ΛΥΓΚΙΑΔΕΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΧΩΡΙΟ
Ένα πανέμορφο χωριό, το ωραιότερο μπαλκόνι της πόλης των Γιαννίνων με μια εξαίσια πανοραμική θέα της Παμβώτιδας, της πόλης και όλης της περιοχής σε μεγάλο βάθος και μαγευτικά ηλιοβασιλέματα!
3 Οκτώβρη 1943
Στις 1 Οκτωβρίου το 331 π. χ πραγματοποιήθηκε μια απο τις αποφασιστικές μάχες που έκριναν την ιστορία του κόσμου. Η μάχη στα Γαυγάμηλα αποτέλεσε το αποκορύφωμα της εκστρατείας του Αλεξάνδρου. Ο Δαρείος Γ´ μετά απο την πρώτη συνάντηση του με τον Μ. Αλέξανδρο στην Ισσό (333 π. Χ) που έχασε την μάχη, προκειμένου να αποτρέψει έναν αλλο πόλεμο, πρόσφερε την παράδοση όλων των περιοχών δυτικά του Ευφράτη, υψηλά λύτρα για τα χαρέμια που είχαν αρπαχτεί απο τον Αλέξανδρο στην Ισσό και το χέρι της κόρης του. Όμως ο Αλέξανδρος τα απορρίπτει. Ο σκοπός του ήταν η κατάκτηση της αυτοκρατορίας των Αχαιμενήδων.
Μια μέρα αναφέρανε ανιχνευτές ότι ο Δαρείος είχε αρχίσει με την συγκρότηση ενός τεράστιου στρατού στον Ευφράτη. Ο Δαρείος ήτανε έτοιμος να ξεκινήσει την αποφασισμένη μάχη. Αλλά ο Αλέξανδρος ήθελε να περιμένει μέχρι ο Δαρείος να έχει προσλάβει και τον τελευταίο Πέρση. Εκ τούτου ήθελε να είναι σίγουρος ο Αλέξανδρος ότι καμιά άλλη μάχη δεν ήτανε περισσότερο αναγκαία.
Ο στρατός του Αλέξανδρου αποτελούνταν απο 40.000 άνδρες πεζούς και 7.000 ιππείς. Απέναντι στους Πέρσες ήτανε σημαντικά αριθμητικά κατώτεροι. Όμως ο στρατός του αποτελούνταν απο εξαιρετικά έμπειρους Βετεράνους και οι σύντομες εντολές τους κατα την διάρκεια της μάχης θα ηταν χρήσιμες και αυτο ήτανε ένα πλεονέκτημα. Ο στρατός του αποτελούνταν απο τους εταίρους ιππείς οι οποίοι ήτανε οπλισμένοι με λόγχες. Οι υπασπιστές το ίδιο ένοπλοι όπως οι Έλληνες οπλίτες χωρίς να είναι τόσο περιορισμένοι στην ελευθερία κινήσεων. ο Αλέξανδρος εξάλλου είχε τους πεζεταίρους που ήτανε με εξαιρετικά μακριές λόγχες οπλισμένοι και τους συνήθως ελαφρά οπλισμένους στον στρατό του. Ο φίλιππος ο πατέρας του Αλέξανδρου είχε αναμορφώσει έναν ισχυρό στρατό απο χαλαρές κινητοποιήσεις φυλετικών ομάδων με αυτόν τώρα θα μπορούσε να επιτεθεί. Στον στρατό του παρατάχθηκαν ακόμη πολλοί σύμμαχοι και μισθοφόροι απο την Ελλάδα και απο όλα τα Βαλκάνια. Απο τον πατέρα του είχε μάθει ο Αλέξανδρος το πεζικό μόνο για αμυντικούς σκοπούς να το χρησιμοποιήσει και να περιμένει την κατάλληλη στιγμή και έπειτα με το βαρύ ιππικό των εταίρων να ακολουθήσει μια προσωπικη τακτική. Αυτη η τακτική όπως και στην μάχη της Ισσού και αυτήν τη φορά θα βοηθούσε στην νίκη.
Γιούρι Κιμ με τον Έντι Ράμα (φωτό αρχείου)
Η 53χρονη Γιούρι Κιμ έπειτα από καταγγελίες σε βάρος της έσπευσε να υποβάλλει την παραίτησή της υπό τον φόβο έρευνας.
Μία πολύ περίεργη υπόθεση απασχολεί τις αστυνομικές αρχές στη χώρα, μετά τη σύλληψη Τούρκων υπηκόων στο Σουφλί. Ειδικά η Ελληνική Αστυνομία στον Έβρο βρίσκεται επί ποδός.
Συγκεκριμένα δεκατρείς Τούρκοι συνελήφθησαν από αστυνομικούς, έχοντας στην κατοχή τους πιστόλια και διάφορα παρελκόμενα. Και μόνο ο μεγάλος αριθμός των συλληφθέντων και των πιστολιών που είχαν στην κατοχή τους, ήταν αρκετός για να σημάνει συναγερμός σε όλη την Ελληνική Αστυνομία.
Συνολικά οι συλληφθέντες είναι επτά άνδρες και έξι γυναίκες, στην κατοχή των οποίων βρέθηκαν 147 πιστόλια Glock, 190 γεμιστήρες και διάφορα άλλα εξαρτήματα. Τα πιστόλια αυτά είναι αυστριακής κατασκευής και θεωρούνται πολύ επιτυχημένα, αφού χρησιμοποιούνται κατά κόρον από Ειδικές Δυνάμεις και αστυνομικές υπηρεσίες παγκοσμίως.
Εκτός από τον κούριερ του Ερντογάν, τον "αδελφό" Τατάρ που μας μάλωσε , ενοχλήθηκε και η πέμπτη φάλαγγα στην Κύπρο, δυσαρεστήθηκαν και τα ελληνόφωνα "δημοσιογραφικά" ορφανά της κατοχικής Τουρκίας, επειδή λέει οι ειδικές δυνάμεις, φώναξαν στην παρέλαση στη Λευκωσία "εθνικιστικά" συνθήματα!
Ενώ αν για το θα μπούμε στο "Καρπάσι και το Βαρώσι" και το "όρκος απαράβατος λευτεριά ή θάνατος", έλεγαν "περνά περνά η μέλισσα" και "μια ωραία πεταλούδα", θα ήταν όλα καλά!
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι επειδή πέταξαν δύο F16 , ή επειδή έγινε επίδειξη ενός οπλικού συστήματος θα μπούμε στην Κερύνεια, γιατί ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε.
Αλλά αυτό πια τα ξεπέρασε όλα!!!!!
Θεοφάνης Μαλκίδης
Διδάκτορας Παντείου Πανεπιστημίου
Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών
Το έγκλημα εναντίον του Ελληνισμού στις Κυδωνιές (Αϊβαλί) και το μαρτύριο του Μητροπολίτη Γρηγορίου (1922)
Η Γενοκτονία που υπέστη ο Ελληνισμός από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς από το 1908 έως το 1922, αποτελεί μαζί με τη Γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, δύο από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που γνώρισε η ανθρωπότητα. Δυστυχώς , τα εγκλήματα αυτά έμειναν ατιμώρητα και αποτέλεσαν το «παράδειγμα» και για τις αντίστοιχες μαζικές δολοφονίες τα επόμενα χρόνια. Μέσα στη Γενοκτονία εναντίον των Ελληνίδων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, υπάρχουν επιμέρους εγκληματικές πράξεις που αποκαλύπτουν το μέγεθος και τη βαρβαρότητα, τη στόχευση, το οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης. Μία τέτοια περίπτωση είναι στις Κυδωνιές (Αϊβαλί), όταν η Γενοκτονία είχε στόχο την ολοκληρωτική εξαφάνιση του Ελληνισμού, αλλά και το στιγματισμό, τη διαπόμπευση, την ύβρη εναντίον των ηγετών του.
Ο «Ζωτικός Χώρος» ως «Γαλάζια Πατρίδα», τα διδάγματα του παρελθόντος ως πολιτική του παρόντος και του μέλλοντος.
Ήταν το 1937 όταν ο Χίτλερ και οι Ναζί (προ)ετοιμαζόταν για πόλεμο και η συνάντηση που πραγματοποιούνταν μεταξύ των κορυφαίων στελεχών του καθεστώτος, αφορούσε το «ζωτικό χώρο» («Lebensraum»), την ικανή δηλαδή και αναγκαία προϋπόθεση για την επέκταση των συνόρων της Γερμανίας προκειμένου να μπορούν να ζει «ανεκτά» ο Γερμανικός λαός.
Είναι το 2024, όταν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (ξανά)είπε πως κάποιοι θέλουν «να φυλακίσουν την Τουρκία στα χερσαία σύνορά της», τονίζοντας επιπλέον ότι συρρίκνωσαν την Τουρκία αποσπώντας της εδάφη. Άρα το «Στρατηγικό βάθος», παλαιότερα και σήμερα η «Γαλάζια Πατρίδα» και τα «Σύνορα της καρδιάς μας», είναι η μοναδική διέξοδος για την Τουρκία που ασφυκτιά….
του Λάζαρου Α. Μαύρου
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ διαρκώς καθήκον, ψυχρά έως και… κυνικά, είναι: Να μελετάς, να παρακολουθείς, να εμβαθύνεις εξιχνιαστικά και να γνωρίζεις όσο το δυνατόν με πληρέστερη ενδελέχεια τον εχθρό που σε απειλεί. Ούτως ώστε να φροντίζεις για την επαρκέστερη σου άμυνα.
Τα συγκεκριμένα F16 πέταξαν πάνω από το. ουρανό της ημικατεχόμενης Λευκωσίας για τις εκδηλώσεις ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι τρεις φορές που ξεκληρίστηκε το Δοξάτο Δράμας... Οι ιστορικοί Τάσος Χατζηαναστασίου και Θεοφάνης Μαλκίδης μιλούν στο Newsbomb.gr και φωτίζουν άγνωστες πτυχές της βαμμένης με αίμα ιστορίας.
Από τα «άγνωστα» εγκλήματα σε βάρος της χώρας μας είναι η σφαγή της Δράμας. Μάλιστα στο Δοξάτο οι Βούλγαροι είχαν επιτεθεί τρεις φορές ξεκληρίζοντας το.
Η απορία η μεγάλη και η έκδηλη είναι γιατί στα βιβλία της Ιστορίας της Μέσης εκπαίδευσης δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά.
Στο Newsbomb.gr τιμάμε τα ηρωικά χωριά της Ανατολικής Μακεδονίας και δίνουμε βήμα σε ιστορικούς αλλά και σε θεσμικούς φορείς για να φωτίσουν αυτή την πτυχή της ιστορίας.
Οι ιστορικοί Τάσος Χατζηαναστασίου και Θεοφάνης Μαλκίδης εξηγούν και αφηγούνται τα γεγονότα.
Σημειώνεται ότι ως εξέγερση και σφαγή της Δράμας ή γεγονότα της Δράμας αναφέρονται η εξέγερση των Ελλήνων ενάντια στην βουλγαρική κατοχή και τον επιχειρούμενο εκβουλγαρισμό και η σφαγή που ακολούθησε από τις δυνάμεις κατοχής. Η εξέγερση ξέσπασε στις 28 Σεπτεμβρίου και διήρκεσε μέχρι τις 2 Οκτωβρίου του 1941, ενώ μέχρι τις 5 του ίδιου μήνα, οι βουλγαρικές δυνάμεις εκτόπισαν τους Έλληνες αντάρτες και πρόσφυγες από τους γειτονικούς ορεινούς όγκους.
Αποτέλεσε την πρώτη μαζική λαϊκή εξέγερση στον ελλαδικό χώρο αλλά και ένα από τα πρώτα (αναφέρεται και ως το πρώτο) σε ευρωπαϊκή κλίμακα κίνημα εναντίον του Άξονα. Μετά την καταστολή του κινήματος ακολούθησαν μαζικά αντίποινα κυρίως στον νομό Δράμας από τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής. Σφαγές κατά Ελλήνων έλαβαν χώρα στην πόλη της Δράμας καθώς και στην ευρύτερη περιοχή όπως στο Δοξάτο, τη Χωριστή, την Αδριανή, την Προσοτσάνη, τα Κύργια κ.λπ., ενώ λίγοι ήταν οι οικισμοί που δεν μέτρησαν νεκρούς.
Τάσος Χατζηαναστασίου: Σοβαρή παράλειψη η μη αναφορά της Σφαγής της Δράμας στα σχολικά βιβλία της ιστορίας
Ο Τάσος Χατζηαναστασίου είναι Ιστορικός με ειδίκευση στην ιστορία της βουλγαρικής κατοχής της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Το βιβλίο που συνέγραψε με τον Δημήτρη Πασχαλίδη «Τα γεγονότα της Δράμας, εξέγερση ή προβοκάτσια, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1941» (Δράμα 2003 και 2016) βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 2004.
Ο ίδιος απαντά στο Newsbomb.gr γιατί οι Βούλγαροι ήθελαν διακαώς να εισχωρήσουν στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, γιατί το Δοξάτο αποτέλεσε τρεις φορές στόχο και γιατί αυτά τα γεγονότα απουσιάζουν από τα βιβλία της Ιστορίας.
Οι σφαγές στο Δοξάτο και στη Δράμα παραμένουν άγνωστες σελίδες για τις νέες γενιές των Ελλήνων… γιατί συμβαίνει αυτό;
«Γενικότερα, η ιστορία της Ανατολικής Μακεδονίας παραμένει άγνωστη κυρίως γιατί καθυστέρησε πολύ να μελετηθεί. Να σκεφτείτε ότι η πρώτη διδακτορική διατριβή με αντικείμενο την κατοχή και την αντίσταση στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη ήταν η δική μου που υποστηρίχτηκε το 1998. Βαθύτερα αίτια μπορούμε να θεωρήσουμε τον αθηναιοκεντρισμό, αλλά και πολιτικές σκοπιμότητες, διότι η ανάδειξη των σφαγών θεωρείται πως δε συμβάλλει στις σχέσεις καλής γειτονίας με τη Βουλγαρία. Πρόκειται ασφαλώς για μία εσφαλμένη αντίληψη των διακρατικών σχέσεων. Αφήστε που για δεκαετίες τα γεγονότα θεωρούνταν αποτέλεσμα βουλγαρικής προβοκάτσιας με ή χωρίς τη σύμπραξη των Ελλήνων κομουνιστών, ανάλογα με την οπτική γωνία».
Στα σχολικά βιβλία της ιστορίας δεν υπάρχει ούτε υποσημείωση για αυτά τα γεγονότα, φοβάστε ότι τα αφαιρούν από την μνήμη μας;
«Πρόκειται για σοβαρότατη παράλειψη. Μόνο στο βιβλίο ιστορίας της Γ΄ Λυκείου υπάρχει μία επιγραμματική αναφορά στον κατάλογο των πόλεων και χωριών που υπέστησαν αντίποινα από τους κατακτητές. Δεν μπορώ να γνωρίζω τις προθέσεις των αρμοδίων. Φοβάμαι ότι πρόκειται περισσότερο για, ανεπίτρεπτη φυσικά, άγνοια παρά για σκόπιμη αποσιώπηση».
Το Δοξάτο λεηλατήθηκε από τους Βουλγάρους και το 1913 και το 1917 και το 1941 γιατί έγινε αυτό κατά την εκτίμηση σας;
«Δε λεηλατήθηκε μόνο, αλλά πυρπολήθηκε και οι κάτοικοί του είτε εκτελέστηκαν μαζικά είτε οδηγήθηκαν στην εξορία. Το Δοξάτο μαζί με μερικά ακόμη χωριά αποτελούσαν τα προπύργια του ελληνισμού ήδη από την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα στην ύπαιθρο της Ανατολικής Μακεδονίας που με την παρουσία τους και μόνο ακύρωναν τη βουλγαρική εθνικιστική προπαγάνδα. Κατά τη δεύτερη βουλγαρική κατοχή (1916-1917) οι άρρενες κάτοικοι οδηγήθηκαν στην ομηρία όπου πολλοί πέθαναν από τις κακουχίες ενώ όσοι παρέμειναν αφέθηκαν να πεθάνουν από την πείνα και τον τύφο».
Η τρίτη σφαγή στη Δράμα και στο Δοξάτο έγινε στις 29 Σεπτεμβρίου του 1941 από Γερμανούς και Βούλγαρους, ήταν η πιο ωμή; Και γιατί;
«Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης σε επίπεδο ωμότητας. Κι αυτή του 1913 όπου οι κάτοικοι σφαγιάστηκαν κυριολεκτικά υπήρξε εξαιρετικά ωμή ενώ και η εμπειρία της δεύτερης κατοχής ήταν φριχτή με πολλά θύματα. Γερμανική συμμετοχή δεν είχαμε στις σφαγές της Δράμας. Ήταν απόφαση και εκτέλεση των βουλγαρικών κατοχικών αρχών αποκλειστικά».
Η εξέγερση και σφαγή της Δράμας ουσιαστικά αποτέλεσε την πρώτη μαζική λαϊκή εξέγερση στον ελλαδικό χώρο αλλά και ένα από τα πρώτα σε ευρωπαϊκή κλίμακα κίνημα εναντίον του Άξονα;
«Η εξέγερση της Δράμας υπήρξε πράγματι η πρώτη μαζική πράξη αντίστασης στον ελλαδικό χώρο γι’ αυτό και τα αντίποινα ήταν τέτοιας κλίμακας, που βέβαια ξεπέρασαν κατά πολύ τόσο τον χώρο εκδήλωσης των ανταρτικών επιθέσεων όσο και τις ανάγκες καταστολής του κινήματος. Οι Βούλγαροι είχαν μερικές δεκάδες νεκρούς ενώ τα θύματα από ελληνικής πλευράς ξεπέρασαν τις 2.000. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο ήταν η δεύτερη μετά τις ανταρτικές επιθέσεις των Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων τον Ιούλιο του 1941, που επίσης πνίγηκε στο αίμα. Σε καμία άλλη κατεχόμενη χώρα δεν είχαμε τέτοιας κλίμακας ανταρτικές επιχειρήσεις όσο σ’ αυτές της Δράμας το 1941».
Οι Βούλγαροι και στον Α’ Βαλκανικό και στον Α’ Παγκόσμιο ορέγονταν την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη; Γιατί;
«Μελετώντας τη βουλγαρική ιστορία διαπιστώνει κανείς ότι ήταν για πολλές δεκαετίες βαθιά ριζωμένη πεποίθηση στην εθνική συνείδηση των Βουλγάρων το ότι η Μακεδονία και η Θράκη αποτελούν βουλγαρικές περιοχές που ατυχείς, κατ’ αυτούς, συγκυρίες άφησαν έξω από το βουλγαρικό κράτος. Ειδικότερα, η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη ως η φυσική προέκταση και έξοδος της Βουλγαρίας προς το Αιγαίο αποτελούσαν ανέκαθεν κεντρικό στόχο του βουλγαρικού επεκτατισμού».
Εμείς αυτές τις περιοχές τις έχουμε αξιοποιήσει σήμερα όπως πρέπει;
«Θα έλεγα όχι, χωρίς όμως να παριστάνω τον ειδικό σε ζητήματα οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι υπάρχει τεράστιο περιθώριο να αξιοποιηθούν η φύση, ο πολιτισμός και η ιστορία της περιοχής με τρόπο που μπορεί να συμβάλει και στην οικονομία, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την τοπική παραγωγή κτλ. Η ανάπτυξη προγραμμάτων θρησκευτικού, φυσιολατρικού, αρχαιολογικού τουρισμού, αξιοποίησης ιστορικών τόπων και μνημείων, η συνέχιση και ενίσχυση των συνεδρίων ιστορίας και πολιτισμού, των φεστιβάλ ταινιών και τόσων άλλων σπουδαίων θεσμών και η ανάπτυξη νέων πρωτοβουλιών σ’ αυτούς τους τομείς, θα έχει ως αποτέλεσμα και τη διαρκή βελτίωση της ποιότητας ζωής και θα αυξήσει τον παραγόμενο υλικό και πνευματικό πλούτο της περιοχής. Γνωρίζω για παράδειγμα για μία πρωτοβουλία ανάδειξης των οχυρών της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου. Η επένδυση στην ιστορική μνήμη γίνεται έτσι μοχλός ανάπτυξης».
Θεοφάνης Μαλκίδης: Η σφαγή στη Δράμα και το Δοξάτο το 1941 - Όταν το έγκλημα δεν τιμωρείται, επαναλαμβάνεται
Ο Θεοφάνης Μαλκίδης θέτει τα γεγονότα με χρονολογική σειρά. Συγκεκριμένα λέει στο Newsbomb.gr:
Τις ημέρες αυτές τιμούμε την Μνήμη των Ελλήνων, των θυμάτων από τις σφαγές των Βούλγαρων και των Γερμανών στο Δοξάτο και τη Δράμα το 1941, σφαγές οι οποίες στόχευαν στο γίνει αποδεκτή η παράδοση της Μακεδονίας.
Συνηθίζεται να λέγεται ότι ένα έγκλημα που δεν έχει τιμωρηθεί επαναλαμβάνεται, όπως αναφέρεται επίσης ότι ο δολοφόνος γυρνά στον τόπο του εγκλήματος.Οι δύο παραπάνω διαπιστώσεις επιβεβαιώνονται στην περίπτωση των Βουλγαρικών σφαγών στη Δράμα και στο Δοξάτο.
Θεοφάνης Μαλκίδης
Χωρίς αβαρίες, μίζες, λαμογιές, επιζήμιες αντιπαραθέσεις, το έργο είναι πολλαπλώς εθνικά αναγκαίο και χρήσιμο. Οι Έλληνες της Κύπρου κουράστηκαν και αγανακτούν να πληρώνουν τον πιο ακριβό ηλεκτρισμό εξαιτίας ανεπαρκών, σπιθαμιαίων και ιδιοτελών πολιτικών. Απαιτούν σοβαρότητα, επιτέλους, ειλικρινή συντονισμό Αθήνας-Λευκωσίας, λιγότερα λόγια και μόνο πράξεις επωφελείς για την Ελλάδα και την Κύπρο.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ!....................
.......................Παραμυθιά, 29 Σεπτεμβρίου 1943............
ΕΚΤΕΛΕΣΗ 49 ΠΡΟΚΡΙΤΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ,από τα στρατεύματα κατοχής.
"Ανήκω σε μια χώρα μικρή.
Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου.
Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή.
Σκηνές χάους εκτυλίχθηκαν στο αλβανικό κοινοβούλιο με επίκεντρο την Diella, το πρώτο ρομπότ με Τεχνητή Νοημοσύνη που διορίστηκε υπουργός.
«Δεν είμαι εδώ για να αντικαταστήσω τους ανθρώπους, αλλά για να τους βοηθήσω», δήλωσε η Diella σε βιντεοσκοπημένη ομιλία πριν από την ψήφιση της νέας κυβέρνησης.
"Το πίστευα. Είμαι πολύ κουρασμένος. Θέλω να πω μεγάλο ευχαριστώ στον Θεό, που μου έδωσε τη δύναμη και σε όσους είναι δίπλα μου και με στηρίζουν σε αυτή την προσπάθεια. Χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να φτάσω εδώ που έφτασα. Είμαι πολύ χαρουμενος, ήθελα πολύ να κατακτήσω ένα μετάλλιο σε Παγκόσμιο.
Θεοφάνης Μαλκίδης
Κηδεύοντας
ιερά οστά πενηνταένα χρόνια μετά….
1.Η
εύρεση οστών
Η είδηση, η οποία καταγράφεται μέσα σε λίγες
γραμμές, είναι συγκλονιστική, όπως συγκλονιστική είναι και κάθε αναφορά τους αγνοούμενους
μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974: Η 2η
Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού (ΙΙ Μ/Κ ΜΠ «Ελασσών») η οποία εδρεύει στην
Έδεσσα, ανακοινώνει ότι θα τελεστεί ειδική εκδήλωση ανακομιδής και εναπόθεσης
των οστών του ήρωα Έφεδρου
Ανθυπασπιστή (ΠΖ) της Ελληνικής Δύναμης
Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) Γεώργιου Ρούση, ο οποίος έπεσε μαχόμενος κατά την εισβολή της Τουρκίας
στην Κύπρο το 1974.
Ο Γεώργιος Ρούσης είχε ταφεί με τις τιμές που
του αρμόζουν στο παρελθόν, ωστόσο πρόσφατα, μέσω της διαδικασίας της
ταυτοποίησης, εντοπίστηκαν και άλλα οστά που ανήκουν σε αυτόν!
Η τελετή θα γίνει την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου,
στις 11:30 π.μ., στα νέα κοιμητήρια Γιαννιτσών και θα ακολουθήσει επιμνημόσυνη
δέηση στο χώρο της προτομής του Ήρωα.
Ο Γεώργιος Ρούσης είχε γεννηθεί στα Γιαννιτσά το 1953 και
θεωρούνταν αγνοούμενος από την 20η Ιουλίου 1974, μετά την επίθεση
της ΕΛΔΥΚ προς κατάληψη του τουρκικού- τουρκοκυπριακού θύλακα στο χωριό Κιονέλι.
Η ΙΙα Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού ανακοινώνει ότι θα τελεστεί ειδική εκδήλωση ανακομιδής και εναπόθεσης των οστών του ήρωα πεσόντος Εφεδρου Ανθυπασπιστή (ΠΖ) Γεώργιου Ρούση, ο οποίος έπεσε μαχόμενος κατά την τούρκικη εισβολή του 1974 στην Κύπρο.
Άποψη της οδού Πατησίων λίγο μετά την ανατίναξη του κτιρίου της ΕΣΠΟ
Μια από τις κορυφαίες αντιστασιακές πράξεις κατά των γερμανών κατακτητών και των ελλήνων συνεργατών τους ήταν η πολύνεκρη ανατίναξη του κτιρίου της ναζιστικής «Εθνικής Σοσιαλιστικής Πατριωτικής Οργάνωσης» (ΕΣΠΟ) στη γωνία των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος.
Μια από τις κορυφαίες αντιστασιακές πράξεις κατά των γερμανών κατακτητών και των ελλήνων συνεργατών τους ήταν η πολύνεκρη ανατίναξη του κτιρίου της ναζιστικής «Εθνικής Σοσιαλιστικής Πατριωτικής Οργάνωσης» (ΕΣΠΟ) στη γωνία των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος.
