Ο ρόλος του Γενικού Προξενείου της Τουρκίας στην Κομοτηνή

Θεοφάνης Μαλκίδης

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΥ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ.

Εισήγηση στην εκδήλωση της Πρωτοβουλίας για την απομάκρυνση του Γενικού Προξενείου της Τουρκίας από την Κομοτηνή
(Αλεξανδρούπολη 22 Ιανουαρίου 2010)

1. ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ - ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ- ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΣΩΜΑ

Διπλωματικό Δίκαιο ονομάζεται το σύνολο των διεθνών κανόνων που διέπουν τις διπλωματικές σχέσεις και αφορούν κυρίως τους διπλωματικούς υπαλλήλους και κατ΄ επέκταση τη διπλωματική εθιμοτυπία.

n Το Διπλωματικό Δίκαιο χωρίζεται σε τρία κύρια μέρη:
n α) Αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων,
n β) Μορφές ανάπτυξης διπλωματικών σχέσεων και
n γ) Διπλωματικά προνόμια και ασυλίες. (Νάσκου –Περάκη Π. – Ζάικος Ν. Εισαγωγή στο Δίκαιο των Διπλωματικών και Προξενικών Σχέσεων. Θεσσαλονίκη 2003)
n
Με τον όρο διπλωματικές σχέσεις, νοούνται οι μεταξύ κρατών ανάπτυξη σχέσεων που εκδηλώνονται κυρίως με αποστολές και εγκαταστάσεις διπλωματικών υπαλλήλων.
n Οι διπλωματικές σχέσεις διέπονται από το Διπλωματικό Δίκαιο όπως αυτό συνομολογήθηκε με τη Σύμβαση Βιέννης (1961), ενώ οι προξενικές σχέσεις με τη σχετική Σύμβαση της Βιέννης (1963)
n Στο Διπλωματικό Σώμα περιλαμβάνονται οι αρχηγοί των διπλωματικών αντιπροσωπειών, των Πρεσβειών, ενώ σε πολλά κράτη περιλαμβάνονται όλο το προσωπικό των Πρεσβειών που φέρει διπλωματικό χαρακτήρα π.χ. σύμβουλοι, γραμματείς, ακόλουθοι (εμπορικοί, στρατιωτικοί, ναυτικοί ), διερμηνείς κ.λπ. (Σκαλτσά Ι. Οι διπλωματικοί αντιπρόσωποι εν των πλαισίω των διεθνών σχέσεων και του διεθνούς δικαίου. Θεσσαλονίκη 1972 )
n Κατάλογος του προσωπικού αυτών ανακοινώνεται στο Υπουργείο Εξωτερικών της Χώρας που ενημερώνεται για κάθε επερχόμενη μεταβολή.

2. ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΩΝ

Τα καθήκοντα των διπλωματών όπως ορίζονται είναι τα εξής:
n Αντιπροσώπευση του κράτους στο κράτος που υπηρετεί.
n Προστασία συμφερόντων του κράτους και των πολιτών του μέσα στα όρια του Διεθνούς Δικαίου.
n Διαπραγμάτευση με τη κυβέρνηση του κράτους όπου είναι διαπιστευμένος
n Πληροφόρηση του κράτους για τις εξελίξεις στο κράτος που υπηρετεί.
n
n Προώθηση φιλικών σχέσεων και ανάπτυξη οικονομικών, πολιτιστικών και επιστημονικών σχέσεων.



3. ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΠΡΟΞΕΝΩΝ

n Το κυριότερο καθήκον των Γενικών προξένων, προξένων, υποπρόξενων και προξενικών πρακτόρων (διπλωματικοί υπάλληλοι), είναι να μεριμνούν για την προστασία των συμφερόντων του κράτους αποστολής και των πολιτών του. (άρθρο 5 της Σύμβασης για τις Προξενικές σχέσεις)
n Ο πρόξενος είναι ο δίαυλος για την ανάπτυξη των εμπορικών, οικονομικών, πνευματικών και επιστημονικών σχέσεων του κράτους αποστολής και υποδοχής.
n Στα καθήκοντά του περιλαμβάνονται η έκδοση και ανανέωση διαβατηρίων, η έκδοση άδειας εισόδου (βίζα), άσκηση ληξιαρχικών πράξεων, συνδρομή σε μέσα μεταφοράς, κλπ.
n Εκ των πραγμάτων δηλαδή ο χαρακτήρας της εντολής της προξενικής εντολής είναι περιορισμένος.


4. ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΩΝ

n Οι διπλωμάτες έχουν μία σειρά από προνόμια και ασυλίες (π.χ ετεροδικία, απαραβίαστο της διπλωματικής αποστολής, διπλωματικό ταχυδρομείο, κ.ά). (Κ. Οικονομίδης Απαραβίαστον και ετεροδικία των διπλωματικών υπαλλήλων . Θεσαλονίκη 1970)
n Τα προνόμια όμως δεν σημαίνουν και ατιμωρησία. Για παράδειγμα σε περίπτωση που οι αρχές του κράτους υποστηρίζουν ότι ο διπλωματικός σάκκος περιέχει παράνομο περιεχόμενο, μπορούν να ζητήσουν να ανοιχθεί. Σε περίπτωση άρνησης ο σάκκος επιστρέφει στον τόπο προέλευσης. (Ευσταθιάδης Ε. Διεθνές Δίκαιο Ι 1976)

5. ΔΥΝΑΜΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

Το μέγεθος της Διπλωματικής αποστολής αποτελεί ένα ζήτημα που καθορίζεται από το κράτος που αποστέλλει τους διπλωμάτες του.
n Στην περίπτωση όμως που η Διπλωματική Αποστολή είναι πάνω από τα «λογικά» και «κανονικά» όρια, το κράτος φιλοξενίας, μπορεί να ζητήσει τον περιορισμό του αριθμού (άρθρο 11 της Σύμβασης της Βιένης για τις Διπλωματικές σχέσεις).
n Έτσι μία χώρα μπορεί να ζητήσει την αποχώρηση των «υπεράριθμων» διπλωματών. Για παράδειγμα το Σουρινάμ ζήτησε το 1983 από την Κούβα τον περιορισμό του αριθμού των διπλωματών και μέσα σε 14 μέρες αποχώρησαν 20 διπλωματικοί υπάλληλοι και 80 σύμβουλοι.
6. ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΩΝ

n Το γεγονός ότι το διεθνές δίκαιο καθιερώνει ειδικούς κανόνες για τους διπλωμάτες δεν σημαίνει ότι ο διπλωμάτης θα πρέπει να αδιαφορεί για την τήρηση του δικαίου του κράτους που υπηρετεί.
n Ο διπλωμάτης υποχρεώνεται να σέβεται τους νόμους τους κράτους που υπηρετεί για λόγους νομικούς, ηθικούς και αβροφροσύνης. ((άρθρο 41 της Σύμβασης της Βιένης για τις Διπλωματικές σχέσεις).
n Ο διπλωμάτης υποχρεώνεται να σέβεται την έννομη τάξη του κράτους που υπηρετεί και να μην επεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις του κράτους.
n Ο διπλωμάτης δεν πρέπει να χρησιμοποιεί τους χώρους της διπλωματικής αποστολής κατά τρόπο ασυμβίβαστο με το λειτούργημά του.
n Ο διπλωμάτης απαγορεύεται να επιδίδεται σε δραστηριότητα με σκοπό το προσωπικό όφελος.
n Οι πρόξενοι ως ειδικοί διπλωματικοί εκπρόσωποι της χώρας αποστολής δεν πρέπει να ασχολούνται με πολιτικά θέματα, και μπορούν να έρχονται σε επαφή με τις τοπικές αρχές για ζητήματα οικονομικής ή διοικητικής φύσης.
n Δεν επιτρέπεται η ανάμιξη του προξένου, προς όφελος του κράτους και των πολιτών του, στις εσωτερικές υποθέσεις του κράτους διαμονής.
n Οι πρόξενοι, σε αντίθεση με τους πρεσβευτές, που καλύπτουν όλη την επικράτεια, η αρμοδιότητά τους περιορίζεται στην προξενική τους περιφέρεια, η οποία αποτελεί ένα μόνο τμήμα του εδάφους του κράτους που υπηρετούν.
n Σε εξαιρετικές μόνο περιπτώσεις προξενικός υπάλληλος κατόπιν συγκατάθεσης του κράτους φιλοξενίας, μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντά του εκτός της προξενικής περιφέρειας.

7. ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΩΝ

n Υπάρχουν περιπτώσεις (π.χ δράση κατά της χώρας φιλοξενίας) κατά τις οποίες ένας διπλωμάτης που έχει γίνει δεκτός σε ένα κράτος καθίσταται σε μεταγενέστερο χρονικό σημείο ανεπιθύμητο πρόσωπο (persona non grata). (άρθρο 9 της Σύμβασης της Βιένης για τις Διπλωματικές σχέσεις).
n Ο χαρακτηρισμός αυτός αποτελεί ένα μέτρο με προσωπικό χαρακτήρα και ο διπλωμάτης καθίσταται ανεπαρκής για το λειτούργημα.
n Πράξεις του προξένου που παραβιάζουν το βασικό του καθήκον προστασίας των πολιτών του κράτους που αντιπροσωπεύει, ξεφεύγουν ουσιαστικά από το πλαίσιο των νόμιμων καθηκόντων του.
n Εφόσον η δραστηριότητα βλάπτει συμφέροντα και δικαιώματα επισύρουν την προσωπική ευθύνη του προξένου (αστική ή/και ποινική) και ΔΕΝ καλύπτεται από το προνόμιο της ετεροδικίας.
n Ο πρόξενος είναι προσωπικά υπεύθυνος για τις παράνομες ενέργειές του που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν σαν υπαγόμενες στην άσκηση των προξενικών του καθηκόντων.
n Στην περίπτωση αυτή αλλά και σε πολλές άλλες, ανακαλείται ο διπλωμάτης. Η πιο πρόσφατη περίπτωση είναι του Τούρκου πρόξενου στο Ντύσσελντορφ Χακάν Κιβάντς, για τον οποίο η Γερμανία ζήτησε το Μάιο του 2009, την ανάκλησή του, λόγω της εθνικιστικής του δράσης στους Τούρκους μετανάστες.

10. ΔΙΑΚΟΠΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Επίσης οι προξενικές σχέσεις, δηλαδή η απομάκρυνση όλου του προξενείου και όχι μόνο του προξένου, ενδέχεται να τερματιστούν εξαιτίας:
1. της ανάκλησης του εγγράφου από το κράτος φιλοξενίας,
2. της απόφασης να διακοπούν οι προξενικές σχέσεις από ένα από τα δύο κράτη,
3. της ανάκλησης του προξένου από το κράτος αποστολής.
4. πολέμου. (Παπακώστα Κ. Το δίκαιο των διπλωματικών και προξενικών σχέσεων. Αθήνα 1986. )


11. ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΟΣ- ΤΟΥΡΚΙΑΣ

n Η Ελλάδα έχει διπλωματικές και προξενικές σχέσεις με την Τουρκία, οι οποίες εκφράζονται με τις εξής αντιπροσωπείες:
n Πρεσβεία στην Άγκυρα (αντίστοιχη Αθήνα), όπου υπάρχει και προξενικό γραφείο.
n Γενικό προξενείο Κωνσταντινούπολης (Γενικό Προξενείο Θεσσαλονίκης)
n Γενικό Προξενείο Σμύρνης (Γενικό Προξενείο Κομοτηνής)
n Προξενείο Αδριανούπολης (Προξενείο Ρόδου)




12.ΓΕΝΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ

n Το Γενικό προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή αναδιοργανώθηκε- δημιουργήθηκε το 1923 σε αντιστοιχία της δημιουργίας του Γενικού προξενείου της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη. Η διπλωματική όμως αντιστοιχία είναι, όπως αναφέραμε, με το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Σμύρνη.
n Ο προφανής λόγος η προστασία των μειονοτήτων, της ελληνικής και της μουσουλμανικής που εξαιρέθηκαν της Ελληνοτουρκικής συμφωνίας περί Ανταλλαγής των Πληθυσμών.
n Η ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη, αριθμούσε το 1923, 300.000 επί συνολικού πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης 1.000.000 ενώ οι Έλληνες της Ίμβρου και της Τενέδου ήταν 12.000 περίπου. Σήμερα η ελληνική μειονότητα αριθμεί μόνο 2000, οι περισσότεροι υπέργηροι.
n Το 1923 οι μουσουλμάνοι της Θράκης ήταν 90.000 άτομα περίπου. Σήμερα είναι 110.000 περίπου.
n Το Γενικό προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή έχει σήμερα μεγάλο αριθμό υπαλλήλων (υπολογίζεται σε 20), 15 έως 20 εκατομμύρια ευρώ ετήσιο προϋπολογισμό και 3500 έμμισθους συνεργάτες (εφημερίδα Μακεδονία 9/12/2009).

13. ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΥ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΊΑ ΤΟΥ 1930

n Μία από τις πρώτες κινήσεις του προξενείου της Κομοτηνής, ήταν να εισαχθούν οι αρχές του κεμαλισμού στη Θράκη. Πολιτική , της οποίας τα πρώτα δείγματα , έγιναν ορατά από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 , όταν η διπλωματική αντιπροσωπεία, είχε διαμαρτυρηθεί , για τη δράση των «παλαιομουσουλμάνων φυγάδων» στη Θράκη. Οι λεγόμενοι «παλαιομουσουλμάνοι» ήταν αντίθετοι στους Κεμαλικούς και ήδη από το 1926-1927 είχε η Τουρκία ζητήσει την απέλασή τους από τη Θράκη.Αρκετοί από τους «παλαιομουσουλμάνους» είχαν πολεμήσει μαζί με τους Έλληνες στη Μικρά Ασία.


n Χαρακτηριστικό είναι το σχετικό τηλεγράφημα, (6/12/1927) που απέστειλε στον Υπουργό Εξωτερικών ο δικηγόρος Ξάνθης Ι.Πολιουδάκης: «Κοινή γνώμη θρακικού λαού ανάστατος επί εξορία εξ αντικεμαλικών τούρκων διαμένοντων εν Θράκη. Αυτοί δια τας υπηρεσίας των προς το ελληνικόν κράτος κατεδικάσθησαν υπό Κεμάλ εις θάνατον . Διαμένοντες Ξάνθην , εκδίδοντες τουρκικήν εφημερίδαν , αγωνιζόμενοι κατά κεμαλικής προπαγάνδας ,κατά των ψευδολογιών τας οποίας γράφουν τουρκικαί εφημερίες Κωνσταντινουπόλεως και Αγκύρας , υπερασπιζόμενοι απόψεις Ελληνισμού, τουρκικόν προξενείον , ως φαίνεται εισηγήθη αρμοδίως εξορισθώσιν. Αφέθη αυτώ ελεύθερον έδαφος προς δράσιν .Λαός διατελεί εν δικαία εξεγέρσει , διότι βλέπει ότι αντί ευγνωμοσύνης ποτίζονται οι άνθρωποι αυτοί χολήν και αντί περιθάλψεως δέχονται λακτίσματα από το Έθνος υπέρ ου ηγωνίσθησαν κατά κοινού εχθρού , εξοριζόμενοι . Είναι ο Πατριάρχης των Τούρκων Μουσταφά Σαμπρί, μετά του υιού του Χαξή Βέης , Συνταγματάρχης πυροβολικού, όστις κατά Ευρωπαϊκόν πόλεμον προκινδυνεύσας έσωσεν Έλληνας από σφαγήν , Τεφήκ Βέης φιλέλλην Τούρκος λαογράφος και ποιητής , Ιτζέτ Βέης δημοσιογράφος , άλλοτε υποδιοικητής Δαρδανελλίων , σώσας από σφαγήν Έλληνας περιφέρειάς του , Δαούτ Βέης , αρχηγός Κιρκασίων , προσενέγκων Ελληνικώ Στρατώ Μ.Ασίας τρόφιμα , ξυλείαν 500.000 δραχμ. δωρεάν και δι΄ ιδίων δαπανών επιβιβάσας πρόσφυγας Πανόρμου πλοία κατόπιν μάχης προς Τουρκικόν στρατόν. Λαός διατελεί κατάπληκτος δι΄εξορίαν τούτων .Όλοι διερωτούν :Είμεθα κράτος ελεύθερον ή υποτελείς τω Κεμάλ; Δια τούτο αναγκαζόμεθα θα φαινόμεθα τόσον αγνώμονες προς τους ευεργέτες μας ; Ετοιμάζονται διαμαρτυρίαι λαού προς Βουλήν και Κυβέρνησιν »


· Ο Γενικός Διοικητής Θράκης Γ. Μπούμπουλης, σε έγγραφό του προς το Υπουργείο Εξωτερικών το 1926 επεσήμαινε σχετικά με το ρόλο του τουρκικού προξενείου: “η μόνη οργάνωσι κατά της ασφαλείας του Κράτους γίνεται παρά του Τούρκου Προξένου, αλλ’ ευτυχώς λόγω της αμερολήπτου και πατρικής διοικήσεώς μας του τουρκικού στοιχείου, ούτος κατέστη ανίκανος να εύρη κατάλληλον έδαφος. Δια τον λόγον τούτον προσπαθεί ίνα δια ψευδών διαμαρτυριών, φθάση εκβιάζων το τουρκικόν στοιχείον εις το ποθούμενόν του. Το ότι πάντοτε ενεργεί κακή τη πίστη εφάνη εμπράκτως εκ του τελευταίου επεισοδίου το οποίον ήθελε να δημιουργήση μετά του στρατού ότι δήθεν οι στρατιώται εφώναζον “Κάτω η Τουρκία”, “Κάτω ο Κεμάλ”. Τούτο εν γνώσει ότι δεν είναι αληθές το εδημιούργησε δια να φανατίση το τουρκικόν στοιχείον αλλά δυστυχώς δι’ αυτόν εύρε τούτον απαθέστατον και δεν ηδυνήθη να το εξεγείρη. Αυτή είναι η Πολιτεία του Τούρκου προξένου…»

· Η αναφορά του γενικού διοικητή Θράκης Ι.Ζαφειρόπουλου (1927) στα δημοσιεύματα των μειονοτικών εφημερίδων , που προπαγάνδιζαν τον κεμαλισμό στη Θράκη, και απεστάλη στο Υπουργείο Εξωτερικών , έχει ενδιαφέρον: «Η κατάστασις των μουσουλμάνων Θράκης είναι από πάσης απόψεως ικανοποιητική.Ούτοι τυγχάνουν εξαιρετικής προστασίας , ευνομίας και δικαιοσύνης των ελληνικών αρχών. Έχομεν ασφάλειαν παραδειγματικήν , οίαν ουδέποτε ασφαλώς εις προηγούμενα καθεστώτα είχαν καθ΄όλην την ύπαιθρον χώραν και δύναται να επιδίδονται ανενοχλήτως και φόβως εις τας εργασίας των. Οι μουσουλμάνοι των χωρίων , ως και η πλειοψηφία των εν ταις πόλεσι παραμενόντων , διακρίνονται δια την φιλέργιαν και νομιμόφρονα αυτών στάσιν και , αν δεν υπήρχαν μεταξύ αυτών μερικοί επιτήδειοι εκμεταλλευταί , οίτινες χρησιμεύουσιν ως όργανα του Τούρκου προξένου , ουδέν παράπονον θα εξεδηλούτο ποτέ υπ΄αυτών. Τρανωτάτη απόδειξις , είναι ότι οι μουσουλμάνοι Θράκης , δεν εποιήσαντο χρήσιν του δικαιώματος επιλογής της τουρκικής ιθαγενείας εντός της ταχθείσης προθεσμίας , εξαιρέσει διακοσίων ατόμων ακτημόνων και καταγομένων εξ Ανατολής της Θράκης , καίτοι εκλήθησαν δια προκηρύξεως , παρά της Γεν.Διοικήσεως».


n Η εφημερίδα Μακεδονία στις 26/2/1928 έγραφε χαρακτηριστικά για το ζήτημα με το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής: “Υπό τα όμματα του “διαπρεπούς” γενικού διοικητού κ. Ζαφειρόπουλου και υπό την άμεσον αυτού “αυστηράν” επίβλεψιν, σημειούται καθ΄ όλην την Δυτικήν Θράκην, όργια μουσουλμάνων τα οποία δέον να εφελκύσουν την προσοχήν της Κυβερνήσεως, διότι θίγουν – διατί να μην είπω υπονομεύουσι – την κρατικήν και εθνικήν μας υπόστασιν. Από έτους και πλέον εγνώσθη και διεπιστώθη ότι η κεμαλική προπαγάνδα οργιάζει εις την Δυτικήν Θράκην. Το Τουρκικόν προξενείον Κομοτηνής αποτελεί το Κέντρον των κινήσεων και των κατευθύνσεων. Το Προξενείον τούτο υποστηρίζει ηθικώς και υλικώς τους διαφόρους πράκτορας, οι οποίοι περιέρχονται τα τουρκικά χωρία και εκβιάζουν τους κατοίκους ενεργούντες εράνους υπέρ της τουρκικής αεροπορικής αμύνης. Εξηκριβώθη ότι συνελέγησαν σεβαστά ποσά και απεστάλησαν εις Άγκυραν. Το έργον των πρακτόρων του Κεμάλ δεν περιορίζεται εις το σημείον τούτο. Η θρασύτης των έφθασε μέχρι του σημείου, ώστε να τρομοκρατούν και αυτούς τους πρόσφυγας, εν συνεννοήσει και συμπράξει μετά των διαφόρων επιχειρηματιών και διαδίδουν και βεβαιούν ότι η Δυτική Θράκη θα καταληφθή λίαν προσεχώς υπό των Τούρκων και ότι όσοι υποστηρίζουν τους Έλληνας και όσοι δεν εκτελούν το καθήκον των θα πάθουν όσα έπαθαν εις την Μικράν Ασίαν εκείνοι οι οποίοι έπραξαν τα ίδια. οργάνωσις των κεμαλικών με κέντρον το Προξενείον της Κομοτηνής εντείνεται ολοένα και νομίζομεν ότι πρέπει να επιστήση την προσοχήν της Κυβερνήσεως, διότι η εξάπλωσις της προπαγάνδας, με τας φανεράς πωλήσεις λαχείων του τουρκικού στόλου, λαμβάνει την χροιάν σκανδάλου».


n Άλλη μαρτυρία της εποχής εκείνης δίνει η “Εφημερίς των Βαλκανίων” που εξεδίδετο επίσης στη Θεσσαλονίκη. Έγραφε λοιπόν στις 28/2/1928, σχετικά με τα μειονοτικά σωματεία, τα οποία μέχρι σήμερα συνεχίζουν την ίδια δράση: “Ωσάν όμως μη ήρκουν, ιδρύθη εσχάτως εν Ξάνθη λέσχη υπό την επωνυμίαν “Σωματείον της Νεολαίας”. Το σωματείον τούτο είναι παράρτημα του εν Τουρκία κυβερνητικού λαϊκού κόμματος, του οποίου, ως γνωστόν, πρόεδρος είναι ο Μουσταφά Κεμάλ. Σκοπός του σωματείου τούτου είναι η διάδοσις του κεμαλισμού και η διά παντός μέσου διάσπασις των κρατικών θεμελίων. Το σωματείον τούτο προσπαθεί διά διαφόρων μέσων να ενσπείρει διχονοίας μεταξύ Τούρκων και ελλήνων και διανοίξει χάσμα μεταξύ των μουσουλμάνων και κρατικών υπηρεσιών, ώστε να δικαιολογή τον εν Κωνσταντινουπόλει και Αγκύρα δημιουργούμενον εκάστοτε θόρυβον περί καταπιέσεων των μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης. Είναι ανάγκη να φροντίση το Κράτος με πολλήν προσοχήν ώστε να μηδενίσει πάσας τας ενεργείας των κεμαλικών, προπαντός είναι ανάγκη να προσέξη ιδιαιτέρως τους διαφόρους υπαλλήλους οι οποίοι για λόγους ευπιστίας και ελαφρότητος παραγνωρίζουν την σοβαρότητα της καταστάσεως και επιτρέπουν ακώλυτον την δράσιν των πρακτόρων του κεμαλισμού. Θα πρέπει να προσέξει τους διαφόρους υπαλλήλους, που για λόγους ευπιστίας και ελαφρότητας παραγνωρίζουν τη σοβαρότητα της κατάστασης και επιτρέπουν ανενόχλητα τους κεμαλικούς πράκτορες να συνεχίζουν το έργο τους”.


Το 1930 ήρθε η ώρα της πρώτης περιόδου της ελληνοτουρκικής φιλίας, Βενιζέλου – Κεμάλ και υπογράφτηκαν μια σειρά από συμφωνίες. Αυτό που μέχρι και σήμερα αποκρύπτουν από τον ελληνικό λαό, όποτε γίνεται λόγος για τη συμφωνία εκείνη, είναι ότι είχε και μία άλλη ιδιαίτερη θρακική πτυχή, την έξωση από τη Θράκη και την Ελλάδα των 150 φιλελλήνων «παλαιομουσουλμάνων», για χάρη του κεμαλισμού. Μάλιστα η πρεσβεία και το προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή ήταν ο δίαυλος για την τουρκική απαίτηση για απέλαση των «παλαιομουσουλμάνων» από τη Θράκη. (Μαλκίδης Θ. «Η διαμάχη «παλαιομουσουλμάνων»- κεμαλικών στην ελλαδική Θράκη στην περίοδο του Μεσοπολέμου», ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ, τ. 39, σ. 73-88, 2004.

n Σε έγγραφο της βρετανικής πρεσβείας στην Άγκυρα αναφέρεται ότι ο πρεσβευτής της Ελλάδας στην Τουρκία Σπ. Πολυχρονιάδης είχε αποκαλύψει στο βρετανό διπλωμάτη D.Clerk, ότι οι απελάσεις των “παλαιομουσουλμάνων” ήταν τμήμα ενός προγράμματος αμοιβαίας συνεννόησης και συνδιαλλαγής που είχε προκύψει από την ελληνοτουρκική προσέγγιση.
Αυτό έγινε γιατί υπήρχε η πεποίθηση ότι η Τουρκία από την πλευρά της πρόκειται να υιοθετήσει μια πιο ελαστική στάση απέναντι στην ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη. Ο Σπ. Πολυχρονιάδης όμως είχε αποκαλύψει ότι “εάν οι σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας δεν είχαν πάρει χαρακτήρα εγκαρδιότητας, θα είχε ακολουθήσει διωγμός της ελληνικής μειονότητας και εξασθένηση της”, ενώ τελικά, όπως αποδείχτηκε, ούτε η απέλαση των παλαιομουσουλμάνων αλλά ούτε και το “φιλικό κλίμα” της εποχής βελτίωσε τη θέση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Το τι συνέβη με τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης το γνωρίζουμε όλοι καλά και θα αναφερθούμε παρακάτω.

· Το 1936 αναλαμβάνει Γενικός Διοικητής Θράκης ο Αθανάσιος Σουλιώτης – Νικολαϊδης, παλιός συνεργάτης του Ίωνα Δραγούμη. Αντιλαμβάνεται την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή, αναφέρει στους προϊσταμένους του την τουρκική προπαγάνδα μέσω του τουρκικού προξενείου και ιδρύει στα πλαίσια της Γενικής Διοίκησης το Τμήμα Πολιτικών Υποθέσεων.


14. Η ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΤΟ 1955 ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΥ

n Η έκρηξη τη νύχτα της 6ης προς την 7η Σεπτεμβρίου 1955 στον κήπο του τουρκικού προξενείου Θεσσαλονίκης και έξω από το φερόμενο ως σπίτι του Mustafa Kemal , θα αποτελέσει την αφορμή για το πρωτοφανή για τα παγκόσμια χρονικά διωγμό μίας αυτόχθονης ομάδας. Των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι λίγα χρόνια πριν είχαν εξοντωθεί οικονομικά, με τον κεφαλικό φόρο (Varlik Vergisi {Εδώ χρειάζεται να κάνουμε μία παρένθεση: Ο Varlık Vergisi ( "φόρος περιουσίας") ήταν ένας τουρκικός φόρος που επιβλήθηκε στην Τουρκία το 1942, με δεδηλωμένο στόχο την αύξηση των κονδυλίων για την άμυνα της χώρας στην περίπτωση μιας ενδεχόμενης συμμετοχής της χώρας στον Β ' Παγκόσμιο Πόλεμο. (Όπως είναι γνωστό η Τουρκία μπήκε στον πόλεμο τρεις μήνες πριν την λήξη του…..) Όπως τόνισε και ο Τούρκος πρωθυπουργός: « η τουρκική αγορά να περάσει στα χέρια των Τούρκων». (Faik Ahmet Barutçu, Siyasi Anılar 1939-1954, Milliyet Y. s. 263; Ayhan Aktar, Varlık Vergisi ve Türkleştirme Politika) και η Τουρκία έψαχνε τρόπους να δημιουργηθεί βιομηχανική αστική τάξη» (Yalcin Kucuk, Turkiye, 1999). Ο έφορος της Κωνσταντινούπολης Φαικ Οκτέ ανέλαβε το συντονισμό και τη συλλογή του φόρου, έφορος ο οποίος έγραψε και σχετικό έργο, το οποίο αποτελεί σημαντικότατη μαρτυρία για το στόχο που είχε ο ρατσιστικός φόρος. (Faik Ökte, Varlık Vergisi Faciası, Nebioğlu Y. 1951 ).
Μέσα σε δύο μήνες από την επιβολή του νόμου ( Δεκέμβριος 1942 - Ιανουάριος 1943), είχαν αλλάξει χέρια χιλιάδες ακίνητα, ειδικά στην κεντρική Λεωφόρο Istiklal, (Aktar, Ayhan 2002 Varlık Vergisi ve "Türkleştirme" Politikaları İletişim Yayınları 2002) τα έσοδα μέσα σε δύο μήνες ήταν 221 εκατομμύρια λίρες, όταν από το φόρο για τα αγροτικά προϊόντα την περίοδο 1944-1948 για όλη την τουρκική επικράτεια ήταν 229 εκατομμύρια λίρες. (Emre Kongar Turkiye' nin toplumsal yapisi, 2003).Όλα τα έσοδα από το φόρο εναντίον των Ελλήνων κατατέθηκαν στην κρατική αγροτική Τράπεζα (Ζιράτ), η οποία λειτουργεί από το Φεβρουάριο του 2009 και στην Κομοτηνή, έχοντας συγκεντρώσει σεβαστό ποσό καταθέσεων}.
n Ο κλητήρας του τουρκικού προξενείου έπεσε σε αντιφάσεις, σχετικά με τα αίτια της έκρηξης και τελικά ομολόγησε ότι αυτός έβαλε τη βόμβα , προσθέτοντας ότι του την έδωσε ο Οktay Egin , φοιτητής της Νομικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ,από την Κομοτηνή, ο οποίος και ομολόγησε την πράξη του. Ο Εgin είχε εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο χωρίς εξετάσεις και ο πατέρας του ,Faik Egin , δάσκαλος στο σχολείο της Σαλμώνης Ροδόπης είχε υποστηριχθεί μαζί με τον Οsman Ustunder , από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, ως υποψήφιος βουλευτής το 1952. Ο Οktay Egin αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση και ο τούρκος πρόξενος της Κομοτηνής Αhmet Umar , τον φυγάδευσε στην Τουρκία ,όπου εργάστηκε αρχικά στον ραδιοσταθμό της Κωνσταντινούπολης , στη διεύθυνση του Αστυνομικού σώματος ,στην Υπηρεσία Πληροφοριών (ΜΙΤ) , ενώ το 1993 διορίστηκε νομάρχης στην Καππαδοκία.
n Μετά το συμβάν , η εφημερίδα Ιnstabul Ekspress σε παράρτημα της παραποίησε τα γεγονότα και προέτρεψε σε επεισόδια εναντίον των Ελλήνων. Πρωταγωνιστικό ρόλο θα κρατήσουν κρατικές και παρακρατικές εθνικιστικές οργανώσεις όπως «Η Κύπρος είναι Τουρκική». Μέσα σε 9 περίπου ώρες καταστράφηκαν ολοσχερώς 1004 σπίτια, ενώ άλλα περίπου 2500 υπέστησαν μεγάλες ζημιές. Καταστράφηκαν επίσης 4348 καταστήματα, 27 φαρμακεία, 26 σχολεία, 5 σύλλογοι, οι εγκαταστάσεις 3 εφημερίδων, 12 ξενοδοχεία, 11 κλινικές, 21 εργοστάσια, 110 ζαχαροπλαστεία και εστιατόρια, 73 εκκλησίες, ενώ συλήθηκαν πάρα πολλοί τάφοι καθώς και οι τάφοι των πατριαρχών στην Μονή Βαλουκλή.
n Τουλάχιστον 30 Έλληνες σκοτώθηκαν και εκατοντάδες άλλοι κακοποιήθηκαν. Το μίσος εναντίον των ιερωμένων ήταν πρωτόγνωρο, αφού πολλοί απ’ αυτούς ξυλοκοπήθηκαν, άλλοι γυμνώθηκαν και διαπομπεύθηκαν, εξαναγκαζόμενοι να φωνάζουν: «Η Κύπρος είναι τουρκική». Επίσκοπος Παμφίλου Γεράσιμος και ο μοναχός Χρύσανθος Μαντάς ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου, ο Μητροπολίτης Ηλιουπόλεως Γεννάδιος παραφρόνησε από τους ξυλοδαρμούς και ύστερα από λίγο χρόνο πέθανε, ενώ διάκονος υπέστη περιτομή. Εκεί όμως που ο όχλος έδρασε ανελέητα ήταν εναντίον των Ελληνίδων. Σε 2000 (!) υπολογίζονται οι βιασμοί, αν και επισήμως καταγγέλθηκαν μόνο 200, για ευνόητους λόγους…
n Επίθεση από οργανωμένες ομάδες, δέχθηκε και το ελληνικό προξενείο στη Σμύρνη , το ελληνικό περίπτερο στην έκθεση της πόλης, όπου σκίσθηκε η ελληνική σημαία, ενώ οι Έλληνες αξιωματικοί που υπηρετούσαν στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ ,διασώθηκαν την τελευταία στιγμή, αν και οι γυναίκες τους πάλι για ευνόητους λόγους δεν αναφέρθηκε, ότι βιάσθηκαν. Οι ζημιές που προκλήθηκαν εκτιμήθηκαν από την τουρκική κυβέρνηση, στα 70 εκατομμύρια λίρες, ενώ μόνο οι καταστροφές στις εκκλησίες , όπως σημείωσε το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών , ήταν 150 εκατομμύρια δολάρια. Συνολικά οι ζημιές υπολογίζονται σε πάνω από 300 εκατομμύρια δολάρια.( Σεπτεμβριανά 1955: Η Νύχτα των Κρυστάλλων του ελληνισμού της Πόλης : Εκατό φορές πεθαίνεις Αθήνα 2005)
Τελικά δόθηκαν ως αποζημίωση για τις καταστροφές δόθηκαν 3 εκατομμύρια λίρες στα ιδρύματα της Κωνσταντινούπολης, που έπαθαν σοβαρές ζημιές, ενώ έχει ενδιαφέρον ότι η Ελλάδα δεν έλαβε κανένα μέτρο εναντίον των μουσουλμάνων της Θράκης και δε σημειώθηκε κανένα επεισόδιο βίας εναντίον τους.
n Για τα επεισόδια το Σεπτέμβριο του 1955 στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη, μετά το πραξικόπημα του στρατηγού Gursel (27 Μαΐου 1960), το πόρισμα της ανακριτικής ομάδας, απέδειξε ότι 250 αστυνομικοί με πολιτικά πήραν μέρος στα γεγονότα. Στις δίκες του Αdnan Menderes και του υπουργού Εξωτερικών Faid Zorlu, που έγιναν από τις 20-10-1960 έως και 5-1-1961 , βρέθηκαν ένοχοι και μαζί με το Νομάρχη Σμύρνης , καταδικάσθηκαν σε 5 χρόνια , ενώ οι δύο πρώτοι απαγχονίστηκαν για μια σειρά από άλλα αδικήματα. Η προβοκάτσια με τη βόμβα στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης έδειξε ότι ο μηχανισμός που έδρασε ήταν μέρος του τουρκικού κράτους, το προξενείο της Κομοτηνής. (Είναι πολύ επίκαιρη και σήμερα αυτή η σύνθεση κράτους- παρακράτους με την «Εργκενεγκόν», η οποία στοχεύει στη Θράκη).
n Αποτέλεσμα αυτής της κρατικής- παρακρατικής βίας είναι η εκδίωξη των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955 και στη συνέχεια το 1964.


15. ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΥ

Υπάρχουν κάποιες δικαιολογίες από την Τουρκική πλευρά για την παρουσία του προξενείου της στην Κομοτηνή. Αυτές μπορούν να ομαδοποιηθούν ως εξής:
n 1. Το Προξενείο κάθε χώρας πρωτίστως απευθύνεται στους δικούς της πολίτες.
n Υπάρχουν σήμερα Τούρκοι πολίτες στη Θράκη;
n Ίσως μερικές δεκάδες; Τότε ποια είναι η αναγκαιότητά του;

n 2. Η έκδοση βίζας.
n Η βίζα όμως για την Τουρκία έχει καταργηθεί, άρα ποια είναι η ανάγκη ύπαρξής του και γι αυτό το ζήτημα;

n 3. Διοικητικές και άλλες πράξεις
Αλήθεια πόσες γραφειοκρατικές δουλειές απομένουν και μάλιστα χρειάζονται δεκάδες εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο και τόσοι υπάλληλοι;
Σε πολύ λίγη ώρα πλέον βρίσκεται το Γενικό Προξενείο της Τουρκίας στη Θεσσαλονίκη, ποια λοιπόν είναι η αποστολή της υπηρεσίας αυτής; Κι αν ακόμη υπάρχει έργο που πρέπει να διεκπεραιωθεί, ας διατηρηθεί ένα γραφείο όπου θα αποσπώνται 1-2 υπάλληλοι από τη Θεσσαλονίκη να εξυπηρετούν τον κόσμο.

n 4. Υποτίθεται ότι το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής επιβλέπει την εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης. Μία Συνθήκη την οποία καταπατά από την πρώτη μέρα της υπογραφής της.
n Που δεν άφησε ούτε μία διάταξή της που να μην την παραβιάσει.
n Πού είναι η αυτοδιοίκηση της Ίμβρου και της Τενέδου; Πού είναι τα δικαιώματα των μειονοτικών, οι περιουσίες των χριστιανικών ιδρυμάτων;
n Δεν είναι απαράδεκτο να δεχόμαστε να επιτηρούν, μετά τα τόσα τους εγκλήματα, την εφαρμογή της ίδιας Συνθήκης από εμάς;
n Που είναι η ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης;
n Μία αυτόχθονη μειονότητα η οποία μέσα σε λίγες δεκαετίες εξαφανίσθηκε από την Κωνσταντινούπολη.


n 5. Υποστηρίζεται ότι το Προξενείο εγγυάται τα δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας.
n Αυτό υποστηρίζεται από μία χώρα που βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις σεβασμού των ανθρώπινων και μειονοτικών δικαιωμάτων παγκοσμίως.



Άρα λοιπόν δεν υφίσταται ούτε μία αντικειμενική αιτία για τη συνέχιση της λειτουργίας του Προξενείου της Τουρκίας στην Κομοτηνή.


16. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
1. Οι πολιτικές του παρεμβάσεις σε προεκλογικές περιόδους είναι ίσως η πιο γνωστή του δραστηριότητα. Η “γραμμή” διοχετεύεται μέσα από την “Συμβουλευτική Επιτροπή” της μειονότητας και έγινε ολοφάνερη τον Ιούνιο του 2009 με τη «γραμμή» για «Λευκό» στις Ευρωεκλογές.

2. Ακόμα πιο επικίνδυνη είναι η δράση του Προξενείου και των ανθρώπων του σε βάρος των μη τουρκογενών μουσουλμάνων της περιοχής. Πομάκοι και Ρομά που αποφασίζουν να διαφοροποιηθούν από τη γραμμή “μουσουλμάνος = Τούρκος”, βρίσκουν τον μπροστά τους μηχανισμούς αυτούς. ( Θ. Μαλκίδης - Ν. Κόκκας (επιμ. ) Μετασχηματισμοί της συλλογικής ταυτότητας των Πομάκων. Ξάνθη 2006) Οι ίδιοι θα τρέξουν να ακυρώσουν τη δημιουργία ενός πολιτιστικού συλλόγου από φιλέλληνες Πομάκους, μην τυχόν και δημιουργηθεί άλλος πόλος συσπείρωσης πλην του προξενικού.

3. Όταν ο Στρατός διοργανώνει δωρεάν ιατρικές εξετάσεις για τους πληθυσμούς στα απομακρυσμένα πομακοχώρια, από πίσω τρέχει η Συμβουλευτική για την ίδια ακριβώς “προσφορά”, μην τυχόν και φανεί ότι η Ελλάδα προσφέρει στους Πομάκους κάτι παραπάνω από την Τουρκία.


4. Ακόμα και για τα παιδιά που αποφοιτώντας από ελληνικό σχολείο εισάγονται σε ελληνικά πανεπιστήμια, ο Σύλλογος Επιστημόνων Μειονότητας, που συχνά δρα ως εργαλείο του Προξενείου, έχει ιδρύσει ανά την Ελλάδα συλλόγους νεολαίας, προκειμένου να διατηρήσει έναν έλεγχο πάνω τους.
5. Υποστήριξη σε πρόσωπα μέχρι το σημείο που εξυπηρετούν τα τουρκικά συμφέροντα (Σαδίκ, ψευδομουφτήδες, παράνομες ενώσεις και σωματεία, διχαστικά κηρύγματα στα τεμένη, κ.ά)

6. Στήριξη της ανθελληνικής προπαγάνδας στο εξωτερικό (ΜΚΟ, Σύλλογος Αλληλοβοήθειας Τούρκων Δυτικής Θράκης)

7. Παρουσία σε πομακικά πανηγύρια και υιοθέτησής τους ως τουρκικά

8. Απόδοση τιμής στον Μουσταφά Κεμάλ, τον οποίο η Βουλή των Ελλήνων με δύο σχετικά νομοσχέδια, τον έχει αναδείξει σε βασικό υπεύθυνο για τη Γενοκτονία των Ελλήνων. (σχετικοί νόμοι του 1994 και 1996)
9. Αντιδράσεις και παρεμπόδιση των μουσουλμάνων που επιθυμούν να φοιτήσουν στη δημόσια εκπαίδευση.

10. Μία σειρά από άλλες ενέργειες με επιπτώσεις στην καθημερινή οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή. (Μαλκίδης Θ. «Η οικογένεια και η γυναίκα στην κοινωνία των μουσουλμανικών μειονοτήτων της ελληνικής Θράκης», ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ, τ. 116 Α΄/2005, σ.51-78. )



17. ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΥ

n Α. Κακλαμάνης. Πρώην πρόεδρος της Βουλής ερώτηση προς τους Υπουργούς Εξωτερικών και Εθνικής Παιδείας Αθήνα, 13/7/2009

«Τι μέτρα πρόκειται να λάβει η κυβέρνηση προκειμένου να συμμορφωθεί το Τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, στο πλαίσιο της διπλωματικής του αποστολής και να σταματήσει να παρεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας μας. Ποια μέτρα προτίθεται να λάβει η κυβέρνηση ώστε να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών Πομακικής καταγωγής και συγκεκριμένα: Εάν σκοπεύει να προχωρήσει στην αναγνώριση της Πομακικής ως ισότιμης γλώσσας της μειονότητας μαζί με τα Τουρκικά και ως γλώσσα διδασκαλίας στα μειονοτικά σχολεία όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων. Εάν και πότε πρόκειται να λειτουργήσει στα Πομακοχώρια Δημόσιο ελληνικό σχολείο, ώστε οι έλληνες μαθητές Πομακικής καταγωγής να διδάσκονται από το Δημοτικό τα μαθήματά τους, τόσο στην Ελληνική, όσο και στην Πομακική γλώσσα.

n Π. Σγουρίδης πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Οκτώβριος 2009
« Οι Ξανθιώτες έδωσαν δίπλα μου μάχες πολλές και νικηφόρες για την Ξάνθη και για την Δημοκρατία. Αυτή τη φορά παρά την αύξηση των ψήφων στο πρόσωπο μου, η μάχη χάθηκε. Χάθηκε γιατί στη Θράκη έχουμε μια Δημοκρατία δυο ταχυτήτων. Αυτή της υγιούς άμιλλας μεταξύ ανθρώπων, ιδεών και πολιτικών και αυτής του προξενείου που χειραγωγεί την μουσουλμανική ψήφο και προσπαθεί να γίνει ρυθμιστής της Ξανθιώτικης κοινωνίας. Φυσικά, με την ανοχή πολλών που προσβλέπουν σε πρόσκαιρα μικροπολιτικά οφέλη. Όμως, η «Δημοκρατία» του προξενείου Κομοτηνής διχάζει τη Θράκη και δεν αρμόζει σε μια χώρα ανοιχτή, ευρωπαϊκή όπως η Ελλάδα».


n Θ. Πάγκαλος. 1998 «Το γενικό τουρκικό προξενείο εργάζεται εναντίον της χώρας μας με τρόπο που με δυσκολία μπορεί να γίνει ανεκτός. Και θέλω να προειδοποιήσω αυτό το προξενείο ότι είναι θεσμός με πολύ περιορισμένη εξουσία και ότι θα ήταν καλά να περιορισθεί στα αυστηρά και καλώς εννοούμενα καθήκοντά του.
Διότι αλλιώς θα πάρει παραδειγματικό μάθημα και αυτό αφορά και το θεσμό και τα πρόσωπα που αυτή την στιγμή με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο υλοποιούν το θεσμό αυτό».


Α. Λοβέρδος πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Φεβρουάριος 2009.
n «Οι προξενικές αρχές της Τουρκίας στη Θράκη δεν επιδεικνύουν συμπεριφορές παρόμοιες με τις ελληνικές στη γείτονα χώρα που εφαρμόζουν απαρέγκλητα το Διεθνές Δίκαιο»,
«Έχουμε συμπεριφορές που αντιστρατεύονται ακόμη και τα αναπτυξιακά προγράμματα της χώρας προκειμένου να κρατούν ορισμένους μειονοτικούς σε δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης επί τω σκοπώ να είναι το προξενείο καλός αγωγός για πράγματα που είναι εκτός κάθε έννοιας νομιμότητας».

Γ. Βαληνάκης πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Φεβρουάριος 2009.
n «Οι δραστηριότητες του Τουρκικού Γενικού Προξενείου στην Κομοτηνή που δεν συμβαδίζουν με τη διεθνή πρακτική και τις σχετικές πρόνοιες τους διεθνούς δικαίου δεν γίνονται αποδεκτές. Όταν παρατηρούνται δραστηριότητες, κινήσεις και δημόσιες δηλώσεις χωρίς μέτρο και υπερβαίνουν ως εκτροπή το σαφές διεθνές πλαίσιο, η ελληνική κυβέρνηση και τα αρμόδια όργανα της ελληνικής πολιτείας προβαίνουν στις δέουσες ενέργειες προς την τουρκική πλευρά, και στέλνουν τα κατάλληλα, για την περίσταση αυτή, μηνύματα». «Η συνέπεια της πολιτικής της ελληνικής πολιτείας, σε όλες τις πτυχές της, στη Θράκη επ’ ουδενί λόγω επηρεάζεται, πολλώ δε μάλλον ακυρώνεται, από παρεκτροπές, όποτε αυτές συμβαίνουν. Η ελληνική Πολιτεία αντιμετωπίζει ισότιμα και στηρίζει όλες τις συνιστώσες της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης»


n Στέλιος Παπαθεμελής πρώην υπουργός Σεπτέμβριος 2009.
«Οι πάντες γνωρίζουν την πραγματική αιτία πλήθους προβλημάτων στην περιοχή, που προκαλούνται από τη δράση του τουρκικού Προξενείου. Πρέπει αμέσως να αναδειχθεί το ζήτημα ασφάλειας για την ελληνική πολιτεία και την τοπική κοινωνία, το ζήτημα εκδημοκρατισμού και ένταξης της μειονοτικής κοινωνίας, το ζήτημα του εξορθολογισμού και της εξομάλυνσης της πολιτικής και οικονομικής ζωής της Θράκης. Σε μια πόλη που δεν έχει Τούρκους υπηκόους – και μάλιστα μετά την κατάργηση της βίζας για την Τουρκία – δεν δικαιολογείται τέτοια πολυπρόσωπη και πολυέξοδη υπηρεσία στην Κομοτηνή. Άρα, ο μοναδικός στόχος που εμείς αντιλαμβανόμαστε για την ύπαρξη του πολυδαίδαλου αυτού μηχανισμού του τουρκικού Προξενείου είναι αυτός για τον οποίο συνεχώς γινόμαστε αποδέκτες διαμαρτυριών από την τοπική κοινωνία: Η συντήρηση ενός παρακρατικού μηχανισμού που οδηγεί τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας σε γκετοποίηση, η δημιουργία και χειραγώγηση κάποιων μειονοτικών ηγεσιών για τον έλεγχο της μειονοτικής κοινωνίας και η μεθόδευση ενεργειών που επιχειρούν να εκτουρκίσουν Πομάκους και Ρομά για να δημιουργήσουν μέσα από αυτήν την ιδιότυπη εθνοκάθαρση «τουρκική μειονότητα»


Α. Σαμαράς πρόεδρος ΝΔ Νοέμβριος 2009
n «Δε δεχόμαστε από την Τουρκία μαθήματα μειονοτικής πολιτικής. Η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, δεν αποτελεί αντικείμενο ελληνοτουρκικών διαφορών. Θεωρούμε τους συμπολίτες μουσουλμάνους αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού λαού, ανεξάρτητα από θρησκεία ή καταγωγή. Δεν είναι ξένοι στην ίδια χώρα».«Το ιστορικό παρελθόν της Τουρκίας, γνωστό σε όλο τον κόσμο, δεν της επιτρέπει να κάνει μαθήματα, αλλά να παίρνει μαθήματα. Πρέπει να πάψει να δηλητηριάζει την ειρηνική συμπόρευση Ελλήνων, χριστιανών και μουσουλμάνων και να σταματήσει τις υπόγειες παρεμβάσεις και τη συστηματική ανθελληνική προπαγάνδα από γνωστά φανατικά στοιχεία».
Η δράση του τουρκικού προξενείου πρέπει να περιοριστεί από την Τουρκία, σύμφωνα με τους κανόνες της διεθνούς διπλωματίας».


n Ερώτηση του βουλευτή Η. Πολατίδη (συνυπέγραψε και ο Κ. Βελόπουλος) για το Προξενείο (Νοέμβριος 2009)
«Σημαντικά γεγονότα, τα οποία αφορούν την εθνική και κοινωνική συνοχή της Θράκης, διαδραματίζονται στην ακριτική αυτή περιοχή της Πατρίδος μας, με αφορμή την ανθελληνική δραστηριότητα του τουρκικού Προξενείου στην Κομοτηνή. Ἡ απροκάλυπτα αντεθνική και υποθάλπουσα εξεγέρσεις εναντίον της εννόμου και πολιτειακής τάξεως δραστηριότητα του τελευταίου έχει υποχρεώσει πλήθος αγανακτισμένων πολιτών του Νομού Ροδόπης, αλλά και γενικότερα της μείζονος περιφερείας Θράκης, να δημιουργήσουν πρωτοβουλία πολιτών με την επωνυμία «ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ–ΣΤΟΠ». Ειδικότερα, συμφώνως με επαρκώς αιτιολογημένες απόψεις της ανωτέρω πρωτοβουλίας, το τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής δεν έχει λόγο υπάρξεως, αφού:
n -Δεν υπάρχουν Τούρκοι υπήκοοι στην Θράκη.
n -Δεν υπάρχουν τόσες γραφειοκρατικές διαδικασίες –ιδίως μετά την κατάργηση της βίζας για την Τουρκία– που να δικαιολογούν μία τέτοια πολυπρόσωπη και πολυέξοδη υπηρεσία στην Κομοτηνή.
n Δεν υπάρχουν μειονοτικά δικαιώματα που μέσα σε μία σύγχρονη Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως έχουν ανάγκη έναν τέτοιον «εγγυητή».
n -Η Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία προστατεύει τις ελληνικές μουσουλμανικές μειονότητες, τηρείται επαρκώς από την Ελλάδα και δεν χρειάζεται κανενός είδους άλλη κηδεμονία.
n Επιπροσθέτως, η ύπαρξη του τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής έχει στην πράξη τα εξής αποτελέσματα:
n -Την συντήρηση ενός παρακρατικού μηχανισμού, ο οποίος οδηγεί τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας σε γκετοποίηση.
n -Την δημιουργία-χειραγώγηση κάποιων μειονοτικών ηγεσιών για τον έλεγχο της τοπικής κοινωνίας η οποία αποβαίνει προς όφελος των επεκτατικών τουρκικών βλέψεων.
n -Την μεθόδευση ενεργειών σε μία προσπάθεια εκτουρκισμού Ελλήνων Πομάκων και Τσιγγάνων στην Θράκη.
n Κατόπιν όλων αυτών, αλλά και της πανθομολογουμένης τελευταίως αποδεδειγμένης ανθελληνικής και επεκτατικής πολιτικής της κυβερνήσεως της Αγκύρας
n ΕΡΩΤΑΤΑΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ
n 1.Είναι εις γνώσιν του Υπουργείου και της ελληνικής κυβερνήσεως η ανωτέρω ανθελληνική πολιτική που ασκεί το τουρκικό κράτος μέσω του Προξενείου της Κομοτηνής;
n 2.Είναι εις γνώσιν του Υπουργείου και της ελληνικής κυβερνήσεως τα δημιουργούμενα εθνικά και κοινωνικά προβλήματα των κατοίκων της Θράκης (Χριστιανών και Μουσουλμάνων) από την δράση του Προξενείου;
n
n 3.Είναι εις γνώσιν του Υπουργείου και της ελληνικής κυβερνήσεως η ανωτέρω πρωτοβουλία πολιτών για την κατάργηση του τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής;
n 4. Είναι στις προθέσεις της κυβερνήσεως, κατόπιν όλων αυτών, η κατάργηση του τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής με ταυτόχρονη κατάργηση του ομολόγου ελληνικού στην Σμύρνη, το οποίο ως γνωστόν δεν έχει ουσιαστικό λόγο υπάρξεως;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ 12 Νοεμβρίου 2009.

«Η συνεκτική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων στη Θράκη, τουλάχιστον κατά την τελευταία εικοσαετία, έχει ως στόχο την ευημερία των εκεί διαβιούντων πολιτών, ανεξαρτήτως θρησκεύματος.Σε ό,τι αφορά ζητήματα που άπτονται των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, η Ελλάδα εφαρμόζει πλήρως και όχι απλώς επαρκώς, όπως αναφέρετε στην ερώτησή σας, τις υποχρεώσεις της, όπως αυτές προκύπτουν από τη Συνθήκη της Λωζάνης και το Διεθνές Δίκαιο, καθώς και άλλα θετικά μέτρα υπέρ και των τριών συνιστωσών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη.Η σταθερή και συνεπής αυτή πολιτική της ελληνικής πολιτείας, έχουσα σαφείς στόχους και προσανατολισμό, έχει ήδη αρχίσει αποφέρει αποτελέσματα και θα δικαιωθεί πλήρως σε βάθος χρόνου.
n Τα αποτελέσματα αυτά αναμφίβολα ενοχλούν όσους απεργάζονται την περιχαράκωση της μειονότητας και απεύχονται την πλήρη και δημιουργική παρουσία της σε μία ελληνική κοινωνία που παραδοσιακά σέβεται τη διαφορετικότητα.Είναι αυτονόητο ότι το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών τηρείται πάντοτε ενήμερο για ζητήματα ενδιαφέροντος/αρμοδιοτήτων του, προβαίνει δε, στις απαραίτητες, κάθε φορά, ενέργειες.Είμαι, επίσης, ενήμερος για την εκδήλωση πρωτοβουλιών πολιτών για την κατάργηση του τουρκικού Γενικού Προξενείου στην Κομοτηνή. Το Υπουργείο των Εξωτερικών ούτε έχει τη δυνατότητα αλλά ούτε και επιθυμεί να σχολιάζει τέτοιες πρωτοβουλίες ή να επηρεάζει καθ’ οιονδήποτε τρόπο το δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους.
n Τέλος, θα μου επιτρέψετε να εκφράσω την έντονη διαφωνία μου σε όσα υποστηρίζετε περί μη ουσιαστικού λόγου ύπαρξης του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος στην Σμύρνη. Πέραν των προφανών ιστορικών και εθνικών λόγων, η παρουσία του εκεί Γενικού μας Προξενείου αποτελεί έναν απαραίτητο δίαυλο εκπροσώπησης και πληροφόρησης, πολλαπλώς επωφελή για τα συμφέροντά μας, ως εκ της διευκόλυνσης των οικονομικών επαφών και των ελληνικών επενδύσεων και της παρακολούθησης και ενημέρωσης επί των τεκταινομένων στο σημαντικό αυτό οικονομικό και ναυτιλιακό κέντρο της γείτονος.


18. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ
1. Η λειτουργία του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει να υφίσταται, γιατί διαταράσσει την κοινωνική γαλήνη, αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στην περιοχή και είναι ένας διαρκής κίνδυνος για οποιαδήποτε προβοκάτσια.

2. Ακολουθεί σταθερή ανθελληνική πολιτική, η οποία είναι ανυπόστατη σε μία περίοδο κατά την οποία διαπιστώνεται πως τα προβλήματα στην περιοχή έχουν εξομαλυνθεί.

19. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
n Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν χρειάζεται καμμία ιδιαίτερη διαδικασία ή δικαιολογία για να κλείσει το Προξενείο, φτάνει να είναι βούληση της Πολιτείας.

n Είναι βεβαίως αλήθεια ότι σε περίπτωση απομάκρυνσής του η Τουρκία θα διώξει το Προξενείο μας στην Κωνσταντινούπολη. Αυτό είναι πράγματι ένα σοβαρό ζήτημα. Όμως κάποια στιγμή πρέπει να ζυγίσουμε το εκεί και το εδώ διακύβευμα.

n Η Τουρκία σήμερα χρειάζεται την ελληνική παρουσία στην Κωνσταντινούπολη, για να την χρησιμοποιεί ως άλλοθι μειονοτικής πολιτικής έναντι μιας πρακτικά εξαφανισμένης μειονότητας.
n Για αυτό παρατηρείται ότι γίνεται συχνή αναφορά για τα δικαιώματά της, αφού γνωρίζει ότι είναι μία μειονότητα των δύο χιλιάδων (2000) ατόμων, σε μία χώρα 70 πλέον εκατομμυρίων…..
n Ο ρόλος του Ελληνικού Προξενείου στην Κωνσταντινούπολη, εκτός του ότι είναι πάντοτε εντός προξενικού δικαίου, βαρύνει αναλογικά ελάχιστα σε σχέση με ό,τι γνωρίζουμε να συμβαίνει στην ελληνική Θράκη. Η ζυγαριά κλίνει αναφανδόν υπέρ της Τουρκίας στη Θράκη.
n Στο εσωτερικό της Θράκης είναι επίσης αλήθεια ότι θα υπάρξουν αρκετοί τουρκόφρονες που θα δυσαρεστηθούν με μία τέτοιαν εξέλιξη. Εδώ όμως είναι το δικό μας χρέος.
n Είναι ανάγκη να περιορίσουμε τη δυσαρέσκεια μόνον στους υστερόβουλους και τους αυτοπροσφερόμενους για πράκτορες της Τουρκίας, και να μην επιτρέψουμε στους τελευταίους να το παρουσιάσουν ως πρόβλημα του καθενός μουσουλμάνου πολίτη.
n Πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθεί και ο τουρκικής καταγωγής (ή συνείδησης) μουσουλμάνος της Θράκης ότι ως Ελλάδα έχουμε κάποια συμφέροντα αδιαπραγμάτευτα και δεν είναι όλα υπό συζήτηση.
n Να αντιληφθεί ότι άλλο η τουρκική συνείδηση κι άλλο η υιοθέτηση μιας επεκτατικής, αλυτρωτικής ή αναθεωρητικής πολιτικής από το πολιτικό κατεστημένο της Άγκυρας.
n Θα πρέπει ο μουσουλμάνος ότι ανεξαρτήτως καταγωγής, γλώσσας, θρησκείας και κουλτούρας είναι πολίτης της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης – κι εδώ μπορεί να λύσει όλα του τα προβλήματα.
n Η ειρήνη κινδυνεύει ακριβώς από τη δράση της Τουρκίας, και όσο δεν αφοπλίζουμε τούτον τον μηχανισμό που βρίσκεται μέσα στην κοινωνία μας είμαστε ανά πάσα στιγμή όμηροι των όποιων προθέσεών του (π.χ Κωνσταντινούπολη 1955).
n Ο στρουθοκαμηλισμός και η υποχωρητικότητα μόνο αποθρασύνουν τον αντίπαλο και φέρνουν κοντύτερα τον όποιον κίνδυνο.
n Μακάρι να μπορούσε να θεραπευθεί αλλιώς το πρόβλημα. Όμως ο τεράστιος μηχανισμός που έχει εγκατασταθεί δεν είναι δυνατόν να ελεγχθεί.
n Κάποιοι μιλούν για περιορισμό του εκάστοτε Προξένου στα αυστηρά διπλωματικά του καθήκοντα. Όμως μια άλλη λειτουργία του Προξενείου θα προϋπέθετε μιαν άλλη Τουρκία, καταλήγουμε δηλαδή πάλι στο γνωστό ευχολόγιο για “ευρωπαϊκή Τουρκία” κτλ.
n Ακόμη και μία παροδική συμμόρφωση με την διπλωματική δεοντολογία δεν παρέχει καμμία εγγύηση για το αύριο, εφόσον η γειτονική χώρα είναι αυτή που όλοι γνωρίζουμε.


20. «Πολίται χρη λεγειν τα καίρια» Αισχύλος ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Μπορούμε εμείς, οι πολίτες, να κάνουμε όσα δεν κάνουν η πολιτεία και οι θεσμικοί της εκπρόσωποι;

Με ποιόν τρόπο;

Με ποια μέσα;

Ποιος θα μας ακούσει;

Η απάντηση είναι ΝΑΙ!

Αν είμαστε σοβαροί και επίμονοι, θα πετύχουμε.

Η αποψινή εκδήλωση είναι ένα τεράστιο βήμα για την ανάδειξη του ζητήματος, το οποίο ενώ τόσα χρόνια ΟΛΟΙ το γνωρίζουν, ΚΑΝΕΙΣ δεν μιλάει.

Η αρχή έγινε από τους πολίτες της Θράκης, έξω από κομματικές, πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες.

Με ενημέρωση, διεκδίκηση, και συνέπεια θα νικήσουμε!

Για την κατάσταση της Ορθόδοξης εκκλησίας στο Κοσσυφοπέδιο

Επιστολή διαμαρτυρίας τοῦ ὀρθόδοξου ἐπισκόπου Ράσκας κ’ Πρεζρένης γιά τίς ἐπιθέσεις τοῦ UCK.

ΠρόςΣτρατηγό Michael Jackson, COMKFOR, Pristina

Ἐξοχότατο κ. Bernard Kouchner, Εἰδικό Ἐκπρόσωπο τοῦ Γενικοῦ Γραμματέα Ἡνωμένων Ἐθνῶν γιά τό Κόσοβο, UNMIK, Pristina

Ἐξοχότατο κ. Sergio Vieira de Mello, UNMIK, Pristina, UNESCO,

Γενικό Γραμματέα

Ἀγαπητοί κύριοι,

Ἀντιμετωπίζοντας ἀνησυχητικά καί σημαντικά γεγονότα πού ἔλαβαν χώρα στό Κοσσυφοπέδιο κατά τή διάρκεια τοῦ περασμένου μήνα, μετά τήν ἀνάπτυξη τῶν δυνάμεων τῆς KFOR στήν ἐπαρχία, σᾶς γράφουμε πάλι. Γνωρίζουμε καλά τί εἶχε συμβεῖ σέ αὐτή τήν περιοχή πρίν τήν ἄφιξή σας, κατά τή σύγκρουση μεταξύ του Γιουγκοσλαβικοῦ Στρατοῦ (VJ) καί τῆς Ἀστυνομίας (MUP) ἀπό τή μία πλευρά καί τοῦ ἀποκαλούμενου Ἀπελευθερωτικοῦ Στρατοῦ τοῦ Κοσσυφοπεδίου (UCK) ἀπό τήν ἄλλη, καθώς καί κατά τή διάρκεια τῆς δίμηνης περιόδου τῶν νατοϊκῶν βομβαρδισμῶν ἐναντίον τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Δημοκρατίας τῆς Γιουγκοσλαβίας, ἰδιαίτερά της ἐπαρχίας τοῦ Κοσσυφοπεδίου. Ἐν τούτοις, ἡ ἄμεση ἀνησυχία μας ἐπί τοῦ παρόντος εἶναι τά ἐγκλήματα ἐναντίον τοῦ σερβικοῦ πληθυσμοῦ πού ἔλαβαν χώρα ἐνώπιον τῶν διεθνῶν εἰρηνευτικῶν δυνάμεων ἀφότου οἱ συμφωνίες εἰρήνης εἶχαν ὑπογραφεῖ (Ἡ Ἀπόφαση 1244 τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν καί ἡ Στρατιωτική Συμφωνία μεταξύ του ΝΑΤΟ καί τοῦ Γιουγκοσλαβικοῦ Στρατοῦ στό Kumanovo).

Σύμφωνα μέ τή Στρατιωτική Συμφωνία ἡ KFOR ἐπέτρεψε τήν ἀσφαλῆ ὑποχώρηση τοῦ Γιουγκοσλαβικοῦ Στρατοῦ καί τῆς Ἀστυνομίας καί διαφόρων παραστρατιωτικῶν ὁμάδων ἀλλά δέν ἔχει ἀκόμα κατορθώσει νά ἑδραιώσει τήν ἀσφαλῆ προστασία καί τήν εἰρηνική ζωή γιά ὅλους τους κατοίκους τοῦ Κοσσυφοπεδίου, κάτι πού ἀποτελεῖ μία ἀπό τίς δεσμεύσεις της πού προβλέπονταν ἀπό τή Συμφωνία. Τώρα οἱ Ἀλβανοί καταπιέζουν τούς Σέρβους καί διαπράττουν τά ἴδια ἐγκλήματα κατά τῶν Σέρβων καί τῶν ἄλλων μή ἀλβανικῶν κοινοτήτων, τά ὁποία διαπράχθηκαν ἐναντίον τῶν Κοσοβάρων Ἀλβανῶν τόν καιρό τοῦ καθεστῶτος Milosevic. Ὅμως, αὐτά τά πρόσφατα ἐγκλήματα συμβαίνουν ἐν καιρῶ εἰρήνης καί μέ τήν παρουσία τῶν στρατιωτῶν τῆς KFOR, πολύ συχνά μπροστά στά μάτια τους! Ἀναμφίβολα, τόν καιρό τοῦ πολέμου οἱ ἀπαγωγές, οἱ βιασμοί, οἱ δολοφονίες καί οἱ σφαγές ἀθώων ἀνθρώπων, οἱ πυρπολήσεις τῶν σπιτιῶν τους καί τῶν ἱερῶν τόπων τούς (ἁπλά ἐπειδή ἀνήκουν σέ ἀνθρώπους ἄλλης θρησκείας) εἶναι φρικτά ἐγκλήματα.

Ὅμως, κατά τή γνώμη μᾶς εἶναι ἀκόμη μεγαλύτερο ἀδίκημα, νά διαπράττονται καί νά ἐπιτρέπονται παρόμοιες ἐγκληματικές πράξεις ἀφότου ἔχει ἀποκατασταθεῖ ἡ εἰρήνη. Αὐτό ἀκριβῶς ὑπομένει ὁ σερβικός πληθυσμός αὐτή τή στιγμή. Μετά τήν ἀποχώρηση τοῦ Γιουγκοσλαβικοῦ Στρατοῦ ἀπό τά Ἀλβανικά Σύνορα καί τήν ἄφιξη τῶν στρατιωτῶν τῆς KFOR, ὀρδές ὁπλοφόρων τοῦ UCK, διάφορες ὁπλισμένες σπεῖρες ἐγκληματιῶν εἰσέβαλαν χωρίς ἔλεγχο ἀπό τήν Ἀλβανία στό Κόσοβο. Σέ περίοδο μόλις δύο ἑβδομάδων σχεδόν ὅλοι οἱ Σέρβοι ὑποχρεώθηκαν νά ἐγκαταλείψουν τίς περιοχές Suva Reka, Prizren, Djakovica, Decani, Pec, Djurakovac, Klina, Istok (περιοχή Μετοχίων), Urosevac, Vucitrn, Srbica καί ἔτσι προκλήθηκε ἡ ταχύτερη καί πλήρης ἐθνική ἐκκαθάριση ἀπό αὐτό τό τμῆμα τῆς ἐπαρχίας. Περισσότεροι ἀπό 80.000 Σέρβοι ἀναγκάστηκαν νά φύγουν ἀπό τά σπίτια τους.

Τήν ἴδια στιγμή, παράλληλα μέ τήν ἔξοδο τοῦ Ὀρθόδοξου Σερβικοῦ λαοῦ καί τά ἀναρίθμητα ἐγκλήματα καί τίς ἀγριότητες (διά τῆς βίας ἐκδιώξεις ἀπό διαμερίσματα καί κατοικίες, ληστεῖες, βιασμοί, ἀπαγωγές, δολοφονίες, σφαγές ἀθώων ἀνθρώπων) πραγματοποιεῖται μία διαδικασία συστηματικῆς ἐκρίζωσης τῆς σερβικῆς πνευματικῆς κληρονομιᾶς. Μέχρι τώρα ἔγιναν πολλές σημαντικές ἐπιθέσεις κατά τῶν ναῶν καί μοναστηριῶν μας. Οἱ ναοί λεηλατοῦνται, πυρπολοῦνται, ἰσοπεδώνονται καί βεβηλώνονται.

Εἶναι σημαντικό νά ἀναφέρουμε τίς ἐπιθέσεις στούς ἀκόλουθους τόπους λατρείας:

1. Ἡ Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος κοντά στό Musutiste (κοντά στή Suva Reka), 14ος αἰώνας, λεηλατήθηκε, πυρπολήθηκε καί τελικά καταστράφηκε μέ ἐκρηκτικά,
2. Ὁ ἐνοριακός Ἱερός Ναός τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στό Musutiste (Suva Reka) πού ἐγκαινιάσθηκε τό 1315, κάηκε καί καταστράφηκε ὁλοσχερῶς μέ ἐκρηκτικές ὕλες,
3. Τό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Μάρκου στήν Korisa (κοντά στό Prizren) πού χρονολογεῖται ἀπό τό 1467, πυρπολήθηκε, ὑπέστη βανδαλισμούς, καί ἰσοπεδώθηκε μέ χρήση ἐκρηκτικῶν,
4. Ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ στό Binac (κοντά στή Vitina), πού ἱδρύθηκε τό 14ο αἰώνα, πυρπολήθηκε καί γκρεμίστηκε σχεδόν ὁλόκληρη,

5. Ὁ Ἱερός Ναός τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου στό Dolac (κοντά στήν Klina), κτισμένη τό 1620, βεβηλώθηκε καί πυρπολήθηκε,
6. Ὁ ἐνοριακός Ἱερός Ναός τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου στό Bijelo Polje (κοντά στό Pec), κτισμένος τό 16ο αἰώνα (ἀνοικοδομημένος τό 19ο αἰώνα), λεηλατήθηκε καί πυρπολήθηκε,

7. Ὁ ἐνοριακός ναός Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ στήν Pecka Banja (κοντά στό Pec), κτισμένος τό 1996, ὑπέστη βανδαλισμούς καί πυρπολήθηκε,
8. Ὁ Ἱερός Ναός τῆς Παρθένου Μαρίας στό χωριό Naklo (κοντά στό Pec), κτισμένος τό 1985, ὑπέστη βανδαλισμούς καί πυρπολήθηκε,
9. Ὁ ναός τῆς Ἁγίας Τριάδος στό χωριό Velika Reka (κοντά στό Vucitrn), κτισμένος τό 1997, βεβηλώθηκε καί πυρπολήθηκε,
10. Ὁ ναός τῆς Ἁγίας Τριάδος στό Petric, κτισμένος τό 1993, ὑπέστη βανδαλισμούς καί ἰσοπεδώθηκε μέ ἐκρηκτικά,
11. Ὁ ἐνοριακός ναός τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων στό χωριό Petrovce (κοντά στήν Kosovska Kamenica), ὑπέστη βανδαλισμούς καί πυρπολήθηκε.
12. Ὁ Ἱερός Ναός τοῦ Ἁγίου Νικολάου στό χωριό Slovinje (κοντά στό Lipljan), κτισμένος τό 16ο αἰώνα, πυρπολήθηκε καί ἀργότερα ἰσοπεδώθηκε μέ ἐκρηκτικά,
13. Ὁ ἐνοριακός Ἱερός Ναός τοῦ Ἁγίου Οὔρου στό Urosevac, κτισμένος τό 1933, ὑπέστη βανδαλισμούς καί πυρπολήθηκε,
14. Ὁ Ἱερός Ναός τῆς Παρθένου Μαρίας στό χωριό Podgorce (κοντά στή Vitina), ὑπέστη βανδαλισμούς καί πυρπολήθηκε,
15. Ἡ ξακουστή Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Ἰωαννικίου στό Devic, πού ἱδρύθηκε γύρω στό 1440, λεηλατήθηκε καί ὑπέστη βανδαλισμούς, ὁ μαρμάρινος τάφος τοῦ Ἁγίου βεβηλώθηκε,
16. Ὁ ἐνοριακός Ἱερός Ναός τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου στή Suva Reka, κτισμένος τό 1938, ὑπέστη βανδαλισμούς καί τελικά καταστράφηκε μέ ἐκρηκτικά,
17.Ὁ ἐνοριακός ναός τῆς Παρθένου Μαρίας στό Djurakovac (κοντά στό Pec), κτισμένος τό 1997, ὑπέστη βανδαλισμούς,
18. Ὁ ἐνοριακός Ἱερός Ναός τοῦ Προφήτου Ἡλιοῦ στό Vucitrn, κτισμένος τό 1834, ὑπέστη βανδαλισμούς,
19. Ἡ Ἱερά Μονή Decani, πού χρονολογεῖται ἀπό τό 14ο αἰώνα κινδυνεύει ἀπό συμμορίες ληστῶν.Ἐκτός ἀπό ὅλους τους προανεφερθέντες ναούς καί μοναστήρια σχεδόν σέ ὅλες τίς περιπτώσεις τά κτίσματα τῶν μοναστηριῶν τά "κονάκια" καί τά οἰκήματα τῆς ἐνορίας ἐπίσης λεηλατήθηκαν ἤ πυρπολήθηκαν.

Μᾶς ἔγινε ἐπίσης γνωστό ὅτι μερικές ἐκκλησίες στήν περιοχή Gnjilane ἔχουν ἐπίσης βεβηλωθεῖ καί πυρποληθεῖ ἀλλά δέν ἔχουμε μέχρι τώρα καταφέρει νά ἐπιβεβαιώσουμε αὐτές τίς πληροφορίες διότι δέν ἔχουμε ἐλευθερία κινήσεως.Κύριοι, μόνο κατά τή διάρκεια τοῦ πρώτου μήνα τῆς "εἰρήνης" στό Κόσοβο ἔχουμε ὑποστεῖ τέτοιες καταστροφικές συνέπειες. Ἑπομένως, ἀνησυχοῦμε ἐξαιρετικά ἐάν μετά ἀπό ὅλα αὐτά πού συνέβησαν (καί ὅτι μπορεῖ νά συμβοῦν στό μέλλον) τολμήσει κανείς ἐκ τῶν διωχθέντων Σέρβων νά ἐπιστρέψει στίς ἑστίες τους καί τά ἱερά τους.Οἱ ἀπάνθρωπες πράξεις τῆς λεηλασίας καί πυρπόλησης σπιτιῶν εἶναι πράγματι ἀπεχθεῖς ἀλλά ἀκόμη περισσότερο ἀπεχθεῖς εἶναι οἱ καταστροφές τῶν ἀρχαίων θρησκευτικῶν καί πολιτιστικῶν μνημείων - ἐκκλησιῶν, μοναστηριῶν, τζαμιῶν, τεκέδων, διότι αὐτά εἶναι οἱ οἶκοι τοῦ Θεοῦ καί τοῦ λαοῦ του καί ἀνήκουν στήν παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά.

Φανταστεῖτε τή μοχθηρία, τή σκληρότητα, καί τή βαρβαρότητα πού βρίσκονται πίσω ἀπό αὐτό τόν ἀφανισμό τῶν θρησκευτικῶν καί ἐθνικῶν μνημείων στό Κόσοβο στό κατώφλι τοῦ μεγαλύτερου Χριστιανικοῦ Ἰωβηλαίου - τῆς ἐπετείου τῶν 2000 ἐτῶν τῆς Χριστιανοσύνης μέσα στήν πολιτισμένη Εὐρώπη. Εἰλικρινά πιστεύουμε ὅτι θά μπορούσατε νά διασφαλίσετε τήν εἰρήνη καί τή σταθερότητα στήν ἐπαρχία μέ τή βοήθεια τῆς KFOR, τῆς διεθνοῦς ἀστυνομίας καί τῆς πολιτικῆς διοίκησης. Διερωτώμεθα μόνο ἐάν θά ἐπιζήσει κανείς ἀπό τούς Κοσοβάρους Σέρβους γιά νά δεῖ τή μέρα αὐτή, ἄν δέν ληφθοῦν ἀμέσως ὅλα τά ἀναγκαῖα καί ἀποφασιστικά μέτρα γιά τήν ἀποτροπή περαιτέρω βίας καί ἐγκλημάτων κατά τοῦ ἐναπομείναντος σερβικοῦ πληθυσμοῦ.

Ἔχετε τή δυνατότητα νά ἑδραιώσετε τήν εἰρήνη καί τήν τάξη. Ἄλλη μία φορά ἐκφράζουμε τήν πιό ἐπείγουσα παράκληση πρός ἐσᾶς νά κάνετε καθετί πού μπορεῖτε γιά νά ὑλοποιήσετε τή δέσμευση πού ἀναλάβατε ἐνώπιον τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν καί ὁλοκλήρου του κόσμου.Μέ αὐτό τόν τρόπο θά ἦταν δυνατό νά πείσετε τούς ἐναπομείναντες Σέρβους νά μείνουν στά σπίτια τους καί νά ἐνθαρρύνετε τούς πρόσφυγές μας νά ἐπιστρέψουν. Μόνο σέ αὐτό τό πλαίσιο θά μπορούσαμε νά δουλέψουμε μαζί σας καί νά συνεργαστοῦμε πρός τήν ἑδραίωση τῆς πολιτικῆς καί δημοκρατικῆς κοινωνίας στό Κόσοβο βασισμένης σέ πολυεθνικές, πολυπολιτισμικές καί πολυθρησκειακές ἀρχές.

Μονή Gracanica

Μετά τιμῆς +ΑΡΤΕΜΙΟΣ Ἐπίσκοπος Ράσκας καί Πρεζρένης

Θράκη

Θράκη
Ο μύθος και η ιστορία

Του Φάνη Μαλκίδη


Η Θράκη, σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες, ήταν αδελφή της Ευρώπης και της Αφρικής και ήταν νύμφη του Κρόνου. Οι Πυθαγόρας, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Αισχύλος θεωρούσαν τη Θράκη «Αγία χώρα του φωτός και των Μουσών».
Σήμερα ο χώρος της Θράκης κατοικείται από τους Βούλγαρους, που κατέχουν 42.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (τ.χ.), τους Τούρκους, με 23.000 τ.χ. και από Έλληνες με 8.000 τ.χ. Εντούτοις η ιστορία της Θράκης είναι ενιαία και απόλυτα συνδεμένη με την ευρύτερη γεωγραφική έκταση της χερσονήσου του Αίμου, τα Βαλκάνια.
Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι η Θράκη ήταν το μέγιστο έθνος μετά τους Ινδούς και τα φύλα της ξεπερνούσαν τα 64. Τα όριά της ήταν από το όρος Δύσωρον της Μακεδονίας, βόρεια στον Ίστρο ποταμό (Δούναβη), ανατολικά στον Εύξεινο Πόντο και νότια στην Προποντίδα και το Αιγαίο πέλαγος. Ο Όμηρος συμφωνεί με τον Ηρόδοτο και αναφέρει τον Όλυμπο ως το θρακικό όριο προς τα δυτικά καθώς και τις παράλιες πόλεις Μαρώνεια - Μαρωνίτης ήταν οίνος που κέρασε ο Οδυσσέας τον Πολύφημο στην Ομήρου Οδύσσεια -, τον Αίνο, τη Λήμνο, την Ίμβρος, την Τένεδο και τη Σαμοθράκη, απ’ όπου ο Ποσειδώνας παρακολουθούσε τον Τρωικό πόλεμο. Επίσης γράφει στην Ιλιάδα για Θρακιώτες που πήραν μέρος στον Τρωικό πόλεμο.
Ο Θουκυδίδης έμεινε για πολλά χρόνια στη Θράκη καταγράφοντας την ιστορία της περιοχής, ενώ ο μεγαλύτερος γεωγράφος εκ Πόντου Στράβωνας αναφέρει ότι ο Όλυμπος, ένα μέρος της Αττικής, η Εύβοια, η Βοιωτία, κατοικούνταν από θρακικά φύλα. Ο Εκαταίος ο Μιλήσιος γράφει πως η Μακεδονία αποτελεί μέρος της Θράκης, ενώ ο Λατίνος περιηγητής και ιστορικός Παυσανίας λέγει ότι οι Θράκες ήταν πολυάριθμοι υπολειπόμενων μόνο των Κελτών.
Η ιστορική περίοδος της Θράκης αρχίζει ουσιαστικά από την εκστρατεία του Δαρείου του Α΄, που επέβαλε την κυριαρχία στην περιοχή. Μετέπειτα αναπτύχθηκε το βασίλειο των Οδρυσών, που κυριάρχησε για χρόνια. Από το 359 π.Χ. η Θράκη βρίσκεται υπό την κυριαρχία του Φιλίππου και Μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι το 281, όταν σκοτώνεται ο Λυσίμαχος, διοικητής της Θράκης, στη μάχη του Κουροπεδίου. Το 279 π.Χ. εισβάλλουν στη Θράκη οι Κέλτες, και εκατό χρόνια αργότερα οι Ρωμαίοι κατέχουν το στρατηγικό αυτό χώρο, αφού, όπως πληροφορεί ο Λατίνος ιστορικός Αμμιανός, οι Θράκες νικήθηκαν το 105 π.Χ. στη μεγάλη μάχη του ποταμού Έβρου. Το 20 π.Χ., μετά από μάχες και αντιπαραθέσεις, η Ρώμη ανακηρύσσει τη Θράκη ρωμαϊκή επαρχία και από τότε αρχίζει μια μακρά περίοδος, κατά τη διάρκεια της οποίας ο χώρος θα γνωρίσει πολλούς κατακτητές. Το 254 μ.Χ. εισβάλλουν οι Γότθοι, το 375 οι Ούννοι, το 481 οι Οστρογότθοι. Από το 493 έως το 502 εισβάλλουν οι Άβαροι, οι Γότθοι και οι Ούννοι, ενώ συμμετέχουν για πρώτη φορά και Βούλγαροι, και το 545 εμφανίζονται οι Σκλαβηνοί, λαός σλαβικής καταγωγής.

Με την ίδρυση του Βυζαντινού κράτους ο αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος διαιρεί τη Θράκη στην επαρχία της Ανατολής και την επαρχία του Ιλλυρικού της Ευρώπης. Το 535 ο ιστορικός Ιεροκλής αναφέρει ότι η Θράκη χωρίστηκε στην επαρχία Κάτω Μοισίας, στο χώρο της σημερινής Ρουμανίας και Βουλγαρίας, στην επαρχία της Σαρδικής (σήμερα περιοχή βουλγαρικής πρωτεύουσας, Σόφιας), στη επαρχία Θράκης (παράλια Εύξεινου Πόντου), στην επαρχία της ανατολικής Ρωμυλίας, στην επαρχία Θράκης (σημερινή Τουρκία). Τότε αναπτύσσονται μια σειρά από πόλεις - οικονομικά και πνευματικά κέντρα, που κρατούν πρωταγωνιστικό ρόλο στο Βυζάντιο: Αδριανούπολη, Μεσημβρία, Αγχίαλος, Βάρνα, Πύργος, Σαράντα Εκκλησιές, Διδυμότειχο, Ραιδεστός, Καλλίπολη, Στενήμαχος.

Ειδικά για τη Φιλιππούπολη ο Γερμανός ιστορικός Henriche Randzoven γράφει στα 1632 ότι «η πολιτεία ήταν πολύ όμορφη και κατοικούνταν στην συντριπτική πλειοψηφία της από Έλληνες».
Με την παρακμή του Βυζαντίου και τελικά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, η Θράκη περιέρχεται στα χέρια των Οθωμανών. Αρχίζει μια σκοτεινή περίοδος σκλαβιάς και οι Έλληνες της Θράκης αναζητούν τη λύτρωση και την ελευθερία μέσα από την Εκκλησία και την εκπαίδευση. Οι Θράκες θα πάρουν μέρος στην ελληνική επανάσταση το 1821, ωστόσο η Θράκη θα μείνει εκτός κρατικής δομής.

Η σύγχρονη περίοδος

Το 1875, με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, η ανατολική Ρωμυλία, το βόρειο δηλαδή κομμάτι της ενιαίας Θράκης, ενσωματώνεται στη Βουλγαρία και ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων προσφύγων εγκαθίστανται στο ελληνικό κράτος. Η οθωμανική κατοχή του υπόλοιπου κομματιού της Θράκης κράτησε έως το 1912, που η περιοχή καταλήφθηκε από τους Βούλγαρους. Με τις ελληνικές νίκες στους Βαλκανικούς πολέμους, και τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο απελευθερώθηκε η «δυτική» και η «ανατολική» Θράκη, αλλά με τη Συνθήκη της Λωζάνης η «ανατολική» δόθηκε στους Τούρκους και παρέμεινε μόνο το νοτιοδυτικό κομμάτι στην Ελλάδα. Τότε οι Θρακιώτες από την ανατολική Θράκη, που δόθηκε στην Τουρκία, θα περάσουν στο ελληνικό κομμάτι της Θράκης και νέοι πρόσφυγες θα εγκατασταθούν στο ελληνικό κράτος. Στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η ελληνική Θράκη περνά στα χέρια των Βουλγάρων για να απελευθερωθεί το 1944.

Μετά από την πρώτη περίοδο ανασυγκρότησης, τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και τις μεγάλες πληθυσμιακές αλλαγές, η Θράκη σήμερα κατοικείται από 355.000 ανθρώπους (προσωρινά στοιχεία απογραφής 2001). Η περιοχή αποτελεί σήμερα αντικείμενο ενδιαφέροντος για την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση και ένας χώρος ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας, ένας κόμβος ενός ευρύτερου δικτύου επικοινωνίας ανθρώπων και προϊόντων. Ωστόσο η Θράκη έχει μείνει πίσω και γι΄ αυτό ευθύνονται πολλοί.

Οι αναζητήσεις των Θρακών στη διασπορά

Όπως όλη η Ελλάδα αλλά ιδιαίτερα η Θράκη εμφανίζει ένα μεγάλο αριθμό μεταναστών στην Ευρώπη, τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Ελβετία. Οι Έλληνες φορείς μιας ιδιαίτερης κουλτούρας και πολιτιστικής παράδοσης ανθρωπισμού, ειρήνης και οικουμενικότητας, δημιούργησαν κοινότητες και εθνικοτοπικούς συλλόγους σε πολλές πόλεις της Ευρώπης.

Η συγκρότηση της Ομοσπονδίας Θρακών Ευρώπης αποτελεί μια συνολική προσπάθεια προς τη διατήρηση των εθίμων της πατρίδας τους και δημιουργεί και αναπτύσσει καλές και φιλικές σχέσεις με τους υπόλοιπους λαούς. Στην προσπάθεια αυτή των Θρακών, και ιδιαίτερα των νέων, που ζουν στην Ευρώπη και μεταδίδουν εδώ πολλά χρόνια τον ελληνικό πολιτισμό και τη θρακική παράδοση στη χώρα που τους δέχθηκε και στην οποία σήμερα ζουν, οφείλουμε να συμβάλλουμε όλοι. Από εδώ από μια ιστορική πόλη, το Μόναχο, που οι σχέσεις του με την Ελλάδα είναι παλιές, μπορούμε να παλέψουμε για την καταγραφή του ιστορικού παρελθόντος, το παρόν και ιδιαίτερα το μέλλον των επόμενων γενεών των Θρακών για την ειρήνη, τη συνεργασία και την ανάδειξη της μεγάλης πολιτισμικής και ηθικής δύναμης της Ελλάδας, της Θράκης.

Μέρος της ομιλίας του Φάνη Μαλκίδη στην Α΄ Συνδιάσκεψη Νεολαίας της Ομοσπονδίας Θρακικών Συλλόγων Ευρώπης.

Για τη Μακεδονία

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΤΗΣ
Πρώην Υπουργός


24-1-2010

Η κόκκινη γραμμή για το όνομα των Σκοπίων είναι η ταυτότητα των Μακεδόνων και όχι σύνθετο όνομα

Οι πολίτες κάθε χώρας όταν αποκτούν ταυτότητα, η ταυτότητα τους δεν αναφέρει μόνο το όνομα τους, αλλά και την εθνικότητα τους, τον τόπο και χρόνο γεννήσεως και το επάγγελμα.

Όταν συνεπώς ετέθη από τους Έλληνες θέμα ονόματος της Δημοκρατίας των Σκοπίων, όλοι οι Έλληνες εννοούσαν ότι με τη διαγραφή της λέξης «Μακεδονία» από την ονομασία της Δημοκρατίας των Σκοπίων, θα αποκαθίστατο η ιστορική αλήθεια, δηλαδή ότι η Μακεδονία αιώνες π.Χ. ήταν ελληνική, οι Μακεδόνες ιστορικά από τον 8ο αιώνα ήταν Έλληνες, και ότι είμαστε κληρονόμοι της ιστορίας (ο Μέγας Αλέξανδρος έκανε την εκπολιτιστική εκστρατεία 1000 χρόνια προ της αφίξεως των Σλάβων στη Βαλκανική) και πολιτιστικής κληρονομιάς της Μακεδονίας (Βεργίνα, Δίον, Πέλλα κλπ.).

Η ταυτότητα των Μακεδόνων ως Ελλήνων επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι με τους άλλους Έλληνες είχαν τα αυτά ιερά των θεών, τους αυτούς θεούς που κατοικούσαν στο Μακεδονικό όρος Όλυμπο, μιλούσαν την αυτή γλώσσα την ελληνική. Είχαν θέατρα και συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις Αμφικτιονίες όπου μόνο Έλληνες γίνονταν δεκτοί. Από τα ανωτέρω γεγονότα ένα δεν μπορούν να επικαλεστούν οι Σκοπιανοί.

Το 1912 μετά από 5 αιώνες Οθωμανικής κατοχής, που δεν υπήρχαν κράτη της Βαλκανικής αλλά ούτε και Διοικητική διαίρεση Μακεδονίας, αλλά Σαντζάκια και βιλαέτια, ελευθερώθηκε από τον Ελληνικό στρατό το μεγαλύτερο τμήμα της αρχαίας Μακεδονίας και δημιουργήθηκε η Γενική Διοίκηση Μακεδονία και κανένας γείτονας ή τρίτος δεν διαμαρτυρήθηκε. Δεν διαιρέθηκε η Μακεδονία αφού δεν υπήρχε. Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου, αναφέρεται μόνο στα σύνορα και δεν αναφέρει ότι διαιρέθηκε η Μακεδονία.

Οι στρατοί της Σερβίας και της Βουλγαρίας που κατέλαβαν επάνω από τα σημερινά ελληνικά σύνορα, λωρίδα της αρχαίας Μακεδονίας (όπως αναφέρει η Ακαδημία Αθηνών), το προσήρτησαν ως σέρβικο και βουλγάρικο έδαφος.

Οι Τούρκοι κατέλαβαν τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη, αλλά δεν έγιναν Ίωνες ή Θράκες και δεν υπάρχει προηγούμενο στην ιστορία, λαός να καταλάβει ξένη χώρα και να ονομάσει τον χώρο με το όνομα του κράτους που προϋπήρχε και πολύ περισσότερο να ονομάσει τους πολίτες του με το όνομα των πολιτών που κατοικούσαν.

Κατά ποία λογική οι Σλάβοι που έφτασαν στη Βαλκανική 1000 χρόνια μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου τον 6ο και 7ο αιώνα μ.Χ. και κατέλαβαν λωρίδα της αρχαίας Μακεδονίας, βορείως των σημερινών ελληνικών συνόρων, θα ονομαστούν Μακεδόνες;

Ο αείμνηστος Πρόεδρος της Ελλη­νικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, στην από 3.1.1992 επιστολή του προς τους Πρωθυπουργούς της τότε ΕΟΚ ανέφερε, ότι «…Η Δημοκρατία αυτή ούτε εθνολογικά, ούτε ιστορικά έχει το δικαίωμα να ονομάζεται Μακεδονία. Το θέμα το ξέρω καλύτερα από κάθε άλλον διότι είμαι ο ίδιος Μακεδών». Συνεπεία της επιστολής αυτής τον Ιούνιο του 1992 το Συμβούλιο Κορυφής της Λισσαβόνας ομόφωνα αποφάσισε ότι θα αναγνωρίσει τα Σκόπια υπό τον όρον ότι δεν θα έχει την λέξη «Μακεδονία».

Ο ισχυρισμός ότι το όψιμο συνταγματικό τους όνομα είναι Μακεδονία, είναι απορριπτέος με το επιχείρημα του αειμνήστου Προέδρου – του Μακεδόνα Κωνσταντίνου Καραμανλή - αλλά και διότι υπάρχει και το παράδειγμα της Μεγάλης Βρετανίας που δεν έγινε δεκτή στην Ε.Ε. με το όνομα αυτό, αλλά ως Ηνωμένο Βασίλειο, γιατί στη Γαλλία υπάρχει επαρχία Βρετάνη.

Στην Ελλάδα η Μακεδονία υπήρχε ιστορικά από τον 8ο αιώνα π.Χ. ως ελληνική. Συνεπώς σύνθετη ονομασία που θα περιέχει τη λέξη Μακεδονία δεν είναι νοητή και αυτή τη θέση την αρνούνται όλες οι Παμμακεδονικές οργανώσεις.

Ο αείμνηστος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, με συγκινητικό τρόπο είπε: «Υπάρχει μία Μακεδονία και αυτή ελληνική». Κανένας σε ολόκληρο τον κόσμο δεν αμφισβητεί τις θέσεις και τις πράξεις του.

Επιβεβαίωση το ότι κόκκινη γραμμή αποτελεί η ταυτότητα των Μακεδόνων που είναι ταυτότητα Ελλήνων, αποτελούν:

1. Η επιστολή των 340 Καθηγητών Αμερικανικών και άλλων Πανεπιστημίων προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ κ. Μπάρακ Ομπάμα, που ζητούν να ανακαλέσει την απόφαση του προκατόχου του Μπους, που ονόμασε την επομένη της δεύτερης εκλογής του τα Σκόπια ως «Μακεδονία», οπότε επανέρχεται η πάγια θέση της Αμερικής.

2. Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Stettinious με την υπ’ αριθ. 868614/26.12.1944 Εγκύκλιό του προς τους Πρεσβευτές και τους Προξένους των ΗΠΑ έδωσε οδηγίες να πληροφορήσουν, ότι η Αμερικανική Κυβέρνηση θεωρεί δημαγωγία (δηλ. ως απάτη), την ύπαρξη «Μακεδονικού Έθνους» και ότι θα λάβει μέτρα εναντίον εκείνων που θα βοηθήσουν Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία να δημιουργήσουν Μακεδονικό ζήτημα εις βάρος της Ελλάδος

3. Το Δόγμα Τρούμαν που απέτρεψε την απόσπαση της Μακεδονίας από την Ελλάδα και ένταξη της στα Σκόπια.

4. Ο Πρόεδρος Κλίντον, ο οποίος έναν μήνα πριν τις εκλογές δήλωσε ότι θα σεβαστεί την απόφαση κορυφής της Λισσαβόνας το 1992 και είπε ότι θα αναγνωρίσει τα Σκόπια εφόσον δεν θα έχουν τη λέξη «Μακεδονία».

5. Το Ντοκυμαντέρ του Φώτη Κωνσταντινίδη με τίτλο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ο Ελληνιστικός Πολιτισμός μέχρι την Ασία», τεκμηριώνει άλλως την αυτονόητη ελληνικότητα της Μακεδονίας με μαρτυρίες κορυφαίων ξένων ιστορικών και αρχαιολόγων, καθώς και με αρχαιολογικά ευρήματα, επιγραφές και νομίσματα.

Νίκος Μάρτης
Πρώην Υπουργός

Εκδήλωση για το ρόλο του Τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής

«Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής»:
Μια εκδήλωση στην Αλεξανδρούπολη με τεράστια επιτυχία!

Πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής 22 Ιανουαρίου, στην Αλεξανδρούπολη με εντυπωσιακή επιτυχία η εκδήλωση «Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής: Κράτος εν Θράκη», την οποία διοργάνωσε το πανθρακικό έντυπο γνώμης «Αντιφωνητής» και η Πρωτοβουλία για την Απομάκρυνση του Τουρκικού Προξενείου.

Παρά τις κακές καιρικές συνθήκες (την ώρα της εκδήλωσης η θερμοκρασία ήταν στους 3 βαθμούς υπό το μηδέν), στο Δημοτικό Θέατρο της Αλεξανδρούπολης ήταν πάνω από 300 άτομα και οι τοποθετήσεις των τεσσάρων ομιλητών τόσο ενδιαφέρουσες, ώστε να κρατήσουν το πολυπληθές κοινό σε πλήρη καθήλωση για περισσότερες από δυόμιση ολόκληρες ώρες.
Μετά από μια σύντομη εισαγωγική προβολή με αποκαλυπτικές εικόνες, για την αδρομερή είσοδο των παρισταμένων στο θέμα, ξεκίνησε ο κύκλος των ομιλιών με συντονιστή τον δημοσιογράφο Δημήτρη Κολιό.

Πρώτος ομιλητής ήταν ο Νίκος Γιαννούλης, πρώην δημοτικός σύμβουλος Αλεξανδρούπολης, ο οποίος προέβη σε μια αναφορά στη δράση του Προξενείου Κομοτηνής και των μηχανισμών του, δίνοντας ιδιαίτερα έμφαση στην περιοχή του νομού Έβρου. Προέταξε την ανάγκη δημοσίου διαλόγου πέρα από κάθε ταμπού, επεσήμανε τις ελληνικές ελλείψεις τόσο σε πρακτικά ζητήματα όσο και σε επίπεδο αναλύσεων και καταδίκασε τα ρατσιστικά – κεμαλικά φαινόμενα που φαλκιδεύουν την ισονομία και την ισοπολιτεία. Τα όσα είπε εμπλούτισαν αναμφίβολα τη γνώση των ακροατών από την Αλεξανδρούπολη πάνω σε ένα πρόβλημα, που αποδεικνύεται ότι δεν αφορά τελικά μόνο στη Ροδόπη και την Ξάνθη, αλλά και σ’ αυτούς τους ίδιους και μάλιστα άμεσα.

Τον λόγο πήρε στη συνέχεια ο Πομάκος δημοσιογράφος και συγγραφέας Σεμπαεδήν Καραχότζα, ένας άνθρωπος ιδιαίτερα γνωστός για τον μακρόχρονο αγώνα του κατά του εκτουρκισμού των Πομάκων από τα όργανα της Άγκυρας. Πάντα καίριος, λιτός αλλά και ιδιαίτερα περιεκτικός, ο εκδότης της πομάκικης εφημερίδας «Νάτπρες», έδωσε στο ακροατήριο μια σαφή και ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στη Θράκη (και ιδιαίτερα στον νομό Ξάνθης) όσον αφορά το ζήτημα των Πομάκων και των μεθόδων εθνοκάθαρσης, που εφαρμόζουν ουσιαστικά οι προξενικοί μηχανισμοί για την εξαφάνιση της εθνοτικής και πολιτιστικής πομακικής ταυτότητας.

Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε ακολούθως η ομιλία του Φάνη Μαλκίδη, ο οποίος αρχικά κατέθεσε μια σειρά από πολύτιμες πληροφορίες για ποιες είναι ακριβώς, βάσει του Διπλωματικού, Προξενικό και Διεθνούς Δικαίου, οι αρμοδιότητες και οι υποχρεώσεις ενός προξενείου και των διπλωματικών του υπαλλήλων, διαλύοντας τα σκοτάδια σε έναν τομέα που για τους πολλούς αποτελεί terra incognita. Στη συνέχεια ο Φάνης Μαλκίδης προέβη σε μια αποκαλυπτική αναδρομή στο ιστορικό παρελθόν του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής από το 1923 έως σήμερα, καταθέτοντας εντυπωσιακά τεκμήρια της σταθερά εξωθεσμικής, παράνομης και υπονομευτικής δράσης του και αποδεικνύοντας, βάσει επιχειρημάτων πάντοτε δομημένων πάνω στο Διεθνές Δίκαιο και τους κανόνες της διεθνούς διπλωματίας, ότι η χώρα μας έχει εδώ και αρκετές δεκαετίες όχι απλώς τη νομική ευχέρεια, αλλά και την υποχρέωση να το απομακρύνει από τη Θράκη. Επρόκειτο συνολικά για μία τόσο ολοκληρωμένη και εμπεριστατωμένη τοποθέτηση, που θεωρούμε βέβαιο ότι έπεισε πλήρως ακόμη και τον πιο δύσπιστο από τους παρισταμένους.

Τον κύκλο των ομιλιών έκλεισε ο διευθυντής του «Αντιφωνητή» Κώστας Καραΐσκος, ο οποίος μίλησε γενικά για την προσπάθεια της ομάδας του «Αντιφωνητή» και της Πρωτοβουλίας κατά του Προξενείου Κομοτηνής, αλλά άγγιξε και τον τύπο των ήλων, θίγοντας τα ζητήματα της ιδιωτείας, της αδιαφορίας, της άγνοιας αλλά και της φοβικότητας ενίοτε, που χαρακτηρίζουν τη συντριπτική πλειονότητα της θρακικής κοινωνίας πάνω σε ένα τόσο σημαντικό πρόβλημα, που υπονομεύει και απειλεί ευθέως την ίδια την ασφάλεια της περιοχής μας.
Σχολίασε όμως με καυστικό τρόπο και την ετικέτα του «εθνικισμού» και του «αντιτουρκισμού» που οι συνήθεις κύκλοι σπεύδουν συστηματικά να επικολλήσουν σε παρόμοιες ενέργειες όπως της Πρωτοβουλίας, αναφέροντας μεταξύ άλλων τόσο το δεδομένο της συμμετοχής πολλών μουσουλμάνων της Θράκης στη συγκέντρωση υπογραφών, αλλά και κάτι που φυσικά έως τώρα ελάχιστοι γνώριζαν, δηλαδή του βασικού ρόλου που είχε παίξει στην ίδρυση του «Αντιφωνητή» πριν από 12 χρόνια και ένας Τούρκος πολιτικός εξόριστος, ο οποίος μάλιστα φιλοξενήθηκε στην Κομοτηνή για 5 χρόνια. Και η ομιλία του Κώστα Καραΐσκου ήταν γενικά αποκαλυπτική και αποκατέστησε πλήρως τα πράγματα προς αρκετές κατευθύνσεις.

Απολύτως ενδεικτικό του ενδιαφέροντος του ακροατηρίου, ήταν ότι αυτό παρέμεινε καθηλωμένο και για μία ακόμη περίπου ώρα μετά το πέρας των ομιλιών. Στη συζήτηση που ακολούθησε, έγιναν τοποθετήσεις και απαντήθηκαν πολλές ερωτήσεις που τέθηκαν από τους παρισταμένους.

Κλείνοντας την αναφορά στη εκδήλωση (την οποία σύντομα θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε σε βίντεο από την ιστοσελίδα http://www.proxeneio-stop.org/ ), εμείς θα πούμε απλώς ότι ευχαριστούμε θερμά όχι μόνο όλους όσους εργάστηκαν για την προετοιμασία της, αλλά και όσους συμμετείχαν με την παρουσία τους.

Και αυτό είναι ίσως πάρα πολύ, όσον αφορά ένα θέμα που ακόμη αποτελεί το μείζον ταμπού για τη θρακική κοινωνία και θάβεται συστηματικά στη σιωπή από τους τοπικούς κύκλους.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι το ίδιο βράδυ συγκεντρώθηκαν 140 νέες υπογραφές στο κείμενο κατά του τουρκικού Προξενείου, παρότι πολλοί είχαν υπογράψει στο Διαδίκτυο. Εννοείται βέβαια ότι η τεράστια επιτυχία ανοίγει νέες προοπτικές στην Πρωτοβουλία, ταυτόχρονα όμως έχουμε και την πλήρη επίγνωση του ότι την επιφορτίζει με ακόμη μεγαλύτερες ευθύνες. Στις ευθύνες αυτές θα προσπαθήσουμε ν’ ανταποκριθούμε στο εγγύς μέλλον με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Κύπρος και Τουρκία. Του Νεοκλή Σαρρή

ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟTου ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ*ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 33 ΧΡΟΝΙΑ

Δύο χρόνια μετά την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, η Άγκυρα πίστευε ότι είχε «λύσει» το κυπριακό πρόβλημα και πως ήταν ζήτημα χρόνου η ελληνική πλευρά να το «χωνέψει». Σειρά είχαν το πλέγμα των υπολοίπων ζητημάτων που θεωρούσαν ότι ήταν σε εκκρεμότητα, δίδοντας άμεση προτεραιότητα στο Αιγαίο, για το οποίο κάτω από το πρόσχημα της χάραξης της υφαλοκρηπίδας του (στο οποίο με τον χρόνο προστέθηκαν και οι θεωρίες των «γκρίζων» ζωνών) υπέβοσκε η ίδια με την Κύπρο στοχοθεσία: μια ιδιότυπη ελληνοτουρκική συγκυριαρχία με βαρύνουσα σ' αυτήν την τουρκική επικυριαρχία επί του συνόλου, κατά τον τύπο «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μας». Ουσιαστικά επρόκειτο για έκδηλη αναβίωση της οθωμανικής θέασης των σχέσεων που προκύπτουν από τη δομή εξουσίας του ιστορικού αυτού τύπου, ο οποίος, όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια, έμεινε όπως φαίνεται αμετάβλητος όχι μόνο σε επίπεδο πολιτικό, αλλά και σε επίπεδο κοινωνικών αναπαραστάσεων των Τούρκων, εθνικών στερεοτύπων και συγκρότησης της βασικής ή θεμελιακής προσωπικότητάς τους.
Το απογοητευτικό αυτό τοπίο είχε όμως ένα δυο αχίλλειες πτέρνες, τις οποίες μπορούσε να διακρίνει ένα προσεκτικό μάτι και οι οποίες φαίνονταν έμμεσα αλλά σαφώς από τις ίδιες τις ίδιες τις τουρκικές πηγές από τις οποίες προέκυπτε ο όλος σχεδιασμός. Ο Τουράν Γκιουνές ειδικά, πέραν των όσων ανέφερα, μου εξήγησε διά μακρών τους λόγους για τους οποίους η Τουρκία φοβάται και προσπαθεί όπως αποφύγει τη διχοτόμηση στην Κύπρο. Είχε μάλιστα, με τη θυμοσοφία που τον χαρακτήριζε, σχεδιάσει και τι μπορούσε να συμβεί στην περίπτωση διαμελισμού της Μεγαλονήσου.

Στο τμήμα το οποίο θα περιερχόταν στην Ελλάδα θα ήταν δυνατόν να εγκατασταθούν, για παράδειγμα, βαλλιστικά οπλικά συστήματα τα οποία να απειλούσαν και την κεντρική ακόμη Μικρά Ασία (εάν κανείς μελετήσει το περισπούδαστο σύγγραμμα του σημερινού υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου «Στρατηγική σε Βάθος», θα διαπιστώσει τον φόβο που προκάλεσε στην Άγκυρα η πιθανότητα εγκατάστασης των πυραύλων S300 στην Κύπρο (ανάλογη ενέργεια προς εκείνη του Μακαρίου που απετράπη το 1964, γεγονός που τον είχε κάνει γνωστό ως «Κάστρο της Μεσογείου»). Έτσι η Τουρκία, κατά τον Γκιουνές, «στοχεύει στον έλεγχο ολοκλήρου της Κύπρου».

Η πρόθεσή της αυτή δεν έχει άμεση σχέση με την ύπαρξη των Τουρκοκυπρίων, αλλά σχετίζεται με τα ευρύτερα συμφέροντά της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Άλλωστε και ο Νταβούτογλου σήμερα, στο ίδιο σύγγραμμά του, προκλητικά αναφέρει πως «και αν δεν υπήρχαν Τούρκοι στην Κύπρο», η πολιτική της Τουρκίας έναντι αυτής θα ήταν η ίδια, δεδομένου ότι διακυβεύονται (τα ηγεμονικά της) συμφέροντα στην ευρύτερη γεωστρατηγική περιοχή και προς επίρρωση του ισχυρισμού του τονίζει ότι το ίδιο συμβαίνει με τα νησιά του Αιγαίου τα οποία «κατέχει η Ελλάδα», όπως είναι η Δωδεκάνησος, στην οποία, αν και δεν διαβιούν πλέον ενάριθμοι Τούρκοι, η Τουρκία επιδεικνύει (ή πρέπει να επιδείξει) το ανάλογο προς την Κύπρο ενδιαφέρον. Με βάση τα παραπάνω στόχος της Τουρκίας είναι ο έλεγχος της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή η μετατροπή της σε ελεεινό ανδρείκελο της Άγκυρας. Πώς όμως μπορεί λοιπόν να συμβεί αυτό;
Το πλεονέκτημα της διεθνούς προσωπικότητας
Αναμφίβολα η σημερινή κατάσταση στην Κύπρο είναι άμεσο αποτέλεσμα των επονείδιστων συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου, όταν η τότε ελληνική ηγεσία υπέκυψε στον εκβιασμό του υποστηριζόμενου από τη Μεγάλη Βρετανία (και τις ΗΠΑ) τουρκικού συνταγματικού σχεδίου. Ωστόσο οι συμφωνίες αυτές έδιναν ένα προτέρημα στην Ελλάδα το οποίο ταυτόχρονα λειτουργούσε ως τροχοπέδη για την Τουρκία. Όπως είχε επισημάνει ο Ισμέτ Ίνονου κατά την αγόρευσή του στη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας, υπό την ιδιότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατά τη συζήτηση επί της κυρώσεως των συμφωνιών της Ζυρίχης, αφού απηύθυνε τα συγχαρητήριά του προς την τότε κυβέρνηση Μεντερές για την αδόκητη διπλωματική της επιτυχία, παρατήρησε ότι τα κέρδη που αποκομίζει απ' αυτές η Τουρκία τα εξανεμίζει η νομική ή διεθνής προσωπικότητα που θα κέκτηται του λοιπού η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία θα είναι μέλος του ΟΗΕ και άλλων διεθνών Οργανισμών και θα έχει τύχει διεθνούς αναγνώρισης. Συνεπώς στο μέλλον κανείς δεν προδικάζει την πολιτική που θα ακολουθήσει η χώρα αυτή.

Προς αποτροπή ακριβώς αυτού του ενδεχομένου, όπως είχε αποκαλύψει λίγους μήνες πριν από την εισβολή, το 1974, ο Νουρεττίν Βεργκίν, πρεσβευτής κατά την εποχή των συνομιλιών Ζυρίχης - Λονδίνου, στις οποίες συμμετείχε, η τουρκική πλευρά είχε επιτύχει τη Συνθήκη Εγγύησης και τη βάσει αυτής αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων. Μάλιστα, κατά τον τούρκο διπλωμάτη, η ελληνική πλευρά τότε το είχε αντιληφθεί, αλλά φαίνεται πως δεν κατόρθωσε να εξαλείψει αυτή την «Κερκόπορτα». Οι οθωμανικές δομές των συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου
Συμπερασματικά από τα λεγόμενα του Γκιουνές προέκυπτε η αναδιοργάνωση επί νέων βάσεων του κράτους στην Κύπρο, στο οποίο η διπεριφειακή (και διζωνική) ομοσπονδιακή βάση (στην αρχή του συνεταιρισμού στη βάση 50% και 50% των δύο μερών) ήταν αναπόφευκτη. Οποιαδήποτε όμως λύση δεν θα προέβλεπε την επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους. Οι Έλληνες θα έπρεπε να το έπαιρναν απόφαση, δηλαδή να το χώνευαν. Το διαζύγιο ήταν οριστικό και αμετάκλητο. Προκειμένου να νοηματοδοτήσει τις τουρκικές προθέσεις θα πρέπει να ανατρέξει στις σχετικές εκφράσεις που χρησιμοποιούνται στα τουρκικά και οι οποίες δηλώνουν τις μορφές συνύπαρξης. Η πρώτη από αυτές είναι το ic - ice (ιτς - ιστέ) που σημαίνει «ο ένας εντός του άλλου», δηλαδή σε κατάσταση ανάμειξης. Ο δεύτερος είναι yan - yana (ο ένας δίπλα στον άλλο), δηλαδή μαζί και χώρια και ο τρίτος το ayrι - ayrι (αϊρί - αϊρί), που σημαίνει απολύτως χωριστά. Ο όρος που χρησιμοποιούσε ο συνομιλητής μου ήταν ο τελευταίος. Αυτή η τουρκική στοχοθεσία όμως δεν είναι δυνατό να κατανοηθεί δίχως μια επιβεβλημένη εμβάθυνση στον τρόπο διαβίωσης των διαφόρων εθνικοθρησκευτικών κοινοτήτων κατά την οσμανική περίοδο με βάση τη δομή που ανέφερα προηγουμένως.

Επί αιώνες οι μη μουσουλμανικές κοινότητες (cemmaatι gayrι muslimin) διαβίωναν στις πόλεις (αλλά και σε χωριά) σε ξεχωριστές συνοικίες (σε κάποιες πόλεις μάλιστα, όπως στο Φανάρι στην Κωνσταντινούπολη, περιβάλλονταν από τείχη των οποίων η πύλη έκλεινε τη νύχτα). Αυτό όσον αφορά τους τόπους διαμονής και κατοικίας (και λέμε διαμονής, γιατί απαγορευόταν η έστω και διαφορετικού θρησκευτικού δόγματος, ομοθρήσκου ή «ομοεθνούς» διαμονή, όπως γραικού καθολικού χριστιανού (φράγκου), (Τηνιακού λόγου χάριν ή Σαντορινιού, σε οικία ορθοδόξου γραικού (Ρωμιού) με κίνδυνο αφορισμού του φιλοξενούντος ή εκμισθωτή). Η μόνη κοινή για όλες τις κοινότητες περιοχή ήταν η έκταση που περιέκλειε την αγορά (το «παζάρι») και τα κτίρια της διοίκησης. Αυτός είναι ο τρόπος του «μαζί και χώρια» και ανταποκρίνεται σ' έναν κοινωνικό τύπο όπως της οσμανικής κοινωνίας που είναι παραδοσιακός. Με άλλη έκφραση ως παραδοσιακή κοινωνία το μόρφωμα, η γκετοποίηση, όπως θα λέγαμε σήμερα, ήταν λειτουργική, όπως λειτουργικές ήταν και οι εθικοθρησκευτικές (φυλετικές) διακρίσεις (η υποχρέωση των μη μουσουλμάνων να φέρουν ενδύματα από υφάσματα κατώτερης ποιότητας απ' ό,τι οι μουσουλμάνοι ή εν πάση περιπτώσει διαφορετικού χρώματος, όπως και η υποχρέωση να φέρουν αναλόγου προς το θρήσκευμά τους χρώματος υποδήματα). Επίσης και η υποχρέωσή τους να σκύβουν γονυπετείς όταν περνούσε από μπροστά τους μουσουλμάνος (συνήθεια που επέζησε μέχρι πρόσφατα σε χωριά της Μικράς Ασίας από φανατικές μουσουλμάνες που έπρατταν το ίδιο στη θέα ανδρών - σε ένδειξη σεβασμού και υπακοής προς αυτούς). Ακόμη τα σπίτια των μη μουσουλμάνων δεν μπορούσαν να είναι βαμμένα άσπρα (αλλά να είναι σκούρου χρώματος) και σαφώς χαμηλότερα του ύψους των μη μουσουλμανικών σπιτιών. Όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα της αρχής κατά την οποία ο πρώτος τη τάξει των μη μουσουλμάνων ακολουθούσε τον τελευταίο στην τάξη μουσουλμάνο. Αρχή από την οποία προκύπτει και το διπλό κριτήριο το οποίο εφαρμόζουν οι Τούρκοι στις σχέσεις τους με την Ελλάδα (αλλά συνήθως και με τους Έλληνες σε μακροχρόνια διαβίωση μ' αυτούς). Το διπλό αυτό κριτήριο είναι ακριβώς εκδηλωτικό της δομής εξουσίας η οποία διέπει τις σχέσεις της Τουρκίας με βάση την κάθετη αντίληψη των σχέσεών της με τρίτους τους οποίους θεωρούν ως υποκείμενους, ως ασθενέστερους, στη δική της εξουσία. Σχετικά κάποτε, σε φιλική συζήτηση με τον συνάδελφο, πολύ γνωστό και καλό καθηγητή Ιστορίας Ζαφέρ Τοπράκ του Πανεπιστημίου του Βοσπόρου (και μαθητή και αυτού του κοινού μας δασκάλου Ταρίκ Ζαφέρ Τούναγια), συμφώνησε στην παρατήρησή μου ότι «δεν γίνεται τίποτε, Ζαφέρ, γιατί οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται τις σχέσεις τους με τους άλλους κάθετα, όχι οριζόντια», σηκώθηκε όρθιος και μου είπε «να σε φιλήσω, εσύ ακτινογράφησες την ψυχή των Τούρκων» (sen Turklerin ruhunu rontgen etmissin).

Παρενθετικά θα πρέπει να τονίσουμε ότι τα παραπάνω δεν είναι άσχετα και με την Κύπρο, αλλά και με όλο το πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Στην Κύπρο, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, η γενεσιουργός της Κυπριακής Δημοκρατίας Συνθήκη του Λονδίνου στηρίχτηκε στην οσμανική αρχή των εθνικοθρησκευτικών κοινοτήτων και μάλιστα πολύ χονδροειδώς, γιατί την εξέλαβε με βάση τον διαχωρισμό μουσουλμάνων - μη μουσουλμάνων. Απόδειξη αυτού είναι ότι οι κοινότητες Αρμενίων, Μαρωνιτών και Λατίνων της Μεγαλόνησου υπολογίστηκαν (και υπολογίζονται) στο ποσοστό των Ρωμιών (όπως αποκαλούν τους Ελληνοκυπρίους οι Τούρκοι και η Τουρκία, που σημαίνει ορθόδοξοι χριστιανοί - με αντίστοιχο για την άλλη πλευρά το μουσουλμάνοι και όχι Τούρκοι). Αυτή η παρατήρηση έχει εξαιρετική σημασία, στην περίπτωση της κ. Δραγώνα (και όλου του «σιναφιού της» - η έκφραση δεν είναι καθόλου προσβλητική δεδομένου σημαίνει κατά την οσμανική προέλευσή της «συντεχνία»: sιnιf = επαγγελματική τάξη, ενικός, esnaf πληθ., hirfet το ίδιο και ως συντεχνία, τα «ρουσφέτια» στα ελληνικά). Και έχει σημασία γιατί καταβλήθηκε προσπάθεια σε εμβριθές κείμενο προ ετών αναστηλωθέν από συνάδελφο της κυρίας και ατυχώς και δικό μου στην Πάντειο να καταδειχθεί ότι οι Κυπριοι «έγιναν Έλληνες από το 1912 και εδώ» (όπως και μια άλλη συνάδελφος στο ίδιο πανεπιστήμιο από προχθεσινή της ανακοίνωση σε συνέδριο που οργανώθηκε από το Ιστορικό/Αρχαιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών εξήγησε πώς οι Ρωμιοί της Μικράς Ασίας έγιναν Έλληνες).

Το τρίτο σχήμα της συμβίωσης και η Κύπρος

Το τρίτο σχήμα της συμβίωσης Ελλήνων και Τούρκων που προβλέπει ανάμεικτους τους πληθυσμούς υπήρξε αποτέλεσμα των εκδυτικιστικών προσπαθειών του οσμανικού κράτους από το 1838, από την αγγλοτουρκική οικονομική συμφωνία, που βεβαιώνονται από δειλά βήματα (όχι τόσο στις διακηρύξεις όσο στην εφαρμογή τους) με τη Διακήρυξη του Τανζιμάτ τον επόμενο χρόνο. Αυτό δεν σημαίνει ότι εξέλιπαν στις πόλεις οι διάφορες συνοικίες (μαχαλάδες), όπως ο ρωμαίικος, ο αρμενομαχαλάς, ο εβραιομαχαλάς, ο φραγκομαχαλάς και οι τουρκομαχαλάδες.. Απλούστατα κάμφθηκε το άτεγκτο του κανόνα και ιδιαίτερα οι «ευρωπαΐζοντες» οσμανοί μετοικούσαν σε «ευρωπαϊκές συνοικίες», όπου αρχικά είχαν αναμειχθεί οι μη μουσουλμάνοι με τους Ευρωπαίους (το κυριότερο παράδειγμα είναι το Σταυροδρόμι/Πέραν της Κωνσταντινούπολης, όπου ήταν οι ξένες πρεσβείες και το συνακόλουθο εμπορικό κέντρο).. Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι αυτό το σχήμα, που ανταποκρίνεται στον τύπο της σύγχρονης τεχνοκρατούμενης (και συνακόλουθα ανοιχτής) κοινωνίας, προϋποθέτει την εξ ορισμού πολιτική ισότητα των πολιτών, που γι' αυτόν τον λόγο παύουν να είναι υπήκοοι και με μέρισμα στην ενάσκηση της πολιτικής εξουσίας τουλάχιστον στο μέτρο της οικονομικής τους ισχύος (είτε ως κεφάλαιο, είτε ως εργασία και προπάντων στον πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή τομέα της οικονομίας). Ένα βασικό μειονέκτημα του οσμανικού συστήματος ήταν ότι ο κοινωνικός του εκσυγχρονισμός (γενόμενος υπό τη μορφή του εκδυτικισμού ή εξευρωπαϊσμού) είχε διαφορετικούς ρυθμούς στις διάφορες εθνικοθρησκευτικές κοινότητες. Και κοινωνικός εκσυγχρονισμός στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει αποδοχή πολύ βαθιών τομών στη νοοτροπία, που αρχίζει από την οικονομία και καταλήγει στη διαμόρφωση μιας άγνωστης μέχρι τότε κοινωνικής συνείδησης, εντελώς αντίθετης προς εκείνη που υπαγόρευαν οι οιονεί «φεουδαρχικές» οσμανικές δομές. Πρωτοπόροι υπήρξαν οι Ρωμιοί, οι Αρμένιοι και βέβαια οι Λατίνοι υπήκοοι ενώ οι Εβραίοι καθυστέρησαν, όντας αποκομμένοι από τους υπόλοιπους ομόφυλούς τους στην Ευρώπη, που είχαν κάνει στο μεταξύ άλματα, γι' αυτό και στη συνέχεια θέλησαν να συνεργαστούν με τους Τούρκους που είχαν καθυστερήσει και αυτοί στην ανάπτυξή τους. (Σχετικά εκείνοι που τελευταίοι αποβάλλουν τις σχέσεις που αναφέραμε και εκσυγχρονίζονται με γοργούς ρυθμούς τα τελευταία σαράντα χρόνια, με τη δοθείσα έννοια, είναι οι Κούρδοι.) Το παραπάνω μειονέκτημα σε σχέση προς την οσμανική δομή και τη συνακόλουθη νοοτροπία εξουσίας που κυριαρχεί στους Τούρκους/μουσουλμάνους κατέληξε έτσι ώστε όχι μόνο να μη δοθεί ποτέ ουσιαστικό πολιτικό μέρισμα στους μη μουσουλμάνους, και ευκαιρίας δοθείσης (1912 - 1922) να εκδιωχθούν παντοιοτρόπως από τη χώρα με παράλληλο σφετερισμό της οικονομίας που ήλεγχαν σε ασύγκριτα μεγαλύτερο βαθμό από την πληθυσμιακή τους αναλογία. Αυτό μεταφράζεται σε γενοκτονία και υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών. Έτσι πλέον μπορούσε (κατά τις τουρκικές προδιαγραφές) να λειτουργήσει η «ανοικτή κοινωνία» που θα ενσάρκωνε τον περιπόθητο εκσυγχρονισμό.

Αντίγραφο αυτής ακριβώς της κοινωνικής διαδικασίας (με την ορθότερη έκφραση «πρόβασης») εξελίχθηκε και τείνει να επισημοποιηθεί με την επί θύραις συμφωνία στην Κύπρο. Από τα παραπάνω λοιπόν είναι ολοφάνερο ότι η βασική πρόθεση της Τουρκίας για τη Μεγαλόνησο εξαρχής ήταν η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως νομικού προσώπου, ως διεθνούς προσωπικότητας και η επιβολή όχι μιας διχοτόμησης, αλλά ενός ιδιότυπου «συνομοσπονδιακού» κράτους όπου η μειονότητα του 18%, η οποία με την πάροδο του χρόνου διά των εποίκων ή μετακινουμένων ελευθέρως λόγω Ευρωπαϊκής Ένωσης πληθυσμών από την Τουρκία θα γίνει πλειοψηφία, θα είναι σε θέση να ελέγχει απολύτως όλη την έκταση του κράτους της Κύπρου (σε επίρρωση άλλωστε της παρατήρησης του «πατέρα» της Ζυρίχης Νιχάτ Ερίμ, που έγινε στην έκθεσή του προς την τουρκική κυβέρνηση το 1956 παρακαλώ, ότι «η πλειοψηφία των Ρωμιών στην Κύπρο είναι περιστασιακή και μπορεί σε βάθος χρόνου να ανατραπεί»). Σκόπιμα αναφέρω «κράτος της Κύπρου» και όχι «Κυπριακή Δημοκρατία». Ακριβώς το Σχέδιο Ανάν προέβλεπε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την υποκατάστασή της από νέο κράτος που θα πληρούσε τις προδιαγραφές που ήθελε η Τουρκία (και του οποίου ένθερμοι θιασώτες ήταν σχεδόν σύσσωμος ο ελληνικός πολιτικός κόσμος και οι «καθωσπρέπει», δηλαδή όχι οι «φαιδροί» ή «γραφικοί», διαμορφωτές της κοινής γνώμης- είναι όντως συγκινητικό, αλλά από τότε φαίνεται χρονολογείται και το αμοιβαίο αίσθημα το οποίο και τους ένωσε αργότερα). Το επάρατο αυτό σχέδιο στην Κύπρο, που έτυχε υποστήριξης από τον εσμό των χρηματοδοτούμενων, όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια, από ξένα κέντρα κεκρακτών ή ελεεινών ψιττακίσκων της δοτής άνωθεν προς αυτούς εντολής. Αλλά κατά τα φαινόμενα και το κυοφορούμενο από τις συνεχιζόμενες επί του Κυπριακού διαπραγματεύσεις της Τουρκίας (που χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο του Ταλάτ) με τον Πρόεδρο Χριστόφια κατατείνει και αυτό ωσαύτως στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ήλθε φαίνεται ο χρόνος για να «χωνέψουν» (κατά την έκφραση του Γκιουνές το 1976) οι Έλληνες σε Ελλάδα και Κύπρο τα τετελεσμένα του 1974. Κοντός ψαλμός αλληλούια! *

Ο καθηγητής Νεοκλής Σαρρής είναι πρόεδρος της ΕΔΗΚ

Χράντ Ντινκ

ΑΡΜΕΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΛΛΑΔΟΣ

3 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αρμένιου δημοσιογράφου Χράντ Ντίνκ 19 Ιανουαρίου του 2007. Μπροστά από τα γραφεία της αρμενικής εβδομαδιαίας εφημερίδας Αγκός της Κωνσταντινούπολης, πυροβολήθηκε θανάσιμα υπό το φως της ημέρας ο αρμένιος εκδότης της εφημερίδας, Χράντ Ντίνκ. Τρία χρόνια μετά τη δολοφονία του δημοσιογράφου χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν μπροστά από τα γραφεία της εφημερίδας Αγκός, στη μνήμη του δολοφονημένου δημοσιογράφου και απαίτησαν να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Κρατώντας πλακάτα γραμμένα σε τουρκικά, αγγλικά, αρμένικα και κουρδικά, οι διαμαρτυρόμενοι φώναξαν συνθήματα όπως «Για τον Χράντ, για τη δικαιοσύνη» και «Είμαστε όλοι Αρμένιοι, είμαστε όλοι ο Χράντ», ενώ παράλληλα τοποθέτησαν γαρύφαλλα μπροστά από το κτίριο ενώ ο γιος του, Αράτ Ντινκ, είπε πως «Έχει αποκαλυφθεί ένα σχέδιο επιχείρησης, γνωστό ως επιχείρηση Κλουβί. Το γνωρίζουν όλοι αυτό? Έγραψαν για αυτό όλες οι εφημερίδες? »..Η Τουρκία θέλει να συμμετάσχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να γίνει μέλος της Ενωμένης Ευρώπης υποσχόμενη ότι θα υιοθετήσει τα ευρωπαϊκά κριτήρια. Τι ειρωνεία ....
H Τουρκία και το βαθύ κράτος της όπλισαν το χέρι του δολοφόνου του Χράντ Ντίνκ, συνεχίζοντας την προπαγάνδα και το μίσος ανάμεσα στους δύο λαούς . Η αλήθεια για την γενοκτονία δεν βρίσκει καν θέση ούτε στα πρόσφατα υπο-γεγραμμένα πρωτόκολλα μεταξύ Αρμενίας-Τουρκίας. Καταδικάζουμε την συνεχή άρνηση της Τουρκικής κυβέρ-νησης για αναγνώριση της Γενοκτονίας του Αρμενικού λαού το 1915.Με την ευκαιρία της τρίτης επετείου από την ειδεχθή δολοφονία του Χράντ Ντίνκ η Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδος εκφράζει την συμπαράστασή της στην οικογένεια του θύματος.Ο Χράντ Ντίνκ ήταν ένα ακόμη θύμα στην αλυσίδα των 1.500.000 σφαγιασθέντων Αρμενίων απο την Τουρκία.Ο Αγώνας συνεχίζεται για την τελική δικαίωση του αρμε-νικού λαού .Παρακαταθήκη μας οι αγωνιστές σαν τον Χράντ Ντίνκ.


Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδος

Κύπρος

Απόφαση Αγγλικού Εφετείου 19/1/2010 στην απόφαση Μελέτη Αποστολίδη εναντίον ζεύγους Οράμς.

Το Φόρειν ΄Οφις προσπάθησε να επιβληθεί στο Εφετείο προς όφελος των Τούρκων! Επιστολή προς τους Δικαστές Στην πολυσέλιδη απόφαση του Αγγλικού Εφετείου των 122 παραγράφων, σε δύο τουλάχιστον παραγράφους την παράγραφο 65 και την παράγραφο 116 υπάρχουν συγκεκριμένες αναφορές σε συγκεκριμένη επιστολή ημερομηνίας 20 Ιουλίου 2009, που έστειλε στους δικαστές η Βαρώνη Κλένις Κίννοκ, δηλαδή κατά την διάρκεια του μικρού διαστήματος που διετέλεσε υφυπουργός Ευρώπης. Σύμφωνα με όσα καταγράφει η απόφαση του Εφετείου, συνεπάγεται ότι η επιστολή Κίννοκ στάλθηκε με στόχο να επηρεάσει όντως την απόφαση του Δικαστηρίου υπέρ των θέσεων του Φόρειν ΄Οφις και κατά συνέπεια προς όφελος των Τούρκων.

Αυτό εξάγεται πολύ πιο καθαρά από το λεκτικό της παραγράφου 65. Η οποία αποκαλύπτει ότι η απαράδεκτη επιστολή/παρέμβαση Κίννοκ ζητούσε όπως μή γίνει δεκτή η απόφαση του Κυπριακού Δικαστηρίου γιατί θα επηρεαζόντουσαν οι διαπραγματεύσεις. Το Εφετείο, δίχως περιστροφές τονίζει ότι δεν μπορεί το Υπ. Εξωτερικών να επιβάλει την θέληση ή την γνώμη του στην Δικαιοσύνη.

Το Εφετείο προς τιμή του, εξαπέστειλε και αγνόησε με τον πλέον έντονο τρόπο τις υποδείξεις του Υπ. Εξωτερικών λέγοντας με άλλα λόγια, - δεν μας ενδιαφέρει ποσώς το τι ζητάτε, δεν μπορείτε να μας επιβάλλετε πολιτική και να μας καθοδηγείτε να μην εφαρμόσουμε την απόφαση - δηλαδή εκείνη του κυπριακού δικαστηρίου - εμείς εκπροσωπούμε την Δικαιοσύνη και βλέπουμε το θέμα καθαρά ως θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τονίζει η παράγραφος μεταξύ άλλων: “... The government cannot dictate to the court what public policy in the United Kingdom, as that expression is used in an international instrument such as the Regulation, is, and thereby direct the court not to enforce the judgement.”(Συμπτωματική ή όχι η ημερομηνία της επέμβασης Κίννοκ, ημέρα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο;) Τουρκική θέση – Βρετανική ταύτισηΔεν είναι επομένως καθόλου περίεργο που ο ψευδουπουργός εσωτερικών του κατοχικού καθεστώτος Ilkay Kamil δήλωσε, μετά την απόφαση του Αγγλικού Εφετείου, ότι αυτή δεν βοηθά στην λύση του Κυπριακού, αλλά μάλλον θα εμποδίσει τις ειρηνικές διαπραγματεύσεις...Να θυμίσουμε ότι η πάγια αυτή βρετανο-τουρκική αλαζωνική θέση εκφράζετο συχνά από τον Σερ Ντέιβιντ Χάνει, (αλλά και μέχρι σήμερα από το Φόρειν ΄Οφις) , ο οποίος σε ερωτήσεις ή συζητήσεις πάντα απαντούσε πως το ‘το Κυπριακό δεν θα λυθεί δια του νόμου’ αλλά με συνολική διευθέτηση. Και αυτό γιατί η ρατσιστική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και η νομιμοποίηση των κουβαλητών εποίκων, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, την διεθνή νομιμότητα και την δημοκρατία, δεν μπορούν ούτε να εφαρμοστούν ούτε να νομιμοποιηθούν!

Η Βαρώνη Glenys Kinnock .H Glenis Kinnock είναι σύζυγος του πρώην ηγέτη των Εργατικών Νιλ Κίννοκ και από το 1994 μέχρι το 2009 ήταν Ευρωβουλευτής. Στον ανασχηματισμό του 2009 και αίφνης μετά την παραίτηση της υφυπουργού Κάρολαιν Φλίντ, η Κλένις Κίννοκ παραιτήθηκε αστραπιαία από Ευρωβουλευτής και την επομένη 30 Ιουνίου 2009 της δόθηκε από τον πρωθυπουργό Γκόρτον Μπράουν ο τίτλος της Βαρώνης για να μπορέσει να διοριστεί στην Κυβέρνηση. (Στην Βρετανία αν δεν είσαι μέλος μιας από τις Βουλές δεν μπορείς να διοριστείς στην κυβέρνηση). Αμέσως μετά, διορίστηκε υφυπουργός Ευρώπης αντικαθιστώντας την Κάρολαιν Φλίντ.

Στις 12 Οκτωβρίου 2009 όμως, μετακινήθηκε σε υφυπουργό με ευθύνες για την Αφρική, Καραβαική, Κεντρική Αφρική και Ηνωμένα ΄Εθνη και αντικατεστάθη από τον νυν υφυπουργό Κρίς Μπράιαντ.

Στην Βουλή Στις 19 Ιανουαρίου, την ίδια μέρα που το Εφετείο έδωσε την απόφαση του, ο Ανεξάρτητος βουλευτής Bob Spink ρώτησε στην Βουλή των Κοινοτήτων τον ηγέτη του Κοινοβουλίου, κατά πόσον γνωρίζει ότι η Βουλή αναμένει δήλωση από τον υφυπουργό του Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας για την απόφαση του Εφετείου υπέρ του κ. Αποστολίδη και εναντίον των Οράμς. Η οποία απόφαση, είπε, κατοχυρώνει τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των Κυπρίων προσφύγων. Πρέπει να έχουμε αυτή την δήλωση είπε, ούτως ώστε να μην κάνουν το ίδιο ακριβό λάθος και άλλοι Βρετανοί αγοράζοντας κατεχόμενες περιουσίες Κυπρίων που κατακρατούν οι Τούρκοι κατακτητές και οι οποίες πρέπει να επιστραφούν τους νόμιμους ιδιοκτήτες τους δίχως αποζημίωση. Ο ηγέτης του Κοινοβουλίου απαντώντας δήλωσε άγνοια. Απάντησε ο υφυπουργός Ευρώπης κ. Κρίς Μπράιαντ, και είπε πως θα ενημερώσουν το Σώμα το συντομότερο δυνατόν διότι η απόφαση μόλις είχε δοθεί εκείνο το πρωί και ούτε ο ίδιος ήταν καλά καλά ενημερωμένος.Την επομένη 20 Ιανουαρίου Κατά την διάρκεια συζήτησης για την Αιτή, άλλος βουλευτής ο Εργατικός ο Jim Sheridan με παρέμβασή του είπε ότι πολλές αθώες οικογένειες εκδιώχθηκαν από τις περιουσίες τους κατά την διάρκεια της κατοχής της βόρειας περιοχής της Κύπρου το 1974. Απευθυνόμενος προς τον υφυπουργό Ευρώπης κ. Κρίς Μπράιαντ, τον ρώτησε αν συμφωνεί ότι οποιαδήποτε ειρηνική διευθέτηση θα πρέπει να επιτρέψει σ΄αυτούς τους ανθρώπους να επιστρέψουν στις νόμιμες περιουσίες τους ή να αποζημειωθούν. Ο Κρίς Μπράιαντ με εμφανή την αμηχανία του, και δίχως καν να επικροτεί την απόφαση του Εφετείου (εξάλλου ο προιστάμενος του ΥΠΕΞ Ντέιβιντ Μίλλιπαντ στις 12/1/2010 πλάι στον Α. Νταβούτογλου στο Λονδίνο επικρότησε τις απαράδεκτες συνομοσπονδιακές προτάσεις που μετέφερε από την Άγκυρα ο Ταλάτ) απάντησε λέγοντας: “ Έχετε απόλυτο δίκαιο ότι ένα από τα θέματα κλειδιά θα είναι το περιουσιακό. Είναι γι΄αυτό που υποστηρίζουμε ένα ολόκληρωμένο - πακέτο λύσης για την Κύπρο. Στο τέλος, η λύση δεν πρέπει να είναι οραματισμός της Άγκυρας, της Αθήνας ή του Λονδίνου, πρέπει να είναι απόφαση των δύο πλευρών, την οποία στη συνέχεια όλοι στην Κύπρο να ψηφίσουν.

Η απόφαση του Εφετείου σήμερα στην υπόθεση Οράμς θα προκαλέσει μεγάλους προβληματισμούς τις μέρες που έρχονται.”

My hon. Friend is absolutely right that one of the key issues is going to be property. That is why we support α whole-package solution to Cyprus. In the end, the solution must not be dreamed up in Ankara, Athens or London; it must be a resolution of the two sides, which everybody in Cyprus can then vote for. The decision of the Court of Appeal today in the Orams case is going to provoke quite a lot of soul searching over the days to come”. Από την απάντηση του υφυπουργού συμπεραίνεται ότι η απόφαση δεν τους άρεσε και θα προσπαθήσουν να βρουν τρόπους υποβάθμισης και περιθωριοποίησής της μέσω πακέτου λύσης, πού πάντα επικαλούνται. Γι΄αυτό ρίχνουν την μπάλα στα χέρια των ιδίων των Κυπρίων. Αν και το τι συζητείται στις διαπραγματεύσεις είναι στην βάση του δικού τους ρατσιστικού Σχεδίου Ανάν, θα πρέπει να το δεχθούν οι ίδιοι οι Κύπριοι για να μην...ευθύνονται το Λονδίνο, η Άγκυρα ή η Αθήνα για τις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ούτε να κατηγορούνται και οι ίδιοι για ασέβεια ή απείθεια προς το Δικαστήριο της ίδιας της χώρας τους (contempt of court) που επισύρει ποινή φυλάκισης...Η ασέβεια και απείθεια προς την απόφαση του Εφετείου επισύρει, βέβαια την ίδια ποινή φυλάκισης και για τους δικούς μας εν Κύπρω, όλους όσους θα φανεί ότι δεν την σέβονται ή την υποσκάπτουν...ΙστοσελίδαΕξάλλου στην ιστοσελίδα του Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας στην σελίδα για τις ταξιδιωτικές οδηγίες για την κάθε χώρα, και συγκεκριμένα στην σελίδα για την Κύπρο μέχρι αυτήν την στιγμή δεν έγινε καμία πρόσθεση και αναφορά στην απόφαση του Εφετείου. Οι συμβουλές που δίδονται παραμένουν οι ίδιες και παρόλον ότι έγιναν πρόσφατα ανανεώσεις, οι διορθώσεις δεν σχετίζονται με τις αγορές ακινήτων. (Αναμένεται ότι θα ακολουθήσουν σχετικές δηλώσεις στις 25 τρέχοντος στην Βουλή). Φανούλα ΑργυρούΕρευνήτρια/δημοσιογράφοςΛονδίνο21.1.2010 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Bob SpinkOn a point of order, Mr. Speaker. I am most obliged. Have you had notice that a Minister will make an early statement to the House about today''s Court of Appeal judgment in favour of Meletios Apostolides and against Orams, which establishes enforceable property rights for Cypriot refugees? We should have such a statement so that no more British people make the expensive mistake of buying occupied Cypriot property from the Turkish occupiers-property that must be returned to the rightful owners without compensation.Mr. SpeakerWhat the hon. Gentleman has raised is, I am sure, a matter of great interest, and possibly also of considerable complexity. I have to admit that it is a matter on which my ignorance is unequalled by any other Member of the House. What is more, it is not obvious to me, as of this moment, that it constitutes a point of order, but the Minister for Europe is stirring from his seat, and I feel sure that we will hear his words of wisdom.Chris BryantWell, I do know slightly more about this subject that you do, Mr. Speaker, so might I help? The judgment was given only this morning; we hope to update the House as soon as possible.Mr. SpeakerWell, we seem to have exhausted points of order. We are all very grateful for that, and none more so than the person responsible for the ten-minute Bill, Mr. Frank Doran.

2010-01-19 - Topical QuestionsDebates (Main Chamber) - House Of Commons - House of CommonsT1. [311338] Meg Munn (Sheffield, Heeley) (Lab/Co-op): If he will make a statement on his departmental responsibilities.David MilibandNo one in this House can fail to be moved by the plight of the Haitian people today. It is a human tragedy of enormous proportions, with more than 50,000 confirmed dead and 3 million in need of assistance-fully one third of the total population of that country. The UK Government have so far pledged £20 million, and the British public almost the same. UK search and rescue experts are working alongside teams from 27 countries. Yesterday, the EU pledged more than €345 million. An increasing amount of aid is reaching those who need it-a huge task given the extent of the damage to the limited infrastructure of Haiti. My right hon. Friend the Secretary of State for International Development, the Prime Minister and I are working closely with the UN, whose lead co-ordinating effort is vital, and with key partners-above all, the US and Canada-to ensure that all necessary steps are taken for the effective delivery of aid.Meg MunnI declare an interest in relation to a recent visit to Iraq supported by the Kurdistan regional government.The forthcoming Iraqi elections are an important step in the development of Iraq, but so is the development of trade links. Will my hon. Friend agree to organise the first UK trade mission to Kurdistan, Iraq''s safest and most open region, to support its future development?Mr. Ivan LewisI begin by paying tribute to my hon. Friend for her long-standing interest in Kurdistan. Before Christmas I visited Iraq, and I went to Baghdad, Basra and Erbil. There is absolutely no doubt that there is a tremendous appetite for a much closer business and trading relationship and a normalisation of the economic relationship between Kurdistan and the United Kingdom, and I will certainly look into her specific proposal.T3. [311340] Andrew Selous (South-West Bedfordshire) (Con): On 1 December, the Foreign Secretary said that he would follow up the issue of the 8,000 desks provided by the United Nations for schoolchildren inGaza that cannot be assembled because Israel will not let in the screws and brackets. Could he kindly tell the House what follow-up action he has taken since then?David MilibandI cannot, but I will write to the hon. Gentleman as soon as we get an answer. I asked for the issue to be followed up, and I will certainly write to him and place a copy of the letter in the Library.T2. [311339] Stephen Pound (Ealing, North) (Lab): While I am sure you have received a blizzard of congratulations on your birthday today, Mr. Speaker, may I add my voice, particularly as I believe you share this glorious anniversary with three Conservative Members of Parliament and, possibly even more felicitously, with Dolly Parton?May I ask my hon. Friend what assessment he has made of the European arrest warrant as a counter-terrorism measure?Chris BryantHappy birthday, Mr. Speaker-I hope that that does not wind you up.My hon. Friend makes a serious point about the European arrest warrant, which is one of the most important crime prevention tools that we have in Europe. It proved vital following the 21 July attempted bombings, when we had to secure the arrest of a citizen in Italy. The only sadness is that the Conservative party does not support it.T4. [311341] Mr. Desmond Swayne (New Forest, West) (Con): On 3 January the Prime Minister announced with great fanfare the conference on Yemen, and this afternoon the Minister of State has given its importance further billing. However, we discovered in a written answer yesterday that the conference is likely to last two hours. Has the announcement been over-sexed just a little bit?David MilibandMy felicitations as well on your birthday, Mr. Speaker. I do not know whether it was the mention of Dolly Parton that excited the hon. Gentleman.The meeting on Yemen will bring together 21 countries including the United Kingdom. It will be a serious look at the security, economic and political issues in that country, and I hope that it will also lead to more cohesive international engagement with Yemen. The hon. Gentleman should welcome the meeting, as it will make a useful contribution to a dangerous situation.T5. [311342] Keith Vaz (Leicester, East) (Lab): I declare my interest in respect of Yemen and welcome the conference. However, what is the rationale behind the Department for Transport suspending direct flights between Sana''a and London? Surely this is the time when we should be engaging with the Yemeni Government and people, not isolating them by preventing them from flying direct to London.Mr. Ivan LewisI would lead a chorus of "For He''s a Jolly Good Fellow", Mr. Speaker, if it would guarantee unanimous support from the Opposition.My right hon. Friend raises an important issue, but the first responsibility of any Government is the security of its citizens. The Department for Transport has very good information that suggests that in that context, at the moment it is in the best interests of Yemen and of the UK for those flights to be suspended. However, I want to make it very clear that representatives of theBritish Government are currently in Yemen supporting the Yemeni Government and advising them about how they can enhance security measures at their airport to ensure that those flights can be resumed in future. Once we have a report back from that visit, we will be able to make decisions.Mr. William HagueI support what the Foreign Secretary said about the plight of the people of Haiti and the efforts made to alleviate it.Does the Foreign Secretary share our concern about recent developments in Iraq involving the disqualification from the forthcoming elections of large numbers of Sunni candidates on the grounds of their former membership of the Ba''ath party, possibly even including the current Defence Minister, who became a strong opponent of the Saddam regime? Would it not be deeply disturbing and dangerous if Iraq''s politics became once again more sharply sectarian? The United States is very active in trying to change that situation. Can the Foreign Secretary say what representations the British Government have made, and what representations they will be making, to the Iraqi Government?David MilibandIt has been a foundation of UK policy in Iraq over successive years to argue the case that Iraq needs to establish itself as a pluralist democracy in the middle east. It is very important that the sectarian potential of that country does not become the basis on which politics is organised.We view with genuine concern any attempt to restrict the candidates in the forthcoming March elections. In that context, the Foreign and Commonwealth Office Minister, my hon. Friend the Member for Bury, South (Mr. Lewis), was in Iraq just before Christmas and was able to discuss directly with Prime Minister Maliki the importance of opening up the democratic process. A very large number of candidates are putting themselves forward for election; as far as we are concerned, it should be as large as possible.Jim SheridanMany innocent families were forced off their properties during the 1974 occupation of northern Cyprus. Therefore, does my hon. Friend agree that any peace process must allow those people to go back to their legally owned homes or to get compensation?Chris BryantMy hon. Friend is absolutely right that one of the key issues is going to be property. That is why we support a whole-package solution to Cyprus. In the end, the solution must not be dreamed up in Ankara, Athens or London; it must be a resolution of the two sides, which everybody in Cyprus can then vote for. The decision of the Court of Appeal today in the Orams case is going to provoke quite a lot of soul searching over the days to come.T6. [311343] Mr. Andrew Mackay (Bracknell) (Con): Following the election of the new President in Croatia and the successful resolution of a territorial dispute with Slovenia, will the Foreign Secretary accept that there is no need for any further delay in Croatia becoming a member of the European Union, and will he and his fellow Foreign Ministers use their best offices to ensure that that happens as quickly as possible?David MilibandWe welcome the election of the new Croatian President, although I hope that on reflection, the right hon. Gentleman will realise that he slightly misspoke. There is a major outstanding issue before membership of the European Union, namely full co-operation with the International Criminal Tribunal for the Former Yugoslavia in respect of the situation in the 1990s. I spoke to the Croatian Foreign Minister last week and said that the UK would not block the opening of chapter 23, which is an important chapter in the renegotiations, but I emphasised to him that while we welcome what the Croatian Prime Minister has done in terms of setting up a taskforce to find the important lost documents that are at the heart of ICTY co-operation, it remains the responsibility of the Croatian authorities to pursue this case to the end.I hope the right hon. Gentleman recognises that that sort of conditionality is an important part of becoming a functioning member of the European Union. May I make this point, Mr. Speaker, because I think it important? The Croatian Foreign Minister said that he agreed with that approach, because he is helping to drive a process of reform in Croatia so that it can come to terms with its own past. That requires the sort of openness and transparency that is at the heart of the EU accession process.Mr. SpeakerOrder. It goes without saying that all the Foreign Secretary''s points are important to the House, but we must try to make a bit of progress.Rob MarrisThe Foreign Secretary today repeated that the UK Government favour sanctions against Iran because that country might be trying to develop nuclear weapons. However, the UK Government do not support sanctions against the state of Israel, which already has nuclear weapons. Will he please explain that contradiction?

David Miliband