Μετά από κάθε καταιγίδα, έρχεται η γαλήνη, όπως μετά τον Σταυρό ανατέλλει η Ανάσταση. Και εκείνοι οι άνθρωποι που, μέσα στη θλίψη τους, επιλέγουν να χαμογελούν, είναι οι αληθινοί μάρτυρες της δύναμης του Θεού μέσα τους. Το χαμόγελό τους δεν είναι απλώς μια έκφραση· είναι ένα μυστικό δώρο της Χάριτος, ένας αόρατος ύμνος που υψώνεται από τη γη προς τον ουρανό.
Αύριο Κυριακή 24 Νοεμβρίου στο κοιμητήριο Αυγόρου θα γίνει η συμπληρωματική ταφή των ιερών οστών του Ευαγόρα Τυρίμου , πεσόντα την 22η Ιουλίου 1974, μαχόμενος τους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο.
Στο τέλος μιας δύσκολης μέρας, πήρε το μάτι μου, στο δελτίο
ειδήσεων του τηλεοπτικού διαύλου που μας κάνει τη χάρη καθημερινά,
να μας ενημερώνει για τη ¨Σκέψη του Ερντογάν¨, μια κάρτα, με
απόσπασμα δήλωσης ενός κυρίου, ονόματι Βίκτωρα Παπαδόπουλου.
Διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναγραφόταν στο κάτω μέρος της οθόνης, με τη διευκρίνηση ότι ρεπορτάζ της ΕΡΤ ήταν η πηγή του
O Μιχάλης Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1951, από γονείς πρόσφυγες από τη Σάντα του Πόντου, οι οποίοι κατέφυγαν στη Θράκη, μετά απ
«ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ»:
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΟΣΩΝ
ΑΝΑΓΝΩΣΑΝ KAI KATANOHΣΑΝ
ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ - ΜΙΑ ΑΞΙΑΚΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ.
Μία
κατάθεση για ένα γενναιόψυχο πέρασμα. Αυτό είναι το βιβλίο «Μιχάλης
Χαραλαμπίδης» έκδοση από το Πολιτιστικό Αναπτυξιακό Κέντρο Θράκης (ΠΑΚΕΘΡΑ). Οι
εκδότες σημειώνουν ότι«το βιβλίο
συγκέντρωσε τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν μετά την εκδημία του Μιχάλη
Χαραλαμπίδη (Μ.Χ), έγινε με αγάπη για το πρόσωπο, το έργο, τον βίο και τη μνήμη
του».
Ο
Θεοφάνης Μαλκίδης, Δρ. Παντείου Πανεπιστημίου, αναλαμβάνει την περιεκτική
συντομογραφία της διαδρομής του Μ. Χ. σε 62 σελίδες και σε τρία μέρη.
Στο κεφάλαιο «ένας
ξεχωριστός ανθρώπινος και πολιτικός βίος» ανακαλύπτεις μια διαδρομή ενός
προσώπου που κινήθηκε σε θεωρητικούς, πρακτικούς και συμβολικούς δρόμους, σε
πορείες αλήθειας και απελευθέρωσης.
Μέγας ανατόμος της ψυχής, γεννήθηκε πριν από δύο αιώνες και τρία χρόνια.
Σχετικά με το "Έγκλημα και Τιμωρία", ο Κωστής Παπαγιώργης είχε γράψει κάποτε πως ο Ρασκόλνικοφ δεν είναι ένας μυθιστορηματικός χαρακτήρας. Είναι ένα θεώρημα, με σάρκα, αίμα, οστά, παλτό και τσεκούρι.
Στις 2 Νοεμβρίου το πρωί οι Ιταλοί είχαν ολοκληρώσει τις προετοιμασίες τους για την αποφασιστική τους επίθεση και από τις 09:00 σμήνη ιταλικών αεροσκαφών σε διαδοχικά κύματα άρχισαν να βομβαρδίζουν τον Τομέα Νεγράδων και ιδιαίτερα τη Γκραμπάλα, το Καλπάκι, τη Μονή Βελάς, το αεροδρόμιο Ιωαννίνων και τη γέφυρα Μαζαράκη, χωρίς όμως σοβαρά αποτελέσματα. Βομβάρδισαν επίσης τα Ιωάννινα με αρκετές ζημιές και θύματα μεταξύ του άμαχου πληθυσμού. Τις μεσημβρινές ώρες αποχώρησε η αεροπορία και άρχισε σφοδρός βομβαρδισμός της τοποθεσίας από το ιταλικό πυροβολικό, με μεγαλύτερη πυκνότητα κατά της τοποθεσίας Ελαίας—Γκραμπάλας, με ασήμαντα όμως και πάλι αποτελέσματα.
Πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 19 Νοεμβρίου η συμπληρωματική ταφή των λειψάνων του λοχία του 399ου Τάγματος Πεζικού Κωστάκη Αρτυματά από το Παραλίμνι, που έπεσε σε μάχη με τους Τούρκους εισβολείς στην Αλονάγρα.
Στήν τριμερή διάσκεψη τής Νέας Υόρκης τήν 16 Οκτωβρίου 2024, καθορίστηκαν τα βήματα για τήν προσπάθεια επανέναρξης τών συνομιλιών λύσης τού Κυπριακού. Το μέλλον τών συνομιλιών, άν επαναρχίσουν, προδιαγράφεται δυσοίωνο, αφού στήν τράπεζα τών διαπραγματεύσεων οι δύο λύσεις είναι Τουρκικών όρων. Η ΔΔΟ η οποία υποστηρίζεται από τήν Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ), και η λύση δύο κρατών που υποστηρίζεται από την Τουρκία. Στρατηγικός στόχος τής Τουρκίας που τέθηκε από τη δεκαετία του 1950 (Εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ, σχέδιο επανάκτησης Κύπρου) είναι ο έλεγχος όλης τής Κύπρου, που υλοποιείται σταδιακά και μεθοδικά.
Ο Φάκελος της Κύπρου είναι μια πονεμένη ιστορία. Στον πολύ κόσμο η αναφορά σε αυτό τον φάκελο παραπέμπει στο σύνολο των εγγράφων, επιστολών, καταθέσεων μαρτύρων οπτικοακουστικού υλικού και πάσης φύσεως στοιχείου που κατατέθηκε στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων (1986-1988) και σχετίζεται με την Κύπρο την περίοδο της δικτατορίας αλλά και προηγουμένως.
Στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης του 1821 η Μακεδονία έχει να επιδείξει μεγάλα και εξαιρετικής σημασίας γεγονότα όπως η εξέγερση της Χαλκιδικής, οι σφαγές της Θεσσαλονίκης και ο «ΧΑΛΑΣΜΟΣ της ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ».
129 χρόνια από τη γέννηση του Έλληνα Μικρασιάτη λογοτέχνη και ζωγράφου, μέσα από τη Συλλογή Έργων Τέχνης του Τελλογλείου Ιδρύματος.
Φώτης Κόντογλου (Παλμάς Π., Palmas P.), «Αλατότοπος κοντά στη θάλασσα της Μάκρης», 1938, λάδι σε μουσαμά επικολλημένο σε χάρντμπορντ, 31Χ40,3 εκ., ΤΙΤ 1999.182
Ένα περιστατικό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό, διαδραματίστηκε λίγες μέρες μετά την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Ενώ οι μάχες στις οροσειρές της Πίνδου βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου του 1940 μία μικρή ομάδα «κομάντος» έκανε απόβαση στο νησάκι Αγαθονήσι, που βρισκόταν όπως και όλα τα Δωδεκάνησα, υπό ιταλική κατοχή από το 1912.
Το φρούριο κτίστηκε για να ελέγχει την κοιλάδα του Αποκόρωνα, από την οποία διερχόταν το πέρασμα προς τα Χανιά. Μαζί με τους άλλους Κουλέδες που έκτισαν οι Τούρκοι στον Αποκόρωνα, ήλεγχε το λιμάνι της Σούδας και υποστήριζε το κοντινό φρούριο Ιντζεδίν. «Φρούριο Απτέρων» είναι μια εξελληνισμένη απόδοση της ονομασίας του φρουρίου.
Κατά την εποχή του θέρους, βρισκόταν μαζί με την αδελφή του καθώς και με άλλους χριστιανούς στους αγρούς. Εκεί λοιπόν, ήλθε σε συμπλοκή με κάποιους Τούρκους, που επιτέθηκαν με κακό σκοπό στην αδελφή του. Τότε οι Τούρκοι, προσβληθέντες από τη συμπλοκή αυτή, συκοφάντησαν τον Αναστάσιο στον πασά, ότι δήθεν έδωσε λόγο να αλλάξει την πίστη του.
Νεοκλής
Σαρρής- δεκατρία έτη απουσίας: ερμηνεύοντας το τουρκικό πρόβλημα και τα μέσα
αντίστασης του Ελληνισμού.
Σε μία συνέντευξή του το 1992 στο ομογενειακό περιοδικό "Οίστρος" του
Μονάχου, ο αείμνηστος καθηγητής του Παντείου Νεοκλής Σαρρής, ο οποίος έφυγε από
αυτή τη ζωή πριν ακριβώς δεκατρία χρόνια, έλεγε μεταξύ των άλλων τα εξής: «Το
σημαντικότερο είναι να γνωρίζουμε ότι το κεμαλικό καθεστώς είναι
«ρεβιζιονιστικό». Ο Κεμαλισμός είναι ένας σεχταρισμός των Νεότουρκων, μια
παρέκβαση των Νεότουρκων· οι δε Νεότουρκοι είναι οι πρώτοι Ναζί της Ευρώπης –
με όλη τη σημασία της λέξης. Όλο το πολιτικό φάσμα της σημερινής
Τουρκίας, ολόκληρο, είναι συνέχεια της «Ένωσης και Πρόοδος» (Νεότουρκοι).»
Πριν από σχεδόν τριάντα χρόνια, το 1992, ο κοινωνιολόγος και τουρκολόγος καθηγητής, Νεοκλής Σαρρής, παραχώρησε μια ενδιαφέρουσα και πολύπλευρα χρήσιμη συνέντευξη στο ομογενειακό περιοδικό του Μονάχου, Οίστρος. Στον ελλαδικό χώρο αυτή η μακροσκελής συνέντευξη παραμένει άγνωστη, αν και περιλαμβάνει πολλές ιστορικές αλήθειες και πολλές προειδοποιήσεις για τη «δομή του τουρκικού κράτους» και τον «αναθεωρητισμό» της Τουρκίας, που ο αείμνηστος καθηγητής της Παντείου εξηγούσε από τότε, και τις οποίες μόλις τώρα κάποιοι στην Ελλάδα άρχισαν να συνειδητοποιούν. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Νεοκλής Σαρρής υπήρξε, όπως αναφέρεται και στο εισαγωγικό σημείωμα του Οίστρου, ο άνθρωπος που «ανήκει στη φωτεινή εκείνη μειοψηφία Ελλήνων πνευματικών ανθρώπων που για πολλά χρόνια με συνέπεια, μαχητικότητα και σε πείσμα του “πνεύματος της εποχής” αγωνίζονταν για τα εθνικά μας ζητήματα και την υπόθεση του Ελληνισμού». Με αφορμή την επέτειο της Επανάστασης του ΄21 και σε ένδειξη φόρου τιμής για το έργο και τη συμβολή του Νεοκλή Σαρρή στον πατριωτικό χώρο, ο Νέος Ερμής ο Λόγιος παρουσιάζει την εν λόγω συνέντευξη-«μαραθώνιο» σε κεφάλαια, σε επιμέλεια του Βασίλη Στοϊλόπουλου (τότε μέλους της συντακτικής ομάδας του Οίστρου).
Στη ζωή μας συναντάμε πολλούς ανθρώπους λίγοι είναι όμως αυτοί που φωτίζουν το δρόμο μας ανοίγοντας μας νέους ορίζοντες στη ζωή. Είναι αυτοί που μας εμπνέουν και μας ωθούν να προχωρήσουμε μπροστά και να δημιουργήσουμε, είναι αυτοί που μας καθοδηγούν. Λίγοι μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού είναι αυτοί που θεωρούμε ευλογία από το θεό το γεγονός ότι τους συναντήσαμε.
Ένα υπέροχο κείμενο του Ντίνου Χριστιανόπουλου για την ημιμάθεια και την υποκρισία. Ο ποιητής, Ντίνος Χριστιανόπουλος, γράφει ένα κείμενο για την ημιμάθεια και την υποκρισία
H Καστοριά απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό την 11η Νοεμβρίου 1912. Η ημερομηνία αυτή έμελλε να θέσει τέλος στα 527 χρόνια του τουρκικού ζυγού (1385-1912) και να την κατατάξει οριστικά ανάμεσα στις πόλεις του Νεοελληνικού Κράτους. Ήταν ημέρα εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Μηνά, ενός όχι και τόσο δημοφιλούς Αγίου στην λατρευτική ζωή των Καστοριανών έως τότε. Χαρακτηριστική είναι η ανυπαρξία περιώνυμου ναού μεταξύ των δεκάδων εκκλησιών της πόλης.
Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1953 στις 7 μ.μ. έγινε στην Μονή μας [Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Αίγινας, Μονή Αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως] η ανακομιδή του λειψάνου, του ιδρυτού και κτήτορος της Μονής Αγίου Πενταπόλεως Νεκταρίου, προεξάρχοντος και χοροστατούντος του οικείου ημών Μητροπολίτου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ύδρας, Σπετσών και Aιγίvης κ. Προκοπίου και συμπαρισταμένων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Ηλείας κ. Αντωνίου και ολοκλήρου του νησιού και συμπαρευρισκομένων όλων των Αρχών της Νήσου και του κ. Παν. Μερτικοπούλου, Αντιπροέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας, του Γραμματέως Μητροπόλεως Ύδρας κ. Ιωάννου Δαριζιώτη και άλλων κληρικών και λαϊκών.
Τα παρακάτω αποσπάσματα από το βιβλίο του Φ. Ντοστογιέφσκι “Αδελφοί Καραμαζόφ” είναι από τη συνομιλία ιεροεξεταστή – Χριστού (Σεβίλη, 16ος αιώνας)
Ντοστογιέφσκι: Θέλεις να πας στον κόσμο και πηγαίνεις μ’ αδειανά τα χέρια, με κάποια υπόσχεση ελευθερίας που οι άνθρωποι με την ηλιθιότητά τους και με την έμφυτή τους διαφθορά δεν μπορούν ούτε καν να την κατανοήσουν, που τη φοβούνται και τη σκιάζονται γιατί τίποτα και ποτέ δεν υπήρξε για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινωνία πιο αφόρητο απ’ την ελευθερία!