyguladığı politikayla başlayan[1] kırımdır.[1][2][3] Bu politika çerçevesinde çeşitli katliamlar, ölümüne sürgünler ve mezalim gerçekleştirildi.[1] Pontus olarak bilinen Karadeniz bölgesindeki Rumların bir kısmı kırım sonucunda Rusya'ya kaçtı.[2] 1923 yılında, kırım sonrasında Kurtuluş Savaşı sonucu Türkiye ve Yunanistan arasında yapılan mübadeleyle Anadolu Rumları Yunanistan'a gönderildi. Kırımın soykırım niteliği taşıyıp taşımadığı konusunda uluslararası akademik camiada fikir birliği yoktur.[2]

Kırımda kaç kişinin öldüğü akademik bir tartışma konusudur ve dönem kaynaklarındaki eksiklikler ve yanlılıklar ölü sayısını belirlemeyi zorlaştırmaktadır.[2] Savaş ve katliamlar üzerine uzmanlığı olan siyaset bilimci Rudolph Rummel, çeşitli kaynaklardan derlediği ve analiz ettiği verilerle kırımda 289.000 ila 450.000 Rum'un öldüğü sonucuna ulaştı.[4] Hikmet Bayur tarafından hazırlanıp Türk Tarih Kurumu tarafından yayımlanmış olan Türk İnkılâbı Tarihi adlı kitapta 800.000 Ermeninin yanı sıra 200.000 Rumun da katl ve tehcir yüzünden veya amele taburlarında öldüğüne dair bilgi Yarbay Nihat'ın bizim resmi kaynaklara göre de doğru saymak gerekir yazısıyla birlikte aktarılmaktadır.[5]

Henry Morgenthau, 200.000 - bir milyon Rumların her yerde grup halinde toplanıp iç bölgelere dağıtıldığını ancak, Ermeniler ile farklı olarak genel bir kırıma uğramadıklarını aktarmaktadır.[6] Elefterios Venizelos ise Paris Barış Konferansı'nda 300.000 Rum'un yok edildiğini ve 450.000 Rum'un Yunanistan'a sığındığını ileri sürdü.[2] Türkiye Cumhuriyeti Genelkurmay Başkanlığı, resmî verilerinde Kurtuluş Savaşı döneminde "Pontus İsyanı" ve "Koçgiri İsyanı" olarak adlandırılan olaylar sırasında Sakallı Nurettin Paşa komutasındaki Merkez Ordusu tarafından öldürülen Rumların sayısının 11.181 kişi olduğunu iddia eder.[7]

Yunan kaynaklarında, kırım ile ilgili kişiler arasında, Alman İmparatorluğu'nun Atina Gesandter'i Hans von Wangenheim'in şansölye Bernhard von Bülow'e yolladığı rapordan alıntı yapılarak "Türk Başbakanı" "Sefker Pasha"nın adı[8] ve Merkez "Kolordu"ya bağlı bir kumandan "Mehmet Azit"'in adı[9] anılmaktadır.

Küçük Asya, Batı Asya'nın batı bölgesini teşkil eden bir yarımada olup modern Türkiye Cumhuriyeti'nin bazı bölgeleri oluşmaktadır. Kuzeyinde Karadeniz, doğusunda Kafkasya ve İran platosuna, güneydoğusunda Büyük Suriye ve (Yukarı Mezopotamya), güneyinde Akdeniz, batısında Ege Denizi ve kuzeybatısında Balkan Yarımadasına uzanmaktadır. I. Dünya Savaşı patlak verdiğinde Anadolu Türkler, Azeriler, Rumlar, Gürcüler, Ermeniler, Kürtler, Zazalar, Çerkezler, Süryaniler, Yahudiler ve Lazlar'ı dahil eden nüfusuyla etnik açıdan farklılık söz konusuydu.

Hükûmetin Yunan nüfusa karşı yürüttüğü kampanyanın [kaynak belirtilmeli] nedenleri arasında bu nüfusun Osmanlı Devleti'nin düşmanlarına yardım edeceği korkusu, bazı Türkler arasında varolan, bir modern ulus devleti oluşturmak için modern Türk ulus devletinin bütünlüğünü tehdit eden grupların devletin topraklarından temizlenmesi gerektiğine dair inanç idi.[10][11]

Bir Alman askerî ataşesine göre, Harbiye Nazırı ve Başkumandan Vekili Enver Paşa Ekim 1915'te kendisinin savaş sırasında Ermeni Sorunu'nu çözdüğüne inandığı aynı yöntemle Yunan Sorunu çözmek istediğini açıklamıştır.[12]

Osmanlı Devleti 1914 yılı nüfus sayımı sonuçları. Rumların nüfusu yaklaşık 1,8 milyon olarak kaydedildi.
1914 yılının yaz mevsiminde hükûmet ve ordu yetkilileri tarafından desteklenen Teşkilat-ı Mahsusa, askerlik çağında olan Trakya ve Batı Anadolulu Rum erkekleri amele taburlarına aldırdı ve bunların yüzbinlercesi öldü.[13] Yüzlerce mil mesafeden İç Anadolu'nun içine sevkedilen bu askerler yol yapma, bina yapma, tünel kazma ve diğer saha çalışmasında istihdam edildi. Hastalık, kötü muamele veya muhafızlar tarafından öldürülmeleri nedeniyle sayıları büyük ölçüde azaldı.[14] 1914 yılının kasım ayından itibaren Osmanlı yönetiminin Rum nüfusa yönelik politikası değişti ve zorunlu göçlerle sadece Rus sınırına yakın Karadeniz bölgesinde yaşayan Rum nüfus hedef alınmaya başlandı.[15]

Rum erkeklerin zorla askere alınması, genel nüfusuna yönelik katliamlar ve ölüm yürüyüşleri de dahil olmak üzere sürgün ile tamamlandı[kaynak belirtilmeli]. Rum köy ve kasabalarını Türkler tarafından kuşatılıp konşular tarafından öldürülecektir[kaynak belirtilmeli]. Örneğin, 12 Haziran 1914 tarihinde Batı Anadolu'da Smyrna (İzmir)'nın 25 mil kuzeybatısında bulunan Phokaia (Yunanca: Φώκαια, Foça, İzmir)'da erkek, kadın ve çocukların ölüleri bir kuyuya atıldı.[16]

Αποκαλυπτήρια προτομής του Ήρωα Ανθυπασπιστή Καταδρομών Αντώνη Ζησιμόπουλου

ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΕΦΕΔΡΟΥ ΑΝΘΥΠΑΣΠΙΣΤΗ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ ΑΝΤΩΝΗ ΖΗΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ 

Σας γνωρίζουμε, ότι στις 2 Ιουλίου, ημέρα Κυριακή στις  11 το πρωί, μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, θα πραγματοποιηθούν, έξω από τον Ιερό Ναό «Η Κοίμηση της Θεοτόκου» Βάρκιζας, Πλατεία Ήρωα Αντώνη Ζησιμοπούλου  του Δήμου Βούλας-Βάρης-Βουλιαγμένης , τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Ήρωα Έφεδρου Ανθυπασπιστή Καταδρομών Αντώνη Ζησιμόπουλου.

Ο Ήρωας Αντώνης Ζησιμόπουλος αντιστάθηκε στους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο το 1974.

“Σε λίγα χρόνια οι Τούρκοι θα κάνουν τους ΄Ελληνες να σκέπτονται σαν Τούρκοι.” Κύπρος, Αιγαίο, Θράκη, Survivor.....

Θ. Μαλκίδης

“Σε λίγα χρόνια οι Τούρκοι θα κάνουν τους ΄Ελληνες να σκέπτονται σαν Τούρκοι.....”.

Όταν ο αείμνηστος καθηγητής μας Νεοκλής Σαρρής έλεγε το μοναδικό πως «σε λίγα χρόνια οι Τούρκοι θα κάνουν τους ΄Ελληνες να σκέπτονται σαν Τούρκοι.....». (Εφημερίδα “Ένωσις”. Λευκωσία- Σεπτέμβριος 2008), κανείς δεν περίμενε ότι το «σε λίγα χρόνια» θα ήταν πραγματικά ελάχιστος χρόνος.

 Τούτες τις ώρες γίνεται η «Διάσκεψη» για την Κύπρο με την πρόταση για την αποδοχή της κατοχής με την προώθηση του  ρατσιστικού σχεδίου Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, το οποίο είναι η εξέλιξη του Ναζιστικής προέλευσης προγράμματος του πρώην γραμματέα του ΟΗΕ Κούρτ Βαν Χάιμ. Το σχέδιο όχι μόνο δεν  προσφέρει μέλλον  για την Ελληνική Κύπρο, αλλά στην ουσία αποτελεί απαρχή κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας και συνέχειας, από τη Λευκωσία, μέχρι και το Αιγαίο, τη Θράκη και την πρώην Αθήνα. 

Η με κάθε τρόπο αποδοχή των Τουρκικών απαιτήσεων ,  υποστηρίζονται από τους τοπικούς προύχοντες, οι οποίοι έχοντας αποδεχθεί την Τουρκία ως υπερδύναμη, έχουν εισαγάγει την «τουρκική σκέψη» και στο λαό. Μέσο και δίοδος της σκέψης αυτής είναι κυρίως η τηλοψία   όπου η Τουρκική  ιστορία, η γλώσσα, τα έθιμα, οι παραδόσεις και τα επιτεύγματα, προβάλλονται με σκοπό όχι μόνο να δημιουργήσουν μια θετική και ελκυστική εικόνα για την εκάστοτε χώρα, αλλά και για να λειτουργήσουν ως ένας δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των δύο λαών που διαθέτουν διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο, αμβλύνοντας τις  διαφορές που μπορεί να υπάρχουν μεταξύ τους.

Έτσι ο Ελληνισμός υπόκεινται σε μία άνευ προηγουμένου αποδοχή της τουρκικής εικόνας η οποία υποτίθεται ότι δεν έχει ζηλέψει τίποτα απ’ τον σύγχρονο δυτικό κόσμο, όμως τα πράγματα αλλάζουν όταν τα  ιστορικά  ζητήματα μπλέκονται με τα «λαβ στόρυ».

Τα παραδείγματα πολλά και συνεχή:  

Ο Σουλεϊμάν o  Μεγαλοπρεπής, σφαγιάζει στη Ρόδο και εφαρμόζει τον εξισλαμισμό, το “Kursum Yarasi” δείχνει έναν τούρκο να ντροπιάζει τους Έλληνες «κατακτητές» στη Σμύρνη το 1920, το “Kirik Kanatlar” δείχνει τους Τούρκους στη Σμύρνη να μεταφέρουν  με  ευγένεια τα υπάρχοντα των Ελλήνων, στους οποίους προσφέρουν τρόφιμα και ποτά, ώστε να γίνει ευχάριστο το ταξίδι της «επιστροφής» τους. 

Στο “Payitaht Abdulhamid”, εξιστορείται η  τη ζωή του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β’, του σφαγέα των Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων, ενώ η ταινία “Fetih 1453” διαπραγματεύεται την Άλωση.  

Στο «Survivor» το οποίο είναι  τουρκική παραγωγή, αφού  ο διάσημος Τούρκος σεφ έδωσε φαγητό στους  πεινασμένους Έλληνες, οργανώθηκε κοινό «αγώνισμα», ενώ ακολούθησε τραπέζι με την συνοδεία τραγουδιού και χορού. Το μουσικό πρόγραμμα ανέλαβε ο Τούρκος τραγουδιστής «Φαίδων», ο οποίος είναι διάσημος για τη λατρεία του για τον σφαγέα των Ελλήνων Μουσταφά Κεμάλ (τον έχει κάνει και τατουάζ) ενώ στο παρελθόν είχε φιλήσει το χέρι του Ραούφ Ντεκτάς!

Επιπλέον   ο Τούρκος παραγωγός του ελληνικού Survivor, Acun Ilicali, που ανέφερε  ότι διοργάνωσε την «μάχη» Ελλήνων-Τούρκων για να προωθήσει την ελληνοτουρκική φιλία, φρόντισε η προβολή να γίνει την 19η Μάϊου, Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία, την ημέρα που στο λογαριασμό του στο Twitter είχε γράψει τα εξής: «19 Μαΐου. Ας γιορτάσουμε την Ημέρα Ατατούρκ Νεολαίας και Άθλησης. Θυμάμαι πάντα τον μεγάλο μας ηγέτη Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ με αγάπη και σεβασμό».

Το «σε λίγα χρόνια οι Τούρκοι θα κάνουν τους Έλληνες να σκέπτονται σαν Τούρκοι.....» σε άμεση και καθημερινή εφαρμογή!

Ο αλβανικός εθνικισμός, η Ελληνική μειονότητα που εξαφανίζεται,οι Τσάμηδες και οι πέτρες....

Θεοφάνης Μαλκίδης

Το αλβανικό εθνικό ζήτημα


Ήδη από το 2006 όταν έκανα τη μετάφραση της έκδοσης του βιβλίου της Ακαδημίας Επιστημών των Τιράνων για την πλατφόρμα επίλυσης του αλβανικού εθνικού ζητήματος και την συμπεριέλαβα στο βιβλίο μου "Όψεις του αλβανικού εθνικού ζητήματος", είχα αναφερθεί σ΄αυτά που ζούμε σήμερα στις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Είτε ως πέτρες από την Ήπειρο (Φιλιάτες), είτε ως Τσάμηδες και άλλα σχετικά. Τα επισήμανα στην τρίγλωσση έκδοση, αγγλικά, αλβανικά, ελληνικά, για την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, που περνά μετά τις εκλογές στη γειτονική χώρα, νέες δύσκολες στιγμές. 

Η ανάδειξη του αλβανικού εθνικού ζητήματος κατανέμεται  σε τρεις περιόδους:

Η πρώτη ξεκινά από το 1913, έτος δημιουργίας του αλβανικού κράτους, και φτάνει μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συμπυκνώνοντας αναζητήσεις, διεκδικήσεις, οράματα και εκπλήρωση εθνικών πόθων. Η συμμετοχή των αλβανικών πληθυσμών στα φασιστικά ιταλικά και Ναζιστικά γερμανικά στρατεύματα ήταν διακριτή και είχε συγκεκριμένους στόχους. Η Ελλάδα που "κατείχε" σύμφωνα με τον αλβανικό εθνικισμό της Τσαμουριά  ήταν ένας από αυτούς  

Η νίκη των Συμμάχων και η έναρξη του Ψυχρού Πολέμου σηματοδοτούσαν και τη δεύτερη περίοδο του αλβανικού εθνικού ζητήματος, ενώ μετά τον Ψυχρό Πόλεμο περίοδος, ανοίγει την τρίτη χρονική φάση. Κοσσυφοπέδιο, Πρέσεβο, πΓΔΜ, Μαυροβούνιο, Ελλάδα- Τσαμουριά, είναι τα αιτήματα . 

Η  δημοσίευση-πρωτοβουλία της Ακαδημίας Επιστημών των Τιράνων- του κειμένου για το εθνικό ζήτημα με τίτλο «Πλατφόρμα για την επίλυση του Αλβανικού Εθνικού ζητήματος»  καταγράφει την αλβανική οπτική για τη χερσόνησο του Αίμου και τους αλβανικούς πληθυσμούς του χώρου, σκοπεύοντας να το μετατρέψει σε πρόγραμμα εθνικιστικής δράσης όλων των Αλβανών.
Αυτό το πρόγραμμα που βλέπουμε να κορυφώνεται τις ώρες αυτές.......

Οι πεσόντες καταδρομείς από τον Έβρο Χ.Χατζόπουλος- Χ.Δοιτσίδης της Επιχείρησης "Νίκη"

Θ. Μαλκίδης

Οι πεσόντες καταδρομείς από τον Έβρο Χρήστος Χατζόπουλος- Χριστόδουλος Δοιτσίδης της Επιχείρησης "Νίκη" στην Κύπρο το 1974

Επιχείρηση "Νίκη" ονομάστηκε  η μυστική στρατιωτική αποστολή της Ελλάδας την 21η προς τη 22α Ιουλίου 1974 προς την Κύπρο, με σκοπό την αερομεταφορά καταδρομέων στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας  έναντι της τουρκικής εισβολής. 

Τα αεροσκάφη, που απογειώθηκαν από τη Σούδα της Κρήτης, ήταν 20 Nord 2501 Noratlas και 10 C-47 Dakota της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και θα μετέφεραν καταδρομείς με πλήρη οπλισμό. Δεν κατάφεραν όλα να απογειωθούν. Aλλά και κατά την προσγείωσή τους στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, αφού κατόρθωσαν να ξεφύγουν από τα τουρκικά πυρά πετώντας χαμηλά και μπαίνοντας στην Κύπρο από δυτικά μέσω της βάσεως Ακρωτηρίου, όσα απογειώθηκαν, έγιναν στόχος φίλιων  πυρών, εφόσον εκλήφθηκαν κατά λάθος ως εχθρικά…

Οι Έλληνες φονευθέντες καταδρομείς που επέβαιναν στο  ΝORATLAS 52-133 «NIKH 4» ήταν οι εξής:

ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ Παναγόπουλος Βασίλειος, Συμεωνίδης Γεώργιος, Άνθιμος Ηλίας, Δάβαρης Γεώργιος 

ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΕΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΙΣ Α’ ΜΟΙΡΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ 
Τσαμκιράνης Δημήτριος, Καβραχωριανός Νικόλαος, Τσιλιβάκης Στέφανος, Τσάκωνας Ευάγγελος, Χριστόπουλος Αθανάσιος, Αναστασόπουλος Ανδρέας, Γιαννακάκης Κοσμάς, Γιαννάκος Στέφανος, Γιαννόπουλος Παναγιώτης, Δαλαμάγκας Ηλίας, Ζησιμόπουλος Ανδρέας, Ηλίας Κωνσταντίνος, Κασιμάκης Σωτήριος, Κατερός Κωνσταντίνος, Κουρούνης Σωτήριος, Λίγδης Χρήστος, Δοϊτσίδης Χριστόδουλος, Μανιάτης Σπυρίδων, Μονιάς Αιμίλιος, Μπαρώτας Κωνσταντίνος, Νάκος Γεώργιος, Πρινιανάκης Στυλιανός, Σιορώκος Δημήτριος, Σκιαδαρέσης Νικόλαος, Τζούρας Σωτήριος, Τούλης Ηλίας, Χατζόπουλος Χρήστος ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΘΕΙΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ Ζαφειρίου Αθανάσιος (Μοναδικός επιζήσας).

Ανάμεσά τους οι καταγόμενοι από το νομό Έβρου Χριστόδουλος Δοϊτσίδης και Χρήστος Χατζόπουλος.

Ο Χριστόδουλος Δοϊτσίδης γεννήθηκε το 1954 στην Καρωτή Διδυμοτείχου του νομού Έβρου και σπούδασε χορό στη Σχολή της Δόρας Στράτου στην Αθήνα, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως υδραυλικός. Στις 23 Απριλίου 1974, γιορτή του Αγίου Γεωργίου, πολιούχου της Καρωτής, χόρεψε στο χωριό του με το συγκρότημα της Δόρας Στράτου και τρεις μέρες μετά κατατάχτηκε ως στο Σώμα Καταδρομών στο Μεγάλο Πεύκο.

Συνέχισε την εκπαίδευσή του στις καταδρομές στη Ρεντίνα και ύστερα στη Σούδα της Κρήτης. Στις 22 Ιουλίου 1974, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στάλθηκε εκεί μαζί με άλλους συναδέλφους του για την υπεράσπισή της, αλλά καταρρίφθηκε το αεροπλάνο που τους μετέφερε και πέρασε στην αθανασία σε ηλικία μόλις 20 ετών. Τα οστά του Δοϊτσίδης δεν έχουν ταυτοποιηθεί ακόμη. 

Ο Χρήστος Χατζόπουλος γεννήθηκε στο Ελαφοχώρι Διδυμοτείχου του νομού Έβρου το 1952 και φοίτησε εκεί στο Δημοτικό Σχολείο και στη συνέχεια στο εξετάξιο Γυμνάσιο Διδυμοτείχου. Διαθέτοντας αξιόλογα αθλητικά προσόντα, υπήρξε αθλητής και ποδοσφαιριστής και πέτυχε να εισαχθεί στη Γυμναστική Ακαδημία.


Στις 26 Απριλίου 1974 κατατάχθηκε ως στο Σώμα Καταδρομών στο Μεγάλο Πεύκο. Συνέχισε την εκπαίδευσή του στις καταδρομές στη Ρεντίνα και ύστερα στη Σούδα της Κρήτης. Στις 22 Ιουλίου 1974, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στάλθηκε εκεί μαζί με άλλους συναδέλφους του για την υπεράσπισή της, αλλά καταρρίφθηκε το αεροπλάνο που τους μετέφερε και πέρασε στην αθανασία σε ηλικία μόλις 22 χρόνων. Το 2016 ταυτοποιήθηκαν τα οστά του και κηδεύτηκε στην ιδιαίτερή του πατρίδα τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. 

Κάθε μέρα τριάντα "ιθαγένειες" στους εποίκους στα κατεχόμενα!

Θ. Μαλκίδης

Κάθε μέρα τριάντα "ιθαγένειες" στους εποίκους των κατεχομένων!

Ο εκπρόσωπος των κατακτητών της Κύπρου Μουσταφά Ακιντζί στο μήνυμα του για το Μπαϊράμι, αναφέρθηκε σε πολλά και διάφορα θέματα, προκάλεσε έκπληξη όμως στην Τουρκία και στα κατεχόμενα, όταν μεταξύ άλλων, είπε πως "στο θέμα της ιθαγένειας έχει χαθεί το μέτρο. Είναι υποχρεωτικό να δοθεί ένα τέρμα σε αυτήν την πορεία, καθημερινά δίνονται περίπου 30 ιθαγένειες".

Θυμόμαστε από τα προηγούμενα χρόνια ότι ο κατακτητής πίεζε για ταχύτερη απόδοση της ιθαγένειας του ψευδοκράτους στον κάθε έναν που έρχεται ως έποικος  από την Τουρκία. Αλλά για να φτάσει ο ίδιος ο Ακιντζί να διαμαρτύρεται για αυτό, φανταστείτε που έχει φτάσει η κατάσταση… 
Και μόνο η δήλωση αυτή δείχνει πως ο ίδιος ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΕΙ τον εποικισμό, για αυτόν που θα συζητηθεί, ανάμεσα στα άλλα, ως μέρος της "λύσης"  !

ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΡΙΝΙΑΝΑΚΗΣ: ΠΑΡΩΝ

ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΡΙΝΙΑΝΑΚΗΣ: ΠΑΡΩΝ

Τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Ήρωα πεσόντα Καταδρομέα Στυλιανού Πρινιανάκη έγιναν  το πρωί της Κυριακής 25ης Ιουνίου στην πλατεία των Στόλων του Δήμου Γόρτυνας.

Ο Κρητικός Καταδρομέας επέβαινε στο αεροπλάνο Νοράτλας με τον κωδικό κλήσης ΝΙΚΗ-4, ενώ μαζί με άλλους συμπολεμιστές του κατευθυνόταν στην Κύπρο για να αντισταθεί στην Τουρκική εισβολή. 

Τα οστά του Στυλιανού Πρινιανάκη εντοπίστηκαν, ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο του DNA και το 2016  επέστρεψε στο χωριό του και αναπαύθηκε στα χώματα της ιδιαίτερης πατρίδας του.

Τραπεζούντα, Ρωμανία, Άγιος Ευγένιος, Δημιουργική και Παραγωγική Μνήμη, Συνέχεια

Θ. Μαλκίδης 

Τραπεζούντα, Ρωμανία, Άγιος Ευγένιος, Δημιουργική και Παραγωγική Μνήμη, Συνέχεια

Ρωμανία- Θράκη 25 Ιουνίου 2017

Ο Άγιος Ευγένιος στην Τραπεζούντα ως πολιούχος της αλλά και σε ολόκληρο τον Πόντο, τη Ρωμανία, τιμούνταν δύο φορές κάθε έτος. Η πρώτη ήταν η 21η Ιανουαρίου, η ημέρα δηλαδή που μαρτύρησε, μαζί με τους συναθλητές του Ουαλλεριανό, Κάνδιδο και Ακύλα. 

Η δεύτερη ήταν στις 24 Ιουνίου, την ημέρα γέννησής του, όταν συγκεντρωνόταν στην πρωτεύουσα του Πόντου, Έλληνες και Ελληνίδες και πολλοί άλλοι λαοί από όλη την περιοχή. Όταν γινόταν μία μεγάλη έκθεσή της που όμοιά της δεν υπήρχε.

Ο Ελληνικός πολιτισμός, η Ορθοδοξία, ο Πόντος, η Ρωμανία της φιλοκαλίας, πανηγύριζε τον Άγιο Ευγένιο, μέχρι που ο πολιτισμός και η Ελληνικότητα αντιμετώπισαν τη βαρβαρότητα και η φιλοκαλία την καταστροφή, η ζωή την ιδεολογία του θανάτου και η εκκλησία του Αγίου Ευγενίου έγινε Τζαμί  στην Τραπεζούντα της Ρωμανίας... 

Αυτά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν ο Άγιος Ευγένιος ξαναέγινε σύμβολο στον τόπο και ειδικότερα στη Θράκη και τη νέα πόλη, τη Ρωμανία, όπου κατέφυγαν πολλοί διασωθέντες της Γενοκτονίας, της βαρβαρότητας.

 Στην εορτή του Αγίου Ευγενίου, το καλοκαίρι του 1995 βρεθήκαμε σε μία ιστορική στιγμή όταν εδώ δίπλα στην αρχαία Μαρώνεια, θεμελιώθηκε η εκκλησία του Αγίου Ευγενίου και ξεκίνησε η υλοποίηση της ιδέας του Μιχ. Χαραλαμπίδη για την οικοδόμηση της Ρωμανίας. Μετά ήρθε η σημαντική πρωτοβουλία, ιστορική μπορεί να χαρακτηριστεί, των 204 τότε μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου που υπέγραψαν την πρόταση νόμου για τη δημιουργία του οργανισμού για την υλοποίηση του εγχειρήματος, εγχείρημα όμως το οποίο υπονομεύτηκε από μηχανισμούς που οδήγησαν τον Ελληνισμό στην πνευματική και οικονομική χρεοκοπία. 

Αρκετοί από τους υπονομευτές, υπάλληλοι του κράτους που έφτασε ακόμη και στην άρνηση της Γενοκτονίας, παραμένουν και σήμερα ενεργοί στην παρά φύσιν αυτή υπηρεσία.......

Σήμερα με τη βοήθεια του Αγίου Ευγενίου βρισκόμαστε μπροστά σε μία σχεδόν ολοκληρωμένη εκκλησία, όχι όμως και σε μία πόλη -πρότυπο για την πατρίδα μας, η οποία έχει καταστραφεί από το μπετόν και τώρα καταστρέφεται ξανά από την οικονομική κρίση, τον πνευματικό μαρασμό.

Η ολοκλήρωση του ναού και η έναρξη εργασιών της Ρωμανίας, θα πρέπει να είναι η υπόσχεση στον Άγιο Ευγένιο, στις ψυχές των ανθρώπων μας που χάθηκαν στη Γενοκτονία, στους Έλληνες και στις Ελληνίδες, που θέλουν να ξανανιώσουν την Ελληνικότητα, ως ευγενική έκφραση βίου και όχι ως ζούγκλα, στους Έλληνες όπως ο Γιάννης Βασίλης  Γιαϊλαλί, που στον τόπο του Αγίου Ευγενίου βιώνουν μία νέα Γενοκτονία. 

Οι άνθρωποι που βρίσκονται στη Ρωμανία και τον Άγιο Ευγένιο και πολλοί άλλοι που έχουμε τη σκέψη τους μαζί μας, είναι αυτοί που συνεχίζουν τη ιστορική και διαρκή σχέση εκκλησίας και λαού, λαού και εκκλησίας. Αυτοί που αγωνίζονται για τη Ρωμανία και τον πολιούχο της Άγιο Ευγένιο, για να ξανακάνουν την Ελλάδα, Ελλάδα. 

Σήμερα οφείλουμε, για πολλούς και εύλογους λόγους, να παρακαλέσουμε τον Άγιο Ευγένιο, παραφράζοντας τα λόγια του ιερέα από το Σοχούμι, την αρχαία Διοσκούρια, όταν πρόσφυγας αντίκρισε το 1919 τις ελληνικές ακτές- το αναφέρει ο Καζαντζάκης στο “ταξίδι τον Καύκασο”:  «Άγιε Ευγένιε βοήθησέ μας να κάνουμε τις πέτρες και τα ξύλα, εκκλησιές και σχολειά».