Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

Ο Άγιος Ευγένιος της Ρωμανίας και η Ρωμανία του Αγίου Ευγενίου



Νίκος Μαστερόπουλος.



Θ . Μαλκίδης

 Ο Άγιος Ευγένιος της Ρωμανίας και η Ρωμανία του Αγίου Ευγενίου

Όταν έρχεσαι στο χώρο αυτό, του Αγίου Ευγένιου και της Ρωμανίας, νιώθεις ότι ακουμπάς την Ορθοδοξία και τα πατρικά χώματα. Εκεί δηλαδή όπου είναι οι Άγιοι μας, οι ήρωες μας, οι πρόγονοί μας. Νιώθεις ότι έρχεσαι σε ένα χώρο δικό σου, ;όπου ο πατέρας σου είναι ο Άγιος Ευγένιος και η εκκλησία του το σπίτι σου. Στον ψαλμό του Αγίου Ευγένιου περιγράφεται αυτή η πολύ όμορφη σχέση της ορθοδοξίας με την πορεία του έθνους μας. Τραπεζούντα, μνήμη, μάρτυρας, Ευγένιος. Εκπληκτικές λέξεις, που η κάθε μία κρύβει τον πλούτο της ιστορικής μας διαδρομής και της ορθοδοξίας, της Ρωμηοσύνης και του Ελληνισμού. Πόντος, Ρωμανία, Τραπεζούντα, μνημόσυνο, μνήμη, δηλαδή α-λήθεια, μαρτυρώ, καλό γένος, Ευγένιος. 


Από αυτά εμπνεύστηκαν και συνεχίζουν να εμπνέονται πολλοί, χιλιάδες άνθρωποι για να φτιάξουν θαυμάσιες εκκλησίες, ναούς στο σχήμα του ουρανού όπως  γράφει ο Ελύτης,   ωραίες εικόνες όπως αυτή του Αγίου Ευγενίου από  τον  αείμνηστο  Νίκο Μαστορόπουλο, ωραίες πόλεις όπως η σχεδιαζόμενη Ρωμανία- ο Πλάτωνας έλεγε ότι οι πόλεις έχουν τα πρότυπά τους στον ουρανό- και γράμματα όπως έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Όταν πιστέψουν οι άνθρωποι σε άλλες “αξίες”, στα χρήματα και όταν αυτά εξαφανίζονται από που μπορούν να κρατηθούν; Από που πρέπει να αντλήσουν τώρα δύναμη οι Έλληνες και οι Ελληνίδες;

Η μόνη διέξοδος από το σημερινό αδιέξοδο είναι η πίστη μας. Μπορούμε να κρατηθούμε από τους Αγίους μας και τους ήρωές μας, τους προγόνους μας, οι οποίοι μαρτύρησαν και θυσιάστηκαν και δίνουν το αίμα τους κάθε μέρα, ξανά και ξανά. Από τον Άγιο Ευγένιο και τους συναθλητές του, τον Άγιο Κανίδιο, τον Άγιο Ακύλα, τον Άγιο Ουαλεριανό, που έπραξαν αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας. Για τις ψυχές των προγόνων μας και τις ζωές των απογόνων μας.


Δείτε την ομιλία του Θ. Μαλκίδη στον Άγιο Ευγένιο της Ρωμανίας





Άγιος Ευγένιος, ο Τραπεζούντιος

Το κείμενο αποτελεί ενημέρωση στον προαύλιο του ναού του Αγίου Ευγενίου από τον 
Χρόνη Αμανατίδη

Στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ., μία εποχή, όπου ο χριστιανισμός εμφανίστηκε κι άρχισε να εξαπλώνεται στην ευρύτερη περιοχή του Πόντου υπό την αυτοκρατορία των Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, ο Άγιος Ευγένιος έζησε και μαρτύρησε στην Τραπεζούντα.

Σε μία περίοδο σκληρών, ίσως και των σκληροτέρων, διωγμών απέναντι στους Χριστιανούς, όταν οι έπαρχοι της Καππαδοκίας και Αρμενίας, Λυσίας και Αγρικόλαος, έκαναν πράξη το απάνθρωπο διάταγμα να θανατώνουν κάθε πιστό της νέας θρησκείας, ο Άγιος Ευγένιος έζησε και μαρτύρησε, μαχόμενος κάθε στιγμή υπέρ της παρρησίας της βαθιάς του πίστης στον Ιησού Χριστό και το κήρυγμά του.
Κατά τον Ιανουάριο του 290 μ.Χ., ξεκινά το μαρτύριο του Ευγενίου και των συναθλητών του (Κανιδίου, Ουαλεριανου και Ακύλα). Εθνικοί της Τραπεζούντας καταγγέλλουν στο Λυσία τους τέσσερεις συναθλητές με την κατηγορία ότι διδάσκουν το λόγο του Εσταυρωμένου και κρύβονται σε δασώδη περιοχή. Οι διώκτες οδηγούνται στη σύλληψη του Κανιδίου, αρχικά, κι έπειτα του Ουαλεριανου καθ’ υπόδειξη του Ακύλα, ο οποίος είχε ήδη ομολογήσει την πίστη του στο Χριστό. Οι τρεις συναθλητές περνούν όλη τη νύχτα στη φυλακή προσευχόμενοι και ψάλλοντας ύμνους στο Θεό. Το πρωί της επομένης ημέρας καλούνται να εμφανισθούν μπροστά στο Λυσία, που έχει φτάσει στην Τραπεζούντα, ανακρίνονται και για μία ακόμη φορά, ομολογούν την πίστη τους. Η παραδοχή της πίστης τους φέρνει αναπόφευκτα το μαστίγωμά τους κι αφού υποβάλλονται σε φριχτότερα βασανιστήρια, επιστρέφουν στη φυλακή.
Εν τω μεταξύ, στον Άγιο Ευγένιο, ο οποίος ολόκληρο το διάστημα αυτό κρυβόταν σε μία σπηλιά μέσα στο δάσος, παρουσιάζεται ο ίδιος ο Χριστός. Τότε, τον παροτρύνει να φανερωθεί και να αναγγείλει την πίστη του. Και πράγματι, ο Άγιος ψάλλει και υμνει το Θεό. Οι προσευχές του ακούγονται και προδίδουν την παρουσία του σε μία γυναίκα που περνά, τυχαία, από εκεί για να μαζέψει ξύλα. Στο άκουσμα των προσευχών του τρέχει ταραγμένη στην πόλη και τον καταδίδει. Σε μικρό χρονικό διάστημα, ο Άγιος συλλαμβάνεται και κακοποιημένος οδηγείται στη φυλακή, όπου περνά τη νύχτα δοξάζοντας το Θεό. Την επομένη άγεται στο Δούκα Λυσία ενώπιον του οποίου ομολογεί την πίστη του. Ωστόσο, ο ίδιος ο Λυσίας τον προτρέπει να προσφέρει θυσία στους θεούς των ειδωλολατρών με αντάλλαγμα τη ζωή του.
Ο Ευγένιος δέχεται και με πλήθος κόσμου να τον ακολουθεί, εισέρχεται σε έναν ειδωλολατρικό ναό. Καθ’όσο ο Άγιος προσεύχεται στο Χριστό, το συγκεντρωμένο πλήθος παρακολουθεί έκπληκτο τρία ειδωλολατρικά αγάλματα να θρυμματίζονται και την ίδια στιγμή τα δαιμόνια να παρακαλούν τον Άγιο να μην τα εκδιώξει. Παρά το άξιον θαυμασμού γεγονός, ο Λυσίας προτείνει και πάλι στον Ευγένιο να προσφέρει θυσία στους ειδωλολατρικούς θεούς. Ο Άγιος όμως ειρωνευόμενος, αρνείται την πρόταση αυτή. Υπομένοντας τα φριχτά βασανιστήρια που ακλουθούν, ο Ευγένιος δεν υποκύπτει, παραμένει προσηλωμένος στην πίστη του. Έξαλλος, τότε ο Δούκας διατάζει να ετοιμασθεί μια μεγάλη κάμινος και να ριχθούν μέσα και οι τέσσερεις συναθλητές. Άγγελος Κυρίου αφαιρει εξαίφνης τη δύναμη της φωτιάς κι’ έτσι, οι δήμιοι που καταφθάνουν τρεις ημέρες αργότερα στον τόπο του μαρτυρίου αντικρίζουν τους τέσσερεις πιστούς σώους και αβλαβείς. Συνειδητοποιώντας αυτό το αληθινά μεγάλο θαύμα, οι τρεις δήμιοι αλλάζουν πίστη και προσέρχονται στο Χριστιανισμό.
Αποφασισμένος ο Λυσίας να εκτελέσει την εντολή που του είχε δοθεί, διατάζει τον αποκεφαλισμό των τριών συναθλητών και τη σταύρωση του Ευγενίου. Τα σώματα των τριών μαρτύρων κλέπτονται από ευσεβείς χριστιανούς, οι οποίοι, όμως, λόγω της έντονης κακοποίησής τους, αδυνατούν να τα αναγνωρίσουν. Και, ω του θαύματος!, τα σώματα των συναθλητών βρίσκονται στον τόπο της καταγωγής του καθενός, όπου θάβονται με ιδιαίτερες τιμές. Εν αντιθέσει, ο Ευγένιος, που βρίσκεται κρεμασμένος στο σταυρό μέσα στη φυλακή, ελευθερώνεται και με τη βοήθεια Αγγέλου θεραπεύονται οι πληγές του. Οι συγκρατούμενοί του, άφωνοι από το μεγαλείο του θαύματος, προσέρχονται και αυτοί στο Χριστιανισμό.
Εξοργισμένος, πλέον, ο Λυσίας καλεί και πάλι τον Ευγένιο να παρουσιαστεί μπροστά του, αποδίδει τη θεραπεία των οπών του σε «μαγικές ιδιότητες» του Αγίου και διατάζει τον αποκεφαλισμό του. Ο τόσο φριχτός και συγκλονιστικός θάνατός του ηλθε την 21η Ιανουαρίου του 290μ.Χ. Το σκήνωμά του κλάπηκε και τάφηκε πλησίον του τόπου του μαρτυρίου του, όπου και χτίστηκε ο ναός των Ποντίων «Άγιος Ευγένιος» προς τιμήν του!
Τα πρώτα κείμενα που βρέθηκαν να αναφέρονται στο ασύλληπτο αυτό μαρτύριο ανήκουν στον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, Ιωάννη Ξιφιλινό. Χρονολογούνται δε από το 1042, ενώ με νέα δεδομένα τα θαύματα του Αγίου καταγράφηκαν (και πάλι από τον Ιωάννη Ξιφιλινό) στον κώδικα της μονής Διονυσίου (έκδοση 154).
Εκτενής αναφορά στο μαρτύριο το δικό του και των συναθλητων του γίνεται και στο Αρχείο του Πόντου (1953/τόμος 18/σελ.163). Ενώ, το αρχαιότερο συναξαρικόν κείμενο της Κωνσταντινουπόλεως χρονολογείται τον 11ο αιώνα μ.Χ.
Παρά το μέγεθος των ανωτέρω γεγονότων, η σημερινή θέση του μεγαλομάρτυρος αγίου των Ποντίων στην Ορθοδοξία δεν είναι εκείνη που αξίζει στον σημαίνοντα βίο του και την αξιομνημόνευτη προσφορά του στο Χριστιανισμό, μέσω του μαρτυρίου του. Η μνήμη του προστάτη αγίου τιμάται στη Μονή του Αγίου Διονυσίου στο Άγιο Όρος, αδιάλειπτα, από το 1375 μ.Χ. .έως και σήμερα, τόσο στις 21 Ιανουαρίου, ημέρα του μαρτυρίου του, όσο και στις 24 Ιουνίου, ημέρα των γενεθλίων του, ενώ τα τελευταία χρόνια τιμάται και από το σύλλογο της Καλλιθέας, Αργοναύται – Κομνηνοί, στις 21 Ιανουαρίου.
Αυτές είναι οι μόνες εκδηλώσεις μνήμης ενός Αγίου, του δικού μας Αγίου, τον οποίο λόγοι πολιτικοί μας επιβάλλουν να εξορίσουμε από τη μνήμη μας. Στη διατήρηση της ακεραιότητας της Τουρκίας πάση θυσία βρίσκεται η υπαιτιότητα του γεγονότος αυτού. Κάθε αναφορά στην Τραπεζούντα και τον Άγιο Ευγένιο επαναφέρει ζητήματα ιστορικά δέουσας σημασίας. Ωστόσο, δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να αναγερθεί νέος ναός του Αγίου Ευγενίου, καθώς ο πρώτος έχει μετατραπεί από το 1461 μ.Χ. σε τζαμί (γενί τζαμί τζουμασί), όταν έγινε η άλωση της Τραπεζούντας από το Μωάμεθ, τον κατακτητή, ενώ ενδεικτική είναι και η χηρεία της θέσης του μητροπολίτη Τραπεζούντος από το 1922 μ.Χ. μέχρι σήμερα. Απαράδεκτη κρίνεται, επίσης, η ηχηρή απουσία του Αγίου Ευγενίου από το εορτολόγιο των Ορθοδόξων.
Οι Πόντιοι έχουμε στερηθεί το δικαίωμα στην ιστορική μνήμη και, εδώ και πέντε αιώνες, στερούμαστε και το δικαίωμα στη θρησκεία μας, το αναφαίρετο δικαίωμα να λατρεύουμε και να δοξάζουμε το δικό μας Άγιο!

Chronis Amanatidis

Trabzonlu Aziz (Agios) Evgenios,

Aziz Evgenios, Hristiyanlığın ortaya çıktığı ve, Diocletian ve Maximiano hükümdarlıkları esnasında Pontus bölgesinde yayılmaya başladığı bir dönemde, Millattan Sonra üçüncü yüzyılın sonlarında, Trabzon’da yaşamış ve şehit oldu.

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Η Γενοκτονία των Ελλήνων,θέμα της εκπομπής "Λόγος Ρωμαίϊκος"




Καλεσμένος του Ανδρέα Μπλάνου στην εκπομπή" Λόγος Ρωμαίϊκος" της Αχελώος Τηλεόρασης, είναι ο Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ κοι­νω­νι­κών ε­πι­στη­μών, μέλος της Διε­θνούς Έ­νω­σης Α­κα­δη­μα­ϊ­κών για τη Με­λέ­τη των Γε­νο­κτο­νιών  και το θέμα της εκπομπής είναι : " Η Γενοκτονία των Ελλήνων ".

Ο καλεσμένος της εκπομπής " Λόγος Ρωμαίϊκος", Θε­ο­φά­νης Μαλ­κί­δης,  παρουσιάζει τα ιστορικά γεγονότα αλλά και τα βασικά επιχειρήματα που αποδεικνύουν την τέλεση της Γενοκτονίας εναντίον του Ελληνισμού του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης 
 Εξηγεί γιατί η σκόπιμη και συστηματική αυτή εξόντωση των Ελληνικών πληθυσμών, ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα των Νεότουρκων και των Κεμαλικών και αναλύει τις σύγχρονες εξελίξεις και συνέπειες της Γενοκτονίας αυτής.

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Χραντ Ντινκ- Հրանդ Տինք -Hrant Dink: 1.500.000 +1



Θ. Μαλκίδης 

Χραντ Ντινκ: 1.500.000+1 

Με τον Αρμενικό λαό έχω μακροχρόνιους, ιστορικούς και προσωπικούς δεσμούς. Με εμπνέει ως άνθρωπο ο συνεπής αγώνας που κάνει για την ιστορία του και για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Για αυτό και έχει αποτελέσματα, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια. Τα οποία  είναι πολλά, αλλά επειδή έχει μαζί του  την αλήθεια και το δίκαιο, είναι νικηφόρος. Έχω δει πολλά δείγματα της προσπάθειας αυτής, για το πως δηλαδή  ο αγώνας αναγνώρισης μπορεί να είναι δυνατός πνευματικά και ηθικά. Να μπορεί  δηλαδή να παλέψει το σκοτάδι, τις δολοφονίες, το ψέμα, την προπαγάνδα. 

Ωστόσο, δύο γεγονότα, είναι αυτά που ξεχωρίζω τον τελευταίο χρονικό διάστημα, που δείχνουν ότι ο Αρμενικός λαός, έχει μεγάλη αίσθηση της ιστορικής του πορείας και διαθέτει, κυρίως,  αυτοσεβασμό.

Η αγιοποίηση των 1.500.000 θυμάτων της Γενοκτονίας ήταν το πρώτο.   Βρέθηκα, στην τελετή αυτή στο Ερεβάν τον Απρίλιο του 2015 και πρέπει να γράψω ότι  ήταν από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της ζωής μου. 

Το δεύτερο ήταν η δολοφονία του Χράντ Ντίνκ, του Αρμένιου αγωνιστή δημοσιογράφου της εφημερίδας Agos της Κωνσταντινούπολης.  Τώρα οι Αρμένιοι έχουν 1.500.000 θύματα συν ένα. Τον Χράντ.  Οι φασίστες νόμιζαν ότι με τη δολοφονία του τον Ιανουάριο του 2007, θα τελείωναν με αυτόν και τον αγώνα του. Πέτυχαν βεβαίως ακριβώς το αντίθετο. Το μαρτυρούν οι διαδηλώσεις την ημέρα της δολοφονίας του και  την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας,το μαρτυρούν οι αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας. 

Ο  Μάρτιν Λούθερ Κινγκ  έλεγε πως όταν ένας άνθρωπος δολοφονείται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα για την απελευθέρωση ενός έθνους, τότε συμβάλλει στην Ανάσταση του έθνους του.  
Και είναι βέβαιο ότι ο Χράντ Ντίνκ έχει συμβάλλει στο ποθούμενο.  Στη δικαίωση δηλαδή, την απελευθέρωση  και την Ανάσταση του Αρμενικού έθνους. 

1




















Հրանդ Տինք։ 1.500.000+1

Թէոֆանիս Մալքիտիս

Հայ ժողովուրդին հետ ունեցած կապերս՝ երկարաժամկէտ, պատմական եւ աձնական են։ Խորապէս ներշնչուած կը զգամ այս ազգի ներկայացուցիչներու տարած հետեւողական պայքարէն, ճանաչել տալու իրենց պատմութիւնը եւ Ցեղասպանութիւնը։ Այդ պատճառով է արդէն, որ արդիւնքներու կը հասնի այս պայքարը, հակառակ դժուարութիւններուն եւ խոչընդոտներուն, որոնք բազմաթիւ են. բայց հայութեան կողքին է ճշմարտութի՛ւնն ու արդարութի՛ւնը, երաշխաւորելով յաղթանակը։ Ես տեսած եմ այս ջանքի բազմաթիւ օրինակներ։ Տեսած եմ, թէ ինչպէս կարելի է պայքարը տանիլ հոգեպէս ուժեղ ու բարոյապէս բարձր պայմաններու տակ։ Ինչպէս կարելի է պայքարիլ խաւարին, ահաբեկչութեան, կեղծիքին ու հակաքարոզչութեան դէմ։

Կը շեշտեմ երկու օրինակ, փաստելու համար թէ ինչպէս հայութիւնը գիտակից է իր ազգի պատմական ճանապարհին, առանձին նշելով նաեւ իրենց ինքնագիտակցութեան զգացումը։
Հայոց Ցեղասպանութեան 1.500.000 անմեղ զոհերու սրբադասման արարողութիւնը այս փաստերու առաջինն է։ Արարողութիւնը տեղի ունեցաւ 2015ի Ապրիլին, Երեւանի մէջ, եւ պարտք կը զգամ ըսելու, թէ ներկայ էի ու իմ կեանքի ամէնէն իւրայատուկ ու ցնցիչ պահերէն էր։
Երկրորդը՝ Պոլսոյ մէջ հրատարակուող «Ակօս» թերթի խմբագիր Հրանդ Տինքի ահաբեկչութիւնն էր։ Հիմա հայերը 1.500.000+1 զոհեր ունին։ Հրանդը աւելցաւ զոհերու թիւին վրայ։ Ֆաշիստները հաւատացին թէ 2007ի Յունուարին, իր ահաբեկչութեամբ, միանքամընդմիշտ պիտի յաջողէին լռեցնել զինք եւ իր տարած պայքարը։ Ճիշդ հակառակը սակայն յաջողցուցին։ Վկայ՝ իր յուղարկաւորութեան օրը կազմակերպուած ցոյցերը. Վկայ՝ Ցեղասպանութեան շարունակուող ճանաչումները։
Մարթին Լութըր Քինկ կ'ըսէր, թէ երբ անձ մը կը սպաննուի իր ազգի շղթայազերծած ազատագրական պայքարին ընթացքին, այն կը նպաստէ իր ազգի Յարութեան։
Վստահ եղէք, թէ Հրանդ Տինք նպաստած է պայքարին։ Հայ ազգի արդարացման, ազատագրման ու Յարութեան։
 



Theofanis Malkidis

Hrant Dink: 1.500.000 +1

With the Armenian people I have  historical and personal relations. As a human,  the Armenian struggle I know that this struggle   is for history, for humanity, for justice and for the recognition of all Genocides and mass crimes. 
 I have seen many examples of this effort, how that the struggle for recognition can be stronger spiritually and morally, to fight the darkness, murders, lies and propaganda.
However, two facts are what distinguish the last time, showing that the Armenian people has a great sense of historical course and features mainly self-esteem.

The beatification of the 1.5 million victims of the Genocide was the first. I was this ceremony in Yerevan in April 2015 and I have to write that was one of the most exciting moments of my life.

The second was the murder of Hrant Dink, the Armenian journalist of Constantinople newspaper “Agos” . Now Armenians have 1,500,000 victims plus one: Hrant.