Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Εθνική κυριαρχία και οικονομία



Φάνης Μαλκίδης


Για την εθνική κυριαρχία (και) στους οικονομικούς πόρους



Ειδικά σήμερα που η οικονομία αποτελεί μείζον ζήτημα για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, η εξέλιξη με την ρύθμιση του θέματος, μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), και οι έρευνες για τα ενεργειακά αποθέματα που ξεκίνησαν πριν λίγες ημέρες αποτελούν, ένα εξαιρετικής σημασίας συμβάν.

Για πάρα πολλά χρόνια η Ελλάδα ταλαιπωρείται από ένα φασιστικό κράτος, όπως είναι η Τουρκία, η οποία επιβάλλει στην ελληνική πλευρά, η οποία με τη σειρά της δείχνει υποχωρητικότητα που έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητα στο Αιγαίο, τη μη άσκηση όλων των δικαιωμάτων της.



Η υφαλοκρηπίδα, τμήμα του παράκτιου βυθού της θάλασσας, αποτελεί την προέκταση της ακτής κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας ως το σημείο στο οποίο αυτή διακόπτεται απότομα. (Υφαλοκρηπίδα έχουν τα νησιά, νησίδες, βραχονησίδες, παρά την αντίθετη τουρκική γνώμη)

Η υφαλοκρηπίδα έχει μεγάλη οικονομική σημασία, αφού βρίσκονται σε αυτήν ή κάτω από αυτήν ορυκτά ( πετρέλαιο, φυσικό αέριο, κλπ).

Τόσο στην ηπειρωτική όσο και στη νησιωτική υφαλοκρηπίδα κατά το Διεθνές Δίκαιο η κυριαρχία ανήκει στο κράτος όπου και ανήκουν οι ακτές.

Σύμφωνα με τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982) ως υφαλοκρηπίδα ορίζεται κατά βάση ο βυθός της θάλασσας εντός ακτίνας 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή.



Εφ' όσον η υφαλοκρηπίδα εκτείνεται ως τα 200 ν.μ., τα υπερκείμενα ύδατα θα ανήκουν στην ΑΟΖ του παρακτίου κράτους.

Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας σε σχέση με την ΑΟΖ αναφέρεται σε κυριαρχικά δικαιώματα του παράκτιου κράτους, όσον αφορά την εξερεύνηση και τη διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη, των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας, αλλά και στην εξερεύνηση και την οικονομική εκμετάλλευση των ρευμάτων και των υπερκείμενων της θάλασσας ανέμων.

Τα δικαιώματα του κράτους υπάρχουν στην υφαλοκρηπίδα εξ υπαρχής και αυτοδικαίως, ενώ στην ΑΟΖ μόνον κατόπιν σχετικής διακήρυξης. Το παράκτιο κράτος μπορεί να έχει υφαλοκρηπίδα χωρίς να έχει ΑΟΖ, ενώ το αντίστροφο δεν είναι δυνατόν. Η Κύπρος, παρότι έχει το 40% του εδάφους της κατεχόμενο, παρότι δεν έχει το πληθυσμιακό βάρος που πολλοί «ειδικοί» και «αναλυτές» θεωρούν ως προϋπόθεση για άσκηση οικονομικής ή άλλης πολιτικής, κατόρθωσε να ασκήσει το αυτονόητο. Την εθνική της κυριαρχία.

Από την άλλη η Τουρκία, δείχνει με κάθε τρόπο την ανασφάλειά της, κάνοντας παράνομες ενέργειες – συμφωνία για ΑΟΖ με τα κατεχόμενα- και οι πολιτικοί της θλιβερές περιοδείες, άσχετα εάν πολλοί στην Ελλάδα (και στην Κύπρο) την ανυψώνουν κάθε μέρα, μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που γεννούν επιφυλάξεις και υποψίες. Τα εκατοντάδες σήριαλ, οι χιλιάδες αναφορές, τα νοούμενα και υπονοούμενα για την Τουρκία υπερβαίνουν κάθε όριο, όμως όπως έχει γράψει η ιστορία αυτά γίνονται μπούμερανγκ.

Το δικαίωμα στους φυσικούς πόρους, δεν εξαρτάται από καμία κυβέρνηση και αντιπολίτευση που ψηφίζουν καθημερινά με τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα, την εξαθλίωσή μας χειροκροτώντας μάλιστα τους θύτες! Η Ελλάδα, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες μπορούν.
Η άσκηση της εθνικής μας κυριαρχίας από τη Σαμοθράκη, μέχρι το Καστελόριζο, πρέπει  να γίνει πράξη, είναι χρέος και ευθύνη όλων μας.




Μέρος των συνεντεύξεων του Φάνη Μαλκίδη στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Status Radio (Αλεξανδρούπολη) και Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων.



Θράκη


Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΘΡΑΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821



Του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ Θ. ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ



Προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων



Ο Αδριανουπολίτης στην καταγωγή Διδάκτωρ στο τμήμα κοινωνικών και πολιτικών επιστημών του Δ.Π.Θ. Θεοφάνης Μαλκίδης και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών μας λέει. «Η Θράκη, σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες, ήταν αδελφή της Ευρώπης και της Αφρικής και ήταν νύμφη του Κρόνου. Οι Πυθαγόρας, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Αισχύλος θεωρούσαν τη Θράκη «Αγία χώρα του φωτός και των Μουσών». και ότι διαθέτει μια πολυσήμαντη αλλά και πολυκύμαντη ιστορία.



Σύλλογος " Η ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ" (Απογόνων Καραγατσιανών -Αδριανουπολιτών) Συνεχίζοντας την παράδοση της Θράκης και της Αδριανούπολης


ΕΚΘΕΣΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ- ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ



Η Ομάδα Καλλιτεχνών

του Συλλόγου " Η ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ"

(Απογόνων Καραγατσιανών -Αδριανουπολιτών)

σας προσκαλεί να τιμήσετε με την παρουσία σας την

Εκθεση Εικαστικών

που θα πραγματοποιηθεί στο παλιό Ειρηνοδικείο,

Ευριπίδου 65

από 23-26 Σεπτεμβρίου 2011



Εναρξη: Παρασκευή23/9 ώρα 18:00



ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ της Εκθεσης , τις υπόλοιπες μέρες

10:00-13:00 & 19:00-22:00



ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Σας προσκαλούμε στην παρουσίαση του βιβλίου

" Ας ξημερώσει και αύριο Θεέ μου"

του συγγραφέα Δημήτρη Ράντογλου

Για το έργο θα μιλήσουν οι διακεκριμένοι συντοπίτες μας:

Σταύρος Παπαθανάκης

συγγραφέας, εκδότης, δημοσιογράφος περιφερειακός σύμβουλος

Χρήστος Κοζαρίδης

οδοντίατρος, συγγραφέας, ιστορικός.



Κυριακή 25/9/2011 ώρα 19:00 στο παλιό Ειρηνοδικείο

Είσοσος στις παραπάνω εκδηλώσεις ελεύθερη.

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Για την Αρμενία και τον Αρμενικό Λαό



Φάνης Μαλκίδης


Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών



Η Αρμενία ως κεντρικής σημασίας λαός στην παγκόσμια ιστορία

Για τα Είκοσι Χρόνια Δημοκρατίας της Αρμενίας



Η συμπλήρωση είκοσι ετών της Δημοκρατίας της Αρμενίας αποτελεί αναμφισβήτητα ένα σημαντικό σταθμό για το Αρμενικό έθνος, όπου και εάν ζει. Στην Αρμενία, στο Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ), στη Διασπορά. Παρά τα προβλήματα, παρά τις δυσκολίες, το έθνος αντιλαμβάνεται ότι η κρατική παρουσία αποτελεί μία σημαντική φωνή, μία διεθνή παρουσία με πολλές παραμέτρους.

Ο ιστορικός αυτός λαός παρότι πολλοί ήθελαν να τον εξαφανίσουν μετά από την προσχεδιασμένη, οργανωμένη και μεθοδευμένη Γενοκτονία, την οποία αρνείται χυδαία ο θύτης, το σημερινό τουρκικό κράτος, συνεχίζει να ζει και να δημιουργεί παντού, σε όλο τον κόσμο.

Παρά την απομόνωση, παρά τον αποκλεισμό, το εμπάργκο, παρά την εκκρεμότητα με το Αρτσάχ, τις πιέσεις για παραγραφή των εγκλημάτων και της ιστορικής αλήθειας, ο αρμενικός λαός συνεχίζει να πιστεύει και να αγωνίζεται.

Συνεχίζει να πιστεύει σ΄ αυτό που αναφέρει και το σύνταγμα και η Διακήρυξη Ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας της Αρμενίας, δηλαδή την αναγνώριση της Γενοκτονίας.

Οι ιστορικές σχέσεις των Ελλήνων με τους Αρμένιους αποτελούν πρότυπο για πολλούς λαούς. Σταθμός στις σχέσεις αυτές αποτέλεσε η στιγμή όταν χιλιάδες διασωθέντες Αρμένιοι της γενοκτονίας βρήκαν καταφύγιο, στην Ελλάδα και την Κύπρο. Οι απόγονοι αυτών των προσφύγων αποτελούν ένα αναπόσπαστο μέρος της ελλαδικής και κυπριακής κοινωνίας, αποτελούν έναν συνδετικό κρίκο μεταξύ των χωρών, κάτι που ενισχύθηκε περαιτέρω με την άφιξη των νεοπροσφύγων από την Αρμενία μετά το 1991.

Είναι μία σταθερή και δυνατή σχέση, που βάζει την ιστορία ως οδηγό για το μέλλον.



Πριν λίγους μήνες και συγκεκριμένα το Δεκέμβριο του 2010 μιλώντας στην πρωτεύουσα της Αρμενίας στο Γερεβάν, στο Συνέδριο για τη Γενοκτονία που οργάνωσε η Δημοκρατία της Αρμενίας ζήτησα από τους Αρμένιους επίσημους και πολίτες να συνεχίσουν να στηρίζουν το ζήτημα της Γενοκτονίας, μη υποχωρώντας σε πιέσεις από όπου και εάν προέρχονται. Τους ζήτησα να προωθήσουν το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων και η Δημοκρατία της Αρμενίας να την αναγνωρίσει και επίσημα, αφού θα είναι και η επίσημη επιβεβαίωση της συμπόρευσης του Αρμενικού και του Ελληνικού Λαού.





Λίγο μετά ήρθε η τοποθέτηση του προέδρου της Αρμενικής Επαναστατικής Ομοσπονδίας- Τασνακτσουτιούν (ARFD), Βάχαν Χοβανισιάν, που είχε ζητήσει από το Αρμενικό κοινοβούλιο να ευχαριστήσει τις κυβερνήσεις που αναγνώρισαν τη Γενοκτονία, ζητώντας ταυτόχρονα, από την Αρμενική Βουλή να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Ελλήνων και των Ασσυρίων «αφού οι λαοί αυτοί βοηθούν αποφασιστικά στον αγώνα του αρμενικού λαού για την αναγνώριση της Γενοκτονίας».



Οι σχέσεις και οι στέρεες βάσεις των Αρμενίων και των Ελλήνων ενισχύονται και παρά τις αντίθετες «νουθεσίες» να ξεχάσουμε, ο Ελληνικός λαός θα στηρίζει τον Αρμενικό. Ως κεντρικής σημασίας λαό στην παγκόσμια ιστορία που αναζητά τη δικαίωση και την αλήθεια.











Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού- Греческого культурного центра


Μόσχα, 20 Σεπτεμβρίου 2011


Αγαπητοί φίλοι,



Στα πλαίσια κύκλου διαλέξεων, στη ρωσική, για την Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας, οι οποίες πραγματοποιούνται στις εγκαταστάσεις της Βιβλιοθήκης Ιστορίας της Ρωσικής Φιλοσοφίας και Πολιτισμού «Οίκος του φιλοσόφου Α.Φ. Λόσεφ», το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού είναι στην ευχάριστη θέση να σας προσκαλέσει στην έβδομη διάλεξη από τη διδάκτορα ιστορικών επιστημών Βαλέρια Μπιλκόβα με θέμα: «Προελληνιστική εποχή: κοινωνικοπολιτική κρίση σε περίοδο οικονομικής ευρωστίας».
Η διάλεξη θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου τ.ε., ώρα 18.00.


Σας περιμένουμε στη διεύθυνση:

Βιβλιοθήκη Ιστορίας της Ρωσικής Φιλοσοφίας και Πολιτισμού «Οίκος του φιλοσόφου Α.Φ. Λόσεφ»



33, Stary Arbat str.



Επισημαίνεται ότι ο κύκλος διαλέξεων μαγνητοσκοπείται και αναρτάται στο εδάφιο «Αρχείο βιντεοσκοπημένων εκδηλώσεων του Κ.Ε.Π.» του Δικτυακού μας Τόπου




http://www.hecucenter.ru/gr/video.htm


Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθύνεσθε στη γραμματεία του Κ.Ε.Π. στα τηλέφωνα 7084809/10.



Με εκτίμηση,


Θεοδώρα Γιαννίτση


Διευθύντρια Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού



Москва, 20 сентября 2011г.




Дорогие друзья!



В рамках цикла лекций по истории Эллады, проходящего в Библиотеке истории русской философии и культуры «Дом А.Ф. Лосева», Греческий культурный центр рад пригласить Вас на седьмую лекцию курса, который будет читать специалист по классической археологии Северного Причерноморья, кандидат исторических наук, доцент Валерия Павловна Былкова. Лекция состоится в понедельник 26 сентября 2011 г. в 18-00.


Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Ενενήντα χρόνια από τη μαζική δολοφονία της ηγεσίας των Ελλήνων του Πόντου στην Αμάσεια. Σεπτέμβριος 1921




Φάνης Μαλκίδης




Ενενήντα χρόνια από τη μαζική δολοφονία της ηγεσίας των Ελλήνων του Πόντου στην Αμάσεια. Σεπτέμβριος 1921



Τότε που υπήρχαν ηγέτες και δολοφονούνταν



Ο κεμαλισμός μετά την επικράτησή του ως εξουσία στην παραπαίουσα οθωμανική διοίκηση, προσπάθησε να κυριαρχήσει και έναντι των μη μουσουλμανικών εθνοτήτων, κταδιώκοντάς τις και τελικώς εκδιώκοντάς τις. Τα μέσα τα οποία μετέρχοντο οι κεμαλικοί ήταν ποικίλα. Διωγμοί, εξορίες, δολοφονίες, βιασμοί, δίκες και καταδίκες στα αποκαλούμενα «δικαστήρια ανεξαρτησίας»

Ο Mουσταφά Kεμάλ με τη λειτουργία των δικαστηρίων ανεξαρτησίας επεδίωξε να παρουσιάσει ως απόλυτα νόμιμο το έργο της καταστροφής του Ελληνισμού και να δολοφονήσει τους επιφανείς Έλληνες.

Τα «δικαστήρια ανεξαρτησίας» εκδίδουν «αποφάσεις» και εκτελούνται πρόκριτοι, βουλευτές, δημοσιογράφοι, καθηγητές, δάσκαλοι, ακόμα και μαθητές γυμνασίων- Ανανιάδης και Παυλίδης του κολλεγίου Ανατόλια της Μερζιφούντας- και κληρικοί, από τους οποίους ζητούνται δηλώσεις ότι συμμετείχαν στην οργάνωση του επαναστατικού απελευθερωτικού κινήματος στον Πόντο.

Όπως κατήγγειλε το Οικουμενικό Πατριαρχείο οι υποτιθέμενοι ένοχοι τις «δηλώσεις» τους τις υπέγραψαν μετά τη θανατική καταδίκη τους, την παραμονή της εκτέλεσής τους ή ακόμη και όντας δολοφονημένοι από καιρό. Τέτοιες περιπτώσεις είναι του δικηγόρου Χ. Ελευθεριάδη δικηγόρου στην Κερασούντα που είχε δολοφονηθεί στην Κερασούντα το 1920, του διαπραγματευτή με τις κεμαλικές αρχές Μ. Μαυρίδη, του διευθυντή του ορφανοτροφείου Γ. Καλογερόπουλου, του Α. Δελικάρη, του Λ. Τεσταμπασίδη, του Ι. Ελευθεριάδη. Ακόμη θα πρέπει να επισημανθεί ότι ο καθηγητής Γ. Παπαμάρκου, ο διευθυντής της Οθωμανικής Τράπεζας Π. Παπαδόπουλος και ο έμπορος Θ. Εκμεντζίογλου οι οποόι ήταν ήδη νεκροί από την προηγούμενη της εκτέλεσής τους μεταφέρθηκαν στον τόπο του μαζικύ εγκλήματος προεκιεμένουν τα άψυχά σώματά τους να υποστούν την ποινή τους.

Ο κατάλογος των καταδικασμένων σε θάνατο επιφανών Ποντίων που απαγχονίστηκαν την ίδια ημέρα και ώρα στον ίδιο χώρο, στις 8/21 Σεπτεμβρίου 1921, στην πλατεία της Αμάσειας είναι πολύ μεγάλος. Εκεί οδηγήθηκαν 72 Έλληνες μάρτυρες, με επικεφαλής τον αρχιμανδρίτη Πλάτωνα Αιβαζίδη.

Ο δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας Εποχή της Τραπεζούντας Ν. Καπετανίδης όταν ο πρόεδρος του «δικαστηρίου» του ανέγνωσε το «κατηγορητήριο» ότι επιδίωκε την ανεξαρτησία του Πόντου, αυτός τον διέκοψε λέγοντάς του ότι «εγώ ήθελα την απευθείας ένωση του Πόντου με την Ελλάδα», όπως αναφέρει ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς στο βιβλίο του «Γη του Πόντου».

Το δικαστήριο της Αμάσειας καταδίκασε ερήμην σε θάνατο και τα μέλη της ποντιακής Εθνοσυνέλευσης του Βατούμ, Β. Ιωαννίδη, Λ. Ιασονίδη, Κ. Κωνσταντινίδη, τους μητροπολίτες Τραπεζούντας Χρύσανθο, Αμασείας Γερμανό, Νεοκαισαρείας Πολύκαρπο, Χαλδείας και Κερασούντας Λαυρέντιο, τον επίσκοπο Απολλωνιάδος Ιωακείμ, το νομικό Αρ. Νεόφυτο, τον δημοσιολόγο Νικ. Ιασονίδη, τους Χ. Σιδηρόπουλο, Επ. Σεφεριάδη, Θεμ. Πατσιάδη, Κ. Παπαθεοδώρου, Γ. Γαληνό, Γ. Βαλαβάνη και τον εκδότη της εφημερίδας Λόγος της Τραπεζούντας Ν. Λεοντίδη.



Ιδιαίτερη σημασία στις αντιδράσεις που προκάλεσε η μαζική δολοφονία της ηγεσίας των Ελλήνων αποτελεί το ψήφισμα διαμαρτυρίας των Eλλήνων διανοουμένων προς τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους και τις κυβερνήσεις τους το οποίο ανέφερε τα εξής: «Oι Έλληνες συγγραφείς και καλλιτέχναι, απηύθυναν προς τους διανοουμένους της Eυρώπης και Aμερικής την κάτωθι διαμαρτυρίαν: Mετά βαθυτάτης συγκινήσεως οι συγγραφείς και καλλιτέχναι της Eλλάδος απευθύνονται προς τους διανοουμένους του πεπολιτισμένου κόσμου όπως γνωστοποιήσουν εις αυτούς την τραγωδίαν χιλιάδων οικογενειών του Eλληνικού Πόντου. ξηρά, εξηκριβωμένα και αναμφισβήτητα τα γεγονότα είναι τα εξής: Oι Tούρκοι εφόνευσαν όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της πόλεως Mερζιφούντος, αφού την ελεηλάτησαν και την επυρπόλησαν. Tους προσπαθήσαντας να διασωθούν ετυφέκισαν και εθανάτωσαν καταλαβόντες τας διόδους. Mετετόπισαν όλον τον άρρενα πληθυσμόν των πόλεων Tριπόλεως, Kερασούντος, Oρδούς, Oινόης, Aμισού και Πάφρας και καθ' οδόν κατέσφαξαν τους πλείστους εξ αυτών. Έκλεισαν εντός του ναού του χωρίου Έλεζλη εν Σουλού-Tερέ 535 Έλληνας και τους κατέσφαξαν διασωθέντων μόνον τεσσάρων. Πρώτους έσφαξαν 7 ιερείς διά πελέκεως προ της θύρας του ναού. Aπηγχόνισαν εν Aμασεία 168 προκρίτους Aμισού και Πάφρας. Eβίασαν όλας ανεξαιρέτως τας γυναίκας, τας παρθένους και τα παιδία των άνω πόλεων, τας ωραιοτέρας δε παρθένους και νέους έκλεισαν εις τα χαρέμια. Πλείστα βρέφη εφόνευσαν, σφενδονίζοντες αυτά κατά των τοίχων. Oι υπογεγραμμένοι θέτουσι τα ανωτέρω υπ' όψιν των διανοουμένων της Eυρώπης και της Aμερικής θεωρούντες ότι όχι μόνον τα γεγονότα ταύτα αλλά και η ανοχή αυτών αποτελεί πένθος της ανθρωπότητος.

Aθήναι, 22 Nοεμβρίου 1921.

Άννινος X., Aυγέρης M., Bλαχογιάννης I., Bώκος Γερ., Γρυπάρης I., Δούζας A., Δροσίνης Γ., Zάχος A., Θεοδωροπούλου Aύρα, Θεοτόκης K., Iακωβίδης Γ., Kαζαντζάκης N., Kαζαντζάκη Γαλ., Kαμπάνης Aρ., Kαμπούρογλους Δ., Kαρολίδης Π., Kόκκινος Δ., Kορομηλάς Γ., Mαλακάσης M., Mαλέας K., Mένανδρος Σ., Nικολούδης Θ., Nιρβάνας Π., Ξενόπουλος Γρ., Παλαμάς K., Παπαντωνίου Z., Παράσχος K., Πασαγιάννης K., Πολίτης Φ., Πωπ Γ., Σικελιανός Άγγ., Σκίπης Σ., Στρατήγης Γ., Tαγκόπουλος Δ.., Tσοκόπουλος Γ., Φυλλύρας P., Xατζιδάκις Γ., Xατζόπουλος Δ., Xορν Π., Σβορώνος I. μεθ' όλης της πικρίας μου διά την κυρίως υπό της Γαλλίας και υπό ουδενός αισθήματος ή συμφέροντος ανθρωπίνου, δικαιολογουμένην εγκατάλειψιν εις σφαγήν των Xριστιανών».



Εξαιρετική είναι η επιστολή του μελλοθάνατου Αλέξανδρου Ακριτίδη, εμπόρου Τραπεζούντας προς την οικογένειά του, λίγο πριν τον απαγχονισμό του στην Αμάσεια. Για πολλούς, όπως και η επόμενη του Μ. Κωφίδη θεωρούνται η πεμπτουσία της Ρωμηοσύνης:

«1921 7βρ 5 Κυριακή

Γλυκυτάτη μου Κλειώ

Σήμερον ετελέσθη εν τη φυλακή λειτουργία και εκοινωνήσαμε όλοι, περί τους 100 από διάφορα μέρη. Έχει αποφασισθεί ο δια της κρεμάλας θάνατος. Αύριον θα πηγαίνουν οι 60, μεταξύ αυτών οι 5 Τραπεζούντιοι και θα γίνει ο δι’ αγχόνης θάνατος. Την Τρίτην δεν θα είμεθα εν ζωή, ο Θεός να μας αξιώσει τους ουρανούς και σε σας να δώσει ευλογίαν και υπομονήν και άλλο κακόν να μη δοκιμάσητε. Όταν θα μάθετε το λυπηρόν γεγονός να μη χαλάσετε τον κόσμον, να έχετε υπομονή.

Τα παιδιά ας παίξουν και ας χορέψουν. Ας σε βλέπω να κανονίσης όλα όπως ξέρεις εσύ. Ο αγαπητός μου Θεόδωρος ας αναλαμβάνει πατρικά καθήκοντα και να μην αδικήσει κανένα από τα παιδιά τον Γέργον να τελειώσει το σχολείον και να γίνει καλός πολίτης.

Τον Γιάννην ας τον έχει μαζί του στη δουλειά. Από τα μικρά, τον Παναγιώτη να στείλεις στο σχολείο, την Βαλεντίνην να την μάθης ραπτικήν. Την Φωφών να μη χωρίζεσαι ενόσω ζεις. Εις τον Στάθιον τας ευχάς μου και την υποχρέωσιν όπως χωρίς αμοιβήν διεκπεραιώσει όλας τα οικογενειακάς μου υποθέσεις που θα του αναθέσητε.

Ο παπα Συμεών ας με μνημονεύσει ενόσω ζη. Να δώσης 5 λίρες στην Φιλόπτωχον, 5 λίρες στην Μέριμναν, 5 λίρες στου Λυκαστή το σχολείον. Και ας με συγχωρέσουν όλοι οι αδελφοί μου, οι νυφάδες και όλοι οι συγγενείς και φίλοι. Αντίο βαίνω προς τον πατέρα και συγχωρήσατέ μου ο υμέτερος Αλ. Γ. Ακριτίδης»

Στο ίδιο κλίμα και η επιστολή του μελλοθάνατου Ματθαίου Κωφίδη, βουλευτή Τραπεζούντας:

«15/28 Σεπτεμβρίου 1921 φυλακαί Τιμαρχανέ – Αμασείας Φιλτάτη Ουρανία Χθες ημέραν της Σταυροπροσκυνήσεως επαρουσιάσθην εις το δικαστήριον Ιστικλάλ, καμίαν ελπίδα δεν έχω πλέον, σήμερον θα δοθή η απόφασις η οποία βεβαίως θα είναι καταδικαστική, σας αφίνω υγείαν και εις την προστασίαν του Παναγάθου, περιττά τα πολλά λόγια, θάρρος και εγκαρτέρησις και ελπίς επί Κύριον, δια να ημπορέσης το κατά δύναμιν να σηκώσης το βαρύ φορτίον σου. Σας γλυκοφιλώ όλους Ο Ματθαίος σου Υ.Γ. Εις τα φίλτατα την ευχήν μου, καλήν πρόοδον και καλήν διαγωγήν όπως η ψυχή μου και μακρόθεν αγάλλεται. Ο ίδιος»



Η μαζική εξόντωση της ηγεσίας των Ελλήνων το Σεπτέμβριο του 1921 στα «δικαστήρια ανεξαρτησίας» αποτελεί ένα μικρό μέρος του Ελληνικού ολοκαυτώματος. Ωστόσο έχει μεγάλη σημασία γιατί με την έλλειψη των ηγετών του Ελληνισμού χάθηκε και η καθοδήγηση και οι φυσικοί τους αρχηγοί.

Ήταν μία από τις τελευταίες πράξεις που οδήγησα στην εκδίωξη και την προσφυγιά, στη λήθη και στο σκοτάδι.